tag:blogger.com,1999:blog-89760458102590398912024-03-05T00:39:23.549-08:00Ιωάννης ΒαρβάκηςΒαρβάκηςhttp://www.blogger.com/profile/03813745557176539410noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-8976045810259039891.post-33779512648556499142016-08-12T10:19:00.000-07:002016-09-09T10:03:18.901-07:00Βιογραφία Ιωάννη Α. Βαρβάκη<style type="text/css">
#coolmen{
width: 100%;
}
#coolmen a{
display: block;
width: 100%;
}
html>body #coolmen a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuu a{
background-color: #b09d8c;
font-weight: normal;
color:#34281f;
}
#menuu a:hover{
background-color: #4f0020;
font-weight: normal;
text-decoration: none;
color:#fdfc91; 110d0a
}
html>body #youtb a{ /*Non IE rule*/
width: 100%;
background-color: #231919;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
}
#youtb a{
width: 100%;
background-color: #231919;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
}
#youtb a:hover{
background-color: #cc181e;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
width: 100%;
}
</style>
<table id="menuu" width="100%" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2; padding-bottom:3px; padding-top:3px; line-height:26px; font-size:16px; color:#110d0a;">
<a name="_top"></a>
<div id="menutable" align="center">
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_000"><strong>Αντί προλόγου</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451599"><strong>Στα Ψαρά</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451600"><strong>Με τους Ρώσους στο Αιγαίο</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451601"><strong>Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451602"><strong>Από τα Ψαρά στη Ρωσία</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451603"><strong>Στο Αστραχάν</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451604"><strong>Η οικογενειακή κατάσταση του Βαρβάκη</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451605"><strong>Το χαβιάρι</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451606"><strong>Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451607"><strong>Διπλωματικές αποστολές</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451608"><strong>Στο Ταγκανρόγκ</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451609"><strong>Στον «Αγώνα»</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451610"><strong>Επιστρέφοντας στο Αιγαίο</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451611"><strong>Πεθαίνοντας στην Ζάκυνθο</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451612"><strong>Εν τέλη</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451613"><strong>Παράσημα</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#_Toc458451614"><strong>Δωρεές</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
</table>
</div>
</br>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451599" id="_000"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Αντί προλόγου</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<a name="h06"></a>
<a name="h15"></a>
<p style="text-indent:0px; text-align: center; font-size:20px;">«Ο Βαρβάκης ζει με ταπεινή απλότητα και δεν υπερηφανεύεται για τον πλούτο του, αλλά ανοίγει τις αποθήκες και τη καρδιά του με έργα φιλανθρωπίας και συχνά αναζητεί ο ίδιος όσους έχουν ανάγκη, δεν περιμένει να έρθουν σ’ αυτόν. <img alt="Ιωάννης Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOX7mncdzQJs4PPxYvhckfCzh_A7ZOs5IoM534aNN4Jy-N7PARX6qTGpbWBAW5jYarEJdAVjrCDuLu1gYfLLdGVpGlcmaImknOz_R9gaN8G31YUzTuDhVJdxYIty7DCLW1G2zNQ3n4Jsu1/s1600/varvakispin250.jpg" align="right" width="250" style="margin-right:-20px;">Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι ο κ. Βαρβάκης σε κάθε εκκλησιαστική γιορτή πηγαίνει μόνος, χωρίς συνοδεία, στα σπίτια των φτωχών, στα νοσοκομεία, στις φυλακές και δίνει τα δώρα της ευσπλαχνίας του. <br>Για τον προσωπικό χαρακτήρα του κ. Βαρβάκη, όλοι όσοι τον γνωρίζουν τον περιγράφουν ως εικόνα του Χριστιανού. <strong>Σ’ αυτόν βρίσκονται ενωμένα όλα τα προτερήματα που καθιστούν τον άνθρωπο σεβαστό και αξιέραστο</strong>. Είναι δίκαιος, πιστός στο λόγο του, γενναίος, σταθερός στους σκοπούς του, φιλάνθρωπος, <strong>θεοσεβής χωρίς δεισιδαιμονίες</strong>, ανοιχτοχέρης χωρίς άσκοπες δαπάνες, οικονόμος χωρίς φιλαργυρία· συμπαθής προς τις ατυχίες των διπλανών του, σταθερός στη φιλία, πατέρας γι’ αυτούς που έχει στη δούλεψή του. <br>Όλοι τον σέβονται αλλά αυτός καταφρονεί τις κοσμικές δόξες και τη φήμη».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: center; font-size:14px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank">«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</a>, σσ. 646-656, και
<br> Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 177-178.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-indent:0px; text-align: center; font-size:22px; font-weight:bold;">Κάποια σημαντικά γεγονότα από τη ζωή του Βαρβάκη</p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>1</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Ο Ιωάννης Βαρβάκης γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου του 1743 στα Ψαρά. Στα δεκαοκτώ του ήταν καραβοκύρης. ... <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b01"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>2</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Το 1770, βοηθώντας του Ρώσους, με το πυρπολικό του έκαψε τον τουρκικό στόλο στο λιμάνι του Τσεσμέ (Κρήνη)! ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b02"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>3</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">«Όσο αδάμαστος και ανδρείος ήταν στις ναυμαχίες ο Βαρβάκης, τόσο ήμερος και φιλάνθρωπος ήταν προς όσους έπιανε αιχμαλώτους». Ιδού ένα περιστατικό: Κοντά στη Μυτιλήνη ο Βαρβάκης άκουσε μεγάλο φασαρία. Βγαίνει από τη καμπίνα του και βλέπει το πλήρωμα του έτοιμο να κατασφάξει τους σιδηροδέσμιους αιχμαλώτους, Οθωμανούς και Εβραίους· ‘μη τολμήσει κανείς να πειράξει αιχμάλωτο’ είπε με αυστηρή φωνή ο Βαρβάκης, <strong>‘στο πλοίο μου κανείς δεν μπορεί να βλάψει άνθρωπο, είτε Τούρκος είναι αυτός είτε Εβραίος, είτε αιχμάλωτος είτε ελεύθερος.</strong> Αυτοί οι άνθρωποι πλέον δεν είναι εχθροί μας, είναι δυστυχισμένοι ικέτες. Η ζωή τους κρέμεται στο τράχηλο μου κι έχω να δώσω λόγο στο Θεό. ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b03"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>4</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Το 1775, αποφάσισε να καταφύγει στην Ρωσία. Πριν φύγει πήγε στη Μύκονο και δανείστηκε 600 πιάστρα, γύρισε στα Ψαρά, <strong>πλήρωσε όσα χρωστούσε στους ναύτες του</strong>, άφησε τα υπόλοιπα στην οικογένεια του και <strong>πήγε με το καράβι του στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με τον δανειστή του, για να τον ξεχρεώσει</strong> ο Ρώσης πρέσβης. ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b04"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>5</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Τον Σεπτέμβριο του 1775 με μαούνα έφτασε στο Κίεβο και από εκεί <strong>μέχρι την Αγία Πετρούπολη (1.300 χιλιόμετρα σε ευθεία) συνέχισε με τα πόδια!</strong> ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b05"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>6</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Τελικά η Αικατερίνη η Β' του πρόσφερε 10.000 ρούβλια, για τις υπηρεσίες του κατά τα Ορλωφικά, και άδεια να ψαρεύει στην Κασπία, στο Αστραχάν, χωρίς να πληρώνει φόρους ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b06"><big>|>>>|</big></a></span>. Αγόρασε ψαρότοπους κοντά στις εκβολές του Βόλγα στην Κασπία και βελτίωσε τον τρόπο ψαρέματος. Μέχρι τότε σε εκείνα τα μέρη ψάρευαν με καλάθια που ήσαν σκληρά και τραυμάτιζαν τα ψάρια. Εισήγαγε τα δίχτυα, την τράτα το παραγάδι και αντί για τα καλάθια χρησιμοποίησε απόχες με γερά κορδόνια ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b17"><big>|>>>|</big></a></span>.</div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>7</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Οι Ρώσοι επιχειρηματίες για εργάτες χρησιμοποιούσαν δουλοπάροικους, παρέχοντας τους μόνο τροφή, στέγη και ρουχισμό. <strong>Ο Βαρβάκης όμως δεν ήθελε να έχει σκλάβους. Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ελεύθερους μισθωτούς εργάτες.</strong> Σε μικρό χρονικό διάστημα ο αριθμός των ελεύθερων εργατών του θα φτάσει τις 3.000· οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήσαν Τάταροι μουσουλμάνοι. <strong>Η δουλοπαροικία καταργήθηκε στην Ρωσία μόλις το 1863· 85 χρόνια νωρίτερα την είχε καταργήσει ο Βαρβάκης!</strong> ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b07"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>8</b></span></div>
<div style="text-align: justify;"><strong>Ο Βαρβάκης έφτιαξε ένα ξύλινο τζαμί</strong> κοντά στο μεγαλύτερο εργοστάσιο του στο Σαλιάσκ, όπου οι πιο πολλοί εργάτες ήταν Τάταροι μουσουλμάνοι. <strong>Βρήκε ανάμεσα τους και κάποιον που ήταν ιμάμης και τον τοποθέτησε στο τζαμί.</strong> ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b08"><big>|>>>|</big></a></span> ... Η μεγαλοψυχία και διορατικότητα του Βαρβάκη να φροντίσει να ικανοποιήσει το θρησκευτικό τους συναίσθημα, να τους φτιάξει τζαμί, να σεβαστεί την πατρογονική τους θρησκεία και να τους έχει ελεύθερους μισθωτούς στις επιχειρήσεις του, έγιναν η βασική αιτία μερικά χρόνια αργότερα 4.000 Τάταροι μουσουλμάνοι να μεταστραφούν στον Χριστιανισμό! ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b09"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>9</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Πριν πάει ο Βαρβάκης στο Αστραχάν το χαβιάρι δεν ήταν εμπορεύσιμο σε μεγάλες αποστάσεις, δεν είχαν τρόπο να το συντηρούν. <strong>Ο Βαρβάκης βρήκε τρόπο κι έτσι μπορούσε να το μεταφέρει σε μεγάλες αποστάσεις.</strong> Ζήτησε από την αυτοκράτειρα και πηρε άδεια εκμετάλλευσης του χαβιαριού της Κασπίας. Στην αίτηση του πρόσθεσε ότι θα προμήθευε ισόβια το παλάτι και την Αυλή και ότι το ένα δέκατο από τα κέρδη θα διέθετε ως φόρος στις Οικονομικές Υπηρεσίες του Κυβερνείου του Αστραχάν. Αρχές του 1785 έφτασε στο Αστραχάν το διάταγμα της αυτοκράτειρας Αικατερίνης της Β’ που εκχωρούσε την αποκλειστική εκμετάλλευση παραγωγής και εμπορίου του χαβιαριού στον Ιβάν Αντρέγιεβιτς Βαρβάτσι. Ο κυβερνήτης του Αστραχάν διοργάνωσε επίσημη δεξίωση προς τιμή του Βαρβάκη. ... Ο κυβερνήτης αποκάλεσε τον Βαρβάκη «Καλό Άγγελο του Αστραχάν». Τελευταίος μίλησε ο Ψαριανός: «Ο θησαυρός του ίκρα ανήκει στο Αστραχάν και τους ανθρώπους του, που εργάστηκαν γι’ αυτό. Δέχομαι την τιμή, που μου κάνει η Μεγαλειότητα της η αυτοκρατόρισσα, να εκπροσωπώ την αποκλειστική εκμετάλλευση του τοπικού αυτού προϊόντος, αλλά όχι το μονοπώλιο στην εμπορία του. Εγώ κάποτε θα φύγω, γι’ αυτό <strong>προτείνω να ιδρυθεί ‘μπράτια’, δηλαδή συνεταιριστική επιχείρηση, στην οποία θ’ ανήκει η αποκλειστικότητα της εκμετάλλευσης. Όλοι θα συμμετέχετε με ποσοστά, ανάλογα με την παραγωγή και την ποιότητα του χαβιαριού.</strong>». Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι του Αστραχάν έμειναν άναυδοι. Ενωμένοι προχώρησαν στην ίδρυση της πρώτης συναιτεριστικής επιχείρησης στο Αστραχάν. ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b10"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>10</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Από το 1776 είχε έντονη διπλωματική δράση στην περιοχή της Κασπίας και στις σχέσεις της Ρωσίας με την Περσία. Για την συμμετοχή του σε μια συγκεκριμένη αποστολή του χορηγήθηκε ο βαθμός του ταγματάρχη. «Το Δεκέμβριο, 31, του 1782, στην Αγία Πετρούπολη στον κύριο Βαρβάκη χορηγήθηκε ειδικό δίπλωμα που έλεγε για την προαγωγή του στο πόστο του ταγματάρχη. Το δίπλωμα αυτό υπογράφηκε από την ίδια την Αυτοκράτειρα» ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b11"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>11</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Πολύ πριν την καταστροφή των Ψαρών, σε κάποια περίπτωση που αποφασίστηκε να αναχωρήσει ο στόλος των Ψαριανών, οι ναύτες δήλωσαν ότι χωρίς γρόσια δεν μπαρκάρουν. Χρήματα, όμως, δεν υπήρχαν, εκτός από αυτά που είχε ο Ανδρέας, ο ανηψίος του Βαρβάκη, από τον θείο του. Αυτός όμως, όταν η δημογεροντία των Ψαριανών τα ζήτησε, αρνήθηκε, λέγοντας ότι δεν μπορεί να τα δώσει χωρίς εντολή του θείου του. Η Δημογεροντία παραβίασε το σπίτι του Ανδρέα και πήρε όλα τα χρήματα που βρήκε. Ο Ανδρέας έστειλε επιστολή στον θείο του γεμάτη παράπονα γι’ αυτή τη διαγωγή της Δημογεροντίας και <strong>ο Βαρβάκης του παράγγειλε να πάει να εκφράσει την ευχαρίστηση και την ευγνωμοσύνη του (του Ιωάννη Βαρβάκη) στη Δημογεροντία, η οποία έλαβε πρόνοια, ως έπρεπε, για τη σωτηρία και την απελευθέρωση της πατρίδας</strong>! ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b12"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>12</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Το 1813, ο Ιωάννης Βαρβάκης μετακόμισε στο Ταγκανρόγκ της Αζοφικής, κοντά στα σύνορα της Ρωσίας με την Ουκρανία. <strong>Εκεί υπήρχε μόνο μια ξύλινη ρωσική εκκλησία. Πήρε άδεια από την τοπική ιεραρχία και έχτισε το 1813 μεγαλοπρεπή πέτρινη εκκλησία για τους Έλληνες και για να μη υπάρξει περίπτωση στο μέλλον να γίνει αιτία διαμάχης μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων η κυριότητα του κτιρίου του ναού απέσπασε απόφαση της Ρωσικής Συνόδου σύμφωνα με την οποία ο ναός έγινε μετόχι του Παναγίου Τάφου των Ιεροσολύμων.</strong> Λόγω της ιδιαίτερης ευλάβειας που είχε ο ρωσικός λαός και κλήρος προς το προσκύνημα του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα, ελαχιστοποίησε τις πιθανότητες να αμφισβητηθεί η κυριότητα του ναού. ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b13"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>13</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Την Κυριακή του Πάσχα του 1821, 10 Απριλίου, κρέμασαν τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’. Όταν το έμαθε <strong>ο Βαρβάκης έστειλε στο Πατριαρχείο οικονομική ενίσχυση 100.000 ρούβλια</strong>. ... <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#h13"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="5" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:35px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:8px; padding-top:0px; padding-left:8px; padding-right:8px; margin-right:6px; margin-left:-4px; margin-top:0px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>14</b></span></div>
<img alt="Γραμματόσημο" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu7h3OTOD1jYaHDNM108K_x7gI_zmXaRMSsk7dvCKYwWPCR15O_igXcz_Hr9QTjJZIRlzVk2pV4CdXr5De53Mm-GMZew3FptVZbi5PJw5xC5UpTe6gb9MZ8QldKNJUR20iTHmOAq0i9aLh/s1600/varvakisgram.jpg" align="right" width="215" style="margin-right:-20px;">
<div style="text-align: justify;">To 1824, 81 χρονών, αποφάσισε να κατεβεί στην επαναστατημένη Ελλάδα αποσκοπώντας να συμβάλει στη διευθέτηση της εσωτερικής διαμάχης που έπαιρνε μορφή εμφύλιου πολέμου. Τέλη Απριλίου 1824, με άμαξα και έφιππη φρουρά αναχώρησε από το Ταγκανρόγκ με προορισμό -μέσω Βιέννης, Γενεύης, Τεργέστης- την επαναστατημένη Ελλάδα. Η απόσταση Ταγκανρόγκ – Βιέννη είναι, σε ευθεία, 1.800 χλμ., Βιέννη – Γενεύη, 820 χλμ. και Γενεύη – Τεργέστη, 600 χλμ.! Περνώντας από την Οδησσό, στις συζητήσεις με τους εκεί ομογενείς, έπεσε η ιδέα, να κληθεί στην Ελλάδα ο Καποδίστριας. Και ενώ θα μπορούσε να πάει κατευθείαν από το Βιέννη στη Τεργέστη (απόσταση σε ευθεία 400 χλμ.) πήγε πρώτα στη Γενεύη (επιπλέον 1.000 χλμ. σε ευθεία) για να συναντήσει τον Καποδίστρια. ... Στο Ναύπλιο ο Βαρβάκης συμβούλευσε να καταλαγιάσουν τα πάθη και πρότεινε σε συνεδρίαση του Βουλευτικού τον Ιωάννη Καποδίστρια ως Εθνάρχη, ως κυβερνήτη της Ελλάδας με κοινή συναίνεση. ... <strong>Ο Μαυροκορδάτος (ο οποίος περίμενε τα χρήματα των αγγλικών δανείων για να επικρατήσει πάνω στους αντιπάλους του) του απάντησε με θράσος: «Ώστε ήρθες με τα ρούβλια σου να μας πείσεις να δεχθούμε τον Ρώσο υπουργό για κυβερνήτη;»,</strong> κι ο Κουντουριώτης του ανακοίνωσε, μια και δεν είχε πάρει θέση υπέρ της φατρίας τους, ότι η παραμονή του στο Ναύπλιο δεν ήταν επιθυμητή ... αν και η Βουλή τον είχε ανακηρύξει παμψηφεί «Μέγαν Ευεργέτην του Έθνους»! ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b14"><big>|>>>|</big></a></span>. <strong>Ο Βαρβάκης βλέποντας την κατάσταση, αποφάσισε να φύγει και να ξαναγυρίσει στη Ρωσία.</strong> Οι Σπετσιώτες τον κάλεσαν να επισκεφτεί τον τόπο τους και να τον τιμήσουν, αλλά ο Βαρβάκης ήδη είχε αρρωστήσει. Άρρωστος φτάνει στη Ζάκυνθο στις 21 Δεκεμβρίου 1824. <strong>Ο Βαρβάκης είχε αρρωστήσει ήδη από το Ναύπλιο, πιθανόν από τη στενοχώρια του, όταν είδε ότι η εμφύλια σύρραξη ήταν αναπόφευκτη.</strong> Ίσως εμφάνισε δερματικά συμπτώματα που ερμηνεύτηκαν ως μεταδοτική ασθένεια οπότε για προληπτικούς λόγους κατέληξε στο Λοιμοκαθαρτήριο της Ζακύνθου του οποίου ο διευθυντής, ο Κωνσταντίνος Δραγώνας, ήταν φίλος του. Το Σάββατο βράδυ στις 10 Ιανουαρίου 1825 υπαγόρευσε την τελευταία του διαθήκη όπου παραγγέλνει στον φίλο του και εκτελεστή της διαθήκης του, καπετάνιο Ιωάννη Παντελεήμονα Μπόζο, να καταθέσει αμέσως στη Βασιλική Τράπεζα της Μόσχας, τα 300.000 ρούβλια που εγγράφως είχε υποσχεθεί από τον Νοέμβριο του 1824 στο Βουλευτικό, στο Ναύπλιο. ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/klirodotima.html#b15" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span> Την Κυριακή 11 Ιανουαρίου ζήτησε να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Τον κοινώνησε ο ιεράς Νικόλαος Κατραμής. Ο Βαρβάκης πέθανε τα ξημερώματα της Δευτέρας 12 Ιανουαρίου 1825. ...<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="#b16"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451599" id="_Toc458451599"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Στα Ψαρά</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<a name="b01"></a>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirsGK_wTPfLoGajromBXUrHXpvCtHw4W89N0lXzlcNhQA3mP9bmx8of7M1bZkY2kV8zADSybld5cIE8sSHTsAzxDlWuyIxAKxL9JRNvoJ0ZaEHSq6CGczWkvsCwulFHbOo29ZldrDEj7pT/s1600/varvakispsara.jpg" target="_blank"><img alt="Τα Ψαρά" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHPnC_KxVePRhyphenhyphenjDCI2jK9bP8wC8xZ19SwBoe2aCKmMMrk88_z-MvBMShW7_k5cLDYC1229vr_FrVxfqeJhQllKlqm8MChE5WwQu9iG_7r9Ud1xXqbrs9w2t2HfQ9pp-NmOT5AYRCsXv95/s1600/varvakispsara250.jpg" align="right" width="250" style="margin-right:-20px;"></a>
<p style="text-align: justify;">Ο Ιωάννης Βαρβάκης γεννήθηκε την ημέρα της γιορτής του Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου, στις 24 Ιουνίου του 1743 στο νησί των Ψαρών (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αλφαβητικός κατάλογος ευγενών του Αστραχάν. Κρατικό Αρχείο Περιοχής Αστραχάν - GΑΑΟ, fond 375, op 1, del 24, list 19 ob</span>). «Βαρβάκη» τον φώναζαν οι συνομήλικοι του επειδή από μικρός είχε μεγάλα αυστηρά μάτια και ήταν ορμητικός, όπως ένα είδος πουλιού, ανάμεσα σε γεράκι και κουκουβάγια, που υπήρχε στα Ψαρά και το έλεγαν βαρβάκι (ιέραξ ο οξύπτερος – falco oxypterus). </p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/wIQTqkI7CNE" target="_blank"><img alt="Γαλιότα" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR31bhX7cMiuEbj3yIbqaBcLHaU3Z19dOicd5VrTgFdqnPxfjsElxmKkFZurrdWT6P-6q0c99jf_B5-RzOj72Pxkzqh8W26RCFrQAgkb_1SlEIy1bZjT277020bxiRWIvEfpZOZ9032OMq/s1600/youtube01.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<table width="300" border="0" cellpadding="0" align="left" style="margin-left:-22px; margin-right:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG6QtsUJxN1Ugqkr8SvhFKLXtPCF7PS18FqTkyqiDJTd51OL_TygupLNjtaI-DGPj7LiNKKuSMAmQ3KrqewnATnqnp4Q5eECpxOQTQpgosV_1CHIBQlwi1fr5MqTPHQNcc5u9jZ0brSzzd/s1600/vargaliot.jpg" target="_blank"><img alt="Γαλιότα" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhIxVVpuUmVU6En8ZZ_5hEk-o3m8YML1RSPNSvfK9tBYeTCKHp4NJje2RKsr4107rL1id1o_9ShbRdOaJMWOEPQVjcGg2HuvQE2f0xzrIQOyteb1qLharRvY3OS70YHNWX2FJquGYTYBE2/s1600/vargaliot300.jpg" align="right" width="300"></a>
</td></tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> Πατέρας του, ήταν ο καραβοκύρης Ανδρέας Λεοντής και η μητέρα του η Μαρία ή επικαλούμενη Μαρού. Σύντομα – δεν γνωρίζουμε πότε – απέκτησε αδελφό, τον Γιώργο. Στα Ψαρά πρέπει να έμαθε κάποια ‘κολλυβογράμματα’ γιατί σύμφωνα με μαρτυρία του ιδίου το 1769 ήξερε να διαβάζει. Ξεκίνησε τη ναυτική του ζωή ως μούτσος (ακόλουθος), στο καράβι του πατέρα του ήταν δεν ήταν οκτώ χρονών. Στα δέκα του χρόνια έμαθε τα βασικά ... να πυροβολεί με τουφέκι, πιστόλι και κανόνι! Στα δεκαπέντε του, ο πατέρας του, τον προήγαγε σε ναύτη-παρτσινέβελο, δηλαδή μεριδούχο-συνέταιρο στο πλοίο. <strong>Στα δεκαεπτά ή δεκαοκτώ του σε καραβοκύρη! Του έδωσε χρήματα και ναυπήγησε στα Ψαρά δικό του καράβι, μια γαλιότα</strong>. Η γαλιότα ήταν γρήγορο, ελαφρύ και ευέλικτο καράβι. Είχε 42 μέτρα μήκος, 4,5 πλάτος και εκτόπισμα 75 με 100 τόνους· χαμηλά έξαλα, χαμηλή πλώρη και υψωμένη πρύμνη. Είχε δύο ή τρία ιστία, όπου σήκωναν τριγωνικό πανί. Στην κάθε πλευρά είχε 16 με 20 κουπιά. Για οπλισμό έφερε δύο κανόνια στην πλώρη. Διέθετε πλήρωμα 70 με 100 ανδρών.</p>
<table width="300" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-18px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><div style="text-align:center; font-size:12px; background-color:#c8c5a0; color:#644945; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">Η διαφορά μεταξύ πειρατείας και κούρσου: Στην πειρατεία ο επιτιθέμενος δρα για το δικό του όφελος, με το δικό του πλοίο, οπουδήποτε αυτός κρίνει συμφερότερο: στο ανοιχτό πέλαγος ή μέσα στο λιμάνι ή σε απομακρυσμένους όρμους. Ιδιοποιείται τα κέρδη, είτε είναι εμπορεύματα, είτε είναι άνθρωποι που γίνονται σκλάβοι. Το παιχνίδι δεν έχει όρους ούτε περιορισμούς. Οι πειρατές είναι ιδιαίτερα σκληροί, πολλές φορές αιμοβόροι. Ο κουρσάρος ενδιαφέρεται κυρίως για τη φθορά της εχθρικής ναυτιλίας και του εμπορίου. Το κουρσός είναι πράξη αναγνωρισμένη τον 18ο αιώνα από όλα τα κράτη και υπόκειται σε ορισμένους νόμους. Δεν επιτρέπεται λ.χ. η σύλληψη πλοίων αγκυροβολημένων μέσα στο λιμάνι αλλά όταν πλέουν στο πέλαγος. Η λεία πρέπει να είναι νόμιμη και να αποδίδεται στο κράτος που εξέδωσε την άδεια του κουρσού και επέτρεψε την ανύψωση της σημαίας. Εάν ο πρόξενος του αντίπαλου κράτους τη διεκδικήσει, έχει δικαίωμα να τη δεσμεύσει και να καταφύγει σε επίλυση της διαφοράς από ναυτοδικείο. Όμως με την πάροδο του χρόνου η φθορά των μεταφερόμενων προϊόντων, κυρίως τροφίμων και του ακίνητου πλοίου είναι μεγάλη και η ζημία ανυπολόγιστη. Ο κουρσάρος καταδιώκει επίμονα τον αντίπαλο αλλά μετά τη σύλληψη συνήθως υπάρχει κάποιος σεβασμός. Οι Έλληνες διακρίθηκαν για επιμονή και δραστηριότητα αλλά και για τη λιτότητα ζωής και την εργατικότητα. Σύντομα έγιναν ονομαστοί οι Έλληνες κυβερνήτες ξένων κουρσάρικων που με απαράμιλλη τόλμη καταδίωκαν και άρπαζαν εχθρικά καράβια. <br>(Πηγή: <a href="http://anemourion.blogspot.gr/2016/05/blog-post_148.html" target="_blank">http://anemourion.blogspot.gr</a>)</div></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> Κατά τον επταετή πόλεμο (ανάμεσα σε Αγγλία-Πρωσία και Γαλλία-Αυστρία-Ρωσία, 1756-1763) οι Άγγλοι προέτρεπαν τους Έλληνες ναυτικούς να γίνουν κουρσάροι υπό την προστασία της αγγλικής σημαίας για να κουρσεύουν γαλλικά πλοία. Οι Γάλλοι πρόξενοι της Ανατολής αναφέρουν τους Έλληνες κουρσάρους ως Angligrecs (Αγγλοέλληνες). Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε στον ρωσο-τουρκικό πόλεμο (1769-1774) όπου οι Άγγλοι ήταν σύμμαχοι των Ρώσων. Ο Βαρβάκης, ήδη από την εποχή που ήταν στο καράβι του πατέρα του έπαιρνε μέρος σε ρεσάλτα εναντίον τουρκικών πλοίων. Σύμφωνα με ρωσικές πηγές <strong>ο Βαρβάκης ήταν «αεικίνητος κουρσάρος», τον οποίον οι Τούρκοι θεωρούσαν ως τον πιο τρομερό πειρατή στο Αιγαίο. Ο σουλτάνος επικήρυξε το κεφάλι του με χίλια πιάστρα</strong> (νόμισμα της Αιγύπτου και της Τουρκίας). Τμήμα του Οθωμανικού στόλου έφθασε στα Ψαρά και ο καπουδάν πασάς, ο ναύαρχος δηλαδή, απαίτησε να παραδώσουν τους αρχηγούς των κουρσάρων και μάλιστα τον Βαρβάκη, αλλιώς, απείλησε, θα κάψει το νησί. Τελικά το ρουσφέτι έσωσε τους ψαριανούς από την καταστροφή.</p>
<p style="text-align: justify;"> Εικοσιτριών χρονών το καλοκαίρι του 1768 παντρεύτηκε και το 1770 απέκτησε μια κόρη την Μαρία (Μαρού) η οποία το 1785 παντρεύτηκε τον Νικόλαο Κομνηνό. Σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής για να παντρευτεί μια κοπέλα έπρεπε να έχει κλείσει τα δεκατέσσερα.</p>
<a name="h02"></a>
<p style="text-align: justify;"> Το 1769 ο Βαρβάκης, έμαθε ότι ο πατέρας του, ο καπετάν Ανδρέας, ήταν βαριά άρρωστος, αλλά δεν αποφάσιζε να πάει στο νησί μήπως τον δουν τίποτα ξένοι και προκαλέσει την οργή των Οθωμανών ενάντια στους ανθρώπους του νησιού. Αλλά στα τέλη του Νοέμβρη του 1769, σε περίοδο φουρτούνας που δεν έπιαναν ξένα καράβια στο νησί επισκέφτηκε το πατρικό του σπίτι. Διηγήθηκε ο ίδιος στα εγγόνια του: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ήταν Νοέμβρης του 1769. Η θάλασσα, φουρτουνιασμένη, σήκωνε θεόρατα κύματα. Σκέφτηκα πως με τέτοιο τρικυμία δύσκολα θα ‘πιανε τούρκικο καράβι στα Ψαρά. Η φουρτούνα, λοιπόν, μ’ έφερε στην πατρίδα. Αράξαμε κάπου απάνεμα· άφησα το καράβι στους άνδρες μου κι έτρεξα τη νύχτα στο πατρικό σπίτι. Ο Πατέρας μου, εδώ και μήνες, δεν σηκωνόταν πια απ’ το κρεβάτι, κι η μάνα μου του παραστεκόταν». Ο πατέρας του εδώ και μήνες ήταν κατάκοιτος, αλλά, μόλις είδε το γιο του, τα μάτια του έλαμψαν. Συνεχίζει ο Βαρβάκης: -”Πατέρα, τι να κάνω; Τα πράγματα στη θάλασσα έγιναν δύσκολα· άμα με πιάσουν θα κάνουν κακό σε όλους. Μήπως να πάω στην Κωνσταντινούπολη να παραδοθώ;” -“Γιέ μου, ας ορίσει ο Θεός τι θα κάνουμε, φέρε το Ευαγγέλιο”. Ο πατέρας με τρεμάμενα χέρια άρχισε να ανοίγει τις χάλκινες πόρπες. Κατάλαβα τι ήθελε· σε δύσκολες στιγμές οι νησιώτες χριστιανοί κατέφευγαν στο Ευαγγέλιο. Ο πατέρας άνοιξε τις σελίδες στην τύχη, εγώ, χωρίς να κοιτάζω, έβαλα το δάχτυλο μου κι έδειξα μια σειρά. “Διάβασε”, μου είπε. Κι εγώ άρχισα να <b>διαβάζω αργά το στίχο: “Έφη αυτώ ο Ιησούς ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε, πώλησον σου τα υπάρχοντα”. “Ακούς!” κι ανασηκώθηκε ο πατέρας· “ο ίδιος ο Θεός σου ερμηνεύει, πούλησε τα υπάρχοντα. Πούλησε το χτήμα, πούλησε τα όλα· υπάρχει και λίγο χρυσάφι, πάρε κι αυτό. Αγόρασε καινούριο καράβι και να πας να ενωθείς με το ρωσικό στόλο”.</b> “Για ποιο στόλο μιλάς, πατέρα;” “Άκουσα πως οι Ρώσοι πέρασαν ήδη το Τζιμπραλτάρ. Σύντομα θα είναι στα δικά μας νερά”»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Μαρκόφ Αλεξάντερ, Ο Έλληνας από το Νησί Ψαρά, Αληθινές Ιστορίες της περιοχής Αστραχάν, Αστραχάν 1976, σσ. 150-151</span>).</p>
<table width="250" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCYrgqENZZxw_Tc4BSl-FIW-i69zxlDumCi0hquvVtjMzrcNtWdcMdOHii1OBNc8ZbbHQiLa2wycnqUp-TScNfz9bSdST3Yu8y_V1Qy_304bGjYI-76M9c2juEvFo4AJ9Puuu9GXs5eV-r/s1600/varseb.jpg" target="_blank"><img alt="Σεμπέκ" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaOuLG2-BiRoHwK2OXFLzsD_X4f4YxFW8cW6ZrbMj5IEWmfFOpHJdARzjhO3aK1TaERcFTcm7dFx1iDimTai4nf-migR52NGkuGV_nxLCUew-lbRZDVp5YzbdRejrJRGyGubkb4k0AYImD/s1600/varseb250.jpg" align="right" width="250"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><span style="font-size:14px; color:#cdcbb2"><center>Σεμπέκ</center></span></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;">Γράφει ο Firmin Didot στις ‘Αναμνήσεις από την Ελλάδα’: «Ευρισκόμενος εις Σμύρνην επληροφορήθην ότι ο Βαρβάκης, πωλήσας την πατρώαν περιουσίαν του, εξώπλησεν εν πολεμικόν πλοίον και επροξένησε πολλάς ζημίας εις τους μουσουλμάνους» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Firmin Didot, Mémoires sur la Grèce et les contrées voisines, Paris 1826, σσ. 24-26</span>). Το παλιό του το καράβι, την γαλιότα, το άφησε στους συμπατριώτες του παρτσινέβελους με καπετάνιο τον αδελφό του τον Γιώργο. Από πού το καινούριο δεν είναι γνωστό αλλά ήταν ένα σεμπέκ. Ο τύπος αυτός καραβιού πρωτοεμφανίστηκε στα παράλια της Καλαβρίας στις αρχές του 16ου αιώνα. Ήταν πολύ γρήγορο καράβι, είχε ιστούς μεγάλου αναπτύγματος, που δέχονταν τριγωνικά ή τετράγωνα πανιά, ανάλογα με τον καιρό. Είχε τη δυνατότητα να εξοπλιστεί με είκοσι κανόνια, δέκα σε κάθε μεριά.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451600" id="_Toc458451600"></a>
<a name="b02"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Με τους Ρώσους στο Αιγαίο</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<table width="250" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7jCQjRORKLTGknRrCL0zDQpb2t0S6Sw76lfhYSYditrjEYYc9i0BRqTpy6ld7D9Lv1TCKINmIa8BE17XCQIcR5prRw1VUtpgdAEzc4hFQ1CYe1aJXdIUnJFXXyFGTDqT5viQl3g0b4fZt/s1600/varvaspiridov700.jpg" target="_blank"><img alt="Γκρηγκόρι Αντρέγιεβιτς Σπυριντώφ" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDYjHWtSDhp32_bR7OnMSpEcUyHoAmekg5EA1NVCcifADSJxtbAJjELxQc3PdlZTe6M_3saZ9npvg_fp4GebheV6qcXX22m59lAeiq8TPnHX0EwwMmuRBEhrfDXnDxkh2W2vAwXHqWIgSO/s1600/varvaspiridov250.jpg" align="right" width="250"></a>
</td></tr>
<tr>
<td><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center>Γκρηγκόρι Αντρέγιεβιτς Σπυριντώφ</center></span></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;">Σύντομα τα ρωσικά καράβια με ναύαρχο τον Γκρηγκόρι Αντρέγιεβιτς Σπυριντώφ έφθασαν στις δυτικές ακτές της Πελοποννήσου. Ο Βαρβάκης πήγε στη Μύκονο και έμαθε ότι ο ρωσικός στόλος βρισκόταν στο Οίτυλο της Μάνης. Αρχές του Μάρτη του 1770 έφτασε στο Οίτυλο. Συνάντησε τον Ορλώφ και τον Σπυριντώφ και τους ανέφερε ότι θέλει να προσχωρήσει στον ρωσικό στόλο μαζί με το καράβι του. Ο ρωσικός στόλος τις 4 Απριλίου άρχισε να πολιορκεί το Ναβαρίνο. Σύμφωνα με τα έγγραφα του Ορλώφ και του Σπυριντώφ ο Βαρβάκης ήλθε στο Ναβαρίνο και παρουσιάστηκε στο ναύαρχο. Ο Σπυριντώφ δέχτηκε με χαρά τον Ψαριανό καπετάνιο να ενταχθεί μαζί με το εικοσακάνονο καράβι του (σεμπέκιον) και το πλήρωμά του στις ρωσικές δυνάμεις. Έτσι ο Βαρβάκης συμμετείχε στην πολιορκία του κάστρου του Ναβαρίνου, που έπεσε στις 10 Απριλίου 1770. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLXxvB6iMzvcciYYYGU7YJYo62DaGTcLElNwRTgNvj1kG6VM8pbtxQVnDwjoHSZ45fuZl5qmWOVetjUoPCCaME71Q8Z78r2lYWTWIb4XPX_bBaDlMx9HOfxNCuy4D1wvq-Hsp-Fz_TyHiu/s1600/varvakisnabarino.jpg" target="_blank"><img alt="Ο κόλπος του Ναβαρίνου" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtMGGomBTIjvwS-pFY1FjdYhBejUYz1LHA5UmUQ7TLu7-fUa71oxLN854psiCreq7fLCARjhghNz2lYfS6TibMwdBBFD3jhX2WReeF4cyy65HLgmCvdjjntQ1GxPVB3N60TkvWYtJcD-Fd/s1600/varvakisnabarino250.jpg" align="left" width="250" style="margin-left:-20px;"></a>Εν τω μεταξύ έφτασε και δεύτερη μοίρα του ρωσικού στόλου με αρχηγό τον Σκωτσέζο Τζων Έλφινστον (Elphinstone). Αρχές του Μάη του 1770 ο τουρκικός στόλος, με καπουδάν πασά (ναύαρχο) τον Ιμπραήμ Χοζαμεδδίν και υπαρχηγό τον Χασάν Τζεζάερλη Μαντάλογλου, έφτασε στα ανοιχτά του Ναυπλίου, αποτελούμενος από δεκαπέντε μεγάλα και δεκαπέντε μικρά πλοία. Ο ρωσικός στόλος κατευθύνθηκε προς τις Σπέτσες και την Ερμιονίδα για να συναντήσει τον τουρκικό ο οποίος βρισκόταν στο λιμάνι του Ναυπλίου αλλά ο Χοζαμεδδίν απέφυγε την σύγκρουση. Προς τα τέλη Μαΐου έβγαλε το στόλο από το λιμάνι του Ναυπλίου και τράβηξε ανατολικά. Οι Ρώσοι προσπάθησαν να τον καταδιώξουν, ακινητοποιήθηκαν όμως λόγω άπνοιας κοντά στην Ύδρα κι έχασαν επαφή. </p>
<table width="400" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi40k5j-_P_4KaUsMfm9VePLkJMjCKVwtBETDIFvLBgY9mD4vuuWZKxQmq8hsAu6uCSWLWE436s11W5D_GOvE4rZmelIDsUZpC_LDFD7tA4DcNp8mpr9IhmcqkbSbQ4kxPcZPrgf3K90DXl/s1600/varvakispsaranavarino.jpg" target="_blank"><img alt="Τα μέρη που έδρασε" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnkwF-fZmaHOOBxb7kvZEcp2RTaymxgwVQVuDabwp9ROGS7eREivYtlT1l9UJDxHFgSHBYiJGHGAz905sNmJgyLKIsE3MxFKAmIB9Bjw7BuvXyu1Zkswis-iLBKxFpQtsxI7b5exme5fVe/s1600/varvakispsaranavarino400.jpg" align="right" width="400"></a></td></tr>
<tr>
<td><span style="color:#cdcbb2"><center>Τσεσμέ, στα ελληνικά <big><b>Κρήνη</b></big></center></span></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"><span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">Τότε ο Βαρβάκης παρουσιάστηκε στο Ρώσο ναύαρχο, τον Σπυριντώφ ο οποίος του πρότεινε: «Σου ζητώ να γίνεις πλοηγός· με το γρήγορο καράβι σου να ψάξεις να βρεις για πού τράβηξε ο τουρκικός στόλος και να ‘ρθεις να μας πεις». <strong>Και ο Βαρβάκης απάντησε: «Ναύαρχε, δεν χρειάζεται να ψάξω· ξέρω που πάει· δύο ναυστάθμους έχει, δύο ασφαλισμένα λιμάνια, τον κόλπο της Σμύρνης και του Τσεσμέ (Κρήνη), που βρίσκονται απέναντι από τη Χίο· σε ένα από αυτά θα ποδίσει. Είναι άχρηστο να γυρίσω για να σε βρω· καλύτερα να έλθεις εσύ και να πιάσεις λιμάνι στα Ψαρά που είναι ασφαλισμένα από βοριά. Εκεί θα σε ειδοποιήσω»</strong></span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Μαρκώφ Αλεξάντερ, Εδώ έζησε ο ήρωας του Τσεσμέ, εφημ. Βόλγκα, αρ. φυλ. 26, 26/12/1976, σσ. 10-12</span>). Στις 24 Ιουνίου 1770 ο ρωσικός στόλος συνάντησε τον τουρκικό στο κόλπο του Τσεσμέ. Ο καπουδάν πασάς Χοζαμεδδίν βγήκε στη στεριά και άφησε ναύαρχο τον υποναύαρχο Χασάν Τζεζάερλη. Τον ρωσικό στόλο αποτελούσαν τρεις μοίρες, του Σπυριντώφ, του Έλφινστον και του Ορλώφ. Γενικός αρχηγός ήταν ο Ορλώφ. </p>
<table width="300" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><span style="font-size:16px; color:#cdcbb2"><center>Η εμπλοκή της ρωσικής ναυαρχίδας «Ευστάθιος» και του «Καπουδάν Πασά»</center></span></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXu_DrIF41s_TetJC1_3Wys5r9hzbcUeuoUOgCEG-GeL5eP1cFAJNI9TwSi4qe8BiNApkH-hG1THPTFZCeMNq6DS962TqkIE4P7ixike5EfoZ8us7ltsK5Fg8cEZDHohLDPnIV2DyIAi-1/s1600/var_Chesm_oidyonavarxides.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinIKKU4onvnZKVYNt_ODVHHYnspAP0CB-y5xpvs51EjoZyN3BuaZvt0Ormobp0G-Uf07q9emsUg17Gr5GXlCqi71LwI7T0bBVkOtFjBtzV7jBI5SHGRhXPYQ0m_I6VWRiNrJBQbhfBrmy5/s1600/var_Chesm_oidyonavarxides_300.jpg" align="right" width="300"></a></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;">Η ναυαρχίδα του Σπυριντώφ «Ευστάθιος» προηγείτο του σχηματισμού και εκμεταλλευόμενη τον βοριά τράβηξε ευθεία πάνω στην ναυαρχίδα των Οθωμανών «Ρεάλ Μουσταφά». Με τις πρώτες κανονιές καταστράφηκε το πηδάλιο του «Ευστάθιος». Το τουρκικό καράβι «Καπουδάν Πασάς» με εκατό κανόνια έσπευδε να βοηθήσει τη ναυαρχίδα του Χασάν αλλά ένα σεμπέκι με ρωσική σημαία εμφανίζεται μπροστά στη πλώρη του και ρίχνει ομοβροντία εναντίον του με τα δέκα κανόνια του. Κόβει ταχύτητα, στρίβει δεξιά, αλλά το μικρό καράβι στρίβει κι αυτό και ξαναχτυπά με τα άλλα δέκα κανόνια της άλλης του πλευράς. Τελικά το «Καπουδάν Πασάς» δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ναυαρχίδα του. Το σεμπέκι κυβερνούσε ο Βαρβάκης, σύμφωνα με το ημερολόγιο του ναυάρχου (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Μαρκώφ Αλεξάντερ, Ο Έλληνας από το Νησί Ψαρά, Αληθινές ιστορίες της περιοχής Αστραχάν, Αστραχάν 1976, σ. 152</span>). Τελικά οι Ρώσοι πυρπόλησαν τη ναυαρχίδα του Σπυριντώφ «Ευστάθιος» και αυτή ανατινάχτηκε καταστρέφοντας μαζί της και το «Καπουδάν Πασά».</p>
<p style="text-align: justify;"> Ο υπόλοιπος τουρκικός στόλος κατέφυγε στο λιμάνι του Τσεσμέ (Κρήνη). Οι Ρώσοι, έχοντας χάσει πεντακόσιους άνδρες, απέκλεισαν την είσοδο του λιμανιού και αποφάσισαν να στείλουν πυρπολικά μέσα στο λιμάνι. Ο Σπυριντώφ πρότεινε να μετατραπούν σε πυρπολικά ελληνικά καράβια που ήταν μικρά ευκίνητα και κατάλληλα για ρηχά νερά. Οι Έλληνες καπεταναίοι δέχτηκαν και <strong>ο Βαρβάκης απάντησε: «Θα το δώσω το καράβι μου αν με αφήσετε να το κουμαντάρω εγώ».</strong> </p>
<table width="300" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><span style="font-size:16px; color:#cdcbb2"><center><b>Η ναυμαχία του Τσεσμέ</b></center></span></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjlFBL-sw7jJ2YWZvy2lS-RoS9bV50HtzLboSIydoy9Y2jw33-LNFDypaWmhOOiCUNOJf7LovFKaB0uOx9rg40Fq-01J_dch1BO1E4pTJk6OI6UHG_FrGRPBU37IhdWtzd3AQ5rrL1Hej7/s1600/var_Chesmabatt.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimk-ANcL-nhMYCWWC-cQJ7htJKDP6utvByn966l-TMMfuf7S7QfX9EhkIW74wp2MEMrsSKQ-9iVVvNxaF4Eq-IbiKdg3ARhBEVxJwuPbKtpB1z8wrUiBo8RFENsjI5c77yGM04_xWv55HY/s1600/var_Chesmabatt_300.jpg" align="right" width="300"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-5vQ83Bit-Joy3jVs6fQqlnFT2c6pwGoniKWyg87tigAgIy1VJoRlv3yyF5XPyF1k3gxxePhXJTrjSqR0myQlbKLZUZnXgXuWOSe2lmiy87AfJw2MfnlniqjEA53IliPPYBAvIuonXzS4/s1600/var_Chesmabattle_Ivan_Constantinovich_Aivazovsky_-_Battle_of_%25C3%2587esme_at_Night.JPG" target="_blank"><img alt="Η ναυμαχία του Τσεσμέ. Πίνακας του Ivan Constantinovich Aivazovsky" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw5qg-NOpwC4zewxiG2pTHLezV0ASvgxVmJWNHrceZwHwbGQnCKPu-aPRfZL9gdqLJOoFwG3H69uH-PIfGCUjOZMZc4Q5yTf8TDPuE7ZpArASCpR8RgrNvaAsuYq993coKB18WkWpf7ygq/s1600/var_Chesmabattle_Ivan_Constantinovich_Aivazovsky_-_Battle_of_%25C3%2587esme_at_Night-300.jpg" align="right" width="300"></a><br><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2; line-height:14px;"><center>Η ναυμαχία του Τσεσμέ. Πίνακας του Ivan Constantinovich Aivazovsky</center></span><br></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEickuR7Ik15k0ozB7dOlXnkccYBCwOlkeQJM3USJUEKGS8rWNZmBG3dDV3EHqxR7jKdyXqaU3_00fqfTHcuThmiT-AEpEpMZEN71rTL4kDevUkbCLuPklfOYErr4D-qoGHMT7AuGUyXY6W5/s1600/var_Chesmabattlexartis.jpg" target="_blank"><img alt="Χάρτης της Ναυμαχίας του Τσεσμέ" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIAAN2C2LPdjVdRBU5PjgwyC6fwSmMgg5ecpp8GBuGyXI9TmJUPl648X8rGJUu3TOSK8Nh7f5ztXoWwDVGz3aqtQLWhIpAF523q62sT-_RxUpwr-DUpzmyGx07ucqGniBbnpkBuNb8FUd/s320/var_Chesmabattlexartis_300.jpg" align="right" width="300"></a><br><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center>Χάρτης της Ναυμαχίας του Τσεσμέ</center></span></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;">Ο Ούγγρος βαρόνος Φρανσουά Τοττ, στρατιωτικός σύμβουλος της Υψηλής Πύλης, φίλος του Χασάν Τζεζάερλη και οργανωτής της τουρκικής άμυνας στα Στενά, γράφει: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ο τουρκικός στόλος, ύστερα από τη θανάσιμη μονομαχία των δύο ναυαρχίδων, κατέφυγε στο Τσεσμέ στις 24 Ιουνίου 1770. Οι Ρώσοι έστειλαν πέντε πυρπολικά. Αλλά από τα πέντε έφτασαν μόνο τρία. Προχώρησαν μέσα στο σκοτάδι τα δύο και ακολουθούσε το τρίτο. Οι Τούρκοι βλέποντας τα δύο μικρά πλοία να κατευθύνονται προς το λιμάνι νόμισαν ότι ήταν λιποτάκτες που αυτομολούσαν από τον ρωσικό στόλο και τους περίμεναν για να αλυσοδέσουν τα πληρώματα και να τα οδηγήσουν θριαμβευτικά στην Κωνσταντινούπολη. <strong>Οι δύο “λιποτάκτες” γλίστρησαν ανενόχλητοι μέσα στο λιμάνι δέθηκαν δίπλα σε ένα τουρκικό καράβι, άναψαν τα μπουρλότα και φλόγες τύλιξαν ολόκληρο το στόλο. Το λιμάνι του Τσεσμέ, κατάμεστο από καράβια, μπαρούτι και κανόνια, έγινε ένα ηφαίστειο, που κατάπιε ολόκληρο τον τουρκικό στόλο</strong>»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Baron de Tott, Mémoires du Baron de Tott, sur les Turcs et les Tartares, A Maestricht 1786, τ. Β’, μέρος Γ’, σ. 23</span>). Στο πρώτο πυρπολικό αρχηγός ήταν ο Ρώσος υπολοχαγός Ιλίν, στο δεύτερο ο Βαρβάκης (με Ρώσους ναύτες) και στο τρίτο ένας Άγγλος. Μπροστά πήγαινε τα καράβια του Ιλίν και του Βαρβάκη, το ένα πίσω από το άλλο. Παραπίσω ακολουθούσε το τρίτο του Άγγλου. Όταν πλησίασαν το πυρπολικό του Ιλίν έστριψε δεξιά, ενώ ο Βαρβάκης κατεύθυνε το δικό του στο κέντρο. Σε λίγο το πρώτο τουρκικό καράβι ανατινάχτηκε από το πυρπολικό του Ιλίν. Η τρομερή έκρηξη τράβηξε την προσοχή των Τούρκων ναυτών προς τα εκεί κι έτσι <strong>το σεμπέκι του Βαρβάκη τρύπωσε και πλησίασε ένα μεγάλο καράβι. Όταν το πλήρωμα του τουρκικού αντιλήφθηκε το σεμπέκι άρχισε να ρίχνει με πιστόλες και τουφέκια. Γρήγορα το πυρπολικό γαντζώθηκε δίπλα στη τουρκική φρεγάτα. Ο Βαρβάκης διέταξε τους ναύτες του να κατεβούν στη βάρκα και να απομακρυνθούν. Ο ίδιος, όταν η φωτιά άναψε για τα καλά πήδηξε στη θάλασσα. Σε λίγο ακούστηκε δυνατή έκρηξη. Το πυρπολικό ανατινάχτηκε και η φωτιά μεταδόθηκε στη φρεγάτα. Οι Ρώσοι ναύτες μάζεψαν τον Βαρβάκη και βγήκαν από το λιμάνι.</strong> Το τρίτο πυρπολικό δεν μπόρεσαν να το δέσουν γερά σε κάποιο καράβι και κάηκε ανώφελα μέσα στον κόλπο. Σε ελάχιστο διάστημα η φωτιά μεταδόθηκε και στα άλλα καράβια που ήσαν κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Το λιμάνι του Τσεσμέ μεταβλήθηκε σε πύρινη κόλαση. Τα κανόνια, γεμάτα μπαρούτι και μπάλες υπερθερμάνθηκαν από τη φωτιά και άρχισαν να εκρήγνυνται εκσφενδονίζοντας κάποιες μπάλες και στη στεριά. Σε λίγο η φωτιά μεταδόθηκε και στις μπαρουταποθήκες της παραλίας. «Τις φλόγες των οθωμανικών πλοίων που καίγονταν, οι Ψαρριανοί τις έβλεπαν πάνω από τα βουνά της Χίου», γράφει ο Νικόδημος (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κωνστ. Νικοδήμου, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#711" target="_blank">«Υπόμνημα της Νήσου Ψαρών»</a>, τ. 1ος, Αθήνησι 1862, σ. 20</span>).</p>
<table width="300" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><span style="font-size:14px; color:#cdcbb2"><center>Η επανάσταση του 1770 (Ορλωφικά).</center></span></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAI-vi7ceY7RBsbuLOFE9tny9bHOU6nfgA1SbJnGs2UYtAfq_aq9FOrHNIS1mYL2dqTCpjc23kESXehyZvyV8qf6X6ReUfdiziim1eS7w3S2Wo5UhV4q8wkT4CAoQ9rEkghb6Eb8Q1wLA3/s1600/varorlofika.jpg" target="_blank"><img alt="Ορλωφικά" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUi5qZCh-xVFeR7V91Sa7fwYI7iZ3tQSe3Z_UyQ7tra05pBlkyv8hRGVtRA7LCKmv0OlZ8IxU1W88d45lwL6f8Oh-E5nzYaOxBtmg53D6xi6gt056sq0NlDW09kQBjMxt6LWJ8c_D1pwkF/s1600/varorlofika_300.jpg" align="right" width="300"></a></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"><span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Όλα τα Τουρκικά καράβια (στο Τσεσμέ) άρπαξαν φωτιά, η οποία μαινόταν από τις 1 μετά τα μεσάνυχτα μέχρι τις 6 το πρωί. Το θέαμα ήταν φοβερό, ο κρότος ακούστηκε μέχρι την Αθήνα, στην Σμύρνη εσείετο η γη και τα ρωσικά καράβια που ήσαν λίγο μακρύτερα χοροπηδούσαν πάνω στα κύματα. Οι Τούρκοι που ήσαν στα καράβια σώθηκαν κολυμπώντας στη στεριά κι εκεί έσφαξαν όσους βρήκαν Έλληνες και πυρπόλησαν πόλεις και χωριά».</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κωνσταντίνου Κούμα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#101" target="_blank">«Ιστορίαι των Ανθρωπίνων Πράξεων από των αρχαιοτάτων χρόνων έως των ημερών μας»</a>, εν Βιέννη 1831, τ. 10, σ. 246</span>). Στο «Σομπστβ νορούτσνιι Ζουρνάλ» (ιδιόχειρο ημερολόγιο καταστρώματος) του «Ροστισλάβ» ο κομαντόρ Γκρέιγκ έγραψε: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Η πυρπόληση του τουρκικού στόλου έγινε κατά τις 3 το πρωί. Ευκολότερο είναι να φανταστείς παρά να περιγράψεις τον τρόμο, την έκπληξη και τη σύγχυση που κυριάρχησαν στον αντίπαλο. Ο φόβος των Τούρκων ήταν τόσο μεγάλος, ώστε δεν εγκατέλειπαν μόνο τα πλοία, που δεν καίγονταν ακόμη, αλλά και τα πυροβολεία της ακτής, και αυτό ακόμα το φρούριο και την πόλη του Τσεσμέ»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Γιούνγκα Ευγκένι, Αντμιράλ Σπυριντώφ, έκδ. Βογιένιεντατ, Μόσχα 1957, σ. 102</span>). Ο απολογισμός της καταστροφής σε καράβια ήταν: «<b>Πυρπολήθηκαν 15 μεγάλα καράβια των 70 μέχρι 100 κανονιών, 9 των 15 μέχρι 30 κανονιών, και πολλές γαλέρες</b>. <u>Μόνο 1 καράβι 60 κανονιών και 5 γαλέρες ξέφυγαν τις φλόγες και κυριεύτηκαν από τους Ρώσους</u>» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Μελιρρύτου Κυριάκου, Χρονολογία ιστορική φιλοπονηθείσα, εν Οδησσώ 1836, σ. 116</span>). Στον παραπάνω απολογισμό η περιγραφή του Γκρεγκ που σώζεται στο Ίδρυμα Κομνηνού-Βαρβάκη συμπληρώνει: «Ένα μεγάλο πλοίο με την ονομασία "Ρόδος" με 66 κανόνια και 5 γαλέρες αιχμαλωτίστηκαν. <b>Από την πλευρά των Ρώσων σκοτώθηκαν 10 άνθρωποι και από τους Τούρκους 10.000</b>» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank">Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία</span>).</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/5ME8jFZtK1U" target="_blank"><img alt="Γαλιότα" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm_d2xRTrtMTWGzLHNoWO3XRGrgYnswm4Z5NefZYinVsAb-mNnge6YaS7JYZFwO4ta1EtqNwMax5HuuduCapnk8cOnVbiiOxk-x6KD5_7gAGyzVuwtR_of9FqyaUdzm1PfEy0yA6Wv_8zC/s1600/youtube02.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;">Ο συγγραφέας της ιστορικής αφήγησης «Τσεσμέ», Βλαδίμηρος Σίγκιν μας πληροφορεί ότι: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«<b>Τη μεγαλύτερη επιτυχία είχε το πυρπολικό του Βαρβάκη</b>. Μανουβράροντας κατάλληλα, είχε την ευκαιρία να πλησιάσει το μεγάλο τουρκικό πλοίο και έβαλε φωτιά στο δικό του πυρπολικό. Άναψε πύρινος πυρσός και σε λίγο ακούστηκε τρομερός θόρυβος και η τουρκική φρεγάτα έπεσε σε μια από τις πλευρές του πλοίου. Ένα μετά το άλλο άρχισαν να εκρήγνυνται τα τουρκικά πλοία. Ο Τσεσμεϊκός Όρμος μεταμορφώθηκε σε ένα ηφαίστειο εν ενεργεία. <big><b>Ο Ιωάννης Βαρβάκης βρισκόταν μέσα σ' αυτή τη φωτιά, ριψοκινδύνεψε τη ζωή του, και τραυματίστηκε βαριά</b></big>»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank">Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451601" id="_Toc458451601"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;">Ο Ορλώφ συγχάρηκε τον Βαρβάκη και του είπε ότι για το κατόρθωμα του θα γίνει επίσημη αναφορά στην τσαρίνα Αικατερίνη Β’. Πράγματι το γεγονός αναφέρθηκε με επίσημο έγγραφο στην Αγία Πετρούπολη. <strong>Η Αικατερίνη ενέταξε τον Βαρβάκη στις στρατιωτικές δυνάμεις της Ρωσίας με το βαθμό του υπολοχαγού. Το επίσημο αυτό έγγραφο, με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 1772, βρίσκεται στο Χρονικό της Τάξης των ευγενών του Αστραχάν.</strong> Εκτός από την ναυμαχία του Τσεσμέ ο Βαρβάκης συμμετείχε στη ναυμαχία της Βηρυτού, της Πάτρας και στον κόλπο της Ναυπάκτου και στην από θαλάσσης έφοδο στα φρούρια Στάνκο και Μποντρούμ (Αλικαρνασσού), ενταγμένος στη δύναμη της μοίρας του Βοϊνόβιτς.</p>
<table width="300" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td>
<a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/f2/Orlov-Chesmenskiy.jpg" target="_blank"><img alt="Αλεξέι Ορλώφ" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuBFult_gtxL_Av8NOXdCmNr51Tx4XYZHsTy1qJKuKzswPr03DMsfFa7LM8J0UqvYr9gS3pNgkrz1GgXf6N_rAmJ7gESC2AjBuTGdAjN0QmTV2lw44lDr7EhyphenhyphenY-Tc6T6jGNpHYjVGLswX6/s1600/varorlov.jpg" align="right" width="300"></a>
</td></tr>
<tr>
<td><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center>Αλεξέι Ορλώφ</center></span></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> Η αναγγελία της καταστροφής του τουρκικού στόλου στο Τσεσμέ προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις. <strong>Η Τουρκία δεν είχε δοκιμάσει μεγαλύτερη συμφορά από την εποχή της ναυμαχίας της Ναυπάκτου, διακόσια χρόνια πριν (1571).</strong> Το γόητρο της Ρωσίας και της Αικατερίνης Β’ ανέβηκε κατακόρυφα. Ο βαρόνος Τοττ, που βρισκόταν τότε στην Κωνσταντινούπολη, γράφει: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Δεν ήταν μονάχα η ταπείνωση του οθωμανικού γοήτρου. Η Αυτοκρατορία έπρεπε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο του επερχόμενου λιμού που απειλούσε την πρωτεύουσα. Η καταστροφή του τουρκικού στόλου και η εγκατάλειψη του Αιγαίου στο έλεος των Ρώσων θα εμπόδιζε τον εφοδιασμό της Πόλης. Υπήρχε και ο κίνδυνος ο ρωσικός στόλος να παραβιάσει τα Στενά και να εμφανιστεί ξαφνικά μπροστά στο σεράι και να υπαγορεύσει τη θέληση του στο σουλτάνο. Πανικός επικρατούσε σ’ όλη την πολιτεία»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Baron de Tott, Mémoires du Baron de Tott, sur les Turcs et les Tartares, A Maestricht 1786, τ. Β’, μέρος Γ’, σ. 25</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Όπως ήταν φυσικό ακολούθησαν αντίποινα. Η πρώτη που «την πλήρωσε» ήταν η Σμύρνη. Ακολούθησαν σφαγές στη Πόλη και σε άλλα μέρη της Αυτοκρατορίας. Γράφει ο πρόξενος της Γαλλίας στη Σμύρνη Peyssonnel προς τον Tott: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"> «Ο όχλος αγανακτισμένος από τη συμφορά και ερεθισμένος από τις εμπρηστικές δημηγορίες του τελώνη της Σμύρνης Ιμπραήμ αγά, θέλησε να κορέσει τη λύσσα του εξοντώνοντας χριστιανούς και κυρίως Έλληνες. Ο ίδιος ο Ιμπραήμ έδωσε το παράδειγμα. Την Κυριακή (27 Ιουνίου 1770) στις πέντε το πρωί, έσφαξε τους Έλληνες υπαλλήλους του τελωνείου. Το παράδειγμα ακολούθησαν κι άλλοι Τούρκοι στα παζάρια, στις πλατείες, στα σταυροδρόμια και στην προκυμαία. Μέσα σε τέσσερεις ώρες έσφαξαν περίπου 1.500 Έλληνες. Η Διοίκηση δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να συντρίψει τους ταραξίες. Όλοι οι Ευρωπαίοι κατέφυγαν στα καράβια. Μονάχα οι πρόξενοι έμειναν στην πόλη για να προστατεύσουν, όσο ήταν δυνατό, την περιουσία και τη ζωή των ομοεθνών τους. Αυτή η αναταραχή κράτησε πάνω από ένα μήνα. Τρόμος βασίλευε παντού»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Baron de Tott, Lettre de M. de Peyssonnel, ancient Consul-General a Smyme ..., A Maestricht 1786, τ. Β’, μέρος Ε’, σ. 23</span>). Οι Ρώσοι σκέφτηκαν επιτεθούν στη Σμύρνη για να ελλιμενιστούν τα καράβια τους. Ο πασάς της Σμύρνης όταν το έμαθε κάλεσε τους προξένους των ευρωπαϊκών δυνάμεων και τους προειδοποίησε ότι μόλις εμφανιστεί ο ρωσικός στόλος θα δοθεί το σύνθημα για γενική σφαγή των χριστιανών. Ο Ορλώφ όταν το άκουσε αυτό παραιτήθηκε από το σκοπό του να χτυπήσει τη Σμύρνη και αποφάσισε να παρεμποδίζουν την μεταφορά τροφίμων στην Κωνσταντινούπολη και να μην επιτρέψουν την έξοδο του υπόλοιπου τουρκικού στόλου από τον Ελλήσποντο στο Αιγαίο. Ο Σπυριντώφ ζήτησε από τον Βαρβάκη να τον συνοδέψει στα Ψαρά και ο Βαρβάκης απάντησε: «Εάν πάω χωρίς δικό μου καράβι, πώς θα τους ξεσηκώσω να επαναστατήσουν; Πώς θα τους πείσω να μετατρέψουν τα καράβια τους σε πολεμικά εάν δεν έχω δικό μου καράβι να το κάνω πολεμικό;» Ο ρώσος ναύαρχος κατάλαβε, και ανέθεσε στο φίλο του Βαρβάκη, μυκονιάτη, Αντώνη Ψαρό που τον προόριζε για διοικητή των Κυκλάδων να του αγοράσει, με έξοδα των Ρώσων, καινούριο καράβι. Ο Σπυριντώφ πήγε στα Ψαρά και οι ψαριανοί επαναστάτησαν με την ελπίδα της ίδρυσης ανεξάρτητου κράτους. Οι Ρώσοι κατέλαβαν αρχικά την Λήμνο (τον Ιούλιο του 1770) αλλά ύστερα από αιφνιδιαστική επίθεση των Τούρκων την εγκατέλειψαν. Ο Ορλώφ μετά από αυτή την ήττα επιβιβάστηκε σε μια φρεγάτα και έφυγε για την Ιταλία παραγγέλλοντας στον Σπυριντώφ να οδηγήσει τον στόλο στις Βαλεαρίδες. Είναι χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του Ορλώφ αυτό που αναφέρει ο Κούμας: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Στο Λιβόρνο ο Ορλώφ παρήγγειλε σε έναν ζωγράφο (Ακέρτ) να ζωγραφίσει την ναυμαχία του Τσεσμέ σε τέσσερεις πίνακες και για να βοηθήσει την φαντασία του ζωγράφου ανατίναξε ένα πολεμικό πλοίο»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κούμα Κωνστ., <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#101" target="_blank">«Ιστορίαι των Ανθρωπίνων Πράξεων από των αρχαιοτάτων χρόνων έως των ημερών μας»</a>, εν Βιέννη 1832, τ. 10, σ. 346</span>). Ο Σπυριντώφ όμως δεν έφυγε. </p>
<a name="b03"></a>
<a name="h01"></a>
<p style="text-align: justify;"> Οι Έλληνες όταν είδαν ότι έφυγε ο Ορλώφ και έμαθαν ότι ετοιμαζόταν να φύγει και ο Σπυριντώφ πήγαν, μαζί με τον Βαρβάκη, να τον συναντήσουν: «Αν μας εγκαταλείψετε τώρα, τότε, αν σε ευνοϊκότερες περιστάσεις, μας προσκαλέσετε να συμπράξουμε μαζί σας, όχι μόνο δεν θα σας ακούσουμε, αλλά θα στραφούμε και εναντίον σας» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Σαθά Ν.Κ., Τουρκοκρατουμένη Ελλάς, Αθήνησι 1869, σ. 516</span>). Ο Σπυριντώφ πείσθηκε να ξεχειμωνιάσει στο Αιγαίο. Ο ρωσικός στόλος κατέπλευσε στη Πάρο και στη Μύκονο. Ο Βαρβάκης με το καινούριο του καράβι, ένα μπρίκι, επιστρέφει στα Ψαρά. Το μπρίκι ήταν ιστιοφόρο του 18ου αιώνα με ψηλά κατάρτια, ταχύτατο και χωρίς κουπιά. Στα Ψαρά συνάντησε τη γυναίκα του Μαρία, τη κόρη του Μαρία, ενός χρόνου και τη μάνα του Μαρία. Ο πατέρας του είχε πεθάνει πριν λίγους μήνες. Το καράβι του το είχε μετατρέψει σε πολεμικό. Οι ψαριανοί όργωναν το Αιγαίο με τα καράβια τους και καταλάμβαναν όποιο τουρκικό καράβι έβρισκαν. <strong>«Όσο αδάμαστος και ανδρείος ήταν στις ναυμαχίες ο Βαρβάκης, τόσο ήμερος και φιλάνθρωπος ήταν προς όσους έπιανε αιχμαλώτους, Οθωμανούς ή Εβραίους»</strong>. Ο Κωνσταντής Νικόδημος γράφοντας για τη δράση του Βαρβάκη αναφέρει δύο περιστατικά, από αυτή την περίοδο, για τα οποία είχε ακούσει από τον πατέρα του Νικόλα, που ήταν φίλος του Βαρβάκη και μέλος του πλήρωματός του: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Είχαν καταλάβει ένα καράβι στο νότο της Ιωνίας και είχαν πάρει αιχμαλώτους. Κοντά στη Μυτιλήνη ο Βαρβάκης άκουσε μεγάλο φασαρία. Βγαίνει από τη καμπίνα του καπετάνιου και βλέπει το πλήρωμα του πάνοπλο να είναι έτοιμο να κατασφάξει τους σιδηροδέσμιους αιχμαλώτους, Οθωμανούς και Εβραίους· <b><u>‘μη τολμήσει κανείς να πειράξει αιχμάλωτο’ είπε με αυστηρή φωνή ο Βαρβάκης, ‘στο πλοίο μου κανείς δεν μπορεί να βλάψει άνθρωπο, είτε Τούρκος είναι αυτός είτε Εβραίος, είτε αιχμάλωτος είτε ελεύθερος. Αυτοί οι άνθρωποι πλέον δεν είναι εχθροί μας, είναι δυστυχισμένοι ικέτες.</u> Η ζωή τους κρέμεται στο τράχηλο μου κι έχω να δώσω λόγο στο Θεό. Και τέλος πάντων αν επιμένετε στο σκοπό σας μπορείτε να τον επιτελέσετε αφού όμως τους βγάλω στη στεριά, τους αφαιρέσω τα δεσμά και τους εξοπλίσω.</b> Τότε εκεί μπορείτε να τους φερθείτε σαν εχθρούς σας. Στο πλοίο μου όμως, κάτω από τα μάτια μου, δεν θα σας επιτρέψω ποτέ να τους σφάξετε άοπλους σαν πρόβατα’. Μια άλλη φορά λέει ο Νικόδημος είχε στο πλοίο του αιχμαλώτους σιδηρουργούς και τους είχε επιτρέψει να εργάζονται την τέχνη τους στο αμπάρι. Αλλά κάποιοι από το πλήρωμα, μεταξύ τους και ο αδελφός του Βαρβάκη παρενοχλούσαν τους δυστυχείς αιχμαλώτους για να τους προκαλέσουν να αντισταθούν και να μην υπακούσουν ώστε να βρουν αφορμή για να τους σφάξουν. Όταν το έμαθε ο Βαρβάκης επέπληξε πολύ αυστηρά όλο το πλήρωμα και ακόμη περισσότερο τον αδελφό του λέγοντας: <b>‘στο πλοίο μου κανένας δεν έχει δικαίωμα να ζητάει από τους αιχμαλώτους να δουλεύουν πάνω από τις δυνάμεις τους. Αν μάθω ξανά ότι τους παιδεύετε θα τιμωρήσω πολύ αυστηρά τον ένοχο, είτε απλός ναύτης είναι, είτε αξιωματικός, είτε αδελφός μου’</b>»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 161-162</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> Η δράση των Ψαριανών συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 1774, οπότε ο ναύαρχος Σπυριντώφ αποχώρησε από το Αιγαίο. Ο Βαρβάκης ναυπήγησε καινούριο καράβι, μια τρικάταρτη φρεγάτα, με είκοσι έξι κανόνια. Οι Ψαριανοί έδωσαν στο καράβι του, για το μέγεθος του, το όνομα «Φριγαδέλα». <strong>«Κατά τη διαδικασία της καθέλκυσης, επειδή το καράβι ήταν μεγάλο, κινδύνευσε να ανατραπεί. Πάνω στο μεγάλο κίνδυνο, ο Βαρβάκης έταξε να αφιερώσει αργυρό πλοίο στον προστάτη των Ψαρών, τον άγιο Νικόλαο, αν τον βοηθήσει και σώσει το σκάφος. Και μεν το σκάφος σώθηκε αμέσως, το δε αφιέρωμα στον άγιο Νικόλα στάλθηκε αργότερα». Μετά που πήγε στη Ρωσία, ο Βαρβάκης, «εκτέλεσε την υπόσχεση του και κατασκεύασε ένα αργυρό καράβι με όλο τον εξοπλισμό και 26 κανόνια και το αφιέρωσε στον Άγιο Νικόλαο. Το τάμα σωζόταν, μέχρι την καταστροφή των Ψαρών του 1824, κρεμασμένο μπροστά στην εικόνα του αγίου Νικολάου μαζί με άλλα αφιερώματα Ψαριανών»</strong> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 164, 167</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> Τέλη Ιουλίου του 1774 έφτασαν τα νέα, ότι μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας υπογράφηκε η συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή. Η Τουρκία δεσμευόταν να χορηγήσει αμνηστία στους κατοίκους του Αιγαίου για τη συμμετοχή τους στα Ορλωφικά και να τους απαλλάξει για δύο χρόνια από οποιαδήποτε φορολογία. Οι Έλληνες είχαν δικαίωμα να υψώνουν στα πλοία τους τη ρωσική σημαία και να περνούν ελεύθερα τα Στενά. Η Ρωσία αναγνωριζόταν ως προστάτιδα όλων των χριστιανών υπηκόων της Υψηλής Πύλης. Ο Βαρβάκης φόρτωσε σιτάρι από τη Θεσσαλία και πήγε στο Λιβόρνο. Εκεί, οι Έλληνες του Λιβόρνο που είχαν ακούσει πολλά για τον Βαρβάκη, τον συμβούλευσαν να πάει σε λιμάνια του βόρειου Εύξεινου Πόντου και να εγκατασταθεί εκεί.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451602" id="_Toc458451602"></a>
<a name="b04"></a>
<a name="h03"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Από τα Ψαρά στη Ρωσία</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;">Μετά την αποχώρηση των Ρώσων, ο καπουδάν πασάς Χασάν Τζεζάερλη επισκέφθηκε τα νησιά του Αιγαίου· τήρησε τους όρους της συνθήκης και δεν προέβη σε αντίποινα. Ο Βαρβάκης όμως έμαθε ότι πολλοί Τούρκοι πιέζουν να επικηρυχθεί προσωπικά ο ίδιος και αποφάσισε να φύγει για τη Ρωσία. <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">Πριν φύγει πήγε στη Μύκονο και δανείστηκε 600 πιάστρα. Στα Κρατικά Αρχεία της Περιοχής Αστραχάν σώζεται η εξής απόδειξη στα ρωσικά: «Ο υπογεγραμμένος καπετάνιος Ιωάννης Ανδρέου Βαρβάκης δηλώνω ότι έλαβα δανεικά από τον Στέφανο Λαυρεντίου Σκοπελίτη, πιάστρα τουρκικά εξακόσια (600) και υπόσχομαι να του τα επιστρέψω με ευχαριστίες στην Κωνσταντινούπολη, με προθεσμία είκοσι ημερών, με τόκο πέντε πιάστρα για κάθε εκατοντάδα (5%). Χωρίς καμία αντίρρηση και επιφύλαξη, κάτι για το οποίο ιδιοχείρως και με την παρουσία αξιοπίστων μαρτύρων υπογράφω, πως έλαβα τα χρήματα.</span></p>
<p style="text-align: justify; background-color:#bccaae;"> Ιωάννης Βαρβάκης, υπογράφω πως έλαβα τα χρήματα</p>
<p style="text-align: justify; background-color:#bccaae;"> Νικόλαος Ντάσντης, υπογράφοντας επιβεβαιώνω</p>
<p style="text-align: justify; background-color:#bccaae;"> Δημήτρης Μακαρίου, υπογράφοντας επιβεβαιώνω</p>
<p style="text-align: justify; background-color:#bccaae;"> Γρηγόριος Αρτακηνός, καντσιλιέρης (συμβολαιογράφος) επιβεβαιώνω.</p>
<p style="text-align: justify; background-color:#bccaae;"> Το έγραφο αυτό συντάχτηκε στο νησί Μύκονος την 25η Ιουλίου 1775» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Γκοσουντάρστβενη Άρσιβ Αστραχάνσκοϊ Όμπλαστ [Κρατικά Αρχεία περιοχής Αστραχάν], Φ κεφ. 1, έγγραφο 17, Δ τμ. 125, φ. 1</span>).</p>
<table width="250" border="0" cellpadding="0" align="left" style="margin-left:-22px; margin-right:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><img alt="Νικολάι Βασίλεβιτς Ρέπνιν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-wc6h8C-MlzP7Uzfha1X55-yr6N6eD7UyJS9i0J-jn9KRjNtgui2aaJH2Kdj3sEDawiNDg0gkOu7qobpSZsOSMIrvZ1pbalCX61qbUbnByE4zZMm7tNjdzEuqxFnNQ1b8z5in4TFJQUvb/s1600/varNikolai_Vasilyevich_Repnin.jpg" align="right" width="250"></td>
</tr>
<tr>
<td><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center>Ο Ρώσος πρέσβης Νικολάι Βασίλεβιτς Ρέπνιν</center></span></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> Ο Βαρβάκης αφού πήρε το δάνειο, γύρισε στα Ψαρά, <strong>πλήρωσε όσα χρωστούσε στους ναύτες του</strong>, άφησε τα υπόλοιπα στην οικογένεια του και έφυγε για τη Ρωσία. Πήγε με το καράβι του στην Κωνσταντινούπολη και μαζί με τον δανειστή του, τον Σκοπελίτη πήγαν στην Ρωσική πρεσβεία. Εκεί συνάντησε Ρώσους αξιωματικούς που τον γνώριζαν από τα Ορλωφικά και τον προέτρεψαν να πάει στην Αγία Πετρούπολη (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 165</span>). Ο Ρώσος πρέσβης Νικολάι Βασίλεβιτς Ρέπνιν ανέλαβε να πληρώσει το χρέος του Βαρβάκη αλλά στο αίτημα του να του δοθεί η ρωσική υπηκοότητα του απάντησε ότι δεν ήταν δικιά του αρμοδιότητα, αυτό μπορούσε να γίνει μόνο μέσα στη ρωσική επικράτεια. Ο Σκοπελίτης έφυγε και Βαρβάκης κατευθύνθηκε προς το λιμάνι. Όταν πλησίασε είδε ασυνήθιστη κίνηση, υποπτεύθηκε ότι θα τον συλλάβουν και επέστρεψε στην ρωσική πρεσβεία. Ο ρώσος πρέσβης, πρίγκιπας Νικολάι Βασίλεβιτς Ρέπνιν, τον φυγάδευσε, επιβιβάζοντάς τον σε ρωσικό εμπορικό πλοίο για τα παράλια της Ρωσίας στον Εύξεινο Πόντο και εφοδιάζοντας τον με τα απαραίτητα έγγραφα για να μην θεωρηθεί κατάσκοπος.</p>
<p style="text-align: justify;"> <strong>Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο Βαρβάκης, συνελήφθη στην Κωνσταντινούπολη και φυλακίστηκε από τους Τούρκους, αλλά, ο Ρέπνιν φρόντισε να οργανωθεί με δωροδοκία η απελευθέρωση του Βαρβάκη από τη φυλακή του Γεντί Κουλέ (Επταπύργιο)</strong> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://blacksea.ehw.gr/Forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11121" target="_blank">http://blacksea.ehw.gr</a></span>). </p>
<a name="b05"></a>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/Xf-kkxKYTjI" target="_blank"><img alt="Γαλιότα" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEPEO38cCYyvHh69Vmi-a9wMh1W-Ia73Jhj0Xpr6N1bk3Xo0KTBkLJWJoR9UpdgSMxs1LLyylHRxgLnxb2G6m6vpLaHxF42p3X6nAucjPLfdzYeJVHJgwAbMGwFKZ-a4VZgXwFcxv9wvx0/s1600/youtube03.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5xUD5FHXU4Q6GwsdtZMCZUSNwHFBzVPqNurSItKogTM2I-h7_RvW8iFDYyet1yrLKxnqlm6J0vpXVaMWk-fe6U67orM_4X7xstjx9X-Z6pfcia1ECY9bGQijBYIa6SrxFqDTETc1Qf-rS/s1600/varvakis1_600.jpg" target="_blank"><img alt="Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs5emSLLuCQ5Xi7k9g81FDW2iccI087o2Aj-3P93QF57O913VkEN6539zolgL4_n2Wd-QzCCTeB7wSAlNUyV-azzoT2QhC36Kifb9f7r6pmc0vrFzknFuUkyMV0QkmzLOOoPQu_GGo1ii9/s1600/varvakis1_350.jpg" align="right" width="350" style="margin-right:-20px;"></a>
<p style="text-align: justify;"> Ο Ρώσος πλοίαρχος τον αποβίβασε στο Χατζήμπεη, ένα μικρό τουρκικό παραθαλάσσιο οχυρό το οποίο εκείνη την εποχή είχε περάσει στα χέρια των Ρώσων. Από το 1792, με τη συνθήκη του Ιασίου μεταξύ Οθωμανικής και Ρωσικής Αυτοκρατορίας, η περιοχή μεταξύ των ποταμών Δνείστερου (ο οποίος σήμερα είναι το φυσικό σύνορο μεταξύ Μολδαβίας και Ουκρανίας) και Βουγκ (ο οποίος εκβάλλει στον Εύξεινο Πόντο λίγο δυτικότερα από τις εκβολές του Δνείπερου), όπου βρισκόταν και το Χατζήμπεη, παραδόθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Στις 27 Μαΐου 1794 η Αικατερίνη Β’ υπέγραψε διάταγμα για την ίδρυση πόλης στο λιμάνι Χατζήμπεη. Ο επίσημος αγιασμός και η έναρξη των εργασιών ανοικοδόμησης, πάνω σε σχέδια του συνταγματάρχη του ρωσικού στρατού Franz Devolanom, έγινε στις 22 Αυγούστου 1794. <strong>Το όνομα Οδησσός για πρώτη φορά αναφέρεται στις 10 Ιανουαρίου 1795</strong> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9E%D0%B4%D0%B5%D1%81%D1%81%D0%B0" target="_blank">http://ru.wikipedia.org</a></span>). Στο Χατζήμπεη, ο Βαρβάκης, βρήκε μερικούς Έλληνες και φιλοξενήθηκε στο καφενείο του Σίμου Ασπορίδη. Τον Σεπτέμβριο του 1775 ξεκίνησε με μαούνα (εμπορικό ποταμόπλοιο) ανέβηκε τον Δνείπερο και έφτασε στο Κίεβο. <strong>Από το Κίεβο μέχρι την Αγία Πετρούπολη (1.300 χιλιόμετρα σε ευθεία) συνέχισε με τα πόδια!</strong></p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/9aI-_cxu6mo" target="_blank"><img alt="Γαλιότα" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtptgjHxg_qXeQPzqeq2UxXNMRgpqIATNlfpJRm5y9btJG3itXRgfdJhEfjBCAKyQFv9VQK30MdHTDunJmMUF1t_dXTVDnXBNq3gdOlotBUTa7uGJ2NLWOR41HIenLKibDmWdsWfxxqPu2/s1600/youtube04.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;"> Στα δικά μας αστικά αυτιά του 21ου αιώνα, του καναπέ και του αιρ-κοντίσιον, το εγχείρημα αυτό ακούγεται ως εξωφρενική τρέλα, αλλά στη τσαρική Ρωσία υπήρχε ειδική τάξη ανθρώπων που το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής τους το περνούσαν μετακινούμενοι συνεχώς πεζοί, οι λεγόμενοι Προσκυνητές. Κλασικό παράδειγμα η ζωή του ανθρώπου που περιγράφεται στο βιβλίο «Οι Περιπέτειες ενός Προσκυνητή» το οποίο εκδόθηκε στη Ρωσία το 1853. Γράφει ο άγνωστος συγγραφέας: <span style=" background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Με τη χάρη του Θεού είμαι ένας χριστιανός. Τα υπάρχοντα μου είναι, ένας τορβάς (σακούλι) στην πλάτη με λίγα παξιμάδια μέσα, και μια Αγία Γραφή στη τσέπη του σακακιού μου. Κάποτε άκουσα δυο λέξεις του αποστόλου Παύλου αδιαλείπτως προσεύχεστε. Απόρησα πώς είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτό; Αναζητώντας απάντηση άρχισα τις περιπλανήσεις. Θα περπάτησα το λιγότερο μέχρις ότου έφτασα σε μια μεγάλη πόλη. Το πρωί αναχώρησα. Έκανα άλλες πέντε μέρες πορεία. Έφτασα σε ένα μοναστήρι που δεχόταν προσκυνητές και τους πρόσφερε τροφή και ανάπαυση. Ήδη είχε περάσει ένας χρόνος από τη μέρα της αναχώρησης μου. Έψαχνα να βρω πνευματικό καθοδηγητή να με διδάξει πως να γευθώ τον άγνωστο καρπό, που θα με κάνει να γνωρίσω τον τρόπο, να προσεύχομαι αδιάλειπτα». «Τέλος καλοκαιριού άρχισα πάλι την περιπλάνηση μου. Με τα λίγα χρήματα που είχα αγόρασα την "Φιλοκαλία" και μερικά παξιμάδια. Μερικές φορές βαδίζω 50-55 χιλιόμετρα τη μέρα. Όταν το κρύο με περονιάζει αρχίζω την προσευχή του Χριστού (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε με) και μια γλυκιά θερμότητα απλώνεται σε όλο το κορμί μου. Όταν η πείνα αρχίζει να με κυριεύει, το όνομα του Ιησού με κάνει να την λησμονώ εντελώς. Επισκέφθηκα για κάμποσο καιρό διάφορες περιοχές. Σκέφθηκα να πάω στη Σιβηρία για να προσκυνήσω τον τάφο του αγίου Ιννοκέντιου, στο Ιρκούτσκ [περίπου 5.000 χλμ. απόσταση, σε ευθεία, από τη Μόσχα]»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Οι Περιπέτειες ενός Προσκυνητή, μτφρ. Παντελεήμονος Καρανικόλα μητρ. Κορίνθου, εκδ. Παπαδημητρίου σσ. 8-10 και 26-28</span>). Στον βιβλίο που έχει γράψει ο γέροντας Σωφρόνιος για τον άγιο Σιλουανό αναφέρει ο άγιος: «Ο πατέρας μου, όπως και πολλοί ρώσοι χωρικοί, φιλοξενούσε ευχαρίστως οδοιπόρους» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, εκδ. Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας 2011, σ. 13</span>). Οι διερχόμενοι οδοιπόροι ήταν ζωντανά πρακτορεία ειδήσεων την εποχή εκείνη.</p>
<a name="b06"></a>
<a name="h04"></a>
<p style="text-align: justify;"> Ο Βαρβάκης έφτασε στην Πετρούπολη τον Ιανουάριο του 1776 ταλαιπωρημένος και εξαθλιωμένος. Διηγείται ο ίδιος: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Όταν έφτασα στην Πρωτεύουσα, η πρώτη μου φροντίδα ήταν να δανειστώ ρούχα και παπούτσια, για να μη με περάσουν για ζητιάνο. <strong>Δυστυχώς η Αυλή κατοικούσε τότε στο Τσάρσκοϊ Σέλο [Τσαρικό Χωριό - 40 χλμ. μακριά από την Πετρούπολη], αναγκάστηκα λοιπόν να πάω πεζός και επειδή τα παπούτσια ήταν δανεικά, συχνά περπατούσα ξυπόλυτος για να μη τα φθείρω και αναγκαστώ να τα πληρώσω. Τρεις φορές έκανα αυτή τη διαδρομή, τρεις φορές έκανα αναφορά, αλλά δεν πήρα καμιά απάντηση.</strong> Κάποια μέρα, από την αγανάκτηση μου, μιλούσε σε ένα καφενείο με πίκρα, αναθεματίζοντας τα πάντα και την ώρα που γεννήθηκα. Από αυτούς που βρίσκονταν στο καφενείο κάποιος ήξερε ελληνικά και με πλησίασε, κάθονταν δύο μαζί και ο άλλος τον πρόσταξε να με πλησιάσει, και με παρακίνησε να διηγηθώ την ιστορία μου. Μετά που τα διηγήθηκα όλα με λεπτομέρειες με παρηγόρησε και με προέτρεψε να παρουσιαστώ και αύριο στην Αυλή διαβεβαιώνοντας με ότι δεν θα με διώξουν. Και πράγματι, την άλλη μέρα, μόλις ανέφερα το όνομα μου, ο υπασπιστής με έβαλε μέσα. Σε λίγο με διέταξαν να παρουσιαστώ στην Αυτοκράτειρα. <strong>Μπαίνω και βλέπω το άνθρωπο προς τον οποίο μιλούσα στο καφενείο, με λαμπρή στολή γεμάτη παράσημα, να συνοδεύει την Αυτοκράτειρα. Δείλιασα, αλλά, με διέταξε να μιλήσω ελεύθερα. Τα διηγήθηκα όλα χωρίς να κρύψω και την έκρηξη μου στο καφενείο. Με παρηγόρησαν και με ξεπροβόδησαν με υποσχέσεις. Την άλλη μέρα έλαβε 1.000 ρωσικά φλουριά [10.000 ρούβλια] και ένα έγγραφο με το οποίο μου επέτρεπαν να ψαρεύω στην Κασπία χωρίς να χρειάζεται να πληρώνω φόρο. Έμαθα ότι ο άνθρωπος που συνάντησα ήταν ο πανίσχυρος Ποτέμκιν. Επέστρεψα τα δανεικά ρούχα και παπούτσια, αγόρασα άλλα και έφυγα για το Αστραχάν</strong>»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 165-166</span>).</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/7nVWgXUUoGo" target="_blank"><img alt="Γαλιότα" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-9cIM_EHRAz-Q5mutKNM5EmHvNR9hNmNzVQ3bF-RDmcWD_bYHP70RwGQ6O22njxJIPvUYgmqs0QWTL3UuvbH8DjTdLKiwjo1pZ3tWv6pJDQ3XZafBIIuWGPhQ0LcrpiHzsh0A9VlYyou0/s1600/youtube05.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2qZcWJ-4oNctkVTOuYuutynjUzhZHZqQ2vgcZX5dpyqCwOlfzQdu0BWPqwuexBuIbGmolrVLGB20bnUhXcpe54nRtbLSRapPCpCLu2GUdoxpQnSlOcJmh0XU1k68KyiRoYh1cJc6VF2A_/s1600/varvakiseurop1100.jpg" target="_blank"><img alt="Οι περιοχές που έζησε και έδρασε ο Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrAa4cya8Y8Hn8qzNOSQw_a4Mzubk6OcYeRLGvYF-jhLDo4TsrhDVVj-shK_Wag4JvO36znSS6j4Cp64AxQKms4CcDQrhfxY2sCesaWNyq6ZKc3gwo_lVD6kQwH44nAzLJYN7JQO0FRRrD/s1600/varvakiseurop500.jpg" align="center" width="500"></a></div>
<a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0b/Levitzky_Portrait_Catherine_II_1782.jpg" target="_blank"><img alt="Αικατερίνη Β' 1782" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv0zJ4lva5V91FAVEpx0DWnlz4Pdh2QmFiFqE3l-qSZJMXC1q_XGQSEcio2FqQlsCuUWknWWjDa4DHlZvSGFUhsMzHxAyPzNj_Bw2kuwz_denLBayvBMjDQbuAruzI-JsLLtHfUC_GjChI/s1600/varLevitzky_Portrait_Catherine_II_1782.jpg" align="right" style="margin-right:-20px;" width="300"></a>
<p style="text-align: justify;"> Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή: Αρχές του 1776 βρέθηκε στην Αγία Πετρούπολη, έχοντας μαζί του ιδιόχειρη συστατική επιστολή από το Ρέπνιν, και επιδίωξε να συναντήσει τον παραλήπτη της, δηλαδή το Νικήτα Ιβάνοβιτς Πάνιν, διπλωμάτη και αδιαμφισβήτητο αρχιτέκτονα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής κατά την εποχή αυτή, ο οποίος ταυτόχρονα ήταν και παιδαγωγός του Παύλου, γιου της Αικατερίνης Β΄. Ο Πάνιν πληροφορήθηκε από την επιστολή του Ρέπνιν για τη διακεκριμένη δράση και μαχητικότητα που είχε επιδείξει ο Βαρβάκης στο Αρχιπέλαγος. Με τη μεσολάβηση του Πάνιν, ο Βαρβάκης ήρθε σε επαφή με τον πανίσχυρο Ποτέμκιν. Του χορηγήθηκε δικαίωμα για δεκαετή αφορολόγητη αλιεία και εμπορία ψαριών στην Κασπία. Αργότερα παρέλαβε και το πολεμικό του δίπλωμα, υπογεγραμμένο από την Αικατερίνη, με ημερομηνία 23 Δεκεμβρίου 1776. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://blacksea.ehw.gr/Forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11121" target="_blank">http://blacksea.ehw.gr</a></span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> Ο Γκρηγκόρι Ποτέμκιν του πρότεινε να μεταβεί στο Αστραχάν, μια πόλη που προορίζονταν να αναδειχθεί σε κόμβο του κεντροασιατικού εμπορίου και ορμητήριο των ρωσικών εξορμήσεων στα περσικά εδάφη. Ο ίδιος ο Βαρβάκης είχε ακούσει για το Αστραχάν από τον ναύαρχο Σπυριντώφ που είχε αρχίσει την σταδιοδρομία του στην Κασπία Θάλασσα. Στον ρωσικό στρατό είχε δημιουργηθεί ελληνικό τάγμα με έδρα το Κερτς, Γενικαλέ και Ταγκανρόγκ, ονομαζόμενο “Αλβανικό” και τα μέλη του έπαιρναν κάθε χρόνο από το αυτοκρατορικό ταμείο επίδομα 22.000 ρούβλια (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κ.Λ Παλαιολόγος «Ο εν τη Νοτίω Ρωσία Ελληνισμός. Από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι καθ’ ημάς» στο φιλολογικό περιοδικό Παρνασσός, σελ. 534-550. Ψηφιοποιημένο αρχείο στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη Ανέμη στο <a href="http://anemi.lib.uoc.gr/" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a></span>). Στις 13 Σεπτεμβρίου 1774 στις λίστες του Αλβανικού Τάγματος υπήρχαν 1.011 άτομα, 592 στο Κέρτς και Γενικαλέ, 288 στο Ταγκανρόγκ και 130 στο φρούριο του Ζμπούριεβσκι (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ν.Β Μπικόφσκαγια, “Οι Ελληνικές Κοινότητες του Κέρτς και Γενικαλέ – τέλη 18ου-αρχές 20ου”</span>). <span style=" background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768-1774 Έλληνες συνέταξαν το “Αλβανικό Τάγμα”, το οποίο εγκαταστάθηκε στο Ταγκανρόγκ και πολέμησε στο πλευρό της Ρωσίας. ... Για τις “υπηρεσίες, που προσέφεραν οι ‘Αλβανοί’ στους Ρώσους” η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη η Μεγάλη (Β΄) εξέδωσε εντολή να τους παραχωρηθεί γη για εγκατάσταση, καθώς και να συσταθεί στράτευμα, που θα φέρει την ονομασία “Αλβανικό”, και το οποίο υποχρεούται να υπηρετεί σε περίπτωση πολεμικών επιχειρήσεων. Σύμφωνα με έγγραφο του 1774, στους αποικιστές παραχωρήθηκε “πολιτική ελευθερία, ελευθερία θρησκεύματος, απαλλαγή από στρατιωτική υπηρεσία, γη, δικαίωμα εμπορίας, δικαίωμα να ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, να διαθέτουν εργοστάσια και δουλοπάροικους”»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Θεοδώρα Γιαννίτση, Ο Ελληνικός κόσμος της περιόδου από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τις αρχές του 20ου μέσα από τις ρωσικές πηγές. Αναφορικά με τη μελέτη της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, Κρατικό Πανεπιστήμιο Μόσχας Lomonosov, Μόσχα 2000 - <a href="http://www.hecucenter.ru/word-files/theodoragr.doc" target="_blank">http://www.hecucenter.ru</a></span>). Τέλη Αυγούστου του 1776 αναχώρησε ο Βαρβάκης από την Αγία Πετρούπολη· πέρασε από τη Μόσχα, πήγε στο Γιάροσλαβ, στις όχθες του Βόλγα, και από εκεί με ποταμόπλοια κατέβηκε τον Βόλγα· μέσα του Νοέμβρη του 1776 έφτασε στο Αστραχάν.</p>
<p style="text-align: justify;"> Σύμφωνα με την Ολυμπία Σελέκου: <span style=" background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Το χειμώνα του 1776 ο Βαρβάκης βρέθηκε προσωρινά εγκατεστημένος στο <u>Κερτς</u> (<u>Κριμαία</u>), όπου κατέπλευσε από τα ελληνικά ύδατα το καράβι του “Άγιος Νικόλαος”, το οποίο με την έγκριση της αυτοκράτειρας εξαγοράστηκε από το κράτος έναντι ποσού 5.000 ρουβλιών. Εν συνεχεία έλαβε το εξοπλισμένο με δύο κανόνια πλοίο “Αετός” με πολεμοφόδια, έναν κανονιέρη και ένα ναύτη και αναχώρησε για το Αστραχάν. Αργότερα, το Μάιο του 1779 ναυπηγήθηκε για το Βαρβάκη πολεμικό πλοίο, πιστό αντίγραφο του “Αγίου Νικολάου”, το οποίο κόστισε στο δημόσιο ταμείο 5.920 ρούβλια. Τότε ο Βαρβάκης παρέδωσε τον “Αετό” στο ναυαρχείο του Κερτς και επέστρεψε στο Αστραχάν».</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://blacksea.ehw.gr/Forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11121" target="_blank">http://blacksea.ehw.gr</a></span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451603" id="_Toc458451603"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Στο Αστραχάν</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;">Το Αστραχάν, είναι πόλη της Ρωσίας και βρίσκεται στο Δέλτα του ποταμού Βόλγα, στις εκβολές του στην Κασπία Θάλασσα και πλέον κοντά στα σύνορα με το Καζακστάν (40 χιλιόμετρα από τα σύνορα). Από τον 17ο αιώνα, η πόλη λειτούργησε ως πύλη της Ρωσίας προς την Ανατολή: στην πόλη είχαν εγκατασταθεί έμποροι από την Αρμενία, την Περσία και την Ινδία, καθιερώνοντας την ως μια πολυεθνική πόλη. Η Ρωσία επιδίωκε να στρέψει το εμπόριο των Ανατολικών Ινδιών μέσω Κασπίας στο Βόλγα και εν συνεχεία στην Πετρούπολη και για τον λόγο αυτό κρίνονταν απαραίτητο να βρεθούν έμπειρα πολεμικά και εμποροναυτικά στελέχη.</p>
<a name="b17"></a>
<p style="text-align: justify;"> Στο Αστραχάν ο Βαρβάκης αρχικά ασχολήθηκε με την παρασκευή και εμπορία ρακιού. Το σπίτι και τα κτήματα που αγόρασε είχαν αμπελώνες και τους αξιοποίησε. Σύντομα όμως στράφηκε στην αλιεία. <strong>Αγόρασε ψαρότοπους κοντά στις εκβολές του Βόλγα στην Κασπία και βελτίωσε τον τρόπο ψαρέματος. Μέχρι τότε σε εκείνα τα μέρη ψάρευαν με καλάθια που ήσαν σκληρά και τραυμάτιζαν τα ψάρια. Εισήγαγε τα δίχτυα, την τράτα το παραγάδι και αντί για τα καλάθια χρησιμοποίησε απόχες με γερά κορδόνια.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> Η Κασπία βρίσκεται ανατολικά του Καυκάσου, στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης. Έχει μήκος από βορρά προς νότο 1.200 χλμ. Και μέσο πλάτος 320 χλμ. Στη Κασπία εκβάλλουν τρία μεγάλα ποτάμια, ο Βόλγας, ο Ουράλης και ο Τέρεκ. Υπάρχουν πενήντα νησιά. Το βάθος της φτάνει μέχρι τα 1.024 μέτρα. Το κυριότερο είδος ψαριών είναι οι Ακεπενσερίδες (Accipenseridae) που παράγουν το μαύρο χαβιάρι. Είναι γνωστά με διάφορα ονόματα: στουργιόκ, μυρσίνη, μουρούνα, ακιπήσιο, μπελούγκα, σεβρούγια κλπ. Επειδή ο accipenser huso έχει μακρύ και μυτερό ρύγχος, στα ελληνικά λέγεται οξύρρυγχος. Τα περισσότερα είδη ανεβαίνουν τον Βόλγα και τον Ουράλη μια φορά κάθε μερικά χρόνια για να γεννήσουν την άνοιξη ή το καλοκαίρι. Τα μικρά επιστρέφουν πάλι στη Κασπία.</p>
<a name="b07"></a>
<p style="text-align: justify;"> <strong>Οι Ρώσοι επιχειρηματίες τον ενημέρωσαν ότι συνήθως για εργάτες χρησιμοποιούν δουλοπάροικους.</strong> Τους εξασφαλίζουν, κατά την κρίση τους, τροφή, στέγη και ρουχισμό και αυτό είναι όλο. <strong>Ο Βαρβάκης όμως δεν ήθελε να έχει σκλάβους. Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ελεύθερους μισθωτούς εργάτες.</strong> Στο Κυβερνείο του Αστραχάν, τον Νοέμβρη του 1778 αναρτήθηκε μια ανακοίνωση. Ο Ιβάν Βαρβάτσι ζητούσε 100 μισθωτούς εργάτες με ελεύθερη συμφωνία, ανάλογα με την ειδική εργασία που θα προσέφερε ο καθένας. <strong>Σε μικρό χρονικό διάστημα ο αριθμός των ελεύθερων εργατών του θα φτάσει τις 3.000· οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήσαν Τάταροι μουσουλμάνοι. <u>Η δουλοπαροικία καταργήθηκε στην Ρωσία μόλις το 1863· 85 χρόνια νωρίτερα την είχε καταργήσει ο Βαρβάκης!</u></strong> </p>
<p style="text-align: justify;"> «Σύντομα, ο Βαρβάκης, πλούτισε τόσο που αγόρασε τρία νησιά στην Κασπία. Τότε θυμήθηκε την υπόσχεση του στον άγιο Νικόλαο των Ψαρών και έστειλε το ομοίωμα του καραβιού του» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 167</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Τέλη του 18ου και αρχές του 19ου αιώνα ο εμπορικός κόσμος του Αστραχάν βρισκόταν στο απόγειο της ακμής του. Στις τρεις τάξεις των εμπόρων είναι εγγεγραμμένες 427 οικογένειες (1.189 άνδρες και 63 γυναίκες) με κεφάλαια 1.091.791 ρούβλια. Στην πρώτη τάξη των εμπόρων (απαιτούμενο διαθέσιμο κεφάλαιο 20.000 ρούβλια), που αποτελούν το 17% του συνόλου, αριθμούνται 9 οικογένειες (40 άτομα), που συγκροτούν την ομάδα των υπηκόων της Ρωσίας και στην οποία συγκαταλέγεται ο Ιωάννης Βαρβάκης μαζί με μέλη της οικογένειάς του. </p>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUof4eaPM6xWfsVsgZpv2hJRtZyZduPYMVEbF5Xpc_4R9TUy6pDo_6G1IOfLlpIR6OkO5jTRhka-JSzn4YWmvf9MF6HHR0_0EkkqgFHw4Gt4BBIdP5csoB65IfOz7Ye7BmGNpzuHX-Qlsv/s1600/varAstrakhan_Uspenskii_sobor_of_kreml.jpg" target="_blank"><img alt="Το καμπαναριό στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhohZuJmBgkCtJqO-IstH191Lmaoibq4hWeSmF8SE2sQ95JbBZrsn_6Hq0F6HGapcJVvAWAr1vqWF4loVkKWpJqhH1DFlnaaZeEpJ2W-x50Jsu2QXtHVXjXj-6I-SA7KueovW5SoPF1I29e/s1600/varAstrakhan_Uspenskii_sobor_of_kreml_250.jpg" align="left" style="margin-left:-20px;" width="250"></a>
<p style="text-align: justify;"> Το καμπαναριό του μητροπολιτικού ναού που βρισκόταν μέσα στο κάστρο είχε γκρεμιστεί. Σε δημοσίευμα της εφημερίδας Γκαζέτα γράφονται τα εξής: «Ο κύριος Βαρβάκης, που εδώ και πολύ καιρό μεριμνά για την ευπρέπεια των ιερών ναών, έχτισε πέτρινο καμπαναριό στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Μητρόπολης του Αστραχάν, σύμφωνα με σχέδιο που εκπονήθηκε από το Κράτος, και ξόδεψε 136.700 ρούβλια». Το καινούριο καμπαναριό σύμφωνα με τον δημοσιολόγο Νικολάι Πογκόντιν, τελείωσε το 1808. Το κωδωνοστάσιο ονομάστηκε από το λαό Βαρβατσιγιέβσκαγια Καλακόλνια (Βαρβάκειο Καμπαναριό). Το 1978, στον αύλειο χώρο του Κρεμλίνου [κάστρου] βρέθηκε μαρμάρινη πλάκα, όπου ήταν γραμμένα στα ελληνικά και στα ρωσικά τα εξής: «Ιδρύθηκε αυτό το μητροπολιτικό Κωδωνοστάσιο με πέτρινη κατασκευή, σύμφωνα με τη θέληση και τη χρηματοδότηση του κατοίκου της πόλεως του Αστραχάν, Αυλικού Συμβούλου και Ιππότη Κυρίου Ιβάν Ανδρέγιεβιτς Βαρβάτσιι, ελληνικής καταγωγής από την νήσον Ψαρά, που βρίσκεται στο Αρχιπέλαγος» (Αξιομνημόνευτη ιστορία και πολιτισμός της Ρωσίας, [Παμγιάτνικι Ιστόριι ι Κουλτούρι Ρούσκιι], Περιοχή Αστραχάν, Μόσχα 1990, σσ. 9-10). Στην πλάκα υπάρχει επίσης η χρονολογία των εγκαινίων του καμπαναριού, 12 Αυγούστου 1809, προφανώς για να είναι έτοιμες οι καμπάνες να χτυπήσουν στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Το καμπαναριό αυτό είχε ύψος 75 μέτρα.(<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank">«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</a>, σ. 652 και Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 174</span>)</p>
<p style="text-align: justify;">Επίσης ο Ιωάννης Βαρβάκης υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στα κατώτερα πολυεθνικά κοινωνικά στρώματα (Αρμένιοι, Τάταροι, Καλμίκοι, Τουρκμένοι, Καζάχοι), τα οποία συνέχιζαν μέχρι και το τέλος του 18ου αιώνα με συνεχή μεταναστευτικά κύματα να εποικίζουν την περιοχή. Μέσω προσωπικών επαφών, επαγγελματικών σχέσεων, κοινωνικών συμβάσεων και πολύπλευρων φιλανθρωπικών παρεμβάσεων ασκούσε σημαντική επιρροή στις πολυπληθείς ομάδες εργατών και χωρικών σχισματικών-παλαιόπιστων Ρώσων που ήταν εγκατεστημένοι στο Αστραχάν και την ευρύτερη περιοχή. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://blacksea.ehw.gr/Forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11121" target="_blank">http://blacksea.ehw.gr</a></span>).</p>
<a name="b08"></a>
<a name="h05"></a>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/edyI0ytIo6w" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRa7bx7IltpGcbBUBa9QiwLeR1oXWTa0JS44NROLC3pV9PqxBzMZbqinBFEE41tDcrq2u5FuCxdlZ4yff5HgrN8oqbFZ-KF5epUTRqgKILds3WOIQi5Xy1QICLh9YZE7fafxccoSzNyCuv/s1600/youtube06.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;"> Στην περιοχή του Αστραχάν η πλειονότητα των ανθρώπων του λαού ήταν ή μουσουλμάνοι, Τάταροι κυρίως, ή «παλαιόπιστοι». Τους «παλαιόπιστους» οι εκκλησιαστικοί τους ονόμαζαν ρασκόλνικους, δηλαδή σχισματικούς. Το 1654 η Σύνοδος αποφάσισε ότι έπρεπε να διορθωθούν οι μεταφράσεις την σλαβική της Αγίας Γραφής και των λειτουργικών βιβλίων Κάποιοι αυτό το θεώρησαν εκτροπή σε αίρεση. Το 1667 η Σύνοδος επικύρωσε τις διορθώσεις και αναθεμάτισε όσους δεν τις δέχονταν. Οι σχισματικοί υιοθέτησαν το όνομα «σταροβέρτσι», δηλαδή «παλαιόπιστοι». <strong>Ο Βαρβάκης φερόταν το ίδιο καλά και στους αλλόθρησκους και στους πολιτικά διωκόμενους σχισματικούς.</strong> «Είναι παρατηρημένο ότι τα πιο ουσιαστικά χαρακτηριστικά όλων των ανθρώπων που ευεργετούν είναι η ευσέβεια και η ένθερμη προσήλωση στα ιδεώδη της θρησκείας. Οι ιδιότητες αυτές φανερώνονται κατ’ εξοχήν σε όλα τα έργα του Βαρβάκη. ... και δεν μιλάμε για τις μικρές ευεργεσίες που ακατάπαυστα σκόρπιζε στις καλύβες των φτωχών ανθρώπων, στις φυλακές, στις φρουρές, που είναι τόσο πολλές που ούτε ο ίδιος δεν τις γνωρίζει», γράφει ο δημοσιολόγος Νικολάι Πογκόντιν (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Λόγιος Ερμής, τ. Θ’, 1819, σ. 653-654</span>). </p>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtEePLtXxgpDFM23tR9MsLVH0pgKztSb9OukIfYea6d7TGSsWUBnGOX1YKvb0sRD5whNS0kubaW6USNHbJWsPjQnxgg1EtaHx0pIQpZc25fvxw2HBGQuzyCD0jK8teSxIIHvr6b6OcBVbt/s1600/varvkanal_800.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν (1903)" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIOEKlLFkiGHg2BfCpA8_k0pPbFjDE8KpvQoZ7MV2mhaq5LzXyvN_b2uoV2VW44aCoEaClH8ZENT5Y_OwzQ2unriHKpqqiY88WVK_PwAfvTeCCdIXpG-U8wUuj7bN04ggATca68ndAb8Xx/s1600/varvkanal_300.jpg" align="right" style="margin-right:-20px;" width="300"></a>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ο Βαρβάκης βλέποντας ότι οι πιστοί μουσουλμάνοι εργάτες του δεν είχαν τζαμί, μια και όσα υπήρχαν είχαν κατεδαφιστεί, ζήτησε άδεια από το Κυβερνείο και έφτιαξε ένα ξύλινο τζαμί κοντά στο μεγαλύτερο εργοστάσιο του στο Σαλιάσκ, όπου οι πιο πολλοί εργάτες ήταν Τάταροι μωαμεθανοί. Βρήκε ανάμεσα τους και κάποιον που ήταν ιμάμης και τον τοποθέτησε στο τζαμί.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> Το 1801 δολοφονήθηκε ο Παύλος Α’ και τον διαδέχθηκε ο γιος του Αλέξανδρος Α’. <strong>Στη στέψη και ενθρόνιση του Αλέξανδρου κλήθηκαν δύο ευγενείς από το Αστραχάν, ο ένας ήταν ο Βαρβάκης που πρόσφερε στον νέο Τσάρο την εικόνα του αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκυ, μέσα σε χρυσοποίκιλτο πλαίσιο. Ο Αλέξανδρος τους πρόσφερε από ένα πανάκριβο δαχτυλίδι με διαμάντι.</strong> Στην Πινακοθήκη της επισκοπής Αστραχάν βρισκόταν το πορτρέτο του Βαρβάκη, όρθιου με τη στολή του αυλικού συμβούλου και αυτό το δαχτυλίδι στο αριστερό του χέρι (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αλεξάντερ Μαρκώφ, Το πορτρέτο του ήρωα του Τσεσμέ, εφημ. Αστραχάνσκιε Ισβέστιγια – Τα νέα του Αστραχάν, αρ. 33, 19/8/1993</span>). </p>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWhV4oEd275HtbivJmjF4K1Ak6C63Nik4V40Qi4i1svEeio082ePBszB2AOyKfUul_kBUkRUZe1DlMbQjswlM3tM6_UlB6lSLr89D1G0mH7xCWphaaOqMaISfi_HKp3csrUoySQ3CEd4Mo/s1600/varvkanaln_800.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν (2016)" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxnx0bBJGnJWLg-8JhI2kdafNgCpyHsRgnJ35oa6qEjD4tbBhSHyQleK9Wrq2G0EIqYJuMU15O2ZPsyl3qlft-VeNXkG3Fw6mB_TMVTtS8HdvLVFWLU0kzUChH1WqcvWnQrIAzT7IYTdw8/s1600/varvkanaln_300.jpg" align="left" style="margin-left:-20px;" width="300"></a>
<p style="text-align: justify;"> Η παρουσία του Ιωάννη Βαρβάκη στο δημόσιο κοινωνικό βίο το Αστραχάν ήταν δραστήρια, ισχυρή, πολυδιάστατη και βρήκε εκτεταμένη αποδοχή και αναγνώριση από τους συγχρόνους του. Στις κοινωνικές του συναναστροφές υπήρξε χαρισματικός, με πανθομολογούμενη απήχηση στον αστικό και αγροτικό περίγυρο. Τον διέκρινε εξαιρετική ικανότητα διείσδυσης και προσαρμοστικότητας στα ετερογενή περιβάλλοντα της σύνθετης εθνολογικά πληθυσμιακής διαστρωμάτωσης της πόλης, που περιλάμβανε εκπροσώπους από το περιβάλλον των εμπόρων, των επαγγελματιών, των τεχνιτών, των εργατών, των κρατικών υπαλλήλων, των δημόσιων λειτουργών, των στρατιωτικών και των ευγενών. Στον ευρύτερο κύκλο των γνωριμιών του συγκαταλέγονται σημαίνοντες στρατιωτικοί, πολιτικοί, διοικητικοί αξιωματούχοι, εκκλησιαστικοί ιεράρχες διάφορων δογμάτων, οικονομικοί παράγοντες, επιστήμονες και λόγιοι.</p>
<table width="200" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center><b>Παλιές φωτογραφίες από το Κανάλι του Βαρβάκη</b></center></span></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnBGwX1Cn0aWG6awWtXUeiJEijzpWLzYykghW9ju-Rb72jguEheCJI0VKrmhtmc4Z-42mZ3ygnR7_npZNotQWBnm1XjkfIARWiwKkaao7Wu93UTQJIdx4S8oSWIIVTg4LWdNxcVlCRvE_2/s1600/varvkanal1.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV3CQhEu6VxSik_kkL0YqbynDrVRNx1NT4ray3fBmsy8Fd2_eBc8TH1nF_QWQwbUQ7g3ugNWXsWzCyeE2_rmbdSu6WljKTugMJ6xtG61XPa9BTomZElfNMF1dl0zJkJw0yt6iwjOYoCfeT/s1600/varvkanal1_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkNCZvpgKL0-YhCiJ23pAUN6TObTq4OQN1_mdIK8Y4Cqa5oa_cg1EykcqYPxdaJczm_yoANS5cQzFQs7y4lcAwfL5raESVXdotxbusMRHxK3nj294CK2sm_2OqdNd8lKM9H5JDjcgJ95yo/s1600/varvkanal2.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2iJFWP2N4T6HvgmVQnKvc4ziteknnf1KgfpqL5szZYpaY2bQBxZN2j_oWcEyLyjWQt6yNKdNrnIyp4lddpDDApgpQ1EY4taredyo2sLphIcu10iTo7ybp2ocj4XsylTaVsENgwVDLkpOs/s1600/varvkanal2_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5O2NtVCC5cU8iwpQBqFBe6rPKRNQ0oXEU9lYiiRkLYUAuhNwozqDimfU7qYRw-j4pr_7t8g-HxR1gNMCv2f3DOSmRluM06hwgsRjUBNIpHE_wiEc1NM9q5s3zac6LXLYWch9gpha1OWy0/s1600/varvkanal3.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiN1IsZG5FcRRdYL3hajdMG_aoTdPqnjAFMUJ_OnGznKsHhnKgfu_5RFnuzZN7mJDb4-lLGRRX2QMsrtEaLJCZK-8q0gosq2PQN4xlrYL-QFE8zn4LrXiOXENI-mqjC-YcvKWpV0YPgUjAH/s1600/varvkanal3_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7MyMmarGQmGbKAgK4EULDRulwgIzSyRObn_IdrYtzdfo6MJUAd2sbgiTsLLUrIw9cLdF2fJ_rG-UdMVpHI0qPqVzlueHZnnJQ0DKonKfpmuFOoKdO7Lr7NkiDZi0HIxB1kw-6DSTgZ7mj/s1600/varvkanal4.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZfjOQt2De-UD8Bc5ORhKHq2JS5lCYSdqgSIJUiUSb2BQQwfTsdPtnmM95HFtE6O4Qk-2qvbK4m0CApg6xamTgXahaKU6w1ZcP6jivesKjTO6aLbRWQ6GTh4qexhWfxhVL81901AvescVv/s1600/varvkanal4_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfLYXh0P3q9uVU9vG3GGJNvD59WcVKmVzGYV1BPyHdzdH18QaxhiiDvDRKLA7ys1paWMywRHe8xCenJfYh3JGgW6X7ePC3SG72UnahJhyXaBZp7kenkrcNXGRFlS08f1_y9PTOudy8nyw9/s1600/varvkanal5.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigQZs74CE4TCgwPbbpQ7sfdo_lFVv3GFLj13aM2zh4CQW2ptvLc20hPCiVpB6AxrMXokffgUmbIiFNHDEzuagSm-Rt-QogDAnsK2HzzT3TspIVtCIWR9S2rmTw8KvvY8tN4yloXZQO8EXo/s1600/varvkanal5_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOYDxhHR6IF1dUyxxDE6TaojfDZUCYAhZrD1EpSar8atEoTn6x_c9uS4mMVrDr2hzPTR0XqoAbBqlGf5eXTa4dQSiOde_TOP3hVQexa9qzg518emlKHNed-5b1Jbi71hKdvZAFWypLD7Ws/s1600/varvkanal6.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrsKqGddecABhpqR9S_8YeYXZN4_606zVHzaWfz4DuEaQdo1SDzUUjTvHdtn0kFrQfn66A0C4Gcq5ycb3_v1mQb_zMM2OhBSKQndK3ZbH0P1NqxW6rrUodKyK8XhaFaboo3nF70UUatOjc/s1600/varvkanal6_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> Φιλία τον συνέδεσε με τους λόγιους αρχιεπισκόπους Αστραχανίου Νικηφόρο Θεοτόκη, Πλάτωνα Λιουμπάρσκι, Αναστάσιο Μπρατανόφσκι, τον κυβερνήτη και γόνο παλαιού αριστοκρατικού γένους της Πετρούπολης Μιχαήλ Ζούμποφ, τον Ιταλό υπήκοο Αυστρίας Αλέξανδρο Ντίγκμπι, αρχιτέκτονα του σχεδίου της πόλης και πολλών δημόσιων και ιδιωτικών οικοδομημάτων, και το βαθύπλουτο και φιλάνθρωπο αλλά και σταθερό συνεταίρο του σε αρκετές επιχειρήσεις μεγαλέμπορο Πέτρο Σαπόζνικοφ, κάτοχο εντυπωσιακής αυτοδίδακτης μόρφωσης, φιλότεχνο με εξαιρετική συλλογή έργων ζωγραφικής, ανάμεσα στα οποία συγκαταλεγόταν και η πασίγνωστη σήμερα Μαντόνα Μπενουά του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο Ιωάννης Βαρβάκης υπήρξε στενότατος φίλος του Δημητρίου Αγάθη, απόφοιτου των πανεπιστημίων Πίζας και Πάδοβας και μέλους των φερώνυμων Ακαδημιών, ο οποίος υπηρετούσε ως διευθυντής του Γενικού Δημόσιου Σχολείου. Ο Αγάθης διέθετε ουμανιστική παιδεία, οξυμμένη κοινωνική προβληματική και χρημάτισε διακεκριμένο μέλος του κλειστού προοδευτικού πνευματικού κύκλου «Φίλοι της ανθρωπότητας», στον οποίο συμμετείχαν κρατικοί, στρατιωτικοί αξιωματούχοι και έμποροι επηρεασμένοι από τα κηρύγματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Επίσης συνδέθηκε με τον διευθυντή των ταχυδρομείων του κυβερνείου και δραστήριο μαρτινιστή Φεντόρ Κλιούτσαρεφ, τον αυλικό σύμβουλο, οπαδό του Νόβικοβ, που είχε συμμετάσχει στην εκστρατεία στο Αρχιπέλαγος, Ιβάν Ροβίνσκι και τον επόπτη δημόσιας εκπαίδευσης του κυβερνείου, βιβλιόφιλο και βολταιριστή Ιβάν Τουλίνσκι. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://blacksea.ehw.gr/Forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11121" target="_blank">http://blacksea.ehw.gr</a></span>)</p>
<a name="1809"></a>
<p style="text-align: justify;">Το 1722 ο Μέγας Πέτρος (1672-1725) πρότεινε να γίνει αποστράγγιση των βάλτων με τη βοήθεια διώρυγας μεταξύ του Βόλγα και του Κουτούμ. Το 1744 ο άρχισε η κατασκευή της διώρυγας στο Αστραχάν ώστε να γίνει αποστράγγιση των εκεί βάλτων. Για τις βαριές εργασίες χρησιμοποιήθηκαν κατάδικοι σε καταναγκαστικά έργα. Πολλοί πέθαιναν στο κάτεργο. Το 1767 σταμάτησε η κατασκευή της. Το 1785 ήρθε διάταγμα της Αικατερίνης Β’ (1729-1796) αυτή τη φορά για την κατασκευή της διώρυγας. Ο εργολάβος όμως που το ανέλαβε εξ αιτίας κάποιας απάτης διέκοψε τις εργασίες. Το 1809 με διάταγμα του Αλέξανδρου Α’ χορηγήθηκαν 124.000 ρούβλια για την αποπεράτωση του έργου αλλά τα χρήματα δεν έρχονταν. </p>
<table width="200" border="0" cellpadding="0" align="left" style="margin-left:-22px; margin-right:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center><b>Σύγχρονες φωτογραφίες από το Κανάλι του Βαρβάκη</b></center></span></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbq87e5_OCnebUcKnPQ43jmI7lIPlN3pS8MRBxWmFti4dsmnr3vgw4t-J2eNsyG5aJpacspUswU39Mc-YnX5mwV0gmgXectOsvPYbHvKLPUl9FKLZlSxyFFXfS_KOVdAPMAD0RUk9FNjug/s1600/varvkanaln1.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPhY6ylj9Zg8a7zFfGP8UPDMYjajvq96UDruJZKAc33oATQnvCd1PMnmZ3gbiTrJD5nGPPsuJYkqTFL3hGjJM346V3tZUQRJln6TU9dU0czNiHPzIfWJrNONg3y3KZBAqKqAtiVISvhn5B/s1600/varvkanaln1_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiYS75OyVOJeyd8GX0TE_N-vAB2GjD6DGa7azlRDSXHNqj-JdOaVGmvZeHxdLUsln7JQa-t6HipJpYrwG635Y8nm7KhRvEPQfflm70wmWIwnZ_s_bk6VOeFfygsIGp7K9seuJrkIy2chp9/s1600/varvkanaln2.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjksQbS6h8pY5NdOKpE4ilH9dtOV0060ha2srrHa3JQD8LK1sN2ibEBRmkguz5hAhicmkWsEwbf-vlBPgZRy0x26jWnqoy3EYDCSmZfLekUPDxDZmgKMS2O0G9cS3jq3F11kyYP1aeO3jUd/s1600/varvkanaln2-200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZynnGGE3wW9LEPC760GMJYxCpznc8XMXoNrO6mJv-n__3V1ZqKeOurEw3nC24boGsVwOPPXmvD5Q7LfoEtL-DhIIl7OwIJGrlj_LIANLY_v_IXAo_dQmayEXPxNKtgTsd_YNKBSlshwyw/s1600/varvkanaln3.jpg.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSJdzXOZ6Qpfx-lRhpIaSDnO3EJf5AvFNogkfSlxNRhxOV7iTVF-WX_2NZDgsJtEbiE76TltD8YBu1sCSaDQPVMuhx0D0bp9vNfYmbn0UuV2feX-yo7fd2nJEZ5qrKJ0ph1AVZqcfpbN4E/s1600/varvkanaln3_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiPRLzQOD944vu7qmImVtzuXKxHdZla6miM9QhIitApGSaMyFsA2xyGAzNtFl5RTJreFwCp5PsQdHKYbUN0YEjyJrnSnqddwvxY27aGYtjyKVya5hviprIaedTxt8kzdPOK1hOQ0biAY-W/s1600/varvkanaln4.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJwr56BrFj0hOYIYRPrFnpbvM5984ZDtJ8zM7uIRxm-wkHYI17EKwJwYnrLl5sglQ0JIKF2eS7B_LWypt67hr7WbwbXSuypryej5ihCk-wXDqrXxlDoNVLXF0xlSpmx0Snh6qMgezEGjj6/s1600/varvkanaln4_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLCqVqVVTm8XwHjHV_V4CCq-nDpK4eUT9YumR9l3twqNmVc8QZeIngEwgZpTudzH9ItzwwsjATh-7lVoCvyh3vZiCi_BbQSwX7qyqZK1Keiq-mWVm6TW6d_EkR79M7HQleOMY5RCXuGRtE/s1600/varvkanaln5.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibbqVZIwIY9jgxC2wJQdnXjmrCqrnxXpfN88jVVys9vqCUFye44iBLcbw4_r1uYLmcWDEdI8cjk0OZzBZ_yY4VIUR3CyMcuAEaMc-TzyiFnelaj4ETwJNo54fE5s2KvqSftLvZS7aVzLIq/s1600/varvkanaln5_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfLYXh0P3q9uVU9vG3GGJNvD59WcVKmVzGYV1BPyHdzdH18QaxhiiDvDRKLA7ys1paWMywRHe8xCenJfYh3JGgW6X7ePC3SG72UnahJhyXaBZp7kenkrcNXGRFlS08f1_y9PTOudy8nyw9/s1600/varvkanal5.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigQZs74CE4TCgwPbbpQ7sfdo_lFVv3GFLj13aM2zh4CQW2ptvLc20hPCiVpB6AxrMXokffgUmbIiFNHDEzuagSm-Rt-QogDAnsK2HzzT3TspIVtCIWR9S2rmTw8KvvY8tN4yloXZQO8EXo/s1600/varvkanal5_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjticSY2jlORaiIDpz4pnmFqJ3SUvkr08ZT4Htwj7FskVgJXYy_Z-f7PSf1hidhyphenhyphenkpgIF1qbm0w75ov1FF7BNNUfbwPpLQC8gcYU48ngDOl7Ox8WyQ7miQajP81NxXzzsF932_TkLvA4f7A/s1600/varvkanaln6.jpg" target="_blank"><img alt="Το κανάλι του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPLIWQv8T-YKtpNtE_fY5WcKnPv1OZSn22JRQtR6uqNbcktdNSZuWuz4fszLQSVubp_Rf9Lrk0mvJ4XvqztPNJ1zIOO26ykGqKg0cvhuMEaHA_13r0-hiY9pX2D0Tk8p5-UwBmguGxQLfq/s1600/varvkanaln6_200.jpg" align="right" width="200"></a></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;">Τότε ο Βαρβάκης ανέλαβε το έργο με δικά του έξοδα. Αρχικά κατέθεσε στη Τράπεζα του Αστραχάν 200.000 ρούβλια αλλά <big><b>τελικά για το έργο ξόδεψε 600.000 ρούβλια και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1817, ενώ ο Βαρβάκης, ήδη είχε μετακομίσει στο Ταγκανρόγκ από το 1813</b></big>. Δένδρα φυτεύτηκαν στις δύο όχθες του καναλιού και μπήκαν παγκάκια. <big><b>Το μήκος του καναλιού είναι πάνω από 3 χιλιόμετρα (3,5 βέρτσια) και το πλάτος του 42 μέτρα. Ο Βαρβάκης στα εγκαίνια το ονόμασε «Αστραχάνσκιι Κανάλ» (Κανάλι του Αστραχάν), σύντομα όμως καθιερώθηκε η ονομασία «Βαρβατσίγιεβσκιι Κανάλ» (ВАРВАЦИЕВСКИЙ КАНАЛ - Κανάλι του Βαρβάκη). Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, το 1920 το σοβιετικό καθεστός το μετονόμασαν σε Канал им. 1 мая (Κανάλι της Πρωτομαγιάς)</b></big>, γιατί εκεί το 1907 έγινε μεγάλη διαδήλωση κατά της κυβέρνησης αλλά <big><b>από το 2009 επανήλθε και πάλι η ονομασία του ως «Κανάλι του Βαρβάκη»</b></big> (<a href="http://spp.lfond.spb.ru/russia/memorials/064" target="_blank">http://spp.lfond.spb.ru</a>) «κι έτσι θριάμβευσε η δικαιοσύνη! Ακόμη νωρίτερα, το 2000, στο ανάχωμα του Βόλγα Creek δημιουργήθηκε ένα μνημείο προς τιμή του μεγάλου ευεργέτη του Αστραχάν» (<a href="https://www.miloserdie.ru/article/kanava-kak-pamyatnik-filantropicheskoj-doblesti-2/" target="_blank">https://www.miloserdie.ru</a>). Μέχρι στιγμής (2016) δεν έχουν ενημερωθεί οι χάρτες του google και το αναμφέρουν ακόμη ως Κανάλι της Πρωτομαγιάς.</p>
<p style="text-align: justify;"> Ο Νικολάι Γερμακόφ, εφευρέτης και λογοτέχνης, όταν είδε το κανάλι, έγραψε: «Το κανάλι αυτό είναι ένα από τα πιο υπέροχα μνημεία της γενναιότητας ενός πολίτη, του Ιβάν Αντρέγιεβιτς Βαρβάτσιι». Και ο Ουκρανός ποιητής και ζωγράφος Ταράς Σεβτσένκο, που επιστρέφοντας το 1857 από την εξορία στη Σιβηρία έμεινε λίγες μέρες στο Αστραχάν, έγραψε: «Βγήκα στην προκυμαία της διώρυγας. Είναι μια αγγλική προκυμαία, τόσο από αισθητική όσο κι από φυσική άποψη. Η διώρυγα αυτή ως έργο ενός ιδιώτη είναι γιγαντιαίο, κεφαλαιώδες. Έμαθα ότι υλοποιήθηκε με τις δαπάνες ενός πλούσιου Έλληνα, του Βαρβάτσιι. Τιμή και δόξα σ’ αυτόν τον μακαρίτη πλέον Έλληνα» (<span style="font-size:14px;">«Το μακρινό παρελθόν. Μνημείο πολιτικής ανδρείας», εφημ. Αστραχάνσκιι Ισβέστιγια - Τα Νέα του Αστραχάν, αρ. 25, 3η στήλη 23/6/1994</span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Τέλος, τα Χρονικά του Κυβερνείου του Αστραχάν αναφέρουν τα παρακάτω: «Ο στόχος του Μ. Πέτρου εκπληρώθηκε απόλυτα. Τα μονίμως βαλτώδη μέρη της πόλης έχουν αποστραγγιστεί με αυτή τη διώρυγα, η οποία, εκτός από αυτό, εφοδιάζει τους κατοίκους με καθαρό νερό και διευκολύνει τον εφοδιασμό με ζωτικές προμήθειες στο κέντρο της πόλης. Αυτό που δεν κατόρθωσαν τρεις τσάροι, ο Μέγας Πέτρος, η Αικατερίνη Β’ και ο Αλέξανδρος Α’, το κατόρθωσε ένας μόνο άνθρωπος, και αυτός όχι Ρώσος» (<span style="font-size:14px;">Αλεξάντερ Μαρκώφ, Ο Πέτρος ο Μέγας στο Αστραχάν, εκδ. Forsatz, Αστραχάν 1994, σ. 82</span>). Μέσα από την τοπική εφημερίδα του Αστραχάν το 1838 πληροφορούμαστε ότι: «Στις δύο πλευρές της διώρυγας υπάρχει προκυμαία. Κατά το μήκος της όχθης έχουν φυτευτεί φλαμουριές τις οποίες έφεραν ειδικά από το Σαράτοβ. Σημαντικά πρόσωπα κάνουν βόλτες στις όχθες με στις άμαξές τους. Το χειμώνα διοργανώνονται διαγωνισμοί με έλκηθρα. Το καλοκαίρι οι κάτοικοι των γύρω περιοχών, πουλάνε διάφορα από τις βάρκες τους. Υπάρχουν πολλά ωραία μέρη για ψάρεμα, για ξεκούραση και για μπάνιο» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank">Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία - και Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 171-174</span>). Ο Λόγιος Ερμής και ο Γούδας αναφέρουν μόνο τα 200.000 ρούβλια που ήταν το ποσό της αρχικής κατάθεσης (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank">«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</a>, σ. 652 - και Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 175</span>).</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/rY5bDLd_N3g" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHR3QoxjPx8yqqgrQ-2s3Mb6spXek9GuvWBsTRmZJsszr15D2GrOaS75ad1iFcg8Li57ae1uHRhcQ4FNsS66vfwY9HvahH0WpLWVkJLPTExn-TcGN7TPjqzgsO16AhjvIuVfLhh4vYBl72/s1600/youtube07.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<table width="280" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center>Προτομή του Βαρβάκη στο Αστραχάν</center></span></td>
</tr>
<tr>
<td><img alt="Προτομή του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr5G-TFWIcfsSxJxlNuN0zbVY4dACY2Mx1dw0_D3CBchCKLuOx1j_fOaK3e4jlQnyaZvCb6QVsZXBNd37u5LC9Mch_EurYdjqqseIfiS3VGntgmtsgA0fWeSZEBB_uH150S2c1TdgEdXSN/s1600/varvakisastr_280.jpg" align="right" width="280"></td>
</tr></table>
<p style=" background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px; text-align: justify;">«Μεγάλη εντύπωση προκαλεί ο σεβασμός και η αγάπη που αισθάνονται, ύστερα από διακόσια χρόνια, οι κάτοικοι του Αστραχάν και του Ταγκανρόγκ για τον «Έλληνα από το νησί Ψαρά», τοv Βαρβάκη. Η μνήμη του, του «Ήρωα του Τσεσμέ», όπως θέλουν να τον αποκαλούν, είναι ολοζώντανη. Απλοί άνθρωποι μιλούν γι' αυτόν, για το κανάλι και το νοσοκομείο που έφτιαξε γι' αuτούς. Κι αναρωτήθηκα: πώς συνέβη να διατηρηθούν, ιδίως στο Αστραχάν, όλ' αυτά που προέρχονται από τον Έλληνα Ψαριανό Βαρβάκη; Πώς δεν κατεδαφίστηκαν ή δεν αλλοιώθηκαν, όπως συνέβη σε άλλα μνημεία πολλών Ρωσικών πόλεων. Η απορία μου ικανοποιήθηκε από την απάντηση της Διευθύντριας του Ιστορικού Μουσείου του Αστραχάν, κας Καζοκόβα. Κατά την Οκτωβριανή προλεταριακή Επανάσταση του 1917, κομισάριος της περιοχής υπήρξε ο Σ. Κίροφ. Αυτός δεν επέτρεψε να καταστραφεί μνημείο της πόλης του Αστραχάν, εκκλησιαστικό, κοινωνικό κτλ. που δημιουργήθηκε από τον Βαρβάκη. «Μα γκρεμίζουμε ότι δημιουργήθηκε από τους πλούσιους» έλεγαν πολλοί εκπρόσωποι του Κόμματος. Κι ο Κίροφ απάντησε: «O Ιβάν Αντρέγιεβιτς Βαρβάτσι δεν ήταν Πλούσιος, το Αστραχάν ήταν εκείνος, ήταν ο Σοσιαλιστής, με τις πράξεις του, πριν από τους σοσιαλιστές». Έτσι δεν επετράπη να πειραχθεί τίποτε» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://greekworldhistory.blogspot.gr/2015/02/1745-1825.html" target="_blank">http://greekworldhistory.blogspot.gr</a></span>).</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/n-6y4COEV_Q" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpFA3QWbKbgaFu1Ofm3yqB-4c01wn0Fny0rqjdwqBNbuPgvON8bcKajqM_LLPZUjK5GJG6TqemzeXLD0uwOFUw1h17GTDNNaoaU7aWXSO-fuZZi7O5YpX_D20iwP1wrVtbKV8t7t4ULBx9/s1600/youtube08.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451604" id="_Toc458451604"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Η οικογενειακή κατάσταση του Βαρβάκη</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;">Όσον αφορά την προσωπική του ζωή ο Ιωάννης Βαρβάκης το 1785 κατάφερε να επικοινωνήσει με τα Ψαρά και έμαθε ότι η γυναίκα του η Μαρού είχε πεθάνει από αρρώστια και ότι η κόρη του είχε αρραβωνιαστεί τον Ψαριανό Νικόλαο Γεωργίου Κομνηνό. Ο Βαρβάκης κάλεσε το ζευγάρι στη Ρωσία. Τέλη Σεπτεμβρίου, αρχές Οκτωβρίου του 1787 έφτασαν στο Αστραχάν. Δίπλα στο σπίτι του αγόρασε ένα μεγάλο κτήμα κι έχτισε καινούργια κατοικία για την οικογένεια της κόρης του. Η κόρη του Μαρία απέκτησε οκτώ παιδιά, τρία κορίτσια, και πέντε αγόρια, την Μαρία (Μαρού), τον Γιάννη, τον Γεώργιο, τον Ανδρέα και τον Μάρκο, τον Κοσμά, την Δεσποινού και την Αγγελική.</p>
<table width="280" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center>Προτομή του Βαρβάκη στο Αστραχάν</center></span></td>
</tr>
<tr>
<td><img alt="Προτομή του Βαρβάκη στο Αστραχάν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-dOoDYJo5TT2UB5gKXTEYTggd2pu7yWgUgj70frvMixyDyP_DkQHNOylrzGJxwRuQHQ7504vw4GYcMmZtES-Gs-8f1NrXeijd5i3D2SBsSC0wEPg-LaCjIlm-5lNmN8fobWz9gvbzP_bW/s1600/varvakisastr0_280.jpg" align="right" width="280"></td>
</tr></table>
<p style="text-align: justify;">Στις 27 Οκτωβρίου του 1788 ο Βαρβάκης ξαναπαντρεύτηκε. Ο πρωτοπρεσβύτερος του Αστραχάν Νικολάι Σκοπίνι γράφει στο ημερολόγιο του μητροπολιτικού ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Η ημέρα αυτή τιμήθηκε με το γάμο του κολέτσκιι ασέσορ Ιβάν Αντρέγιεβιτς Βαρβάτσιι, βαθύπλουτου και πρώτου στο Αστραχάν στις εξαγωγές χαβιαριού»</span>. Το όνομα της δεύτερης γυναίκας του δεν αναφέρεται πουθενά. Με αυτή έκανε ένα γιο, τον Στεπάν, και δύο κόρες, την Άννα και την Αλεξάνδρα (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 146</span>). Ο Στεπάν σπούδασε στη Ναυτική Σχολή του Αστραχάν και το 1815, 23 χρονών, ήταν υποπλοίαρχος στο ρωσικό στόλο της Κασπίας. Έλαβε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των Περσών και παρασημοφορήθηκε. Οι κόρες του παντρεύτηκαν και αργότερα πέθαναν και οι δύο από ελονοσία. Από το 1789 ο Βαρβάκης έλαβε τη ρωσική υπηκοότητα, γι’ αυτόν και την οικογένεια του. <strong>Το 1795 πέθανε η γυναίκα του από ελονοσία. Τα παιδιά ήταν μικρά, είχε εφτά χρόνια παντρεμένος, και προσέλαβε γυναίκα για να τα φροντίζει. Το 1798 έκανε μαζί της τον τρίτο του γάμο.</strong> Και αυτής το όνομα δεν αναφέρεται πουθενά. Από τον τρίτο του γάμο δεν απέκτησε παιδιά. </p>
<a name="1815"></a>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/qz64w-sPtLo" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmcO4dwkuMZZBa3Lzgq-8UbC6_eUK15GxuFYwmcANpCYpvER0oP9NPXsBfqwN2Y43d0qfv_0NA-ZSvNJMYP1qrRBkrQgmO8IG4_WjnFopbXNfiHOK7d0vjpKw1HQVcfYQeQbqln2r6IEoh/s1600/youtube09.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;"> Γύρω στο 1815, όταν πλέον ζούσε στο Ταγκανρόγκ, έφερε στη Ρωσία και τη μητέρα του, που ήταν ήδη τουλάχιστον 85 χρονών. Μετά μερικά χρόνια, όταν πλέον τα μάτια της γερόντισσας δεν της επέτρεπαν να εργάζεται, έλαβε το μοναχικό σχήμα, πήγε για προσκύνημα δύο φορές στη Κωνσταντινούπολη και τελικά επέλεξε να μονάσει στο μοναστήρι της Παναγίας της Πλακιδιώτισσας στην Καλημασιά της Χίου. Πέθανε το 1822, 93 χρονών, αφού προηγουμένως ψαριανοί την είχαν μεταφέρει στα Ψαρά (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 167</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451605" id="_Toc458451605"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Το χαβιάρι</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<img alt="Μαύρο χαβιάρι" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhanpOW71CxguJaXDuzOnMJ-fp7oTrm_09kFjWJFzPXbW30Kywi6MtbujRQR20O_7jE4rgkrV_9ZpYPIn69LFht9uj1OzZN32vFcXa6ShpjB3qiIMUsZCvRbGEAhgsZsu87QcOE5y2ri38y/s1600/varcaviar300.jpg" align="right" width="250" style="margin-right:-20px;">
<p style="text-align: justify;">Η λέξη χαβιάρι προέρχεται από την τουρκική havyar και συναντάτε στην αγγλική βιβλιογραφία για πρώτη φορά το 1591 (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://homecooking.about.com/od/foodhistory/a/caviarhistory.htm" target="_blank">http://homecooking.about.com</a></span>). Η τουρκική λέξη havyar προέρχεται από την περσική khāvyār που προέρχεται από την επίσης περσική khāyah που σημαίνει «αυγό», «όρχις» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://www.wordnik.com/words/caviar" target="_blank">http://www.wordnik.com</a></span>). Μέχρι το 1991 η Σοβιετική Ένωση και το Ιράν επέβαλλαν αυστηρό έλεγχο στην αλιεία της μπελούγκα. Όμως μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 και τη δημιουργία διαφόρων κρατών στις όχθες της Κασπίας κυριαρχεί η μαφία και υπάρχει μεγάλο πρόβλημα.</p>
<img alt="Χαβιάρι" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGDMKs9pn1y4GUWsLbiartqciYAUqAG3ijadEWDvweqH8BN9TibiU-vL45ppUCKnDlG3w5MyNEJRaHh6q1FpChFv9DuM3GSNEs4POXLsxpUJldBgQu73k3Dekbdhc48gyPn__opDcLt-Qa/s1600/varcaviar172.jpg.jpg" align="left" width="172" style="margin-left:-20px;">
<p style="text-align: justify;"> Την εποχή όμως του Βαρβάκη τα ψάρια στο Αστραχάν ήταν άφθονα. <strong>Ο Βαρβάκης ασχολήθηκε με την παρασκευή διαφόρων ταριχευτών ειδών (καπνιστών, παστών κ.λ.π.), τα οποία ήταν δυνατόν να μεταφερθούν σε ολόκληρη τη χώρα και το εξωτερικό. <u>Η μεγαλύτερη του όμως επιτυχία ήταν η ανακάλυψη τρόπου διατήρησης του χαβιαριού.</u></strong></p>
<a name="b10"></a>
<p style="text-align: justify;"> Ο Ιβάν Ανδρέγιεβιτς, όπως έλεγε ο ίδιος αργότερα, δεν είχε ιδέα τι ήταν το χαβιάρι. Κάποια μέρα, καθώς έκανε τον συνηθισμένο του περίπατο στην όχθη του Βόλγα, είδε ένα μουζίκο, άνθρωπο του λαού, να κάθεται στην ακροποταμιά και να τρώει με βουλιμία μια παράδοξη στη μορφή (το χρώμα της ήταν μαύρο) και άγνωστη σ’ αυτόν τροφή. Τον πλησίασε και τον ρώτησε τι έτρωγε. Εκείνος απάντησε: ‘ίκρα’ (έτσι λέγεται το χαβιάρι στα ρωσικά) και του έδωσε να δοκιμάσει. Ο Βαρβάκης με επιφύλαξη έφαγε και το βρήκε νοστιμότατο έδεσμα. Ρώτησε και έμαθε, ότι ο Βόλγας και οι παραπόταμοι του, καθώς και οι γύρω λίμνες, ήταν γεμάτοι από διάφορα είδη Μπελούγκα, που οι ωοθήκες τους ήταν γεμάτες με αυτή την εξαίρετη θρεπτική τροφή. Όμως, παρασκευαζόταν σε πολύ μικρές ποσότητες, ιδιωτικά, επειδή δεν ήταν εύκολο να συντηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έπρεπε να φαγωθεί φρέσκο. Γι’ αυτό και δεν το εμπορευόταν κανένας. <strong>«Το βέβαιο είναι ότι πριν από τον Βαρβάκη το χαβιάρι δεν ήταν εμπορεύσιμο παρά μόνο σε μικρές ποσότητες και σε κοντινά μέρη»</strong> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 167</span>). Έμαθε ότι στην Περσία ήξεραν να παρασκευάζουν ίκρα. Βρήκε Πέρσες και τους ρώτησε. <strong>Έμαθε ότι στη Περσία για να το διατηρούν το καλοκαίρι έσκαβαν σπηλιές στα βουνά. Η ιδανική θερμοκρασία για να διατηρηθεί είναι 0 με 7 βαθμούς Κελσίου. Έμαθε επίσης ότι στην Περσία, για τη συντήρηση του χαβιαριού χρησιμοποιούσαν, εκτός από θαλασσινό αλάτι και βόρακα, λευκό κρυσταλλικό άλας βορίου.</strong> Το όνομα του βορίου (boron) προέρχεται από την Περσική λέξη burah που είναι το όνομα του ορυκτού βόρακας. Για τη συσκευασία του χαβιαριού χρησιμοποίησε μικρά βαρέλια από ξύλο φλαμουριάς. <strong>Όλη η διαδικασία για την ανακάλυψη τρόπου διατήρησης του χαβιαριού κράτησε πολύ χρόνο.</strong> Όταν ήταν έτοιμος να μεταφέρει και να εμπορευτεί το χαβιάρι έστειλε αίτηση άδειας εκμετάλλευσης του χαβιαριού της Κασπίας στην αυτοκράτειρα και πρόσθεσε ότι <strong>θα προμήθευε ισόβια το παλάτι και την Αυλή της. Πρόσθεσε ακόμη ότι το δέκατο των κερδών θα δίδεται ως φόρος στις Οικονομικές Υπηρεσίες του Κυβερνείου του Αστραχάν.</strong></p>
<div align="center"><img alt="Οξύρυγχος γίγας" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho8FaViAbaz0WGSL8c3M7ObaIMmztmVcZ22OnsEXUw7YcsQXJbxmrvN5jqF41gCro8-hBzGl5J1w-I5Gj0cUvYJ1mvsbkCap2ovY4J_wKBtp_2AEZ97LcerD8Xvbs9ZePzH4M5GbxwHHc6/s1600/vargigas.png" align="center" width="500"></div>
<p style="text-align: justify;"> Αρχές του 1785 φτάνει στο Κυβερνείο του Αστραχάν διάταγμα της αυτοκράτειρας Αικατερίνης της Β’ με το οποίο εκχωρείται η αποκλειστική εκμετάλλευση παραγωγής και εμπορίου του χαβιαριού στον Ιβάν Αντρέγιεβιτς Βαρβάτσι (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Γκοσουντάρστβενη Άρσιβ Αστραχάνσκοϊ Όμπλαστ [Κρατικά Αρχεία περιοχής Αστραχάν], Φ. 1, οπ. 1, Δ 153, Λ φ. 1</span>). Ο κυβερνήτης του Αστραχάν διοργάνωσε επίσημη δεξίωση προς τιμή του Βαρβάκη. Σύμφωνα με τα Χρονικά του Αστραχάν, εκφωνήθηκαν πολλοί λόγοι. Ο κυβερνήτης αποκάλεσε τον Βαρβάκη «Καλό Άγγελο του Αστραχάν». Τελευταίος μίλησε ο Ψαριανός: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ο θησαυρός του ίκρα ανήκει στο Αστραχάν και τους ανθρώπους του, που εργάστηκαν γι’ αυτό. Δέχομαι την τιμή, που μου κάνει η Μεγαλειότητα της η αυτοκρατόρισσα, να εκπροσωπώ την αποκλειστική εκμετάλλευση του τοπικού αυτού προϊόντος, αλλά όχι το μονοπώλιο στην εμπορία του. <strong>Εγώ κάποτε θα φύγω, γι’ αυτό προτείνω να ιδρυθεί ‘μπράτια’, δηλαδή συνεταιριστική επιχείρηση, στην οποία θ’ ανήκει η αποκλειστικότητα της εκμετάλλευσης. Όλοι θα συμμετέχετε με ποσοστά, ανάλογα με την παραγωγή και την ποιότητα του χαβιαριού.</strong> Προσωπικά, δέχομαι να συμμετέχω στο συμβούλιο του συνεταιρισμού»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Χρονικά του Κυβερνείου του Αστραχάν, 1459, αρ. 41</span>). Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι του Αστραχάν έμειναν άναυδοι. Ενωμένοι προχώρησαν στην ίδρυση της πρώτης συναιτεριστικής επιχείρησης στο Αστραχάν (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 135</span>).</p>
<div align="center"><img alt="Οξύρυγχος με χαβιάρι" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeGWGpialoZQYnvy9iTHNhwB7uNj7SkpHbMGsP33k4Ar0QDwyb7jSPclmNRzTa4ply0qKqZXufQ1hpL8vcoROjNRtKjnEksZxLpHx6m0GqZalcHSHqtaPVLznEweb0g31FdTQOlUhxxnfb/s1600/varcavoks.jpg" align="center" width="500"></div>
<p style="text-align: justify;"> Σχετικά με την παραγωγή του χαβιαριού στις επιχειρήσεις του Βαρβάκη, ο Αλεξάντερ Μαρκώφ αναφέρει: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Το χαβιάρι συλλεγόταν σε πολύ μεγάλες ποσότητες σ' ένα πεντακάθαρο μέρος. Το λίπος και το εξωτερικό μέρος δεν χρησιμοποιούνταν, ενώ το χαβιάρι τοποθετούνταν σε ξύλινο δοχείο, όπου το πάστωναν με το αλάτι καλύτερης ποιότητας και το ανακάτευαν με φαρδιά, ξύλινα πιρούνια. Ύστερα κάποιος με εμπειρία στο αλάτισμα το δοκίμαζε. Όσο λιγότερο αλμυρό είναι το χαβιάρι, τόσο καλύτερης ποιότητας είναι. Έβαζαν το χαβιάρι σε βαρέλια από φλαμουριά, διαφόρων μεγεθών. Το μεγαλύτερο χωρούσε περίπου 5 πούτια, [δηλαδή 82 κιλά. 1 πούτι (pood) = 16,3807 κιλά (kg)]. Το χαβιάρι που έστελναν στο Ταγκανρόγκ, στην Ελλάδα, στη Βιέννη και στη Μαδρίτη, το αλάτιζαν περισσότερο. Το χαβιάρι του οξύρρυγχου θεωρούνταν το καλύτερο. Το μαύρο χαβιάρι μπορούσε να διατηρηθεί πάρα πολύ καιρό. Περνούσε από ειδική επεξεργασία, ανακατευόταν με ειδικό κουτάλι, ενώ ο ειδικός τεχνήτης έπαιρνε το χαβιάρι και το συμπίεζε στην παλάμη του. Το χαβιάρι ήταν έτοιμο όταν δεν έβγαζε πια γάλα και είχε γίνει σκληρό. Γέμιζαν με χαβιάρι τους ψάθινους σάκους με χωρητικότητα 3 πουτιών [49 κιλά]. Συμπίεζαν τους σάκους με το πιεστήριο και τους έβαζαν στα βαρέλια»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank">Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία</span>).</p>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgScwflmBbGV5BxIxPcW527IAzhXSewIyaanLQLTP2rDBT7amPHEhf4gZHnDOrJ7VqfUiiTHQqsBY0q6Hn1OYWdWusgNifc8Xmp-BYMdgYRvVIZ4CFXFz_xrszK9bDM2HEGmWCRDVJO88XL/s1600/varcaveksa.jpg" target="_blank"><img alt="βγάζοντας το χαβιάρι" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv6y18IPsATHbFKRRSf1j3WOa7S8XxeMADLIv8eqJ7j-GMyOnOu1MinFBntsDVic8I-WTo8mGF9X84yKTiPoVSXmedxtJH5Ej0a5uPiM0j8nYET-w0lkcS0DSrurXlkRSj9Ch8LN_-6qJ_/s1600/varcaveksa300.jpg" align="right" width="300" style="margin-right:-20px;"></a>
<p style="text-align: justify;"> Επίσης σε μια άλλη περιγραφή από τα αρχεία του Ιδρύματος Κομνηνού-Βαρβάκη γίνεται αναφορά στον τρόπο αλίευσης του οξύρρυγχου αλλά και για την επιχειρηματική πρακτική του Βαρβάκη: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Για την συλλογή του χαβιαριού ψάρευαν πολλά ψάρια από το είδος οξυρρύγχου. Ψάρευαν με σταθερά ή κινούμενα δίχτυα, με το αγκίστρι ή με τις τράτες. Κάπως έτσι περιγράφεται η μέρα 24 Απριλίου του 1798 στις επιχειρήσεις του Βαρβάκη: Αυτή τη μέρα πιάστηκαν 273 οξύρρυγχοι με βάρος 30 έως και 50 πουτιών [491 έως 819 κιλά] ο καθένας. Ο υπεύθυνος ενημέρωσε τον Βαρβάκη για το συμβάν, μιλώντας γι' αυτό όπως θα μιλούσε για ένα συνηθισμένο γεγονός, άρα τέτοιου είδους ψαρέματα δεν ξάφνιαζαν κανένα». Υπήρχαν περιπτώσεις που στη διάρκεια τριών ημερών ψάρευαν μέχρι και 10.000 ψάρια»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank">Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία</span>).</p>
<center><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_eWxLYkM5NHRsMTg/preview" width="480" height="270"></iframe></center>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAP3YgOJVoVd3TiLpXh2qkDpU-wECaYZ-_j2Ax7BMRJ4gxr5HrQCl2ZrudAhICLWqP8dUl0zcKAtEs6UAs7SxhBgQ1JwLP7iGNqkPB8Qy3zVgkKlRWmYyKSgEkcX7phkLNmuvX5dmbKj6g/s1600/varcavepe.jpg" target="_blank"><img alt="βγάζοντας το χαβιάρι" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE7cmMNz4U1BBR9IGRpCr_i3W4hXga2D5xkDl65V4WG6kT7eotp9RDQ5QLDUHosmBZDK5rISyjer9rNp4rpxmGn9u3OtjLgbDZPKYwcIgu5FPNn64ttPr8b5M7lN5t4a5njLaFQPL8fAMR/s1600/varcavepe300.jpg" align="right" width="300" style="margin-right:-20px;"></a>
<p style="text-align: justify;"> Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Βαρβάκης δημιούργησε τεράστια περιουσία και κατέστη ο πιο πλούσιος άνθρωπος στην περιοχή του. Διηύθυνε επιχειρηματικές υποθέσεις όπως ενοικίαση αμπελώνων, εμπορία κρασιού και απόσταξη οινοπνευματωδών, την κεραμοποιία, την εκμετάλλευση αλυκών και το εμπόριο αλατιού, την πλοιοκτησία και τις θαλάσσιες-ποτάμιες μεταφορές ως πλοιοκτήτης 10 μεταφορικών πλοίων. Στο ζενίθ της επιχειρηματικής του δραστηριότητας ήταν οι αλιευτικές επιχειρήσεις σε ιδιόκτητους ή παραχωρημένους ή μισθωμένους ψαρότοπους, η παραγωγή, συντήρηση, τυποποίηση, εμπορία του χαβιαριού και ταριχευτών ειδών. Η επιτυχημένη οργάνωση δικτύων εσωτερικού και εξωτερικού εμπορίου στην Ρωσία, Τουρκία, Περσία και τα παράλια της Μεσογείου του απέφερε τεράστια κέρδη. Το 2006 ένα κιλό μαύρο χαβιάρι πουλιόταν για 25.000 λίρες Αγγλίας, δηλαδή 29.289 ευρώ!</p>
<p style="text-align: justify;"> Ο Κρητικός λογοτέχνης και δημοσιογράφος Ιωάννης Δαμβέργης έγραψε στο περιοδικό Εβδομάς: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Η υπόθεση του χαβιαριού είναι καθαρά ελληνική εφεύρεση. Ο Βαρβάκης ανέλαβε να εισάγει στον κόσμο την ευωδιαστή μαυρομάτα, τη νύφη της Τεσσαρακοστής. Τελειοποίησε τεχνικά τα αυγοτάραχα και ζήτησε το προνόμιο της πώλησης, το οποίο και του δόθηκε από την Ρωσική κυβέρνηση. Δεν προσθέτω τίποτε άλλο. Το ότι ο Βαρβάκης πλούτισε είναι γνωστό από τις μεγάλες του ευεργεσίες προς το Έθνος. Ότι το χαβιάρι κατέχει την πρώτη θέση ... ρωτήστε την όρεξη σας. Αλλά αυτό συμβαίνει με τους ευεργέτες των εθνών, η άγνοια και η αχαριστία αντιπολιτεύεται την μνήμη τους. Ο Βαρβάκης λησμονήθηκε και μόνο σε πανηγυρικούς λόγους Φιλολογικών Συλλόγων μνημονεύεται το όνομα του. ... Για να τον θυμόμαστε ας ονομάσουμε το χαβιάρι ‘βαρβάκειο έδεσμα’»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιωάννου Μ. Δαμβέργη, Το χαβιάριον, περ. Εβδομάς, τεύχ. 50, έτος β’, 10/2/1885, σ. 69</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451606" id="_Toc458451606"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJXwttvk8ImR7FCalE8OWuSPSQwY8piZWltp3_eh9YuJg0n59V9Kf53r5XxnhxVaPQeWwP6Hlo-LBAUVao2sHzYil-48k55N-0fSkz2N_3JVyCYc4miI3xBzOUOnWnRXhPeVCb8wRUpTqZ/s1600/vartheotokis.jpg" target="_blank"><img alt="Νικηφόρος Θεοτόκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiqUVQmIu8CX7AMgqhp9p2z9sY5anclPcomRon3jVWZU6_oThkPH4TP6Iy4EdHkrx58XNj7qpz9VTXWWqTztJvGBuww9_f6yU7lG-E57WDHO_svW43-S8zjKZdxb4zYQKmkX7hQ9G1PCRx/s1600/vartheotokis250.jpg" align="right" width="250" style="margin-right:-20px;"></a>
<p style="text-align: justify;">Αρχιεπίσκοπος Σλαβονίου και Χερσώνος, με έδρα την Πολτάβα της Ουκρανίας, ήταν ο Ευγένιος Βούλγαρης. Στο Ιάσιο όπου διεύθυνε το γυμνάσιο από το 1774 βρισκόταν ο Κερκυραίος Νικηφόρος Θεοτόκης. Ο Βούλγαρις το 1776 κάλεσε τον Θεοτόκη στη Ρωσία. Ο Βούλγαρις ήθελε να παραιτηθεί και σκέφτηκε ως διάδοχο του τον σοφό φίλο του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Θεοτόκης έμαθε ρωσικά και όταν ήταν έτοιμος ο Βούλγαρις έπεισε την αυτοκράτειρα ότι ο μόνος άξιος να τον διαδεχθεί στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ήταν ο Θεοτόκης. Μετά τη συγκατάθεση της Αικατερίνης ο Ευγένιος παραιτήθηκε. Η χειροτονία του Θεοτόκη ως αρχιεπισκόπου Σλαβονίου και Χερσώνος έγινε στις 6 Αυγούστου 1779. Σύντομα η Αικατερίνη ικανοποιημένη από τη δράση του Θεοτόκη, για να τον τιμήσει του πρόσφερε λευκό αρχιερατικό επανωκαλύμμαυχο, με σταυρό από πολύτιμους λίθους, αντί για το συνηθισμένο μαύρο (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Λαυρέντιος Βροκίνης, Βιογραφικά σχεδάρια των εν τοις γράμμασιν ... διαλαμψάντων Κερκυραίων, τεύχ. Β’, Κέρκυρα 1884, σ. 112</span>). Το 1786 πέθανε ο μητροπολίτης της περιοχής Αστραχάν. Ο Ποτέμκιν πέτυχε να αναβαθμιστεί η Μητρόπολη του Αστραχάν σε Αρχιεπισκοπή και να μετατεθεί εκεί ο Θεοτόκης. Το 1787 ο Θεοτόκης αναχώρησε για τη νέα του θέση στο Αστραχάν. Στις αρχές Μαΐου 1787 έφτασε στο Αστραχάν ο Θεοτόκης συνοδευόμενος από τον ίδιο τον Ποτέμκιν. Η υποδοχή έγινε με μεγάλη λαμπρότητα. Στο εσωτερικό του ναού, ο Θεοτόκης ανέβηκε στον επισκοπικό θρόνο και δίπλα του, στο θρόνο του κυβερνήτη ανέβηκε ο Ποτέμκιν που έκανε νόημα στον Βαρβάκη να σταθεί δίπλα του. Ο Θεοτόκης μίλησε στο λαό στα ρωσικά. Ο Θεοτόκης πήγε στο Αστραχάν με τη φήμη μεγάλου δασκάλου και παιδαγωγού. Οι «παλαιόπιστοι» του Αστραχάν είχαν εμπιστοσύνη στον Βαρβάκη και του έδειχναν ιδιαίτερο σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Όπως έλεγαν, ήταν «ο Έλληνας από το νησί Ψαρά». Ο αρχιεπίσκοπος λοιπόν που ήταν επίσης Έλληνας και φίλος του ευεργέτη τους έγινε δεκτός με θετικά αισθήματα. Συχνά ο Θεοτόκης τους συναντούσε στους χώρους δουλειάς. Απαντούσε σε ερωτήσεις και εξηγούσε τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Τελικά την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 1789 περίπου 5.000 «παλαιόπιστοι» ανταποκρινόμενοι θετικά στα κηρύγματα του Θεοτόκη επέστρεψαν στους κόλπους της Ρωσικής Εκκλησίας. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ελένη Κούκου, Νικηφόρος Θεοτόκης 1731-1800, Εκκλησιαστικές εκδόσεις, Αθήναι 1973, σ. 80</span>) <a name="b09"></a><a name="h05b"></a> Εκτός από την επιστροφή των «παλαιόπιστων» πολύ πιο εντυπωσιακή είναι <strong>η μεταστροφή 4.000 Τατάρων Μουσουλμάνων στον Χριστιανισμό!</strong> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 155</span>) <strong>Η μεγαλοψυχία και διορατικότητα του Βαρβάκη να φροντίσει να ικανοποιήσει το θρησκευτικό τους συναίσθημα, να τους φτιάξει τζαμί, να σεβαστεί την πατρογονική τους θρησκεία και να τους έχει ελεύθερους μισθωτούς στις επιχειρήσεις του, έγιναν η βασική αιτία να ασπαστούν τον Χριστιανισμό.</strong></p>
<table width="300" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center>Γκρηγκόρι Ποτέμκιν</center></span></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/68/Grigorij_Potiomkin.jpeg" target="_blank"><img alt="Γκρηγκόρι Ποτέμκιν" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimkDBCJ7ZgdhaOiUcYgfQf0ZF8K85xbqzywJYKpaB3ztdqXkGCTjsAg6_IZnZbn0uR0hKwGHQzAWIfNlu2M5hCE6fyhiRKz7R1a4FzV2G2d3xHKq9vxlSd4PoU0I9KKQFmhbl0HJgvtkuh/s1600/varGrigorij_Potiomkin300.jpg" align="right" width="300"></a></td>
</tr></table>
<p style="text-align: justify;"> Το 1790 επισκέφθηκε το Αστραχάν ο Γκρηγκόρι Ποτέμκιν. Σε επίσημο γεύμα που παρατέθηκε προσκλήθηκε και ο Θεοτόκης. Έτυχε όμως να είναι ημέρα νηστείας οπότε είχαν ετοιμάσει για τον αρχιεπίσκοπο νηστίσιμο φαγητό. Όταν όμως, σύμφωνα με το έθιμο, ο Ποτέμκιν κάλεσε τον Θεοτόκη να ευλογήσει την τράπεζα που ήταν γεμάτη με διάφορα είδη κρεάτων, αυτός αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν μπορεί να επιδοκιμάσει τέτοια παράβαση των κανόνων της Εκκλησίας και επειδή είδε ότι ο Ποτέμκιν οργίστηκε, χαιρέτισε και έφυγε από την αίθουσα. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αλέξανδρου Σ. Στούρτζα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#99" target="_blank">«Αναμνήσεις και Εικόνες, Ευγένιος Βούλγαρις και Νικηφόρος Θεοτόκης»</a>, μτφρ. Κωνσταντίνου Γ. Σούτσου, Εν Αθήναις 1858, σ. 24</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Ο Θεοτόκης παρέμεινε αρχιεπίσκοπος Αστραχάν μέχρι το 1792, οπότε παραιτήθηκε για λόγους υγείας, πήγε στη Μόσχα και έζησε στο μοναστήρι του Αγίου Δανιήλ στα περίχωρα της πόλης. Το 1796 πέθανε η Αικατερίνη Β’ και την διαδέχθηκε ο γιος της Παύλος Α’. Ο νέος αυτοκράτορας όρισε την τελετή της ενθρόνισης και της στέψης του να τελέσει ο Νικόδημος Θεοτόκης και κανένας άλλος! (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 163</span>)</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451607" id="_Toc458451607"></a>
<a name="b11"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Διπλωματικές αποστολές</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-7GQd78Wx_jxEBqvcujVZzMoCbRQLkswIwMBbSeoSBN8Egw8uirotfMkMaPe5kxZEhDosXu3cViVizFDT2-sxP1_8SFII2BJThDxVmYzpP0T8pON2qtcGvt-zpV59paW4q1GTdtGr5O4p/s1600/varvakis0_700.jpg" target="_blank"><img alt="Ιωάννης Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrsBiUh-y75fbSyr8jPF1iYrbiQB5QEvSqRoYxEE72wG2RKluU6N1umhPa_xLOcKEXuR1rAgcyZPAHYiBoTudF2aq43w0x-XBaTSNBb-oxrfT7JBR0LxQBrsOTWoot9aiWWBfvRw9f-n9f/s1600/varvakis0_250.jpg" align="right" width="250" style="margin-right:-20px;"></a>
<p style="text-align: justify;">Ο Ιωάννης Βαρβάκης, κυρίως τα πρώτα χρόνια (1776-1782) της διαμονής του στο Αστραχάν, δεν περιορίστηκε μόνο στη οργάνωση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, το κερδοφόρο εμπόριο στην Περσία και τα υποτελή σε αυτήν χανάτα. Μέσα από την έντονη επιχειρηματική του δραστηριότητα οικοδομούσε σχέσεις εμπιστοσύνης με διάφορους Πέρσες τοπάρχες. Έπλεε στην Κασπία, ήταν γνώστης των νότιων περσικών ακτών της και τα εξοπλισμένα με κανόνια εμπορικά του πλοία έμπαιναν στα περισσότερα περσικά λιμάνια. Ανέλαβε λοιπόν και διεκπεραίωσε αποστολές που σχετίζονταν με τη μυστική διπλωματία και την εμπορική, στρατιωτική και πολιτική κατασκοπεία. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank">Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> <strong>1.</strong> Πέτυχε το 1778 την εξαγορά «του Ρώσου αιχμαλώτου Μακάρ Ρομανόφ, γιου του Λάπτεβ, από την επαρχία της Βιάτσκα», ο οποίος ήταν ένας από τους «οφθαλμούς» του στην περσική χώρα. </p>
<p style="text-align: justify;"> <strong>2.</strong> Τον Απρίλιο του 1779 από το λιμάνι του Αστραχάν απέπλευσε για την Περσία ένα εμπορικό πλοίο, κυβερνήτης του οποίου ορίστηκε ο «Έλληνας απόστρατος καπετάνιος Βαρβάκης. Μεταφέρει εργατικό προσωπικό, φορτίο προς διενέργεια εμπορίου, 6 πούτια (1 πούτι = 16,8 χιλιόγραμμα) πυρίτιδα για πυροβόλα όπλα» και την ετήσια χρηματαποστολή για το ρωσικό προξενείο στο Ρεστ της Περσίας. </p>
<p style="text-align: justify;"> <strong>3.</strong> Στο τέλος του 1779 εξαιτίας αιματηρών ταραχών που ξέσπασαν στο Ρεστ και την ολοσχερή πυρπόληση του ρωσικού προξενείου, ανατέθηκε στο Βαρβάκη η επιχείρηση απεγκλωβισμού του Ρώσου προξένου Ιβάν Βανσλόβ μαζί με όλο το διπλωματικό προσωπικό και η διάσωση των αρχείων. Ο Βαρβάκης κατόρθωσε να μεταφέρει ανθρώπους και προξενικό αρχείο με το ίδιο καράβι στο Αστραχάν.</p>
<p style="text-align: justify;"> <strong>4.</strong> Όταν το Νοέμβρη του 1780 διορίστηκε ο νέος πρόξενος της Ρωσίας στην Περσία Ιβάν Βασίλεβιτς Τουμάνοφσκι, δεξί του χέρι τοποθετήθηκε «αόρατα» ο Ιωάννης Βαρβάκης. Εφοδιασμένος με ρωσικό διαβατήριο, ο «εμποροκαραβοκύρης» Βαρβάκης μαζί με τον «εργάτη του και ταριχευτή ιχθύων» ανθυπολοχαγό-πηδαλιούχο Βασίλι Σιζόφ κατάφερε κάτω από τη μύτη των Περσών να εκτελέσει το επίπονο έργο της ακριβούς και επιστημονικής βυθομέτρησης των ακτών. Επίσης, επωμίστηκε την ανιχνευτική διερεύνηση των περσικών ακτών για τον εντοπισμό υπήνεμου σημείου, ασφαλούς, απροσπέλαστου από επιδρομές ορεσίβιων ή θαλάσσιων ληστών, ώστε βάσει των τεκμηριωμένων υποδείξεών του να δυνηθεί το Κολέγιο Εμπορίου στην Πετρούπολη να επιλέξει τον προσφορότερο τόπο για την οικιστική εγκατάσταση της ρωσικής διπλωματικής αρχής μαζί με τον ελλιμενισμό φρουρούμενων εμπορικών πλοίων. Απώτερος σκοπός ήταν η διενέργεια ασφαλούς εμπορίου υπό την προστασία νηοπομπής. Ο Βαρβάκης πρότεινε ως καταλληλότερο το Αστραμπάντ (σημερινό Γκοργκάν).</p>
<p style="text-align: justify;"> Ο Βαρβάκης, καθώς από το 1776 γνώριζε για το απόρρητο σχέδιο του Ποτέμκιν που απέβλεπε στη δημιουργία φρουρούμενου εμπορικού σταθμού Ευρωπαίων εμπόρων σε υποτελή ή αποικιακή χώρα και «χωρίς τυμπανοκρουσίες» συνεργαζόταν στενότατα με τους Σουβόροφ και Τουμάνοφσκι. Οργάνωνε και συντόνιζε δίκτυα πληροφόρησης κυρίως μεταξύ Αρμένιων, Ινδών και Τατάρων εμπόρων που εμπορεύονταν στα περσικά εδάφη. Εξουσιοδοτημένος από το Σουβόροφ προέβη σε εμπιστευτικές συνομιλίες με τον Γκανταέτ Χαν, βολιδοσκοπώντας τις διαθέσεις του και το ενδεχόμενο καταφυγής του στη Ρωσία, ώστε την κατάλληλη στιγμή να επανακάμψει και με την ισχύ των όπλων και της ρωσικής πολιτικής να «εγκατασταθεί» στην κεντρική εξουσία της Περσίας. Ο Σουβόροφ προσποριζόταν τις εγκυρότερες πληροφορίες από το Βαρβάκη, γεγονός που δεν παραλείπει να υποσημειώνει στις αναφορές του προς τον εμπνευστή της ανατολικής πολιτικής και κοινό τους προϊστάμενο Ποτέμκιν. Όταν όμως ο Βαρβάκης, αμέσως μετά την επιστροφή του από την Περσία, χωρίς να ενημερώσει τον Σουβόροβ, αναχώρησε εσπευσμένα στην Πετρούπολη (1780), όπου τον κάλεσε ο Ποτέμκιν, ο στρατηλάτης αισθάνθηκε παραγκωνισμένος. Τούτο διατύπωσε ευθέως σε επιστολή του προς τον Π.Ι. Τουρτσάνινοβ, που εκτελούσε χρέη γραμματέως του Ποτέμκιν, αποκαλώντας μάλιστα τον Ιωάννη Βαρβάκη με ανάμεικτο τόνο πικρίας και ειρωνείας «πρώτο υπουργό» [<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Суворов, А.В., Кореспонденция (Москва 1987), σελ. 81</span>].</p>
<table width="300" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-22px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><span style="font-size:14px; color:#cdcbb2"><center>Ο αδριάντας του Βαρβάκη στο Ζάππειο</center></span></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHDux-yrB6Vhsf8YL9tFFX4aMPryIn4mjS8pVYPH4x8opHuKsocefemDsW6Q2Fw24slIP_xpeik1e8Lvi1u2FbvDeYcwHrXtwOThyphenhyphengvPDfSWbSAgDJJt3k5DwSV9rr4NIT2INSuNFkwdft/s1600/varvakis0_800.jpg" target="_blank"><img alt="Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGq__FCRmI1Ilgbf6Ik4brJMQvGGflKidtw0vA8O_rztYDVLH3BNt1uAIJVj1Q_gMMXACQ6PcAqeaQnhkHkpIDAsLpG_NqpTF3P0KSkfre1xLQne4ZKvGYdXvaxXXC_IXzS7-mV4qRMPKF/s1600/varvakis0_300.jpg" align="right" width="300"></a></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> Η έλευση του Βαρβάκη στην Πετρούπολη (1780) είχε αποκλειστικό αντικείμενο την ενεργοποίηση της τελικής φάσης του σχεδίου της μυστικής ναυτικής αποστολής που αφορούσε την κάθοδο στολίσκου στην Κασπία. Ο Βαρβάκης συναντήθηκε με τον Ποτέμκιν, τον κόμη Ιβάν Γκριγκόρεβιτς Τσερνισόβ, που διηύθυνε το Κολέγιο του Ναυαρχείου και τον αντιπλοίαρχο Μάρκο Ιβάνοβιτς Βοϊνόβιτς, ο οποίος ορίστηκε διοικητής του στολίσκου της Κασπίας. Ο Μαυροβούνιος και πρώην υπήκοος της Βενετίας κόμης Βοϊνόβιτς ήταν παλαιός γνώριμος του Βαρβάκη από τα χρόνια του Ρωσο-οθωμανικού πολέμου. Ο δε αδελφός του Ιβάν Βοϊνόβιτς συμμετείχε μαζί με το Βαρβάκη στη ναυμαχία του Τσεσμέ. Την 11η Ιουνίου 1781 στο Αστραχάν κατήλθε ο στολίσκος υπό το Μάρκο Βοϊνόβιτς και μαζί επέστρεψε ο Βαρβάκης, που ήδη έχει οριστεί επίσημος διερμηνέας της αποστολής, καθώς γνώριζε τουρκικά και περσικά. Στη δύναμη του στολίσκου συνενώθηκαν ενισχυτικά και τα δέκα ημιπολεμικά-εμπορικά πλοία του Βαρβάκη, τα οποία είχαν ναυπηγηθεί με πόρους του δημόσιου ταμείου και εκτός των πολεμοφοδίων μετέφεραν και μεγάλα φορτία σιδήρου για τη διενέργεια εμπορίου με τους Πέρσες. Για την έναρξη της ναυτικής επιχείρησης ο Ποτέμκιν επέβαλε πλήρη μυστικότητα και τις τελικές λεπτομέρειες γνώριζαν μόνο ο Βοϊνόβιτς και ο Βαρβάκης. Ούτε καν ο Σουβόροφ –του οποίου ο Ποτέμκιν αναγνώριζε μεν τη στρατιωτική ιδιοφυΐα αλλά αμφισβητούσε τη διπλωματική του ευελιξία– δεν είχε ενημερωθεί. Μάλιστα ο Βαρβάκης συστηματικά τον παραπληροφορούσε και ο στρατηλάτης όχι μόνο δε γνώριζε την ακριβή ημερομηνία εκκίνησης αλλά αντιθέτως θεωρούσε ότι η αποστολή είχε αναβληθεί. Όταν το πρωί της 29ης Ιουνίου 1781 δόθηκε το σύνθημα του απόπλου και ο στολίσκος βγήκε στη θάλασσα με κατεύθυνση το Μπακού, ο Σουβόροφ αισθάνθηκε το λιγότερο έκπληξη και βαθύτατη προσβολή.</p>
<p style="text-align: justify;"> Ο ρόλος του Βαρβάκη στη μυστική θαλάσσια αποστολή του 1780 υπήρξε κομβικός: Πλοήγησε με ασφάλεια το στολίσκο, οργάνωσε εν πλω ναυτικούς ελιγμούς και ασκήσεις κανονιοβολισμών, καθοδήγησε την επιστημονική ομάδα που ασχολούνταν με την επιτόπια διόρθωση των παλαιών αγγλικών χαρτών, τις βυθομετρήσεις, τις υδρολογικές έρευνες, την παρατήρηση και περιγραφή της χλωρίδας και της πανίδας. Επίσης υπέδειξε τα σημεία στα οποία είχε εντοπίσει πετρελαιοφόρα κοιτάσματα (το περιζήτητο για τους Ρώσους «μαύρο βούτυρο» των Τουρκμένων) και οζοκηρίτη (ορυκτό που μοιάζει με κερί) και, τέλος, οδήγησε τον Βοϊνόβιτς μέχρι τον κόλπο του Αστραμπάντ. Ο Βαρβάκης υποστήριζε, βάσει των προηγούμενων ανιχνευτικών αυτοψιών του, τόσο τη γεωγραφική καταλληλότητα του τόπου όσο και την πολιτική, καθώς είχε εξασφαλίσει από το Αστραμπάντ προκαταρκτική συμφωνία υποβοήθησης των Ρώσων ώστε να εγκαταστήσουν την εμπορική τους βάση. Καθώς ο Βοϊνόβιτς ετοιμαζόταν να αρχίσει επίσημες πια συνομιλίες με το χαν του Αστραμπάντ Αγά Μαχμέντ, προέκυψε ότι αυτός βρισκόταν στο Ισπαχάν σε πολεμική εκστρατεία εναντίον του χαν Αλή Μουράτ. Τότε στάλθηκε ο Ιωάννης Βαρβάκης εφοδιασμένος με επίσημα έγγραφα, προς αναζήτηση του χαν του Αστραμπάντ, τον οποίο και εντόπισε στρατοπεδευμένο κοντά στην πόλη Κασμπίν.</p>
<p style="text-align: justify;"> Το αποτέλεσμα της συνάντησης ήταν για τη ρωσική πλευρά ικανοποιητικό, καθώς ο Βαρβάκης το Σεπτέμβρη επέστρεψε στο Αστραμπάντ κομίζοντας στο Βοϊνόβιτς το γραπτό μήνυμα του χαν, στο οποίο διατύπωνε τη θέλησή του για συνομολόγηση συμφώνου φιλίας με τη Ρωσία και την παραχώρηση τμήματος του κόλπου του Αστραμπάντ στην αυτοκράτειρα της Ρωσίας. Ο Μάρκος Βοϊνόβιτς σε αγαστή συνεργασία με το Βαρβάκη προέβη στη δημιουργία των απαραίτητων υποδομών: κοντά στην ακτή οικοδομομήθηκαν στρατώνες, λουτρά, φούρνοι, λοιμοκαθαρτήριο-λαζαρέτο και αποθήκες, τα οποία περιτοιχίστηκαν απο οχυρωματικά αναχώματα και τάφρους, χτίστηκαν πυροβολεία, διαμορφώθηκε αποβάθρα. Με τα έργα αυτά ο τόπος ταχύτατα αναδείχθηκε σε σφίζοντα εμπορικό κόμβο. Ο Βοϊνόβιτς ενημέρωσε το Αστραχάν και την Πετρούπολη για την εκπληκτική πρόοδο των εργασιών και την ευόδωση του σχεδίου ζητώντας να επιτραπεί η ανάρτηση της ρωσικής σημαίας στην εμπορική βάση. Όμως το πολύμοχθο, πολυδάπανο εγχείρημα θα έχει τραγική κατάληξη, διότι ο Αγά Μαχμέντ Χαν υπαναχώρησε από τις υποσχέσεις του και, με εντολή του, ισχυρή στρατιωτική δύναμη επιτέθηκε και αιχμαλώτισε το Βοϊνόβιτς και 50 Ρώσους αξιωματούχους, στρατιώτες και «εμπόρους», διατάζοντας παράλληλα την κατεδάφιση των οικοδομημάτων, τον απόπλου του στολίσκου και την ολική εκκένωση και εγκατάλειψη του τόπου.</p>
<p style="text-align: justify;"> Τότε ο Βαρβάκης έσωσε την τιμή της Ρωσίας καθώς ανέλαβε να απελευθερώσει το Βοϊνόβιτς και τους υπόλοιπους αιχμαλώτους. Χρησιμοποιώντας συνδυαστικά διαπροσωπικές σχέσεις, εμπιστευτικές συνομιλίες και πρακτικές δωροδοκίας, το παράτολμο εγχείρημα του Βαρβάκη είχε επιτυχή κατάληξη: Την 1η Ιανουαρίου 1782 επέστρεψε με τους απελευθερωμένους αιχμαλώτους στο Αστραμπάντ, όπου εκείνες τις ημέρες έχει φθάσει από την Πετρούπολη και η άδεια για την ύψωση της σημαίας στη εμπορική βάση η οποία εν τω μεταξύ είχε διαλυθεί. Την 8η Ιουλίου 1782 ο στολίσκος, επέστρεψε και αγκυροβόλησε στο Αστραχάν. Ο Βοϊνόβιτς επέστρεψε στην Πετρούπολη. Παρά το γεγονός της ανεπιτυχούς κατάληξης του σχεδίου του Ποτέμκιν, έτυχε επιβράβευσης από την Αικατερίνη και συνέχισε την ανοδική καριέρα του στο ρωσικό στόλο. Η καίρια σύμπραξη του Ιωάννη Βαρβάκη στη στρατιωτική αποστολή του 1781/1782, στην οποία «χρησιμοποιήθηκε για όλες τις προφορικές συνομιλίες με τους Πέρσες κυριάρχους», αναγνωρίστηκε με εύφημο μνεία και προαγωγή στο στρατιωτικό αξίωμα όγδοης τάξης, με βαθμό «σεκούντ μαγιόρ» (δεύτερος ταγματάρχης). (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://blacksea.ehw.gr/Forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11121" target="_blank">http://blacksea.ehw.gr</a></span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> Μέσα από τα έγγραφα τα πόλης του Αστραχάν σκιαγραφείται η συνδρομή του στο πολιτικά και οικονομικά δρώμενα της πόλης: «H Συμμετοχή του Ιβάν Αντρέγιεβιτς στην αποστολή του Βοϊνόβιτς ήταν πολύ σημαντική, κατάφερε και πάλι να δείξει τον καλό του εαυτό, και ως αποτέλεσμα παίρνει το αξίωμα του ταγματάρχη. Το Δεκέμβριο, 31, του 1782, στην Αγία Πετρούπολη στον κύριο Βαρβάκη χορηγήθηκε ειδικό δίπλωμα που έλεγε για την προαγωγή του σε πόστο του ταγματάρχη. Το δίπλωμα αυτό υπογράφηκε από την ίδια την Αυτοκράτειρα» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank">Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία</span>).</p>
<img alt="Ιωάννης Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqkoJKyyORR5gN7XCbnNXaRHjn4AtpJyMPSptMqlfXBvTH9bHzQF9JFsnGcy41UGBhAEFUIrkIOn5w4fAbcrejOSIeSJysfxWENz481YgWKO8UA2QPm_QrC-EQYBsD8aj7VUqCrOSpjowk/s1600/varvakis0_243.jpg" align="right" width="243" style="margin-right:-20px;">
<p style="text-align: justify;">Με την πάροδο 15 χρόνων από την «ατυχή» έκβαση της μυστικής αποστολής, η Αικατερίνη κήρυξε πόλεμο στην Περσία (Ιανουάριος 1796) με πρόσχημα την «προσβολή» που είχε υποστεί ο Βοϊνόβιτς. Πραγματική αιτία του πολέμου ήταν η εισβολή των Περσών στη Γεωργία, την οποία η Ρωσία θεωρούσε προστατευόμενη χώρα. Ο Βαρβάκης στο μεσοδιάστημα αυτό εδραίωσε το εμπόριό του στην Περσία και παρακολουθούσε τις περσικές υποθέσεις. Στη νέα πολιτικοστρατιωτική κατάσταση έγινε ο έμπιστος βοηθός και μυστικοσύμβουλος του Βαλεριάν Ζούμποφ, αρχιστράτηγου των ρωσικών δυνάμεων στην εκστρατεία της Περσίας, τον οποίο μάλιστα και φιλοξενούσε στην οικία του. Για τις ανάγκες του πολέμου στην Περσία ο Βαρβάκης έκλεισε συμφωνία με το κράτος, στο οποίο εκμίσθωνε 10 εξοπλισμένα φορτηγά πλοία για τη μεταφορά πολεμοφοδίων και τροφοδοσίας προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες επισιτισμού 35.000 στρατιωτών. Από την επιχείρηση αυτή ο Βαρβάκης υπέστη σοβαρή οικονομική ζημία εξαιτίας του θανάτου της Αικατερίνης (1796) και της επακόλουθης απόσυρσης των στρατευμάτων (1797) από το διάδοχο και γιο της Παύλο. Ωστόσο κατά τη διάρκεια των επακόλουθων ρωσοπερσικών συγκρούσεων (1804-1813) ο Βαρβάκης κατόρθωσε να εξισορροπήσει τις οικονομικές απώλειες, καθώς ανέλαβε, βάσει νέων συμφωνιών με τις κρατικές αρχές, την τροφοδοσία σε πολεμοφόδια και διάφορα είδη επισιτισμού. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://blacksea.ehw.gr/Forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11121" target="_blank">http://blacksea.ehw.gr</a></span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451608" id="_Toc458451608"></a>
<a name="b13"></a>
<a name="h08"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Στο Ταγκανρόγκ</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<a href="http://im1ns5.27210.gr/sites/default/files/imagecache/node_image/article/2013/15/125178g-oikia_barbaki_sto_taiganio.jpg" target="_blank"><img alt="Οικία Βαρβάκη στο Ταγκανρόγκ" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGFZ5f0PUR-qrGFkz9wQVMz6P-Y9mS2TB1CCqvGNZNw_hODUl1p70q9omgTjQV33g5azoDLdyhG2EiMzET90mtLN8XBKdwFQai7fD49iCtD2YNmV391kvxloFX573XkPu3ZmjSXHnInTVi/s1600/oikia_barbaki_sto_taiganio.jpg" align="right" width="300" style="margin-right:-20px;"></a>
<p style="text-align: justify;">Το 1813, ο Ιωάννης Βαρβάκης μετακόμισε με την οικογένειά του στο Ταγκανρόγκ (Ταϊγάνιο) της Αζοφικής, το οποίο πλέον είναι κοντά στα σύνορα της Ρωσίας με την Ουκρανία (50 χιλιόμετρα από τα σύνορα). Η εγκατάσταση του Βαρβάκη στο Ταγκανρόγκ, ένα από τα σημαντικότερα κέντρα παρουσίας της ελληνικής διασποράς στη νότια Ρωσία, συνδέθηκε με την μετατόπιση του κέντρου βάρους των οικογενειακών επιχειρήσεων, την κατάσταση της υγείας του και τη μύησή του στις δραστηριότητες της Φιλικής Εταιρείας.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στο Ταγκανρόγκ υπήρχε μόνο μια ξύλινη ρωσική εκκλησία</strong>. Στον Λόγιο Ερμή (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">τ. Θ’, 1819, σ. 653</span>) δημοσιεύθηκε το παρακάτω κείμενο του δημοσιολόγου Νικολάι Πογκόντιν μεταφρασμένο από τα ρωσικά: «Επειδή δεν μπορούσε, ο φιλάνθρωπος αυτός άνδρας (ο Βαρβάκης), χωρίς λύπη, να βλέπει τα πλήθη των ομογενών του Ελλήνων που έρχονταν στο Αστραχάν και δεν γνώριζαν τα ρωσικά, να στερούνται την εκκλησιαστική θεία μυσταγωγία και την πνευματική διδασκαλία, <strong>μια και δεν υπήρχε Ελληνική εκκλησία, αποφάσισε να πάρει άδεια από την τοπική ιεραρχία και να χτίσει, το 1813 <a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/69/Greek_monastery_taganrog.jpg" target="_blank"><img alt="Το Μετόχι του Παναγίου Τάφου στο Ταγκανρόγκ" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/69/Greek_monastery_taganrog.jpg" align="right" width="300" style="margin-right:-20px;"></a> (δηλαδή αμέσως μόλις έφτασε) ωραιότατη και μεγαλοπρεπή πέτρινη εκκλησία για τους Έλληνες</strong>». Μάλιστα προνόησε, για να μην γίνει ο πέτρινος ναός αφορμή να δημιουργηθούν προστριβές μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων, και <strong>για να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα να καταλάβουν τον πέτρινο ναό οι Ρώσοι, σκέφτηκε να αφιερωθεί ο ναός στην αδελφότητα του «Παναγίου Τάφου» των Ιεροσολύμων</strong>. Με ενέργειες του η Σύνοδος του Πατριαρχείου της Ρωσίας παραχώρησε το ναό στον «Πανάγιο Τάφο» στις 27 Αυγούστου 1814: «Η Εκκλησία της Αγίας Τριάδος πόλεως Ταγκανρόγκ μεταβλήθηκε σε Γραικικό μοναστήρι, το οποίο ονομάστηκε Ιερουσαλημικό-Αλεξανδρινό, και συναριθμήθηκε με τα μοναστήρια της δεύτερης κλάσης. Αυτό το μοναστήρι αποφασίζουμε να ανήκει πάντοτε στον Άγιο Τάφο. Για τη διοίκησή του και για την τέλεση στης Θείας Λειτουργίας, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων θα εκλέγει κάθε πέντε χρόνια έναν Αρχιμανδρίτη και να τον στέλνει με τη συνοδεία του». (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank">«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</a>, σ. 653-654 - </span>). Ως μετόχι της Αδελφότητας του Παναγίου Τάφου, λόγω της μεγάλης ευλάβειας που έτρεφε ο ρωσικός λαός και ο κλήρος προς τον Πανάγιο Τάφο, δεν υπήρχε περίπτωση να αμφισβητηθεί η κυριότητα του ναού.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Έτσι εξασφάλισε Έλληνα ιερέα και μια πηγή εσόδων για την Αγιοταφική αδελφότητα στα Ιεροσόλυμα</strong>. Σύμφωνα με την διατύπωση της Συνόδου του Πατριαρχείου της Ρωσίας «Η παραχώρηση αυτού του Μοναστηριού στην κυριότητα του Αγίου Τάφου, εκπληρώνοντας την επιθυμία του δωρητή [του Βαρβάκη] είναι μια ακόμη φανέρωση της ενότητας που υπάρχει ανάμεσα στη δικιά μας Εκκλησίας και στη Γραικική Εκκλησία». (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, σ. 176</span>)</p>
<p style="text-align: justify;">Ο τσάρος Αλέξανδρος Α’ επισκέφθηκε το 1818 το Ταγκανρόγκ και θαύμασε τον ναό που ήταν αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα όπως ήταν και η πρώτη εκκλησία που είχε χτίσει στο Ταγκανρόγκ το 1698 ο Μέγας Πέτρος. Ο θεμέλιος λίθος μπήκε το 1813 και ο ναός ολοκληρώθηκε το 1814. Για το ναό, το πέτρινο κτίριο του μοναστηριού, τον εσωτερικό διάκοσμο, τις εικόνες και τις τοιχογραφίες, ο Βαρβάκης ξόδεψε περισσότερα από 600.000 ρούβλια. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank">«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</a>, σ. 654 - </span>)</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης μνημονεύεται από τον Αδαμάντιο Κοραή σε 12 σωζόμενες επιστολές και σε πολλές υποσημειώσεις στα έργα του, ως «ο μέγιστος εγκωμίων άξιος ούτος Έλλην, κύριος Βαρβάκης ο Ψαριανός». Ο Κοραής συγκινημένος από τη δωρεά του Βαρβάκη προς το Γυμνάσιο της Χίου του γράφει το 1819 στο Τανγκαρόγκ: <span style="text-align:justify; background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Τόσην αγαλλίασιν ησθάνθην, τόσα δάκρυα χαράς έχυσα. Βλέπω εις ζωγραφισμένην την καλήν σου ψυχήν εις την διαθεσιν προς του συμπατριώτας μας Χίους. Πλούτον χαρίζει εις πολλούς ο Θεός αλλά εις ολίγους δίδει και την γνώσιν πώς να τον μεταχειρίζονται. Ακριβέ μου φίλε, σε βεβαιώνω χωρίς κολακείαν, την οποίαν δεν εγνώρισα ποτέ, ότι οσάκις λαμβάνω γράμμα σου, η ημέρα εκείνη γίνεται δ' εμέ ημέρα αγαλλιάσεως, αληθινή ημέρα εορτής και τρόπον τινά υπερηφανεύομαι ότι έχω φίλον, τον μεγαλύτερον φίλον της κοινής μας πατρίδος. Ο φίλος και συμπατριώτης σου, Κοραής»</span>.</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/i6cvJ73R_mQ" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiIhz6dBUsTSIYRykvOevy_kKh03Xof3RPNVRVlo8k9nH3WLhq5fFC5nh9xYdIdcdS7OroZ73iJdkBzaXV_GG3yPIoRpzkoM0QtLaxsp6wVYnBake42BLCLWcPqIN7TTzfyCRIj02jNL6j/s1600/youtube10.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;">Στον Λόγιο Ερμή, με ημερομηνία 1 Φεβρουαρίου 1820, υπάρχει η παρακάτω επιστολή ενός Ζακυνθινού με αρχικά ονόματος Δ.Α.Κ. ο οποίος ζει στο Ταγκανρόγκ: «Ζώντας μακριά από την Ελλάδα, ζητώ παρηγοριά σε όσα μου θυμίζουν την ιερή εκείνη γη. ... Μου αναπτερώνει το ηθικό ακόμη η συχνή απόλαυση του γνήσιου Έλληνα, του γενναιότατου Βαρβάκη. Όποτε βλέπω τον ενάρετο αυτό συμπατριώτη μας, μια κρυφή φωνή λέει στη καρδιά μου: Έλπιζε, έχε θάρρος, μην αμφιβάλλεις ότι η αρετή του θα βρει πολλούς μιμητές μεταξύ των φιλότιμων Ελλήνων» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Λόγιος Ερμής, τ. ΙΑ’, 1/2/1820, σσ. 92-93</span>). </p>
<a name="4000"></a>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/bKuF7AxKyz4" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVR10ZiGlinK-6XJeAb1LPJiMxoc_wIqgMDgGtHveN7cjHj_3C7K292bBbnPBDSGJjrO7Bx-aGRboV5EjOHXdxB5j8MvG9HuM6vOoMcFFYoeDVX0wBQLN_SH9fzwEJx1x3-Apy8GXcse4M/s1600/youtube11.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;">Ένας ομογενής που ζούσε στο Ταγκανρόγκ χρωστούσε σε άλλον 4.000 ρούβλια. Ο δανειστής ήταν αδιάλλακτος και τον απειλούσε με φυλάκιση. Ο οφειλέτης αφού εξάντλησε κάθε μέσο κατέφυγε στον Βαρβάκη που βρισκόταν στο αγρόκτημα του στη Λακεδαιμονία το οποίο απείχε από τη πόλη 7 ώρες με τα πόδια και για προκαλέσει μεγαλύτερο οίκτο πήγε πεζός. Ο Βαρβάκης τον δέχθηκε με τη συνηθισμένη του πραότητα και φιλανθρωπία αλλά <strong>του έδωσε μόνο 50 ρούβλια</strong> και τον έστειλε πίσω στη πόλη με την άμαξα του. <strong>Την άλλη μέρα πρωί-πρωί πήγε ο Βαρβάκης στο Ταγκανρόγκ, κάλεσε τον δανειστή και τον οφειλέτη και αφού τους συμφιλίωσε πλήρωσε το δάνειο και είπε στον οφειλέτη ότι ήταν λάθος του που πήγε να τον βρει πεζός για να τον κάνει τάχα να τον λυπηθεί,</strong> ήταν αρκετό να πει απλώς την ανάγκη που είχε. «Πάντως» του λέει «αρκετά τιμωρήθηκες, με το να έχεις μια νύκτα επιπλέον αγωνία». (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, σ. 192</span>)</p>
<a name="1816"></a>
<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5aOA8krWb7fdmIvkfX2dUCY_HZy-dGPSYnw3h1tjomWTMwh5eKckcwe1cQXw9HviHCGRDt42dmscMzHknXpoArTeyd619WuDwLgue9DlUhWyFDxq6kgBEpFQCMtKrfB7hWEAZBMG1WQEG/s1600/varvakispititag_469.jpg" target="_blank"><img alt="Οικία Βαρβάκη στο Ταγκανρόγκ" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO-xFLTG94HuZSOYJqsWAdEIpyltoge2ZOSAwF1wsVGIjjOVpGCQdBmGUHAKfun3XWyxLymEG7GdKdxKcBrmF9PR_RshdRjkzJNVdQF-tJAt8W0zgZ6m3wa2aLdjTnr7Crmcn09S9XzmHy/s1600/varvakispititag_250.jpg" align="right" width="250" style="margin-right:-20px;"></a></div>
<p style="text-align: justify;">Στο Ταγκανρόγκ, μέχρι να τελειώσει το σπίτι που είχε ήδη αρχίσει να χτίζει νοίκιασε μια μεγάλη οικία. Του παραχωρήθηκαν και πεντακόσια εκτάρια γης δεκαπέντε χιλιόμετρα από το λιμάνι σε περιοχή που είχαν κτήματα και άλλοι Έλληνες και την είχαν ονομάσει «Λακεδαιμονία». <strong>Το 1816 τελείωσε το καινούριο νεοκλασικό σπίτι του Βαρβάκη</strong>, που επιμελήθηκε ο Γεράσιμος Τυπάλδος, όμως τελικά δεν θέλησε να κατοικήσει σ’ αυτό. <strong>Το νοίκιασε στο Δημόσιο</strong> για έδρα του εκάστοτε Πολιτάρχη, με ετήσιο ενοίκιο 20.000 ρούβλια, και τα ενοίκια τα παραχώρησε στο Μοναστήρι (το Ιεροσολυμίτικο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στο Ταγκανρόγκ). <strong>Αργότερα πούλησε αυτό το μεγαλοπρεπές οίκημα στον Δημήτριο Αλφιεράκη και δώρισε και αυτά τα χρήματα στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου</strong>. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 183</span>)</p>
<center>
<table width="480" border="0" cellpadding="0" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/_5pjYyqVdLw" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJxqvUz0MKGsV-uZeZsp2-e3KTK-2cTiXqnbvvSk8pi2sf_odOI5zZZrZptnK1D-LQhv05XRFgR-rXJWpiYWL3NgK0TJxJDtUrNoSMaGXs9D2bYsLTQQI4LNgLmYwh5WzELHGNHGB2hQ3w/s1600/youtube12.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div></td> </tr>
<tr>
<td><span style="font-size:12px; color:#cdcbb2"><center>Το σπίτι του Βαρβάκη στο Ταγκανρόγκ το οποίο πούλησε τελικά στον Δημήτριο Αλφιεράκη</center></span></td>
</tr>
</table>
</center>
<a name="h12"></a>
<p style="text-align: justify;">Σε επιστολή που στέλνει μέλος της Φιλόμουσης Εταιρείας της Βιέννης προς τον Καποδίστρια διαβάζουμε: «Ένας πλούσιος έμπορος του Ταϊγανροκίου [Ταγκανρόγκ] με πατριωτικά αισθήματα, ονόματι Βαρβάκης, είχε προ πολλού ήδη την επιθυμία να κάνει ευεργεσία στο έθνος και επειδή δεν γνώριζε σε ποιόν να εμπιστευθεί τα χρήματα, σκέφθηκε να προσφέρει στους καλόγερους του Άθωνα 100.000 ρούβλια για να ιδρυθεί σχολή. ...Αυτός ο ευεργέτης θα μπορούσε, αν του στέλνατε κάποια επιστολή, να θελήσει να χρησιμοποιήσει την χρηματική του προσφορά προς όφελος του ιδρύματος μας, αντί να την παραδώσει στα χέρια των καλογήρων» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Πολυχρόνη Κ. Ενεπεκίδη, Ρήγας-Υψηλάντης-Καποδίστριας, εκδ. Εστία, Αθήνα 1965, σσ. 206-207</span>). Τελικά στις 19 Μαρτίου 1820 ο Βαρβάκης γράφει στον Καποδίστρια: «<strong><big>Τολμώ να προβάλω εις την Υμετέραν Εκλαμπρότητα, ώστε όπου και όπως κρίνη, ότι χρειάζεται χρηματική βοήθεια εις την πατρίδα μας, να προστάζη και θέλει τελειώνεται αμέσως η προσταγή Της, όσον είναι της δυνάμεως μου.</big></strong> Δια να μην ακολουθή δε άργητα εις τας προσταγάς Της κατέβαλα εις τον Βάγκον [στη Τράπεζα - Μπάνκα] 150.000 ρουβλίων, τα οποία είναι έτοιμα, δια να δίδωνται εξ αυτών, όπου διορίση και τούτο θέλω το στοχάζεσθαι ακριβές σημείον της προς εμέ τον ταπεινόν ευμενείας της. Άμποτε δε να αξιώση ο Θεός και εμέ, και τους διαδόχους μου να γινώμεθα άοκνοι εκτελεσταί των φιλανθρωποτάτων προσταγών της» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αρχεία Ιονίου Γερουσίας, Καποδιστριακόν, Κέρκυρα, φακ. 375, αριθ. 15</span>). Τον ίδιο χρόνο στις 19 Ιουλίου ο Καποδίστριας με επιστολή του ευχαριστεί τον Βαρβάκη για την κατάθεση των 150.000 ρουβλίων στην Τράπεζα και τον ρωτά αν μπορεί να μεταχειριστεί προς το παρόν τον τόκο του ποσού αυτού για τους Έλληνες υποτρόφους της Φιλόμουσης Εταιρείας, που σπουδάζουν στην Ευρώπη.</p>
<a name="_Toc458451609" id="rom"></a>
<a name="rom"></a>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkoWMmmEzVdwpv0qTOdExVF4wS7I4dRmNmKIekK3cKBWqAj1YkxiO5V7nVsMq1ost_wBHNBQAvHx4XG5W8_96AsMu7uyz6JgvGNUcte7wjUcoOSY37Ck5zF76boQOn1SltTe77SeYckJbR/s1600/varkapod_400.jpg" target="_blank"><img alt="Ιωάννης Καποδίστριας" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhePI7a4vrfp_aKRYBcKvX6P5wQeLhNEpTtGtfXuA6kFv8WCspYJR6n9Hh5DYrtRLenU_vWDV2yb5ZtYbSsKJv-GxqqjTHR9jT01nPoFx24-YsU133PhWMmw6oM1-vvyNYOYq7oEvHUvcRK/s1600/varkapod_250.jpg" align="right" width="250" style="margin-right:-20px;"></a>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης απάντησε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1820 δεχόμενος τις προτάσεις του Καποδίστρια και τον παρακάλεσε, πάλι, να τον διατάζει χωρίς επιφύλαξη και με ευχαρίστηση θα εκτελεί τις εντολές του. Δίνει μάλιστα το ελεύθερο στον Καποδίστρια να χρησιμοποιεί τα χρήματα χωρίς να ρωτάει. Τέλος ο Βαρβάκης προσθέτει ότι η επιθυμία του αυτή είναι καταχωρημένη και στη διαθήκη του, ώστε να μην μπορεί κανείς να την ανατρέψει: «...Τούτο προσκυνητέ μοι, <strong><big>του δυστυχούς ρωμαϊκού γένους ευεργέτα</big></strong>, και θερμέ ζηλωτά των καλών, είναι επικυρωμένον και εις την διαθήκην μου, και δεν δύναται να ανατραπεί ...» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αρχεία Ιονίου Γερουσίας, Καποδιστριακόν, Κέρκυρα, φακ. 375, αριθ. 16</span>). <strong><big>Ο Βαρβάκης γνώριζε πολύ καλά τον Καποδίστρια και του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη</big></strong>. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 191-193</span>).</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/vFMU2D2R6do" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7ZcoTLoh4TObaWdfUj7EI2uJgViUGaZQW83wr0lBnRQ2XTAwdbYcDkUg97R8MkpnXvYwLEZ3w9OhjCZvwyotxUZL1Y0L3hqFXUY1nOCwF5B-yqCfrJF-hMJdqSho-D0yK3OZfvl0O73o6/s1600/youtube13.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451609" id="_Toc458451609"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Στον «Αγώνα»</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;">«Εκείνοι που έφτιαξαν τον κανονισμό της Φιλικής Εταιρείας δανείστηκαν, κατά τον Φιλήμονα, πολλούς κανόνες από την Εταιρεία των Μασόνων» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 206</span>). Οι Φιλικοί διαιρούνταν σε επτά βαθμούς: </p>
<p style="text-align: justify;">1ου Βλάμηδες [αδελφοποιτός, φίλος, σύντροφος στα αρβανίτικα]· </p>
<p style="text-align: justify;">2ου Συστημένοι· </p>
<p style="text-align: justify;">3ου Ιερείς· </p>
<p style="text-align: justify;">4ου Ποιμένες· </p>
<p style="text-align: justify;">5ου Αρχιποιμένες· </p>
<p style="text-align: justify;">6ου Αφιερωμένοι· </p>
<p style="text-align: justify;">7ου Αρχηγοί Αφιερωμένων (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιωάννου Φιλήμονος, Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρείας, εκδ. Ερμής «Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη», εν Αθήναις 1971, σσ. 92-93 – Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 206 υποσ.</span>).</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/dKzmwPifagQ" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtov49yKAGbKq5sIhS3a2dpgR5D0at4troxjHcJFtI5kjIFhUvl4QqD4y8R3RV9Dlgf_AJidgdXjzVN5eG-wWEi_4Ghyphenhyphenqh0iAYvl3L6pgz6W6Am7nUgD30jAZnVrQoBkrZe-4u56fLZvI_/s1600/youtube14.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;">Οι ρωσικές πηγές λένε ότι ο Βαρβάκης ήταν μέλος της Φιλικής 3ου βαθμού, δηλαδή «ιερέας», υποστήριζε δηλαδή οικονομικά την Εταιρεία (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Μαρκώφ Αλεξάντερ, Ο Έλληνας από το Νησί Ψαρά, Αληθινές ιστορίες της περιοχής Αστραχάν, Αστραχάν 1976, σ. 161</span>). Τα περισσότερα μέλη ήσαν ή Βλάμηδες, όσοι ήσαν αγράμματοι, ή Συστημένοι, όσοι ήσαν εγγράμματοι. Η δημιουργία του 6ου και 7ου βαθμού, των Αφιερωμένων και των Αρχηγών των Αφιερωμένων, οφείλεται στον Αλέξανδρο Υψηλάντη και απέβλεπε στη δημιουργία στελεχών για τον στρατιωτικό πυρήνα της Εταιρείας. Οι ιερείς ήσαν αυτοί που εργάζονταν για την εξάπλωση της Εταιρείας, οι απόστολοι της. Η μύηση των νέων μελών γινόταν από τους ιερείς (δηλ. από φιλικούς του τρίτου βαθμού), που στην ιεραρχία της Εταιρείας ήταν οι πρώτοι στους οποίους αποκαλύπτονταν οι συγκεκριμένοι σκοποί της. Πάντως <strong><big>«ο Βαρβάκης είναι ο μόνος μέσα στη Φιλική Εταιρεία, αλλά και σε όλες τις εκφάνσεις του Αγώνα, που αναφέρεται πάντα ως “άρχοντας Ιωάννης Βαρβάκης”»</big></strong> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 208</span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Το 1819 ο Φιλικός Αριστείδης Παπάς από τις Σέρρες, ύστερα από δεκάμηνη περιοδεία στη Πελοπόννησο, στα νησιά, στην Ιταλία και αλλού, αναφέρει στην Φιλική Εταιρεία ότι οι Σπετσιώτες και οι Υδραίοι πρόκριτοι δυστροπούν να προσχωρήσουν στο Κίνημα και πρότεινε να ζητήσουν «να κατέβη στο Αιγαίον ο μεγάλος Ψαριανός Βαρβάκης για να πείσει τους δυστροπούντας». Το 1820 ανατέθηκε στον Ξάνθο να ζητήσει από τον Καποδίστρια να μεσολαβήσει για να πείσει τον Βαρβάκη να κατεβεί στο Αιγαίο για να πείσει τους Υδραίους και Σπετσιώτες προκρίτους. Στις 5 Φεβρουαρίου 1820 ο Πατσιμάδης γράφει στον Ξάνθο «Δεν μοι λέγετε, αν αναφέρατε τω Πανκώστα (το συνθηματικό για τον Καποδίστρια) τι περί της του Βαρβάκη υποθέσεως· πράγμα αναγκαιότατον, επειδή τα χαβιάρια του πολλά, και εξ αυτών ου μικρά ωφέλεια, όταν σταλθώσι δια την Γραικίαν. Ο καιρός του μισεμού (δηλαδή του θανάτου του) πλησιάζει, κατά φυσικόν λογαριασμόν. Πρέπει λοιπόν ν’ αποφασισθή και να βαλθή εις ενέργειαν αυτή η σπεκουλατζιόνε χωρίς άργητα» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 210-211</span>). Από τον τρόπο που συζητάνε για τον Βαρβάκη ο Ξάνθος και ο Πατσιμάδης φαίνεται ότι εκτιμάνε τον Βαρβάκη, αλλά ότι ο Ψαριανός δεν είναι μέλος της Εταιρείας γιατί αν ήταν δεν θα συζητούσαν το ενδεχόμενο παρέμβασης του Καποδίστρια, απλώς θα ανέθεταν στον Βαρβάκη την αποστολή. </p>
<p style="text-align: justify;">Από ανέκδοτο χειρόγραφο του Σταμάτη Κουμπάρη μαθαίνουμε: «Τον Φεβρουάριο του 1821, το πρώτο Σάββατο της αγίας μεγάλης Τεσσαρακοστής του Αγίου Θεοδώρου, έλαβα επιστολή από τον Αλ. Υψηλάντη ο οποίος μου έγραφε: ‘Αδελφέ Σταμάτη Κουμπάρη! Είναι καιρός, ήρθε η ώρα που θα αποφασισθεί η τύχη της Πατρίδας μας και των αδελφών μας ... αφήνουμε την γη της Ρωσίας και περνάμε στο Ιάσιο. Εκεί τα έχω προετοιμάσει όλα και την πρώτη Κυριακή της Αγίας Τεσσαρακοστής, που ονομάζεται της Ορθοδοξίας, υψώνω στο Ιάσιο την Σημαία της ελευθερίας της πατρίδας μας ... ειδοποίησε τους εκεί αδελφούς μας να τρέξουν στο στάδιο του αγώνα». Μόλις έλαβα την επιστολή, ήταν Σάββατο και έφευγε ταχυδρομείο για Ταγκανρόγκ, γράφω προς τους εκεί αδελφούς μας: «Φίλοι και αδελφοί Έλληνες πατριώτες! Αύριο στο Ιάσιο υψώνεται η Σημαία της ελευθερίας της Πατρίδας μας από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Νέοι τρέξτε, πλούσιοι βοηθήστε, γέροντες παρακινήστε ...». Την υπέγραψα και την έστειλα στον Νικόλαο Πλέσο. Όταν πήρε την επιστολή ο Πλέσος πήγε στο καφενείο που συχνάζαν οι Έλληνες τους την διάβασε και όλοι μαζί πήγαν στον γερό-Βαρβάκη, σπίτι του. Μόλις διάβασε αυτός την επιστολή είπε στον γραμματικό του να στείλει στην εφορία του αγώνα, στον ταμία Ιωάννη Αμβρόσιο 100.000 ρούβλια. Από τις 3 Μαρτίου 1821 μέχρι την 1η Ιανουαρίου 1822 είχαν μαζευτεί 160.590 αργυρά νομίσματα, από τα οποία 46.150 μένουν στο ταμείο για να διατεθούν για τη νεοσχηματισμένη ελληνική κυβέρνηση. Ο Βαρβάκης επιπλέον οργανώνει με εθελοντές από το Ταγκανρόγκ ένα λόχο στρατιωτών, τους οπλίζει, τους δίνει όλα τα απαραίτητα και αναχωρούν για τη Μολδαβία» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 210-211</span>).</p>
<a name="b12"></a>
<a name="h11"></a>
<p style="text-align: justify;">Ένα ενδιαφέρον περιστατικό: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">Ο αδελφός του Βαρβάκη, ο Γιώργος, παντρεύτηκε στα Ψαρά το 1778 κι έκανε ένα γιο τον Ανδρέα. Στο Αρχείο των Ψαρών συχνά γράφει: ‘Λάβαμε από τον Ανδρέα Βαρβάκη για λογαριασμό του θείου του άρχοντα Ιωάννη Βαρβάκη π.χ. 26.850 γρόσια’. Πολύ πριν την καταστροφή των Ψαρών, σε κάποια περίπτωση που αποφασίστηκε να αναχωρήσει ο στόλος των Ψαριανών, οι ναύτες δήλωσαν ότι χωρίς γρόσια δεν μπαρκάρουν. Χρήματα, όμως, δεν υπήρχαν, εκτός από αυτά που είχε ο Ανδρέας από τον θείο του. Αυτός όμως, όταν η δημογεροντία των Ψαριανών τα ζήτησε, αρνήθηκε, λέγοντας ότι δεν μπορεί να τα δώσει χωρίς εντολή του θείου του. <strong>Η Δημογεροντία παραβίασε το σπίτι του Ανδρέα και πήρε όλα τα χρήματα που βρήκε.</strong> Ο Ανδρέας έστειλε επιστολή στον θείο του γεμάτη παράπονα γι’ αυτή τη διαγωγή της Δημογεροντίας κι εκείνος του παράγγειλε <strong>να πάει να εκφράσει την ευχαρίστηση και την ευγνωμοσύνη του (του Ιωάννη Βαρβάκη) στη Δημογεροντία, η οποία έλαβε πρόνοια, ως έπρεπε, για τη σωτηρία και την απελευθέρωση της πατρίδας</strong></span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Δημ. Γρ. Σπανού, Ψαριανοί αγωνισταί, Αθήναι 1967, σ. 53· και, Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 181</span>).</p>
<a name="h13"></a>
<p style="text-align: justify;">Την Κυριακή του Πάσχα του 1821, 10 Απριλίου, κρέμασαν τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’ και μετά την Τετάρτη το νεκρό του σώμα το πέταξαν στη θάλασσα. Το Σάββατο του Θωμά, 16 Απριλίου, βρήκε και ανέσυρε το λείψανο, από την θάλασσα του Γαλατά, ένα κεφαλλονίτικο καράβι. Στις 11 Μαΐου το λείψανο του Πατριάρχη έφτασε στην Οδησσό. Ο τσάρος Αλέξανδρος και η Σύνοδος της Ρωσίας διέταξαν να του γίνει μεγαλοπρεπής κηδεία «ως κοινού των ορθοδόξων πατρός». Η κηδεία έγινε στην Οδησσό στις 17 Ιουνίου. Τον επικήδειο εκφώνησε ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων. Εκεί ήταν και <strong><big>ο Βαρβάκης και αμέσως έστειλε, στο Πατριαρχείο οικονομική ενίσχυση 100.000 ρούβλια</big></strong>. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, σ. 181</span> και <span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 223-224</span>)</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης πριν αναχωρήσει από το Ταγκανρόγκ της νότιας Ρωσίας τον Μάιο του 1824 έκανε διαθήκη. Σε εκείνη τη διαθήκη όρισε 700.000 ρούβλια να χρησιμοποιηθούν για να ιδρυθεί Λύκειο στην Ελλάδα, σε όποιο μέρος θελήσει η Κυβέρνηση. Επίσης καθόρισε, από το παραπάνω ποσό, 100.000 ρούβλια να χρησιμοποιηθούν για την ανοικοδόμηση του κτιρίου, 40.000 ρούβλια για την αγορά βιβλίων και των αναγκαίων για την εκπαίδευση οργάνων, 10.000 ρούβλια για έπιπλα και τα υπόλοιπα 550.000 ρούβλια να κατατεθούν σε επίσημη Τράπεζα ώστε οι τόκοι να χρησιμοποιούνται για τους μισθούς των δασκάλων του Λυκείου. Στην συνέχεια, επειδή ένα μέρος από τις 700.000 ρούβλια ήταν χρήματα που του χρωστούσαν κάποιοι δανειστές του και δεν ήταν σίγουρος για το τελικό ποσό που θα κατάφερναν να συλλέξουν οι εκτελεστές της διαθήκης του, πρόσθεσε, ότι εάν μεν δεν συλλεχθεί ολόκληρο το παραπάνω ποσό τότε και το «κατάστημα του Λυκείου μέλλει γίνη ανάλογον», και εάν δε το τελικό ποσό είναι μεγαλύτερο των 700.000 τότε «τα περισσεύοντα να μεταχειρισθώσιν εις απολύτρωσιν αιχμαλώτων ελληνικών οικογενειών και εις βοήθειαν πτωχών ελληνικών οικογενειών» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 63-64</span>).</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/MXvssLWM1hg" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8xqiLR9r0UWG-aWX40Blg3wf-39_Z-NWGymTglak8ML1aPJxhlRZ-2aTZPvn3YigiTa_-VcKQpO-YBswAoLugu93yM2gFzA-OcBAe74facqBdzn1ytEsie6MMz7gNhXUL6ko0rVVWMTsH/s1600/youtube15.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451610" id="_Toc458451610"></a>
<a name="_Toc458451610" id="h14"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Επιστρέφοντας στο Αιγαίο</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZCSUDva2vHrgOkzw7lufxx-3Xwc4ODTCjS8hT7i2_Q896_ae1_OKJPoZg2wDZkmAt6tzAhy8jrgCsj0CCR2hUkxfF_9wiglXO13lcpDqZ4TVf4su5eBn2kVB0C0mpHjcOCbP6JFTCdIhv/s1600/vargen.jpg" target="_blank"><img alt="Βιέννη-Γενεύη-Λιβόρνο" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPbAOlsimxym5DlmAz1dc8pOb6eyCXzXFrmQjgMZhbnIkVe6oHoUekYKV_JJc_xHgugo3TJNcUX7r39Lzq6F_2dxpXUiRU1jbFronJ6KX8XDNjsYometBOUapQ2FkTgl9XQJmJF5UKu5EU/s1600/vargen300.jpgg" align="right" width="300" style="margin-right:-20px;"></a>
<p style="text-align: justify; background-color:#bccaae;">Ο Ιωάννης Βαρβάκης, όντας πολιτικά πεπειραμένος και άριστα ενήμερος για τη διεθνή και εσωτερική κατάσταση, αποφάσισε το 1824 να κατεβεί στην επαναστατημένη Ελλάδα αποσκοπώντας να συμβάλει στη διευθέτηση της εσωτερικής διαμάχης που έπαιρνε μορφή εμφύλιου πολέμου. Τέλη Απριλίου 1824, με άμαξα και έφιππη φρουρά αναχώρησε από το Ταγκανρόγκ με προορισμό -μέσω Βιέννης- την επαναστατημένη Ελλάδα. <big><b>Η απόσταση Ταγκανρόγκ – Βιέννη είναι, με το σύγχρονο οδικό δίκτυο, 2.216 χλμ. και Βιέννης - Τεργέστης 475</b></big>, όμως ήθελε να περάσει και από τη Γενεύη για να συναντήση τον Ιωάννη Καποδίστρια και να συζητήσει μαζί του την πιθανότητα να κατεβεί ο Καποδίστριας στην Ελλάδα. Για να κατεβεί ο Βαρβάκης στην Ελλάδα από την Βιέννη έπρεπε απλώς να ταξιδέψει μέχρι την Τεργέστη μια απόσταση 475 χλμ. αλλά <big><b>για να συναντήσει τον Καποδίστρια ταξίδεψε, 80 χρονών με άμαξα, επιπλέον 1573 χλμ.</b></big> <u>(Βιέννη – Γενεύη, 1023 χλμ., Γενεύη – Λιβόρνο 555 χλμ. και Λιβόρνο - Τεργέστη 470 χλμ., σύνολο 2048 χλμ.)</u>! Περνώντας από την Οδησσό, ο Βαρβάκης, στις συζητήσεις με τους εκεί ομογενείς, έπεσε η ιδέα, να κληθεί στην Ελλάδα ο Καποδίστριας (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Γιαν. Κορδάτου, Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας, Νεότερη Β’, τ. 10, εκδ. 20ος Αιώνας, σ. 494</span>). Αποφάσισε αυτό το ταξίδι, με άμαξα, <b>ενώ ήταν ήδη 80 χρονών και ενώ πριν από έξι χρόνια (10 Σεπτεμβρίου 1818) αναφέρει ότι ήδη ταλαιπωρείται από καθημερινές χρόνιες ασθένειες, και πριν από 4 χρόνια (19 Μαρτίου 1820) ότι «των γηρατειών» του «η οδυνηρά μάστιγα ποδάγρα με την σύντροφο της χειράγρα» τον βασανίζουν</b>!</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/UsjgK2EZCuE" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHMH9n2fr0jp_tHe_PA4RNmQvykGKCMpNs1ivYVETaYq7UqW8a5_SL-NZGIIvlfhKa5oIqrWdKyFepTidxFAYhh_Buo_dTK60o6aISKeKklW_dZmgr2ehDRzMVksSomFOThCwnngp8anSR/s1600/youtube16.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<table width="300" border="0" cellpadding="0" align="right" style="margin-right:-18px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><div style="text-align:center; font-size:12px; background-color:#c8c5a0; color:#644945; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><big><b>Το ποσό του πρώτου δανείου ήταν 800.000 λίρες</b></big> (από τον οίκο Λόφναν΄) (και είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα. Όμως, <big><b>το ποσό που έφθασε</b> στην επαναστατική κυβέρνηση ήταν μόλις <b>298.000 λίρες</b></big>, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και από αυτό παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στις 31 Ιουλίου 1824, το Βουλευτικό αποφασίζει τη σύναψη και νέου δανείου, λίγες εβδομάδες μετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών κι ενώ η Επανάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο. Το δεύτερο δάνειο ανέλαβε ο τραπεζιτικός οίκος των αδελφών Ρικάρδο με ονομαστικό κεφάλαιο <big><b>2.000.000 λιρών</b></big> (26 Ιανουαρίου 1825). Όπως και στο πρώτο δάνειο, το καθαρό ποσό περιορίστηκε στις <big><b>816.000 λίρες</b></big>, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 55% του ονομαστικού (1.100.000) και από αυτό παρακρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες. Tη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου. <big>Από το δάνειο διατέθηκαν: 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου</big>, <big><b>77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα, 160.000 για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα («Καρτερία», «Επιχείρηση», «Ερμής») και 155.000 για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης, από τις οποίες μόνο η μία («Ελλάς») ήλθε στην Ελλάδα</b></big>, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. <big><b>Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 232.558 λιρών</b></big>, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, αν και το δεύτερο είχε συναφθεί σε υπερδιπλάσιο ύψος. <br>(Πηγή: <a href="https://www.sansimera.gr/articles/394" target="_blank">https://www.sansimera.gr</a>)</div></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;">Έχει προηγηθεί το «απεχθές» ή μάλλον το «ληστρικό» πρώτο δάνειο που πήρε η επαναστατική κυβέρνηση από την Αγγλία στις 9 Φεβρουαρίου 1824 και χρησιμοποιήθηκε για να κερδίσει η παράταξη των αγγλόφιλων (Κουντουριώτη-Μαυροκορδάτου) την εμφύλια διαμάχη. </p>
<p style="text-align: justify;">Τέλη Ιουνίου, ενώ βρισκόταν ακόμη στη Βιέννη, έμαθε ότι τα Ψαρά καταστράφηκαν. Αρχές Αυγούστου έφτασε στη Γενεύη, και επισκέπτονται τον Καποδίστρια, που είχε αναλάβει να κάνει την Ελβετία κράτος, ο Βαρβάκης με τον Αλέξανδρο Στούρτζα και κάποιον Ξ. (από το καποδιστριακό αρχείο και από την αλληλογραφία Καποδίστρια και Ιγνατίου Ουγγροβλαχίας) που ήταν αντιπρόσωπος της ελληνικής επαναστατικής κυβέρνησης. Ζήτησαν από τον Καποδίστρια να κατέβει στην Ελλάδα, αλλά ο Καποδίστριας αρνήθηκε. <big><b>Όταν μαθεύτηκε ότι πολλοί ήθελαν τον Καποδίστρια για κυβερνήτη της Ελλάδας ο Κοραής άρχισε να γράφει λίβελους ενάντια στον Καποδίστρια</b></big>. Ο Στούρτζας, που ήξερε πολλά σε βάρος του Κοραή μίλησε γεμάτος απογοήτευση: <b>«Ο Κοραής δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες της πατρίδας και των Ελλήνων· προτίμησε να ικανοποιήσει την νέα πολιτική κατάσταση που εγκαθιδρύθηκε στη Γαλλία»</b> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αποστ. Α. Δασκαλάκη, Κοραής και Καποδίστριας. Οι κατά του κυβερνήτου λίβελλοι, Αθήναι 1958, σ. 42</span>). Στη Τεργέστη ναύλωσε τέσσερα καράβια – άλλοι λένε έξι – και τα φόρτωσε με ρουχισμό, αναγκαία σκεύη και πολλά τρόφιμα. Στα μέσα Αυγούστου του 1824, φτάνει στη Ζάκυνθο, όπου τον υποδέχεται ο Κωνσταντίνος Δραγώνας, που μαζί με τον Διον. Ρώμα και τον Μ. Στεφάνου είχαν ιδρύσει επιτροπή με σκοπό τον ανεφοδιασμό των αγωνιστών (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 234-235</span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Στη Ζάκυνθο παρέμεινε δύο μήνες και τον φιλοξένησε ο φίλος του Κωνσταντής Δραγώνας, ο οποίος διεύθυνε το Λοιμοκαθαρτήριο. Ο Δραγώνας του γνώρισε τον Ηπειρώτη ιερέα Άνθιμο Αργυρόπουλο λέγοντας του: «Μπροστά στον πατέρα Άνθιμο, στο ίδιο εκκλησάκι (του Αϊ Γιώργη των Λατίνων – οι κτήτορες είχαν το επώνυμο Λατίνοι), ορκίστηκε κι ο Κολοκοτρώνης, όταν ακόμη έμενε εδώ στη Ζάκυνθο, πριν από την Επανάσταση». Εκεί, στη Ζάκυνθο του ζήτησε ο Δραγώνας του ζήτησε να τον ζωγραφίσει. Γράφει ο Νικόλαος Κατραμής: «Ο Δραγώνας τότε επιθυμεί ... να διαιωνίσει τον αθάνατο αυτόν ευεργέτη της Ελληνικής φυλής, ικετεύει τον φίλο του (τον Βαρβάκη) να δεχθεί και προσκαλεί τον ιερέα Νικόλαο Καντούνη. Μέσω του άξιου αυτού καλλιτέχνη απέκτησε εικόνα του Βαρβάκη η οποία βρίσκεται ακόμη στα χέρια του φιλογενεστάτου αυτού γέροντα Δραγώνα» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Νικολάου Κατραμή, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#33" target="_blank">«Η αποβίωσις του Ιωάννου Βαρβάκη»</a>, περιοδ. Ν. Πανδώρα, τ. Η’, 1/6/1857, σ. 108</span>). Στη Ζάκυνθο διάβασε από χειρόγραφο που του έδωσε ο Δραγώνας τον «Ύμνον εις την Ελευθερίαν» του εικοσιεξάχρονου τότε Σολωμού τον οποίο γνώρισε και προσωπικά. Ο Βασίλης Ασημομύτης θεωρεί ότι: «ο Βαρβάκης ενέπνευσε τον Σολωμό να γράψει το γνωστό σιμωνίδειον επίγραμμα» για τα Ψαρά: </p>
<p style="text-align: justify;">«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη</p>
<p style="text-align: justify;">περπατώντας η δόξα μονάχη</p>
<p style="text-align: justify;">μελετά τα λαμπρά παλλληκάρια</p>
<p style="text-align: justify;">και εις την κόμην στεφάνι φορεί,</p>
<p style="text-align: justify;">γεναμένο από λίγα χορτάρια</p>
<p style="text-align: justify;">που είχαν μείνει στην έρημη γη» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 241-242</span>).</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/80Ej5j2NfTE" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYvz3zl26q-4SIbjnRxOEbKGPm6m-uSw9qf33G_B28WuG2ykJhCVBnBDH81sKOHCugrveiaKdFau2UjQs5KsKnALXewUubLtE5MPzb6ENdr4DCXGtw8FA0VPqkGnswPrvsC7fsL-NpXFYw/s1600/youtube17.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<a name="b14"></a>
<p style="text-align: justify;">Στην Ζάκυνθο, ο Βαρβάκης, πληροφορήθηκε ότι μεγάλος αριθμός προσφύγων Ψαριανών βρίσκεται στη Μονεμβασιά. Επιβιβάστηκε στο καράβι του φίλου του Ψαριανού Κωνσταντή Τσακάλη και αναχώρησε για τη Μονεμβασιά. Ενώ βρισκόταν ακόμη στη Μονεμβασιά πήρε πρόσκληση από την προσωρινή Κυβέρνηση: «Η πατρίδα στον ιερό αγώνα στον οποίο βρίσκεται έχει μέγιστη ανάγκη την παρουσία σας. Αυτή είναι η ευχή του έθνους, αυτή είναι η επιθυμία της πατρίδας, ζητεί την παρουσία σας και θέλει να σας έχει στους κόλπους της, δι’ εμψύχωσιν και άλλων πολλών, για να προσφέρεται τις οδηγίες και τις συμβουλές σας. Η Διοίκηση σας προσκαλεί όπως είναι χρέος της και σας προτρέπει να υπακούσετε πρόθυμα και να επιταχύνετε την άφιξη σας εδώ».</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/2wiH4avKwtE" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKFuxpd1DRf9oYf23q0uiJdaR0V1K_P1kKu5o1x662wHygZKg4_fsMzOFlQQmR95sd43laAlePqtGzPDKTJwpYdKyrhd5WJxL3mG4QmbXkBb5AVWk3LLuC_Mx_pywinxX4pfJg9ObuKNfh/s1600/youtube18.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;">Τον Οκτώβρη του 1824 ο Βαρβάκης έφυγε από τη Μονεμβασιά και πήγε στο Ναύπλιο, όπου βρισκόταν η Κυβέρνηση. «<b><big>Οι Κουντουριωταίοι, ο Κωλέττης και άλλοι, με καθοδηγητή τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο</big></b>, είχαν σχηματίσει δεύτερη κυβέρνηση, αποκαλούσαν τα μέλη του νόμιμου Εκτελεστικού Σώματος και τον Κολοκοτρώνη αντάρτες και <b><big>περίμεναν τα χρήματα των αγγλικών δανείων για να επικρατήσουν με αυτά πάνω στους αντιπάλους τους</big></b>. Η άλλη πλευρά, ο Κολοκοτρώνης, ο Δεληγιάννης και άλλοι προσπαθούσαν να προσεταιριστούν τους Στερεοελλαδίτες και άλλους νησιώτες. Τις κύριες ελπίδες τους τις στήριξαν στον Ανδρούτσο, που τους είχε στείλει γράμμα ότι συμφωνούσε μαζί τους. Στις 11 Νοεμβρίου 1824 ο Κολοκοτρώνης και ο Δεληγιάννης, σε απάντηση της πρώτης κυβερνητικής εκστρατείας εναντίον τους “εκήρυξαν τον πόλεμον καθ’ όλους τους τύπους”» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 247</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> <big>Όταν ο Βαρβάκης έφτασε στο Ναύπλιο, η Κυβέρνηση τον δέχτηκε με μεγάλες τιμές. Την 20η Νοεμβρίου στη συνεδρίαση της ολομέλειας του Βουλευτικού, <b>«εν μέσω επευφημιών και χειροκροτημάτων» παρουσιάστηκε ο Βαρβάκης</b> και αναγνώστηκε το παρακάτω έγγραφό του</big>: </p>
<a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/84/Barbakeios_Sxoli_1867_003.JPG" target="_blank"><img alt="Βαρβάκειος Σχολή 1867" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE2Pen9pH1Uwu_TAqW5Se6KJ_g-9KsP-3oy-IirWPczoDSkvAOz6jjldlLZNFB-iuR1kJhlB4Navnpo3QeTEBtSusxfSHBcz2y6c2l_t3uw0UWgLEV5Bqr-KFVQSV-xlIBWFg5HuiOeD4j/s1600/Barbakeios_Sxoli_1867_300.jpg" align="right" width="300" style="margin-right:-20px;"></a>
<div style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">
<p style="text-align: justify;"> «Προς το Σεβαστό Βουλευτικό Σώμα!</p>
<p style="text-align: justify;"> »Επειδή για να καλλιεργηθούν οι τέχνες και οι επιστήμες στην Ελλάδα, είναι απόλυτη ανάγκη να βρεθούν μόνιμα έσοδα για μισθούς και διατροφή των αναγκαίων δασκάλων για ένα κεντρικό εθνικό σχολείο, γι’ αυτό, θέλοντας να ωφελήσω το έθνος μου προσφέρω 300.000 ρούβλια, τα οποία θα καταθέσω ‘αιωνίως’ στη Βασιλική Τράπεζα της Μόσχας. Ο τόκος τους 5%, 15.000 ρούβλια τα οποία προς το παρόν αντιστοιχούν σε 30.000 γρόσια, να δίδεται κάθε χρόνο μέσω τιμίων επιτρόπων, δύο που θα διορισθούν από εμένα, όσο ζω, στην Ελλάδα ή στην Ζάκυνθο, και άλλων δύο που θα διορισθούν από το Βουλευτικό Σώμα, μόνο για μισθούς και διατροφή των δασκάλων.</p>
<p style="text-align: justify;"> »Αυτό το αφιέρωμα, που θα παραμείνει αναπόσπαστο από οποιονδήποτε "εις αιώνα τον άπαντα", θα δίδεται (θα αρχίσει να δίδεται από την στιγμή που θα ολοκληρωθεί η κατασκευή του σχολείου, το οποίο θα ορίσει η Σεβαστή Διοίκηση προς το παρόν στο Άργος) κάθε χρόνο, όσο θα ζω εγώ, και όσο θα υπάρχει αυτή μου η κατάθεση στη Τράπεζα. Μετά τον θάνατο μου η Σεβαστή Διοίκηση θα διορίζει επιτρόπους ώστε να φροντίζει μόνο αυτή χωρίς να εμπλέκεται κανένας από τους κληρονόμους μου στις εκλογές των επιτρόπων.</p>
<p style="text-align: justify;"> »Παρέδωσα αυτό το έγγραφο, για να καταγραφεί στα πρακτικά της Σεβαστής Διοίκησης και να καταχωρηθεί στα Αρχεία του Ελληνικού Έθνους. </p>
<p style="text-align: justify;"> »Με όλον το σέβας</p>
<p style="text-align: justify;"> »ο πρόθυμος πατριώτης</p>
<p style="text-align: justify;"> »Ιωάννης Βαρβάκης.</p>
<p style="text-align: justify;"> »Εν Ναυπλίω, τη 8 Νοεμβρίου 1824»</p>
<p style="text-align: right;"> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 62-63</span>).</p>
</div>
<p style="text-align: justify;">Το έγγραφο αυτό, ο γραμματέας του Βαρβάκη, το είχε συντάξει από τις 8 Νοεμβρίου 1824. Τα «Ελληνικά Χρονικά» του Μεσολογγίου, στις 14 Ιανουαρίου 1825, δημοσίευσαν αυτό το έγγραφο που κατέθεσε ο Βαρβάκης προλογίζοντάς το ως εξής: <strong>«Στην Εφημερίδα της Διοίκησης, ο Φίλος του Νόμου, διαβάζουμε την παρακάτω επιστολή του Φιλογενέστατου Πατριώτη κυρίου Ιωάννη Βαρβάκη ...»</strong> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#44" target="_blank">Ελληνικά Χρονικά</a>, Μεσολόγγιον 14 Ιανουαρίου 1825, αρ.τεύχ. 4, Δεύτερον έτος, σελ. 4</span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Η εμφύλια διαμάχη (1823-1825) που από το φθινόπωρο του 1823 μέχρι το καλοκαίρι του 1824 ήταν κυρίως πολιτική διαμάχη μεταξύ Φιλικών και Κοτζαμπάσηδων πλέον <b>έμπαινε στη δεύτερη φάση της (Ιούλιος 1824 - Ιανουάριος 1825) όπου συμβαίνουν πλέον εμφύλιες συρράξεις μεταξύ <u>κυβερνητικών, υποστηριζόμενων από την Αγγλία</u>, και Πελοποννησίων</b>. Ο Βαρβάκης συμβούλευσε να καταλαγιάσουν τα πάθη για να συνεχίσουν οι Έλληνες ενωμένοι τον αγώνα ενάντια στους Τούρκους και <big><b>πρότεινε σε συνεδρίαση του Βουλευτικού στο Ναύπλιο τον Ιωάννη Καποδίστρια ως Εθνάρχη, ως κυβερνήτη της Ελλάδας με κοινή συναίνεση</b></big>, αλλά όπως γράφει ο Σπυρίδων Τρικούπης «δεν εισακούσθηκε, αγγλιζούσης μάλλον ή ρωσσιζούσης κατά εκείνο τον καιρό της Ελλάδος» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Σπυρ. Τρικούπη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">Ιστορία Ελληνικής Επαναστάσεως</a>, Αθήνα 1879, τ. 3ος, σ. 130 - έκδοσις 3η, τόμος 3ος, Εν Αθήναις 1888 εκ του τυπογραφείου της «Ώρας»</span>). Όσοι ανήκαν στο Αγγλικό κόμμα αγωνίζονταν να ανατρέψουν την δυσμενή για τους προστάτες τους κατάσταση μια και η πλειοψηφία του πληθυσμού παραδοσιακά έτρεφε φιλορωσικά αισθήματα. <big><strong>Ο Μαυροκορδάτος (ο οποίος χρησιμοποιούσε τα χρήματα των αγγλικών δανείων για να επικρατήσει των αντιπάλων του) του απάντησε με θράσος: «Ώστε ήρθες με τα ρούβλια σου να μας πείσεις να δεχθούμε τον Ρώσο υπουργό για κυβερνήτη;»,</strong>, κι ο Κουντουριώτης του ανακοίνωσε, μια και δεν είχε πάρει θέση υπέρ της φατρίας τους, ότι η παραμονή του στο Ναύπλιο δεν ήταν επιθυμητή</big> ... αν και η Βουλή τον είχε ανακηρύξει παμψηφεί «Μέγαν Ευεργέτην του Έθνους»! <big><b>«Την πρώτη πρόταση για την ανάθεση στον Καποδίστρια της ηγεσίας της νέας Ελλάδος είχε υποβάλει, ήδη από του 1824, ο Ψαριανός μέγας εθνικός ευεργέτης Ιωάννης Βαρβάκης, πλην, όμως, εκτός του στρατηλάτη Θεοδώρου Κολοκοτρώνη ουδείς άλλος την είχε υποστηρίξει»</b></big>. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Διημερίδα: Διεθνείς Σχέσεις, Ιστορία και Εξωτερική Πολιτική της Ελλάδος, στην εποχή του Κυβερνήτου Ιωάννη Καποδίστρια. Αίθουσα Δημοτικού Θεάτρου «ΤΡΙΑΝΟΝ», Ναύπλιο 25 και 26 Ιουνίου 2010. Εκδ. Σάκκουλα Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 227 – υποσημ. 10 - <a href="http://www.krispisfoundation.gr/pdf/23.pdf" target="_blank">http://www.krispisfoundation.gr</a></span>) </p>
<p style="text-align: justify;">Τα «Ελληνικά Χρονικά» (εφημερίδα που κυκλοφορούσε δύο φορές την εβδομάδα από την 1η Ιανουαρίου 1824 στο Μεσσολόγγι) σε δημοσίευμα τους στις 3 Δεκεμβρίου 1824 (αρ. φύλ. 98) γράφουν: <big><b>«Κακόβουλοι και ύποπτοι άνθρωποι παρεξήγησαν τη θυσία του σεβάσμιου αυτού άνδρα και τόλμησαν να συλλάβουν υποψίες για τον ερχομό του. Άλλωστε ο εμφύλιος βοηθάει τον υποτιθέμενο σκοπό του [ότι ήρθε τάχα για να προπαγανδίσει τον ερχομό του Καποδίστρια] και αν είχε τέτοιο σκοπό γιατί να μεσιτεύει να συμβιβάσει τους αντίπαλους; ... Εάν ο βίος του απέδειξε τον Βαρβάκη συνετό και έμπειρο άνθρωπο, οι προτάσεις του αυτές τον αναδεικνύουν και μεγάλο πολιτικό. Δεν μπορούμε να μη ευχηθούμε από καρδίας να είχε η Ελλάδα άλλους δέκα Βαρβάκηδες, και να παρακαλέσουμε τη Θεία Πρόνοια να χαρίζει ζωή στον σεβάσμιο αυτό άνδρα»</b></big>. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 249-250</span>)</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451611" id="_Toc458451611"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης βλέποντας την κατάσταση, αποφάσισε να φύγει και να ξαναγυρίσει στη Ρωσία. <b><big>Οι Σπετσιώτες τον κάλεσαν να επισκεφτεί τον τόπο τους και να τον τιμήσουν, αλλά ο Βαρβάκης ήδη είχε αρρωστήσει</big></b> και περνώντας από τις Σπέτσες τους έστειλε επιστολή: «Διαπλέοντας απέναντι από το λαμπρό νησί σας, ασθένεια με εμπόδισε να έρθω να κάνω το ιερό μου χρέος προς εσάς τους ευεργέτες των Ψαριανών που έχουν ατυχήσει, το χρέος της ευγνωμοσύνης μου ...» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κ. Νικοδήμου,<a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#711" target="_blank">«Υπόμνημα της Νήσου Ψαρών»</a>, Αθήνησε 1862, τ. Α’, σ. 555</span>).
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/nrHVwGWSptw" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCnDPkXh_2BH7hd5aCYkkrO-ALW6wXGnh0NsjM2sMwYv8jCfCBCQyqoEHLXIPw28tsJz-NeA99lO0LHJqQk6y2o_LBROH5xsb3tD1ZprCWuHvFfrzrcdwau9UbuSmWmPIyWZBMHOU7wNkj/s1600/youtube19.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<a name="b15"></a>
<a name="1825"></a>
<p style="text-align: justify;"> Στις 21 Δεκεμβρίου 1824, επιστρέφοντας στη Ρωσία, ο Βαρβάκης στάθμευσε στη Ζάκυνθο. Η υγεία του ήταν σε άσχημη κατάσταση και παρέμεινε εκεί για να αναρρώσει. Ο ιερέας Νικόλαος Κατραμής γράφει: «Όταν πήγε όμως ο Βαρβάκης στο Ναύπλιο, βάσκανος οφθαλμός μικραίνει το νήμα της πολύτιμης ζωής του και νόσος δεινή τον αναγκάζει να γυρίσει στη Ζάκυνθο για θεραπεία όπου έμεινε καθαριζόμενος από τον φίλο του Δραγώνα που διεύθυνε το λοιμοκαθαρτήριο» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Νικολάου Κατραμή, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#33" target="_blank">«Η αποβίωσις του Ιωάννου Βαρβάκη»</a>, περιοδ. Ν. Πανδώρα, τ. Η’, 1/6/1857</span>). <big><b>Οι «κακές γλώσσες» είπαν πως οι Άγγλοι δεν τον άφησαν να βγει στη πόλη της Ζακύνθου, αλλά τον κλείσανε με τη δικαιολογία ότι έπασχε από λοιμώδη νόσο</b></big>. Στη Ζάκυνθο έφτασε στις 21 Δεκεμβρίου 1824. Ο Βαρβάκης είχε αρρωστήσει ήδη από το Ναύπλιο, πιθανόν από τη στενοχώρια του, όταν είδε ότι η εμφύλια σύρραξη ήταν αναπόφευκτη. <b>Ίσως εμφάνισε δερματικά συμπτώματα που ερμηνεύτηκαν ως μεταδοτική ασθένεια οπότε για προληπτικούς λόγους κατέληξε στο Λοιμοκαθαρτήριο της Ζακύνθου</b> του οποίου ο διευθυντής, ο Κωνσταντίνος Δραγώνας, ήταν φίλος του. Στις 31 Δεκεμβρίου 1824, ο Βαρβάκης, έστειλε από το «Προφυλακτήριο» της Ζακύνθου την τελευταία του επιστολή, «προς τον εντιμότατον Εμμανουήλ Ξένον» στο Ναύπλιο. Στην επιστολή αυτή ευχαριστεί το φίλο του για την εξυπηρέτηση που του έκανε να στείλει στη Σύρο 14.000 γρόσια για τους εκεί Ψαριανούς πρόσφυγες και σημειώνει τα εξής: «Εγώ, με τη χάρη του Θεού, θεραπεύομαι μένοντας στο Καθαρτήριο, οπότε, μετά την έξοδο μου θα αναχωρήσω για τη Τεργέστη και μέσω Βιέννης θα πάω στο Ταγκανρόγκ. <b>Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις συσκέπτονται για τα θέματα της Ανατολής και οι συνδιαλέξεις γίνονται στη Βιέννη μεταξύ των συμμαχικών υπουργών. Τα θέματα της Πατρίδας μας εσείς τα γνωρίζετε καλύτερα μια και βρίσκεστε στο κέντρο της Διοίκησης και παρακαλώ να με πληροφορείτε</b>» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Στεφάνου Θ. Ξένου, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#111" target="_blank">«Η κιβδηλία, ήτοι μία αληθής ιστορία των ημερών μας»</a>, τ. Α’-Β’, Λονδίνω 1859-1860, Παράρτημα επιστολών, σελ. 599</span>) <b>Τα μεσάνυχτα της 8ης Ιανουαρίου 1825, αισθάνθηκε λιποθυμία, τάση προς έμετο και πόνους κολικούς</b>. Τον επισκέφθηκε τη νύχτα ο γιατρός του Παναγιώτης Στεφάνου. Αφού συνήλθε, <b>ζήτησε να εξομολογηθεί και να συντάξει συμπληρωματική διαθήκη</b>. Γράφει ο Κατραμής: «Φώναξε τον πιστό του γραμματέα Χρονία Ι. Δροσινό, του υπαγόρευσε την τελευταία του θέληση και την κατέθεσε στον Συμβολαιογράφο Διονύσιο Ζαπραντινό. Η διαθήκη αυτή μαζί με την άλλη που είχε συντάξει στη Ρωσία το 1824, με τη συνέργεια των εκτελεστών τους και την σύμπραξη της Κυβερνήσης, προάγει ήδη την ανοικοδόμηση στην Αθήνα Σχολής της οποίας ο θεμέλιος λίθος τέθηκε πριν λίγες μέρες» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Νικολάου Κατραμή, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#33" target="_blank">«Η αποβίωσις του Ιωάννου Βαρβάκη»</a>, περιοδ. Ν. Πανδώρα, τ. Η’, 1/6/1857</span>). Η θεμελίωση της Βαρβακείου Σχολής πραγματοποιήθηκε στις 21 Απριλίου 1857 με την παρουσία του Όθωνα. Το κληροδότημα του Βαρβάκη διασώθηκε χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες του φίλου του και εκτελεστή και της προηγούμενης διαθήκης του, καπετάνιο Ιωάννη Παντελεήμονα Μπόζο, να καταθέσει αμέσως στη Βασιλική Τράπεζα της Μόσχας, τα 300.000 ρούβλια που εγγράφως είχε υποσχεθεί από τον Νοέμβριο του 1824 στο Βουλευτικό, στο Ναύπλιο. <u>Η θεμελίωση του Βαρβάκειου πραγματοποιήθηκε στις 21 Απριλίου 1857 με την παρουσία του Όθωνα</u>. <big><b>Το κληροδότημα του Βαρβάκη διασώθηκε χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες του φίλου του και πρώτου εκτελεστή της διαθήκης του, Ιωάννη Μπόζου, ο οποίος επίσης δώρισε στην Ελλάδα 150.000 ρούβλια.</b></big></p>
<p style="text-align:justify; font-size:14px;"> Γράφει ο Γούδας για τον φίλο του Βαρβάκη και κύριο εκτελεστή των δύο διαθηκών του, Ιωάννη Μπόζο: «Και στις δυο διαθήκες ορίζεται εκτελεστής ο Ιωάννης Π. Μπόζος [τον οποίο ο Βαρβάκης ονομάζει γενικό του νομικό επίτροπο] ο οποίος κληροδότησε στο έθνος όλη του την περιουσία που έφτανε το 100.000 ρούβλια. Από αυτό το κληροδότημα τελειοποιήσαμε κι εμείς τις επιστημονικές μας γνώσεις στην Ευρώπη και νιώθουμε το καθήκον να αναφερθούμε εκτενώς σε αυτόν, αλλά δυστυχώς η μόνη βιογραφική πληροφορία είναι ότι αυτός καταγόταν από την Πελοπόννησο. Πάντως αυτό μόνο αρκεί για να τον θυμόμαστε ότι αυτός μόνος του διέσωσε την περιουσία του Βαρβάκη. ... Το ότι ο Μπόζος έσωσε το κληροδότημα του Βαρβάκη μαρτυρείται από τον ογκώδη φάκελο της αλληλογραφίας του που υπάρχει στο υπουργείο παιδείας και από την διαθήκη του: “Σύμφωνα με επιστολή μου που έστειλα στην Αθήνα στις 10 Ιανουαρίου 1840 ... Αναφορικά με την υπόθεση του μακαρίτη Βαρβάκη, πρώτον, μετά τις διεκδικήσεις [από τους δανειολήπτες] <big><b>διασώθηκαν 479.520 από τον Βσέβολοσκι και 300.000 από τους Κουτζουμπέιδες, συν τα 300.000 που βρίσκονταν ήδη στη Τράπεζα της Μόσχας οπότε το συνολικό ποσό είναι 1.080.000.</b></big> Όλα αυτά, για να εκπληρωθούν οι επιθυμίες του μακαρίτη κυρίου Ιωάννη Βαρβάκη, έχουν κατατεθεί υπέρ της νεολαίας της Ελλάδας. Δεύτερον ... και όσα θα μαζευτούν από την πώληση του σπιτιού που ζω, το λιγότερο 12.000 ρούβλια και ... όλα συμποσούμενα είναι περισσότερα από 50.000 ρούβλια και να κατατεθούν μετά τον θάνατο μου υπέρ της Ελλάδας. Ιωάννης Μπόζος”» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, σ. 189-192</span>).</p>
<p style="text-align: right;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/klirodotima.html" target="_blank"><b><big>Περισσότερα για το κληροδότημα του Βαρβάκη ...</big></b></a></p>
<p style="text-align: justify; font-size:14px;">Ο Ιωάννης Μπόζος, φίλος και εκτελεστής της διαθήκης του, γράφει για τον Βαρβάκη: «επειδή θέλησε να πάει να πατήσει για τελευταία φορά το ιερό έδαφος της γενέτειρας του, κατά την αναχώρηση του από εδώ περί τα τέλη Μαρτίου 1824, έκανε τη διαθήκη του και άφησε στη θυγατέρα του Μαρία και στους κληρονόμους της, το κτήμα στη Λακεδαιμονία, δύο μεγαλοπρεπείς οικίες στη πόλη, επτά αποθήκες και χρήματα όσα προ της διαθήκης είχε της δώσει, εκτιμώμενα όλα σχεδόν 1.500.000 ρωσικά ρούβλια».</p>
<a name="b16"></a>
<p style="text-align: justify;"><b>Την Κυριακή 11 Ιανουαρίου ζήτησε να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων</b>. Τον κοινώνησε ο ιερέας Νικόλαος Κατραμής. <b><big>Ο Βαρβάκης πέθανε τα ξημερώματα της Δευτέρας 12 Ιανουαρίου 1825</big>. Η σορός του τοποθετήθηκε στο ναό του Αγίου Νικολάου του Λοιμοκαθαρτηρίου. Το βράδυ ήταν παρών και ο Διονύσιος Σολωμός</b>. Στις 13 Ιανουαρίου έγινε η κηδεία του και τον έθαψαν μέσα στο ναό του Αγίου Νικολάου. Το Εκτελεστικό και Βουλευτικό στη συνεδρίαση της 26ης Φεβρουαρίου 1825, εξέδωσε ψηφίσματα και διαταγές για την τήρηση πανελληνίου πένθους και διετάχθη ο υπουργός της Θρησκείας να διορίσει να γίνουν σ’ ολόκληρη την επικράτεια μνημόσυνα (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Δημ. Γρ. Σπανού, Ψαριανοί Αγωνισταί, Αθήναι 1967, σ. 74</span>). Στις 31 Ιανουαρίου 1825 τα «Ελληνικά Χρονικά» του Μεσολογγίου δημοσίευσαν νεκρολογία για τον Βαρβάκη: «Με βαθειά λύπη της ψυχής μας, μάθαμε ότι ο γέροντας Βαρβάκης πέθανε στο Καθαρτήριο της Ζακύνθου στις 12 Ιανουαρίου. Ποιός δεν θα πονέσει μαζί μας ακούγοντας ότι ο σεβάσμιος αυτός γέροντας, μόλις ήρθε κοντά μας, έφυγε για πάντα. Ήδη είχε περάσει το ογδοηκοστό χρόνο της ζωής του όταν αποφάσισε να κατεβεί στην Ελλάδα. Ο σεβάσμιος αυτός γέροντας αποφάσισε να έλθει για να μας συμβουλεύσει με την μεγάλη του πείρα και τις γνώσεις του. Βέβαια νόμιζε ότι θα μας βρει ενωμένους με τους δεσμούς της αδελφότητας. Βέβαια ήλπιζε ότι θα μας δει χωρίς πάθη και χωρίς εκείνον το ολέθριο της φιλαρχίας ζήλο, να ξεπερνάμε και να καταπατούμε ο ένας τον άλλο, αλλά αλλοίμονο, μας βρήκε βυθισμένους στις έριδες, στη διχόνοια, αντί για ενότητα είδε φατρίες τρομερές, όπλα σηκωμένα. ... Σκιά σεβάσμια, που ήδη πετάς στις ουράνιες σκηνές, βεβαιώσου ότι η πατρίδα αναγνώρισε τις θυσίες σου, αναγνώρισε την αξία σου και τον πατριωτικό σου ζήλο! ...» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#44" target="_blank">Ελληνικά Χρονικά</a>, Μεσολόγγιον 31 Ιανουαρίου 1825, αρ.τεύχ. 9, Δεύτερον έτος, σελ. 2-3, σελ. 39-40, και Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 251-252</span>)</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/WoOR0bINQKs" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiablIWXqwQ9ezrNMb_MCotZKxoU93r0BfEJcQuTQLhtjujaVkyyKrog0G0Ip3FpD45J5orZq499MsYXhgPRRsg9VNGa9auIu0QhtWA-tS0gWmu3wL5CObVGKEcr0k26ZOlZ29wzy1sycbx/s1600/youtube20.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451612" id="_Toc458451612"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Εν τέλη</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;">Τα «Ελληνικά Χρονικά» το 1825 διαβεβαίωναν ότι η πατρίδα αναγνώρισε τις θυσίες του, την αξία του και τον πατριωτισμό του, αλλά ... να ‘ναι καλά ο Σμαραγδής που έκανε την ταινία «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» και έγινε αφορμή να γνωρίσουμε τον βίο και τη πολιτεία του μεγάλου αυτού ανθρώπου, του κοσμοπολίτη και πατριώτη Ιωάννη Βαρβάκη! Συνήθως οι στενόκαρδοι θνητοί ή εστιάζουμε στην αγάπη προς την πατρίδα μας και αντιμαχόμαστε κάθε ξένο ή κυριαρχεί στη αυτοσυνειδησία μας η αίσθηση της παγκοσμιότητας και αδυνατίζει η αγάπη για την πατρίδα μας.</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/R4koxTSKjrA" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl3r6pjO0EQblCypFhkWjW7ge0A2yJfIvRsy6bcp-CYV44GxmJ75yLjRdMVFlCVSikFhO5VD0nd8GRTeDPjFVaAII64qLMDKOthgkA7NZihU6EcQfjqlmpvaSXS82higM6LMkUlPvzRRhe/s1600/youtube21.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<img alt="Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnnThiHsUEqMwmPYKhPbFUipyL66-V2whuMC4i3B_d_xwlvcla4HNFt-lpwDAJJBCNu9FXR-e23V1OdZ47iDXsf9Ch8KYIA7KNQXDCbchu8JJ3IM5WnaVel1INrbusx3sCFwOgrzzMovYq/s1600/varvakis0_311.jpg" align="right" width="311" style="margin-right:-20px;">
<p style="text-align: justify;">Ο Ιωάννης Βαρβάκης κατόρθωσε να ανήκει στο σπάνιο εκείνο είδος που καταφέρνει να συνδυάζει δύο συνήθως ασύμβατα ή και αντίθετα άκρα. Ήταν εντυπωσιακά γενναιόδωρα πατριώτης (και μόνο ο ατέλειωτος κατάλογος των γνωστών δωρεών του αρκεί για να πεισθεί και ο πιο δύσπιστος), και πρωτοποριακά, επαναστατικά και ριψοκίνδυνα πολίτης του κόσμου, υπηρέτης της ανθρωπότητας. Βρέθηκε στο απομακρυσμένο Αστραχάν και <b>τόλμησε, κόντρα στις συνήθειες της τοπικής ελιτ να μην χρησιμοποιήσει σκλάβους, δουλοπάροικους στις επιχειρήσεις του, αλλά να έχει στη δούλεψη του «ελευθεροσυμφωνητούς ανθρώπους»</b> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank">«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</a>, σ. 650</span>). Αυτή του η «αποκοτιά» θα μπορούσε να προκαλέσει την απομόνωση του από τους υπόλοιπους επιχειρηματίες που τους «χαλούσε την πιάτσα». Και σαν να μην έφτανε αυτό, στα τέλη του 18ου αιώνα, στη τσαρική Ρωσία, <b>σε μια ευαίσθητη παραμεθόρια περιοχή την οποία διεκδικούσε από τη Ρωσία η μουσουλμανική Περσία, τόλμησε, είχε την έμπνευση, να φτιάξει Τζαμί για τους εργάτες του, τους Τάταρους Μουσουλμάνους του Αστραχάν και να τους εξασφαλίσει και Ιμάμη!</b> Οποιοσδήποτε «καλοθελητής» θα μπορούσε να τον κατηγορήσει ως πράκτορα των Οθωμανών ή των Περσών που τορπιλίζει το «εκπολιτιστικό» έργο της Αυτοκρατορίας σε εκείνες τις ακριτικές περιοχές! <b>Με την ίδια ανθρωπιά φέρθηκε και προς τους σχισματικούς Ρώσους Παλαιόπιστους που διώκονταν από την κεντρική εξουσία και βρίσκονταν εκτοπισμένοι σε εκείνες τις παραμεθόριες περιοχές</b>.</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/SPJgQ3rJKd4" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKz2p2_dOALSoRnTnlKppowRUlkTRFsCs0_ukI7dHL189j6GciHRwpfJsSj4zSs7C-toEDSYLjUxpYlwEM2K-7J3a_z4oZAeK6882qXGc77bWMsfWTFAcbRlSMfMFC9Djyyz4hyphenhyphen2s9WWwl/s1600/youtube22.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451613" id="_Toc458451613"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Παράσημα</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης «κατέκτησε όλες τις βαθμίδες της ρωσικής αριστοκρατίας δεχόμενος τιμητικά παράσημα από τρεις Τσάρους. Συγκεκριμένα, τιμήθηκε από την Αικατερίνη Β’, τον Παύλο Α’, και τον Αλέξανδρο Α’». (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κουτουξιάδου Αικατερίνη, Η έννοια και τα βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού ευεργετισμού τον 19ο αιώνα στο χώρο της εκπαίδευσης. Το παράδειγμα του Ιωάννη Βαρβάκη, «ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ», Τεύχος 105-106 (Ιανουάριος-Ιούνιος 2013), σελ. 136 - <a href="http://www.taekpaideutika.gr/ekp_105-106/10.pdf" target="_blank">http://www.taekpaideutika.gr</a></span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Στις 31 Δεκεμβρίου του 1782 χορηγήθηκε στον Βαρβάκη ειδικό δίπλωμα για την προαγωγή του στη θέση του ταγματάρχη. Το δίπλωμα αυτό υπογράφηκε από την ίδια την Αυτοκράτειρα» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank">Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία</span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Από το 1789 ο Βαρβάκης έλαβε τη ρωσική υπηκοότητα: «Το 1789 απονέμεται από την Τσαρίνα Αικατερίνη Β’ η ισόβια ρωσική υπηκοότητα σ’ αυτόν και στην ελληνική του οικογένεια. Το 1797 επί τσάρου Παύλου Α’, τιμάται με τον τίτλο ευγενείας 7ου βαθμού ‘ναντβόρνιι σοβέτνικ’» (Μπομπρίνσκι, Αρχοντολόγια, γραμμένα στο οικοσημολόγιο της Πανρωσικής Αυτοκρατορίας). Τότε έλαβε ισοβίως και το αξίωμα του αυλικού συμβούλου.</p>
<p style="text-align: justify;">Τέλη του 1807 τιμήθηκε με το παράσημο του αγίου Ισαπόστολου Βλαδίμηρου, του εκχριστιανιστή των Ρώσων, και έγινε ιππότης. Το παράσημο αυτό, ως τίτλος ευγενείας 4ου βαθμού, συστήθηκε για πρώτη φορά το 1782 από την Αικατερίνη Β’. </p>
<p style="text-align: justify;">Το 1809 δέχεται το παράσημο υψηλών πράξεων και ευεργεσιών προς το κράτος, διάκριση ευγενείας 3ου βαθμού, για το έργο του μεγάλου καναλιού στο Αστραχάν.</p>
<p style="text-align: justify;">Το 1810 ονομάστηκε Ιππότης και τιμήθηκε με το παράσημο της αγίας Άννας, 2ου βαθμού ευγενείας. Το παράσημο είχε πάνω του γραμμένα τα εξής: «Σ’ αυτούς που αγαπούν την πίστη, την ευσέβεια, το δίκαιο». Το παράσημο αυτό φαίνεται σε όλα τα πορτρέτα του, να κρέμεται με κόκκινη κορδέλα πάνω από το δαντελένιο λαιμοδέτη του. Πήρε τον τίτλο: Αυλικός Σύμβουλος. </p>
<img alt="Το οικόσημο του Βαρβάκη" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghXVo0eNTqgaoDNR3c3avKGUnBNxJCUwIQlOReJBNw6mFVa6sBQWJz_g8-oG2Du4VoFlEXkvP9a8aSKcXrU6hscwoUALfUJSfAywQvWku_sUG860HimGNc_da_FbGSqT7ASWl31339eWb6/s1600/varvoikosimo300.png" align="right" width="300" style="margin-right:-20px;">
<p style="text-align: justify;">Στις 31 Ιουλίου του ίδιου χρόνου του απονεμήθηκε, ο ισόβιος και κληρονομικός (για τους απογόνους του) τίτλος ευγενείας «Βαρβάτσιι» και οικόσημο. Το οικόσημο της οικογένειας Βαρβάκη περιλαμβάνεται στο ένατο βιβλίο των ρωσικών οικοσήμων (αριθ. 157). (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 1126</span>)</p>
<p style="text-align: justify;">Επειδή θεωρήθηκε ότι o γαμπρός του, Νικόλαος Κομνηνός, καταγόταν από τη δυναστεία των Κομνηνών (Αυτοκρατόρων της Κωνσταντινουπόλεως 1057-1185) και κυρίως λόγω της προσωπικής βαρύτητας του Βαρβάκη, δόθηκε στους απογόνους του ως τίτλος ευγενείας η επωνυμία «Κομνηνός Βαρβάκης» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 169</span>). Σε αυτόν τον τίτλο οφείλεται και η επωνυμία της Εταιρείας Κομνηνός-Βαρβάκης (Фонд Комнинос-варвакис) που δημιούργησαν απόγονοί του στην πόλη Ροστόβ να Ντόνου (Ροστόβ επί του Δον), κοντά στο Ταγκανρόγκ, στις 15 Σεπτεμβρίου 2003 (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank">Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία</span>).</p>
<a name="1812"></a>
<img alt="Το οικόσημο του Βαρβάκη" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEbiJQd1hBhHPa97YTATP2zQkxOju-rDiaYS4MNj7SStW7B-O1blBkK3iOCiGIny24Du_OczhFyollRk1XwCfTDXjONWjRHU8KxMxU58ypy7FLK805txL0yyTii-061hWWJa5HmdF3nEGA/s1600/varczar-alexander1%25281777%25E2%2580%25931801-1825%2529.jpg" align="right" width="220" style="margin-right:-20px;">
<p style="text-align: justify;">Το 1812, όταν ο Ναπολέων έχοντας εισβάλλει στη Ρωσία έφτασε προ των πυλών της Μόσχας, ο Αλέξανδρος Α’ έστειλε προκήρυξη προς το ρωσικό έθνος (6 Ιουλίου 1812) και το καλούσε σε αγώνα εναντίον του εχθρού. <strong><big>Από την Οδησσό, οι πλούσιοι Έλληνες πρόσφεραν 100.000 ρούβλια ενώ οι πλούσιοι Ρώσοι 94.000 ρούβλια. Ο Ιωάννης Βαρβάκης πρόσφερε 1.500.000 ρούβλια(!)</big></strong> και το 1813 παρασημοφορήθηκε από τον Τσάρο Αλέξανδρος Α’ με χρυσό μετάλλιο, κρεμασμένο από την ταινία του αγίου Βλαδίμηρου «εις ανάμνηση του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου 1812». Το δίπλωμα έγραφε: «Για την αδιάσπαστη αφοσίωση και αγάπη προς τον Τσάρο και την Πατρίδα, που εκδηλώθηκε με ιδιαίτερα πλούσιες δωρεές, εις αιώνια ευγνωμοσύνη». Το παράσημο αυτό ήταν 1ου βαθμού ευγενείας και ανακήρυσσε τον Ιβάν Αντρέγιεβιτς Βαρβάτσι, Μέγα Πατριώτη της Μητέρας Ρωσίας. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 169</span>)</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/DFVzEaXVh5g" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiGgqTlWJ9h9edj_iSkN-gZBcCKnVDCqpsKpM73NRMTOkj6Hl1JzaBi3XQTBW0ZGImAlMnPKonacAAjpxwrFztX-Xr3VUwkZTQbEuLD652cwxPg7dZab1E9IlBc1f5NIeu9er77bVfXEri/s1600/youtube23.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_Toc458451613" id="_Toc458451614"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Δωρεές</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;">Στο Διαδίκτυο αναπαράγεται η πληροφορία ότι ο Βαρβάκης πρόσφερε <span style="font-size:20px;">3.500.000</span> ρούβλια σε Ρώσους και <span style="font-size:20px;">1.500.000</span> σε Έλληνες. Από τα στοιχεία όμως για τα ποσά και τον προορισμό των χορηγιών του που αναφέρει η βιβλιογραφία προκύπτει ότι ο Βαρβάκης πρόσφερε σε Ρώσους <span style="font-size:26px;">2.744.700</span> ρούβλια και σε Έλληνες <span style="font-size:26px;"><b>4.257.900</b></span> ρούβλια! Εκτός από αυτά τα <span style="font-size:26px;">7.002.600</span> ρούβλια που είναι το συνολικό ποσό των δωρεών του, ο Βαρβάκης άφησε και στην κόρη του ακίνητη περιουσία, η εκτιμώμενη αξία της οποίας ήταν <span style="font-size:20px;">1.500.000</span> ρούβλια. Και το σημαντικότερο είναι ότι ο Βαρβάκης δεν περίμενε να πλησιάσει στην τελική αναχώρηση για να προσφέρει με διαθήκη τις δωρεές του, αλλά από το 1788 μέχρι δύο μέρες πριν πεθάνει, συνεχώς εύρισκε τρόπο να βοηθάει τους συνανθρώπους του.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι δωρεές του (σε Ρώσους κι Έλληνες) ήταν πολύ μεγάλες και σημαντικές κι αναγνωρίστηκε, κι από τους δύο, η προσφορά του από νωρίς, όσο ήταν ακόμη εν ζωή. Το 1813 ο Τσάρος Αλέξανδρος Α’ τον παρασημοφόρησε με χρυσό μετάλλιο και τον ανακήρυξε «<big><b>Μαικήνα της Ρωσίας</b></big>» (Μαικήνας = κάποιος πολύ πλούσιος ευεργέτης των τεχνών, γενικά ευεργέτης) «για την αδιάσπαστη αφοσίωση και αγάπη προς τον Τσάρο και την Πατρίδα, που εκδηλώθηκε με ιδιαίτερα πλούσιες δωρεές, εις αιώνια ευγνωμοσύνη». Το 1824, στο Ναύπλιο, η Βουλή τον ανακήρυξε παμψηφεί «<big><b>Μέγαν Ευεργέτην του Έθνους</b></big> ... εν μέσω επευφημιών και χειροκροτημάτων», για τις προσφορές του προς το «δυστυχές ρωμαϊκό γένος».</p>
<p style="text-align: justify;">Η σημαντικότερη όμως προσφορά του Βαρβάκη δεν ήταν τα χρήματα που σκορπούσε αφειδώς. Η μεγαλύτερη προσφορά του προς ολόκληρη την ανθρωπότητα ήταν ... αυτό που ήταν! Ο τρόπος ζωής του, ο ρυθμός, το στυλ, το φιλότιμό του. Και <big><b>ο τρόπος του Βαρβάκη δεν ήταν η εξαίρεση του κανόνα, ήταν ο κανόνος, ήταν <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2016/08/istoriko.html" target="_blank">η κοινή παράδοση της οικουμενικής ελληνικής αστικής τάξης των αρχών του 19ου αιώνα</a></b></big>. Ο Ελληνισμός, από την αρχαιότητα μέχρι πριν δύο αιώνες είχε δημιουργήσει και παρέδιδε από γενιά σε γενιά τον τρόπο που ξέρει και μπορεί να μετατρέπει τις πέτρες σε φως, το φίδι από πίθηκο σε αετό, τον μίζερο εγωκεντρικό εαυτούλη, σε πλούσιο ευεργέτη της ανθρωπότητας, του κόσμου όλου. Ήξερε και μπορούσε να καλλιεργεί το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, τη δημιουργικότητα, την καινοτομία, <big><b>το παιδί που ξέρει και μπορεί μέχρι τα βαθειά του γεράματα, να συντηρεί την έμπνευση, τη ζωντάνια, την αγάπη για τη ζωή, το πνεύμα, τη ροή</b></big>.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Ελληνισμός ήξερε να δημιουργεί άρχοντες που έμπαιναν στο στίβο της ζωής, συχνά ξεκινώντας από το μηδέν ή και υπό το μηδέν -από άποψη οικονομική- έπαιζαν, κέρδιζαν, γίνονταν πάμπλουτοι και μετά ... συνέχιζαν να παίζουν, «αεί Παίδες», παιδιά, φορείς μιας παιδικότητας με κόπους και υδρώτες ξανακερδισμένης, άρχοντες, με την αρχοντική αγάπη προς τον πλησίον, προς τον τυχαίο συνάνθρωπο, τον όποιο διπλανό ... συνέχιζαν να παίζουν και να εμπαίζουνε τον Μαμωνά, τη λατρεία του πλούτου και της ευμάρειας, σκορπώντας αφειδώς τους κόπους, τους καρπούς του υδρώτα τους, για το καλό του διπλανού, του πατριώτη, του κόσμου όλου. Αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα μιας ιδεαλιστικής ηθικολογίας που προκρίνει το καθήκον έναντι της ατομικής ευδαιμονίας αλλά καρπός του ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ, φυσιολογικό υποπροϊόν της αυξημένης ενσυναίσθησης προς τον διπλανό, του βιώματος της πανανθρώπινης ενότητας που φτάνει να νιώθει τον κάθε τυχαίο διπλανό κομμάτι του εαυτού. Τότε η προσφορά δεν είναι προσφορά αλλά ανάγκη. Η προσφορά τροφής και θαλπωρής στο σώμα μου δεν είναι προσφορά, αλλά φυσική ανάγκη, υπαγορεύεται από το ένστικτο της αυτοσυντήρισης, δεν έχει ως αιτία την τήρηση ηθικών κανόνων και επιταγών, αλλά είναι αυθόρμητη, αντανακλαστική κίνηση του εαυτού.</p>
<p style="text-align: justify;">Και σήμερα πολλοί πλούσιοι προσφέρουν, γίνονται σπόνσορες, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό το πλαίσιο που δημιουργεί τον σπόνσορα. Στην περίπτωση του σπόνσορα είναι εμφανής και αναγνωρίσιμος και συχνά απωθητικός ο αυτονόητα συνακόλουθος εγωισμός. Συχνά χωρίς προσχήματα, απροκάλυπτα το κίνητρο είναι η ατομική προβολή του σπόνσορα. Στην περίπτωση όμως που κίνητρο είναι το ΦΙΛΟΤΙΜΟ του δωρητή ο εαυτός του σχεδόν εξαφανίζεται σε βαθμό που ο Βαρβάκης, για παράδειγμα, παρόλη τη ψυχρολουσία που δέχτηκε στο Ναύπλιο, λίγο αργότερα, δύο μέρες πριν πεθάνει, φρόντισε να εξασφαλίσει ότι τα χρήματα που ήθελε να προσφέρει θα φτάσουν στα χέρια αυτών που τόσο τον είχαν στενοχωρήσει, τόσο τον είχαν πικράνει, με τις άστοχες, σχεδόν προδοτικές επιλογές τους. Όταν η προσφορά γίνεται από ΦΙΛΟΤΙΜΟ δεν περιμένει κάποια ανταπόδοση, κάποια πληρωμή γιατί η πληρωμή εμπεριέχεται στην ίδια τη δράση, σε αυτή την περίπτωση ανατροφοδοτείται κανείς από την ίδια τη δραστηριότητα. Όταν ένα παιδί παίζει π.χ. ποδόσφαιρο, κουράζεται, ιδρώνει αλλά χαίρεται από το ίδιο το παιχνίδι, από την ίδια την διαδικασία του παιχνιδιού, είναι δοσμένο και αφοσιωμένο στο παιχνίδι και ανατροφοδοτείται από την ίδια την δραστηριότητα, από την ενασχόληση με το παιχνίδι. <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html#fil" target="_blank">Παίζει κι ο χρόνος σταματάει κι ενώ μπορεί σωματικά να κουράζεται ή και να τραυματίζεται και να πονά νιώθει «γεμάτες τις μπαταρίες του»</a>.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης, ζωντανό μέλος εκείνου του Ελληνισμού αξίζει να τον τιμάμε και να τον θυμώμαστε, όχι γιατί αυτός έχει ανάγκη τώρα πια την τιμή μας αλλά επειδή εμείς τον χρειαζόμαστε. <u>Χρειαζόμαστε το ζωντανό του παράδειγμα για να θυμώμαστε, για να μαθαίνουμε,</u> ότι <big><b>αυτό που γεμίζει τον άνθρωπο, αυτό που τον κάμνει να νοιώθει ότι ζει μια ζωή γεμάτη νόημα είναι το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, η χαρά της προσφοράς, η απόλαυση, η πληρότητα, της έμπνευσης, της δημιουργικότητας, της ΡΟΗΣ, η αγάπη</b></big>.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div style="text-align: center;"><strong><big><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html" target="_blank"><span style="line-height: 40px;"> ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΙ ΔΩΡΕΕΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΡΒΑΚΗ </span></a></big></strong></div >
<br>
<div style="text-align: center;"><big><strong>Αιωνία σου η μνήμη Ιωάννη Βαρβάκη!<br>Σε ευχαριστούμε που υπήρξες!</strong></big> </div>
<br>
<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr_wKPUbmD0TYu0Y6tkJA3PIY9SvB641zlfomo2O1BKcyyAnSLdwlWUqsQ80ZuUKbLyDQG3D1mEcxmEJsJajnauAqZ5H8iELPdFwEY0fck0uAG6rHuAHzmDYl-1wkel4DB392hxtkJx6gi/s1600/varvakis0sta.jpg" target="_blank"><img alt="Οι περιοχές που έζησε και έδρασε ο Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD0MgKYiiQRRJoUn3WbYah-Cgs9RvKqT9fSv7z5yw2DBBkVuZElI41N-kZ0eWXWxcIhSur-AW0Cg094u2qnU8tE46x0wOfOQ_F_FaYB-_lV_Kdde2LymZgQlKgWYB-3yUo2Lgzi4APWKs6/s1600/varvakis0sta_500.jpg" align="center" width="411"></a></div>
<br>
<br>
</td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#644945" width="2%"> </td></tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="30"> </td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="50">
<style type="text/css">
#menuvarvakis{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
font-color: #927566;
width: 100%;
background-color:#070707;
}
#menuvarvakis a{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
width: 100%;
font-color: #927566;
font-weight: normal;
background-color:#070707;
}
html>body #menuvarvakis a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuvarvakis a:hover{
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
}
#topvarvakis {
margin: 0px;
padding: 1px 1px 1px 1px;
float: left;
z-index:8;
background-color:#927566;
}
#topvarvakis ul {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li a, #topvarvakis li a:link {
color: #927566;
display: block;
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
text-decoration: none;
text-transform: none;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li a:hover {
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li li a, #topvarvakis li li a:link, #topvarvakis li li a:visited {
background:#110d0a;
color: #927566;
float: none;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li li a:hover {
background-color: #000627;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li ul {
z-index: 9999;
position: absolute;
color: #927566;
left: -999em;
height: auto;
width: 410px;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li li {
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
background-color:#110d0a;
color: #6f6856;
}
#topvarvakis li ul a {
width: 410px;
}
#topvarvakis li ul a:hover, #topvarvakis li ul a:active {
}
#topvarvakis li ul ul {
margin: -30px 0 0 280px;
}
#topvarvakis li:hover ul ul, #topvarvakis li:hover ul ul ul{
left: -999em;
}
#topvarvakis li:hover ul, #topvarvakis li li:hover ul, #topvarvakis li li li:hover ul{
left: auto;
}
#topvarvakis li:hover {
position: static;
}
#topvarvakis .current_page_item a {
background:#110d0a;
color: #927566;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
}
</style>
<div id="menuvarvakis" align="center" style="margin-top:0px;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td><ul id='topvarvakis'>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html' title='Βιογραφία Ιωάννη Βαρβάκη'> Βιογραφία Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_000" title="Αντί Προλόγου"> <small>Αντί Προλόγου</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451599" title="Στα Ψαρά"> <small>1. Στα Ψαρά</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451600" title="Με τους Ρώσους στο Αιγαίο"> <small>2. Με τους Ρώσους στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451601" title="Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ"> <small>3. Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451602" title="Από τα Ψαρά στη Ρωσία"> <small>4. Από τα Ψαρά στη Ρωσία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451603" title="Στο Αστραχάν"> <small>5. Στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451604" title="Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη"> <small>6. Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451605" title="Το Χαβιάρι"> <small>7. Το Χαβιάρι</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451606" title="Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν"> <small>8. Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451607" title="Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη"> <small>9. Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451608" title="Στο Ταγκανρόγκ"><small>10. Στο Ταγκανρόγκ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451609" title="Στον Αγώνα"><small>11. Στον Αγώνα</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451610" title="Επιστρέφοντας στο Αιγαίο"><small>12. Επιστρέφοντας στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451611" title="Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο"><small>13. Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451612" title="Εν τέλη"> <small>Εν τέλη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451613" title="Παράσημα"> <small>Παράσημα</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html' title='Δωρεές Ιωάννη Βαρβάκη'> Δωρεές Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#_klirodotima" title="Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή"> Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή</a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#agosxo" title="Αγορά-Σχολή"> <small>Αγορά - Σχολή </small></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#adr" title="Αδριάντας"><small> - Αδριάντας </small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#01" title="Για την Παιδεία, σε Έλληνες"> <small>Για την Παιδεία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#02" title="Για τον Αγώνα του 1821"> <small>Για τον Αγώνα του 1821</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#04" title="Για την Εκκλησία, σε Έλληνες"> <small>Για την Εκκλησία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#05" title="Διάφορα σε Έλληνες"> <small>Διάφορα σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#06" title="Για την Εκκλησία, σε Ρώσους"> <small>Για την Εκκλησία, σε Ρώσους</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#08" title="Διάφορα σε Ρώσους"> <small>Διάφορα σε Ρώσους</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html' title=''> «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav2" title=''> <small>Δυο λόγια για την ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav3" title=''> <small>Γι' αυτά που έδειξε η ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav4" title=''> <small>Κάποια που παρέλειψε να δείξει</small></a></li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav5' title=''> <b>«Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη»</b> </a>
</li></ul>
</li>
<li><a href='' title=''> Διάφορα </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2016/08/istoriko.html" title=''> <b>Το ιστορικό πλαίσιο</b></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html" title=''> <b>Βιβλιογραφία</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html" title=''> <b>Περί αυτού του blog</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html#print" title=''> <img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> pdf </b><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> για εκτύπωση</b></a></li>
</ul></li></ul>
</td></tr><tr><td> </td></tr></tbody></table></div>
</td> </tr>
</tbody></table>
Βαρβάκηςhttp://www.blogger.com/profile/03813745557176539410noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8976045810259039891.post-7174401580920881852016-08-06T12:54:00.000-07:002016-09-09T10:03:55.823-07:00Δωρεές Ιωάννη Βαρβάκη<style type="text/css">
#coolmen{
width: 100%;
}
#coolmen a{
display: block;
width: 100%;
}
html>body #coolmen a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuu a{
background-color: #c2ad9a;
font-weight: normal;
color:#34281f;
}
#menuu a:hover{
background-color: #4f0020;
font-weight: normal;
text-decoration: none;
color:#fdfc91;
}
#menut{
width: 100%;
color:#110d0a;
}
#menut a{
display: block;
width: 100%;
text-decoration: none;
color:#110d0a;
}
html>body #menut a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menut a:hover{
background-color: #4f0020;
font-weight: normal;
text-decoration: none;
color:#fdfc91; 110d0a
}
</style>
<table id="menuu" width="100%" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2; padding-bottom:3px; padding-top:3px; line-height:26px; font-size:16px; color:#110d0a;">
<p style="text-align: justify;">Στο Διαδίκτυο αναπαράγεται η πληροφορία ότι ο Βαρβάκης πρόσφερε <span style="font-size:20px;">3.500.000</span> ρούβλια σε Ρώσους και <span style="font-size:20px;">1.500.000</span> σε Έλληνες. Από τα στοιχεία όμως για τα ποσά και τον προορισμό των χορηγιών του που αναφέρει η βιβλιογραφία προκύπτει ότι ο Βαρβάκης πρόσφερε σε Ρώσους <span style="font-size:26px;">2.744.700</span> ρούβλια και σε Έλληνες <span style="font-size:26px;"><b>4.257.900</b></span> ρούβλια! Εκτός από αυτά τα <span style="font-size:26px;">7.002.600</span> ρούβλια που είναι το συνολικό ποσό των δωρεών του, ο Βαρβάκης άφησε και στην κόρη του ακίνητη περιουσία, η εκτιμώμενη αξία της οποίας ήταν <span style="font-size:20px;">1.500.000</span> ρούβλια. Και το σημαντικότερο είναι ότι ο Βαρβάκης δεν περίμενε να πλησιάσει στην τελική αναχώρηση για να προσφέρει με διαθήκη τις δωρεές του, αλλά από το 1788 μέχρι δύο μέρες πριν πεθάνει, συνεχώς εύρισκε τρόπο να βοηθάει τους συνανθρώπους του.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι δωρεές του (σε Ρώσους κι Έλληνες) ήταν πολύ μεγάλες και σημαντικές κι αναγνωρίστηκε, κι από τους δύο, η προσφορά του από νωρίς, όσο ήταν ακόμη εν ζωή. Το 1813 ο Τσάρος Αλέξανδρος Α’ τον παρασημοφόρησε με χρυσό μετάλλιο και τον ανακήρυξε «<big><b>Μαικήνα της Ρωσίας</b></big>» (Μαικήνας = κάποιος πολύ πλούσιος ευεργέτης των τεχνών, γενικά ευεργέτης) «για την αδιάσπαστη αφοσίωση και αγάπη προς τον Τσάρο και την Πατρίδα, που εκδηλώθηκε με ιδιαίτερα πλούσιες δωρεές, εις αιώνια ευγνωμοσύνη». Το 1824, στο Ναύπλιο, η Βουλή τον ανακήρυξε παμψηφεί «<big><b>Μέγαν Ευεργέτην του Έθνους</b></big> ... εν μέσω επευφημιών και χειροκροτημάτων», για τις προσφορές του προς το «δυστυχές ρωμαϊκό γένος».</p>
<p style="text-align: justify;">Η σημαντικότερη όμως προσφορά του Βαρβάκη δεν ήταν τα χρήματα που σκορπούσε αφειδώς. Η μεγαλύτερη προσφορά του προς ολόκληρη την ανθρωπότητα ήταν ... αυτό που ήταν! Ο τρόπος ζωής του, ο ρυθμός, το στυλ, το φιλότιμό του. Και <big><b>ο τρόπος του Βαρβάκη δεν ήταν η εξαίρεση του κανόνα, ήταν ο κανόνος, ήταν <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2016/08/istoriko.html" target="_blank">η κοινή παράδοση της οικουμενικής ελληνικής αστικής τάξης των αρχών του 19ου αιώνα</a></b></big>. Ο Ελληνισμός, από την αρχαιότητα μέχρι πριν δύο αιώνες είχε δημιουργήσει και παρέδιδε από γενιά σε γενιά τον τρόπο που ξέρει και μπορεί να μετατρέπει τις πέτρες σε φως, το φίδι από πίθηκο σε αετό, τον μίζερο εγωκεντρικό εαυτούλη, σε πλούσιο ευεργέτη της ανθρωπότητας, του κόσμου όλου. Ήξερε και μπορούσε να καλλιεργεί το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, τη δημιουργικότητα, την καινοτομία, <big><b>το παιδί που ξέρει και μπορεί μέχρι τα βαθειά του γεράματα, να συντηρεί την έμπνευση, τη ζωντάνια, την αγάπη για τη ζωή, το πνεύμα, τη ροή</b></big>.</p>
Ο Ελληνισμός ήξερε να δημιουργεί άρχοντες που έμπαιναν στο στίβο της ζωής, συχνά ξεκινώντας από το μηδέν ή και υπό το μηδέν -από άποψη οικονομική- έπαιζαν, κέρδιζαν, γίνονταν πάμπλουτοι και μετά ... συνέχιζαν να παίζουν, «αεί Παίδες», παιδιά, φορείς μιας παιδικότητας με κόπους και υδρώτες ξανακερδισμένης, άρχοντες, με την αρχοντική αγάπη προς τον πλησίον, προς τον τυχαίο συνάνθρωπο, τον όποιο διπλανό ... συνέχιζαν να παίζουν και να εμπαίζουνε τον Μαμωνά, τη λατρεία του πλούτου και της ευμάρειας, σκορπώντας αφειδώς τους κόπους, τους καρπούς του υδρώτα τους, για το καλό του διπλανού, του πατριώτη, του κόσμου όλου. Αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα μιας ιδεαλιστικής ηθικολογίας που προκρίνει το καθήκον έναντι της ατομικής ευδαιμονίας αλλά καρπός του ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ, φυσιολογικό υποπροϊόν της αυξημένης ενσυναίσθησης προς τον διπλανό, του βιώματος της πανανθρώπινης ενότητας που φτάνει να νιώθει τον κάθε τυχαίο διπλανό κομμάτι του εαυτού. Τότε η προσφορά δεν είναι προσφορά αλλά ανάγκη. Η προσφορά τροφής και θαλπωρής στο σώμα μου δεν είναι προσφορά, αλλά φυσική ανάγκη, υπαγορεύεται από το ένστικτο της αυτοσυντήρισης, δεν έχει ως αιτία την τήρηση ηθικών κανόνων και επιταγών, αλλά είναι αυθόρμητη, αντανακλαστική κίνηση του εαυτού.</p>
<p style="text-align: justify;">Και σήμερα πολλοί πλούσιοι προσφέρουν, γίνονται σπόνσορες, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό το πλαίσιο που δημιουργεί τον σπόνσορα. Στην περίπτωση του σπόνσορα είναι εμφανής και αναγνωρίσιμος και συχνά απωθητικός ο αυτονόητα συνακόλουθος εγωισμός. Συχνά χωρίς προσχήματα, απροκάλυπτα το κίνητρο είναι η ατομική προβολή του σπόνσορα. Στην περίπτωση όμως που κίνητρο είναι το ΦΙΛΟΤΙΜΟ του δωρητή ο εαυτός του σχεδόν εξαφανίζεται σε βαθμό που ο Βαρβάκης, για παράδειγμα, παρόλη τη ψυχρολουσία που δέχτηκε στο Ναύπλιο, λίγο αργότερα, δύο μέρες πριν πεθάνει, φρόντισε να εξασφαλίσει ότι τα χρήματα που ήθελε να προσφέρει θα φτάσουν στα χέρια αυτών που τόσο τον είχαν στενοχωρήσει, τόσο τον είχαν πικράνει, με τις άστοχες, σχεδόν προδοτικές επιλογές τους. Όταν η προσφορά γίνεται από ΦΙΛΟΤΙΜΟ δεν περιμένει κάποια ανταπόδοση, κάποια πληρωμή γιατί η πληρωμή εμπεριέχεται στην ίδια τη δράση, σε αυτή την περίπτωση ανατροφοδοτείται κανείς από την ίδια τη δραστηριότητα. Όταν ένα παιδί παίζει π.χ. ποδόσφαιρο, κουράζεται, ιδρώνει αλλά χαίρεται από το ίδιο το παιχνίδι, από την ίδια την διαδικασία του παιχνιδιού, είναι δοσμένο και αφοσιωμένο στο παιχνίδι και ανατροφοδοτείται από την ίδια την δραστηριότητα, από την ενασχόληση με το παιχνίδι. <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html#fil" target="_blank">Παίζει κι ο χρόνος σταματάει κι ενώ μπορεί σωματικά να κουράζεται ή και να τραυματίζεται και να πονά νιώθει «γεμάτες τις μπαταρίες του»</a>.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης, ζωντανό μέλος εκείνου του Ελληνισμού αξίζει να τον τιμάμε και να τον θυμώμαστε, όχι γιατί αυτός έχει ανάγκη τώρα πια την τιμή μας αλλά επειδή εμείς τον χρειαζόμαστε. <u>Χρειαζόμαστε το ζωντανό του παράδειγμα για να θυμώμαστε, για να μαθαίνουμε,</u> ότι <big><b>αυτό που γεμίζει τον άνθρωπο, αυτό που τον κάμνει να νοιώθει ότι ζει μια ζωή γεμάτη νόημα είναι το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, η χαρά της προσφοράς, η απόλαυση, η πληρότητα, της έμπνευσης, της δημιουργικότητας, της ΡΟΗΣ, η αγάπη</b></big>.</p>
</br>
<div style="text-align: center; font-size:18px;">Οι δωρεές του Βαρβάκη ομαδοποιημένες κατά κατηγορία:</div>
<div align="center" id="menut">
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="66%">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">1.481.500</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Για την Παιδεία, σε Έλληνες</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">ΠΑΙ ΕΛ</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">1.479.900</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Για τον Αγώνα του 1821</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">ΑΓΩΝΑ</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#04">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">900.000</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Για την Εκκλησία, σε Έλληνες</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#cfa1a1">ΕΚ ΕΛ</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">396.500</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Διάφορα σε Έλληνες</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5">ΔΦ ΕΛ</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#06">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">266.200</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Για την Εκκλησία, σε Ρώσους</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#acb8a1">ΕΚ ΡΩ</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">2.478.500</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Διάφορα σε Ρώσους</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">ΔΦ ΡΩ</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" bgcolor="#b19d8d">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">7.002.600</td>
<td width="254" valign="top" align="center">ΣΥΝΟΛΟ</td>
<td width="64" valign="top" align="center"> </td>
</tr>
</table>
</td></tr>
</table>
</div>
</br>
<div style="text-align: center; font-size:18px;">Συνοπτικός πίνακας, σε χρονολογική σειρά, των καταγεγραμμένων δωρεών
του Ιωάννη Βαρβάκη:
</div>
<div id="menutable" align="center">
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#b89fa5">
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#06-01">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">1</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">8.500</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1788 ΕΚ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Επισκευή ναού Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#06-02">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">2</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">40.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1788 ΕΚ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">«Κονσιστόριον» Αρχιεπισκοπής Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05-03">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">3</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left"> </td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5"> ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Έστειλε χρήματα στα Ψαρά για λιμάνι</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-04">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">4</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">3.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1800 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">2 ξύλινες γέφυρες Αστραχάν </td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#06-05">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">5</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left"> </td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1802 ΕΚ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ναό Τιχβίνσκαγια</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-06">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">6</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left"> </td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5"> ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Βιβλία στο σχολ. Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-07">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">7</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">11.500</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1804 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Κινητή γέφυρα Κουτούμ Αστραχάν </td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-08">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">8</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">7.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1805 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Εφόδια, ρωσικό στρατό, Κασπία</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-09">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">9</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left">Παλ.Σπίτι</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1806 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Παλιό σπίτι σε Νοσοκομείο Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-10">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">10</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">10.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1806 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Εξοπλισμό Νοσοκομείου Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-11">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">11</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">63.000/2</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1807 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ανακαίνιση Νοσ. Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#06-12">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">12</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">63.000/2</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1807 ΕΚ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ανοικοδόμηση πέτρινου ναού στο Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-13">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">13</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">40.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1807 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ορφανοτροφείο Μόσχας</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-14">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">14</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">50.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1807 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Μισθούς Νοσοκομείου Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#06-15">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">15</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">136.700</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1808 ΕΚ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Μητρόπολη Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-16">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">16</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">600.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1809 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Κανάλι Αστραχάν 1809-1817</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-17">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">17</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left"> </td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1810 ΔΦ ΡΩ </td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ιαματικά λουτρά Καυκάσου "Βαρβάκεια"</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-18">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">18</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">1.500.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1812 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ναπολέων προ των πυλών της Μόσχας</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#06-19">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">19</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">50.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1813 ΕΚ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Επισκευή Μητρόπολης Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td><a href="#08-20">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">20</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">40.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1813 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ανοικοδόμ. τειχών Κρεμλίνου, Αστραχάν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-21">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">21</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">20.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1813 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Φιλόμουσον Εταιρείαν</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#04-22">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">22</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">600.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#cfa1a1">1813 ΕΚ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ιεροσολυμίτικο Μετόχι Ταγκανρόγκ</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-23">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">23</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">60.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1813 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">«Αυτοκρατορικό Ορφανοτροφείο» Μόσχας</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#04-24">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">24</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">140.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#cfa1a1">1816 ΕΚ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ιεροσολυμίτικο Μετόχι Ταγκανρόγκ</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-25">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">25</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">20.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1816 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ελληνικό σχολείο για Έλληνες και Ρώσους</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-26">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">26</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">20.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1817 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ελληνικό σχολείο στην Μαριούπολη</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-27">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">27</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">8.500(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1818 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Στην Βιέννη για έκδοση βιβλίων</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05-28">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">28</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">4.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5"> ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Εξόφληση χρέους ομογενή, Ταγκανρόγκ</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-29">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">29</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">20.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1818 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Καποδίστρια (Ορφανοτροφείο Μόσχας)</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-30">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">30</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">150.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1820 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Καποδίστρια (τόκοι σε Έλληνες σπουδ.)</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-31">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">31</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">25.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1818 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Γυμνάσιο Χίου</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-32">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">32</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">8.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1819 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Λόγιο Ερμή</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05-33">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">33</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">10.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5">1819 ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Νοσοκομείο Χίου</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#04-34">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">34</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">60.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#cfa1a1">1819 ΕΚ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Οικουμενικό Πατριαρχείο, εξαγορά αιχμ.</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#08-35">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">35</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">25.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1819 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Μετέτρεψε σπίτι του σε πτωχοκομείο</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#08-36">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">36</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">200.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1819 ΔΦ ΡΩ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Κατέθεσε, οι τόκοι στο πτωχοκομείο</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-37">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">37</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">5.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλΓΡ</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1820 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Σχολείο Σινασό-Ναζιανζό</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-38">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">38</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">100.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1821 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Φιλική Εταιρεία, 3-3-1821</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-39">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">39</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">1.000.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1821 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Στον Υψηλάντη για τον Αγώνα</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#04-40">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">40</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">100.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#cfa1a1">1821 ΕΚ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Οικουμενικό Πατριαρχείο.</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-4142">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">41</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">67.800</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1821 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Για τον Αγώνα</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-4142">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">42</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">8.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1821 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Για τον Αγώνα</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-43">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">43</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left"> </td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1821 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Για τον Αγώνα (Οδησσό)</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-44">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">44</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left"> </td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5"> ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Για τον Αγώνα (Ψαρά)</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-45">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">45</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">100.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1822 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Για τον Αγώνα (Πελοπόννησο)</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-46">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">46</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">300.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5"> ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Για τον Αγώνα σε Ψαριανούς</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-47">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">47</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left">900όπλ</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1822 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Όπλα στη Κρήτη</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-48">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">48</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left">Καράβια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1822 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Πελοπόννησο (Δράμαλη) σιτάρι, όπλα</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-49">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">49</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">200.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1823 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Πελοπόννησο</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05-50">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">50</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left"> </td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5"> ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Προσφορές στα Ψαρά.</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-51">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">51</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left">4 Καράβια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1824 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Εφόδια σε Ψαριανούς.</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-52">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">52</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">4.100(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλΤΑ</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1824 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Εφόδια σε Ψαριανούς πρόσφυγες.</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#01-53">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">53</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">25.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1824 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ναύπλιο για ίδρυση Σχολής</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#02-54">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">54</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left"> </td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d9bab7">1824 ΑΓΩΝΑ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Όπλισε τάγμα στρατού, Μεθώνη</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05-55">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">55</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">7.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5">1824 ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Στη Σύρο για Ψαριανούς</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05-56">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">56</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">41.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5">1824 ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ψαρών πολιτεία</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05-57">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">57</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">2.500(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5">1824 ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ψαρών πολιτεία συμπληρωματικά</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05-58">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">58</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">2.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλΤΑ</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5">1824 ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Στους φτωχούς της Ζακύνθου</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#05-59">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">59</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">30.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#d2d0a5">1824 ΔΦ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Για να εκτελεστούν οι εντολές διαθήκης</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="#_klirodotima">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">60</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">1.080.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left" bgcolor="#bfcbd8">1824 ΠΑΙ ΕΛ</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή</td>
</tr>
</table></a>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b19d8d"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr><td> <span style="font-size:22px; font-weight:bold;">7.002.600</span> ρούβλια ΣΥΝΟΛΟ</td></tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#1841">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="588">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;"> </td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:16px; font-weight:bold;">1.500.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td width="88" valign="top" align="left">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="left"><div align="center">Η ΕΚΤΙΜΩΜΕΝΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ</div></td>
</tr>
<tr><td colspan="5"><div align="center">ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΣΤΗ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΓΚΑΝΡΟΓΚ</div></td></tr>
</table></a>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p id="menuu" style="text-align: justify;">Ο Γούδας, στη βιογραφία του Βαρβάκη, παραθέτει ένα δημοσίευμα του «Λόγιου Ερμή» από το 1819, σχολιάζοντας: «Μέρος των ευεργετημάτων του Βαρβάκη στη Ρωσία και στην πατρίδα του, περιγράφουν οι συντάκτες του Λόγιου Ερμή, οι οποίοι, ως γνωστόν, ούτε υπερβολικοί ήσαν, ούτε ένθερμοι φίλοι της Ρωσίας, ούτε κόλακες». Στον «Λόγιο Ερμή» έστειλε επιστολή κάποιος, όπως υπογράφει, Ιω. Μ. εκ της Ηπείρου, Επίτροπος της εν Νίνζη της Μικράς Ρωσίας, Αλεξανδρινής Γραικικής Σχολής. Ο επιστολογράφος στέλνει στον «Λόγιο Ερμή» μετάφραση άρθρου ρωσικής εφημερίδας για της ευεργεσίες του Βαρβάκη. Εισαγωγικά αναφέρει: «Εδώ και ένα χρόνο ευφραίνει την ψυχή μου η ανάγνωση της εφημερίδας σας η οποία εξάπτει στις καρδιές των ομογενών τον έρωτα της παιδείας και της φιλοκαλίας και την επαινετή άμιλλα σε όσα ωφελούν την πατρίδα Ελλάδα. ... Σε μια ρωσική εφημερίδα διάβασα μια αναλυτική αναφορά των ενάρετων πράξεων του κυρίου Βαρβάκη και αποφάσισα να μεταφράσω συνοπτικά την σειρά των ευεργεσιών του κυρίου Βαρβάκη, και σας στέλνω την μετάφραση μου, για να αποδοθεί δημοσίως η πρέπουσα τιμή και δόξα σε αυτόν τον ευγενή φίλο της ανθρωπότητας που έκανε τέτοια θεάρεστα έργα». Και συνεχίζει: «Χρονολογία της αρετής. Αγαθοεργίες του Αυλικού Συμβούλου και Ιππέως Ιωάννου Α. Βαρβάκη. ... Μεταδίδουμε δια της εφημερίδας μας, στο αξιοσέβαστο κοινό μας, στο άρθρο με τίτλο ‘Περί χρονολογίας της αρετής’ σύντομη περιγραφή των θεάρεστων και κοινωφελών πράξεων του κυρίου Βαρβάκη ... Περιγραφή των πράξεων του μας έστειλε αξιόπιστος άνδρας από το Ταγκανρόγκ και την περιγραφή την συνοδεύει με δημόσια έγγραφα. Ο Αυλικός Σύμβουλος κύριος Ι. Α. Βαρβάκης γεννήθηκε στα Ψαρά .... οι ευγενείς του Αστραχάν τον εξέλεξαν Επαρχιακό αρχηγό τους και έλαβε το αξίωμα του Αυλικού συμβούλου. Στις επιχειρήσεις του έχει 3.000 περίπου μισθωτούς ελευθεροσυμφωνητούς ανθρώπους. Χιλιάδες και χιλιάδες ανθρώπων όταν αποκτούν μεγάλα πλούτη, παραδίδονται συνήθως σε ατομικές απολαύσεις και στις ηδονές και καθόλου δεν νοιάζονται να σφουγγίσουν τα δάκρυα των δυστυχισμένων ή να συνεισφέρουν σε κοινωφελή ιδρύματα. Η τύχη όμως αυτή τη φορά δεν ξόδεψε τυφλά τις ευεργεσίες της· ο Βαρβάκης ήταν άξιος της ευτυχίας του.» </p>
<p id="menuu" style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σσ. 646-656 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 170-177</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div style="text-align: center; font-size:18px;">Αναλυτικά οι πληροφορίες που γνωρίζουμε για τις καταγεγραμμένες δωρεές του </br>Ιωάννη Βαρβάκη:</div>
<a name="01"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="4" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJuQmLvzC1Z7SAitM572D78z1Q5VILxyGmINHSaoLNbvYxL3rqHU6mZNC4oeknrxv51dpCJZrE9CTpLqeXr5Xtgvhf3RpgUqh2c-SNHLjDGSfg5lBwCuhEO-9kVc3kNqUeY6zNyLez-cht/s1600/tablebg3.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#bfcbd8"><td style="font-weight:bold;" align="center">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">1.481.500</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Για την Παιδεία, σε Έλληνες</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">ΠΑΙ ΕΛ</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#bfcbd8"><td>
<a name="01-21"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#bfcbd8">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">21</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">20.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1813</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Φιλόμουσον Εταιρείαν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>21.</big></strong> «Το ενδιαφέρον του Βαρβάκη για την παιδεία καταδεικνύεται από το 1813 με την προσφορά των 20.000 ρουβλίων στη “Φιλόμουσον Εταιρείαν”, η οποία συστήθηκε με στόχο την αναγέννηση και τη διάδοση της ελληνικής παιδείας μέσα από ίδρυση σχολείων. Υποσημ. 22: Ιδρύθηκε στην Αθήνα με σκοπό να επιστρέψουν οι επιστήμες “πάλιν εις το Λύκειον και εις την αρχαίαν Ακαδημίαν των”».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Τηλέμαχος Θ. Βελιανίτης, Η Φιλόμουσος Εταιρεία των Αθηνών, Ιστρο. Εκδ. Στέφ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 1993, σσ. 45-47, και
<br>Κουτουξιάδου Αικατερίνη, Η έννοια και τα βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού ευεργετισμού τον 19ο αιώνα στο χώρο της εκπαίδευσης. Το παράδειγμα του Ιωάννη Βαρβάκη, «ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ», Τεύχος 105-106 (Ιανουάριος-Ιούνιος 2013), σελ. 138 - <a href="http://www.taekpaideutika.gr/ekp_105-106/10.pdf" target="_blank">http://www.taekpaideutika.gr</a></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-23"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">23</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">60.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1813</td>
<td width="322" valign="top" align="center">«Αυτοκρατορικό Ορφανοτροφείο» Μόσχας</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>23.</big></strong> Ήθελε όμως να εξασφαλίσει για τον ναό (το <a href="#04-22">Ιεροσολυμίτικο Μοναστήρι στο Ταγκανρόγκ</a>) και την προστασία του Τσάρου. Έστειλε λοιπόν, στο «Αυτοκρατορικό Ορφανοτροφείο» της Μόσχας, που είχε ιδρυθεί από δωρεές Ελλήνων στη Μόσχα για να στεγάζονται ορφανά Ελληνόπουλα και το οποίο ήδη είχε τεθεί υπό την υψηλή προστασία του Τσάρου, δωρεά εκ μέρους του Ιερουσαλημικού Μοναστηριού του Ταγκανρόγκ, 60.000 ρούβλια. Και τον Τσάρο τον κολάκευε και τα χρήματα πήγαιναν σε Ελληνόπουλα!</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 182</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-25"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">25</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">20.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1816</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ελληνικό σχολείο για Έλληνες και Ρώσους</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>25.</big></strong> Στο Ταγκανρόγκ έχτισε ελληνικό σχολείο για Έλληνες και Ρώσους μαθητές [εκτ. ποσό 20.000 ρούβλια]. Το σχολείο ιδρύθηκε γύρω στα 1816. Σ’ αυτό σπούδασαν και οι αδελφοί Τσέχωφ, ο Αλέξανδρος και ο Αντόν.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 185</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-26"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">26</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">20.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1817</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ελληνικό σχολείο στην Μαριούπολη</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>26.</big></strong> Το 1817 πρόσφερε 20.000 ρούβλια για να ιδρυθεί ελληνικό σχολείο στην Μαριούπολη κοντά στο Ταγκανρόγκ.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 654) και
<br>Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 186</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-27"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">27</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">8.500(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1818</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Στην Βιέννη για έκδοση βιβλίων</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>27.</big></strong> 15 Φεβρουαρίου του 1818 ο Λόγιος Ερμής αναφέρει: «Έστειλε, ο γενναίος αυτός άνδρας (Ιωάννης Βαρβάκης) αυτές τις μέρες, εδώ στην Βιέννη στην αδελφότητα των Ράλληδων 1.000 φλουριά Ολλανδικά για να τα μεταχειρίζονται εις βοήθεια όσων από τους πτωχούς σπουδαίους μελετούν να εκδώσουν βιβλία χρήσιμα στο Γένος». [<span style="font-size:12px;">Μετά από <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#181" target="_blank"><b>έρευνα στο διαδίκτυο</b></a>, ίσως η ισοτιμία της εποχής εκείνης να ήταν: 1.000 Ολλ.Φλουριά = 17.000 γρόσια = 8.500 ρούβλια (;)</span>].</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 15-2-1818</b></a>, σ. 83-84</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-29"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">29</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">20.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1818</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Καποδίστρια (Ορφανοτροφείο Μόσχας)</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>29.</big></strong> Στις 17 Φεβρουαρίου του 1818 ο Μωυσής Κρήτσκης ενημερώνει τον Καποδίστρια με επιστολή του ότι ο Βαρβάκης του έχει δώσει 20.000 ρούβλια για να του τα προσφέρει. Ο Καποδίστριας βρισκόταν στην Πολωνία, όταν έλαβε την επιστολή και έμαθε για τη «γενναία προσφορά» του Βαρβάκη. Από την Βαρσοβία έστειλε επιστολή στον Βαρβάκη με ημερομηνία 12 Απριλίου 1818. Στο γράμμα αυτό ευχαριστεί τον ευεργέτη και τον πληροφορεί ότι το ποσό των 20.000 ρουβλίων το κατέθεσε στο «Αυτοκρατορικό Οικοτροφείο» της Μόσχας υπέρ των ομογενών νέων που σπουδάζουν. Μέσα στην επιστολή έστειλε ο Καποδίστριας και αντίγραφο της απόδειξης της κατάθεσης των χρημάτων στο ίδρυμα με ημερομηνία 25 Φεβρουαρίου 1818 (στα ρωσικά).</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 189-190.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-30"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">30</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">150.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1820</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Καποδίστρια (τόκοι σε Έλληνες σπουδαστές)</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>30.</big></strong> Σε επιστολή που στέλνει μέλος της Φιλόμουσης Εταιρείας της Βιέννης προς τον Καποδίστρια διαβάζουμε: «Ένας πλούσιος έμπορος του Ταϊγανροκίου [Ταγκανρόγκ] με πατριωτικά αισθήματα, ονόματι Βαρβάκης, είχε προ πολλού ήδη την επιθυμία να κάνει ευεργεσία στο έθνος και επειδή δεν γνώριζε σε ποιόν να εμπιστευθεί τα χρήματα, σκέφθηκε να προσφέρει στους καλόγερους του Άθωνα 100.000 ρούβλια για να ιδρυθεί σχολή. ...Αυτός ο ευεργέτης θα μπορούσε, αν του στέλνατε κάποια επιστολή, να θελήσει να χρησιμοποιήσει την χρηματική του προσφορά προς όφελος του ιδρύματος μας, αντί να την παραδώσει στα χέρια των καλογήρων» (<span style="font-size:14px;">Πολυχρόνη Κ. Ενεπεκίδη, Ρήγας-Υψηλάντης-Καποδίστριας, εκδ. Εστία, Αθήνα 1965, σσ. 206-207</span>). Τελικά στις 19 Μαρτίου 1820 ο Βαρβάκης γράφει στον Καποδίστρια: «Τολμώ να προβάλω εις την Υμετέραν Εκλαμπρότητα, ώστε όπου και όπως κρίνη, ότι χρειάζεται χρηματική βοήθεια εις την πατρίδα μας, να προστάζη και θέλει τελειώνεται αμέσως η προσταγή Της, όσον είναι της δυνάμεως μου. Δια να μην ακολουθή δε άργητα εις τας προσταγάς Της κατέβαλα εις τον Βάγκον [στη Τράπεζα - Μπάνκα] 150.000 ρουβλίων, τα οποία είναι έτοιμα, δια να δίδωνται εξ αυτών, όπου διορίση και τούτο θέλω το στοχάζεσθαι ακριβές σημείον της προς εμέ τον ταπεινόν ευμενείας της. Άμποτε δε να αξιώση ο Θεός και εμέ, και τους διαδόχους μου να γινώμεθα άοκνοι εκτελεσταί των φιλανθρωποτάτων προσταγών της» (<span style="font-size:14px;">Αρχεία Ιονίου Γερουσίας, Καποδιστριακόν, Κέρκυρα, φακ. 375, αριθ. 15</span>). Τον ίδιο χρόνο στις 19 Ιουλίου ο Καποδίστριας με επιστολή του ευχαριστεί τον Βαρβάκη για την κατάθεση των 150.000 ρουβλίων στην Τράπεζα και τον ρωτά αν μπορεί να μεταχειριστεί προς το παρόν τον τόκο του ποσού αυτού για τους Έλληνες υποτρόφους της Φιλόμουσης Εταιρείας, που σπουδάζουν στην Ευρώπη.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης απάντησε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1820 δεχόμενος τις προτάσεις του Καποδίστρια και τον παρακάλεσε, πάλι, να τον διατάζει χωρίς επιφύλαξη και με ευχαρίστηση θα εκτελεί τις εντολές του. Δίνει μάλιστα το ελεύθερο στον Καποδίστρια να χρησιμοποιεί τα χρήματα χωρίς να ρωτάει. Τέλος ο Βαρβάκης προσθέτει ότι η επιθυμία του αυτή είναι καταχωρημένη και στη διαθήκη του, ώστε να μην μπορεί κανείς να την ανατρέψει: «...Τούτο προσκυνητέ μοι, <strong><big>του δυστυχούς ρωμαϊκού γένους ευεργέτα</big></strong>, και θερμέ ζηλωτά των καλών, είναι επικυρωμένον και εις την διαθήκην μου, και δεν δύναται να ανατραπεί ...» (<span style="font-size:14px;">Αρχεία Ιονίου Γερουσίας, Καποδιστριακόν, Κέρκυρα, φακ. 375, αριθ. 16</span>). <strong><big>Ο Βαρβάκης γνώριζε πολύ καλά τον Καποδίστρια και του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη</big></strong>.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 191-193.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-31"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">31</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">25.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1818</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Γυμνάσιο Χίου</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>31.</big></strong> Σε επιστολή που έγραψε ο Κοραής στο Παρίσι και την έστειλε στον Παναγιώτη Βλαστό στο Άμστερνταμ, με ημερομηνία 13 Αυγούστου 1818 γράφει: «...ο Βαρβάκης, Ψαριανός από το Ταγκανρόγκ, έστειλε στη Κωνσταντινούπολη ένα καράβι φορτωμένο με σιτάρι, με την εντολή να πουληθεί το σιτάρι και να σταλεί όλο το ποσό που θα εισπραχθεί στο γυμνάσιο της Χίου. ...η πώληση του σιταριού απέφερε περίπου 50.000 γρόσια» (<span style="font-size:14px;">Αδαμαντίου Κοραή, Αλληλογραφία, εκδ. ΟΜΕΔ, τ. Α’-ΣΤ’, Αθήνα 1964-84, τ. Δ’, σ. 103</span>). Αυτό το γεγονός το αναφέρει ο Κοραής και στο έργο του «Ο Παπατρέχας» (<span style="font-size:14px;">Αδαμαντίου Κοραή, Ο Παπατρέχας, εκδ. Ερμής «Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη», Αθήνα 1970, σ. 95, υποσ. 1</span>). Ο Βαρβάκης πρόσφερε στον Κοραή 8.000 γρόσια για τη συνέχιση των εκδόσεων του, αλλά ο Κοραής αρνήθηκε για να μη βγάλει το όνομα των Χίων από την προμετωπίδα των βιβλίων του.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 195.</p>
<p style="text-align: justify;">«Ο Κοραής δεν άφησε βιβλίο του που να μην αναφέρει, έστω και σε υποσημείωση, το όνομα του Ψαριανού, του μεγαλύτερου εθνικού ευεργέτη, όπως τον ονόμαζε».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 201.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-32"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">32</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">8.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1819</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Λόγιο Ερμή</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>32.</big></strong> Το 1819 ο Βαρβάκης δώρισε στους εκδότες του Λόγιου Ερμή 500 αργυρά φιορίνια. [<span style="font-size:12px;">Μετά από <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#181" target="_blank"><b>έρευνα στο διαδίκτυο</b></a>, ίσως η ισοτιμία της εποχής εκείνης να ήταν: 500 αργυρά φιορίνια = 16.000 γρόσια = 8.000 ρούβλια (;)</span>].</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 646-647.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-37"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">37</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">5.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1820</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Σχολείο Σινασό-Ναζιανζό</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>37.</big></strong> Αρχές του 1820 έδωσε στον συνεργάτη του Βασίλη Χατζηπολυκάρπου δέκα μεγάλα βαρέλια μαύρο χαβιάρι να τα πουλήσει και τα χρήματα (10.000 γρόσια) να το δωρίσει για να χτιστεί σχολή στη Σινασό (την Ναζιανζό, πατρίδα του Γρηγορίου του Θεολόγου). Το ιδρυτικό έγγραφο της σχολής συντάχθηκε στο Φανάρι στις 9 Ιανουαρίου 1821 και ότι από τα 15.000 γρόσια που συγκεντρώθηκαν τα 10.000 τα χορήγησε ο Βαρβάκης. [<span style="font-size:12px;">Μετά από <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#181" target="_blank"><b>έρευνα στο διαδίκτυο</b></a>, ίσως η ισοτιμία της εποχής εκείνης να ήταν: 10.000 γρόσια = 5.000 ρούβλια (;)</span>].</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-53"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">53</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">5.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ναύπλιο για ίδρυση Σχολής</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>53.</big></strong> Ο Βαρβάκης πρόσφερε ακόμη στο Ναύπλιο 25.000 ρούβλια για την ίδρυση Σχολής, εκτός του «Κεντρικού» στο Άργος που εκείνη την εποχή ανεγειρόταν με δημόσια συνεισφορά.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 248.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="01-60"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">60</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">1.080.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left"><strong>ρούβλια</strong></td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#bfcbd8"><strong>1824</strong></td>
<td width="322" valign="top" align="center"><strong>Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή</strong></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="_top"></a>
<a name="_klirodotima"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<center><table id="menuu" style="background-color:#b2cdbd;" border="1" cellpadding="6" cellspacing="0" width="98%">
<tr bgcolor="#b2cdbd"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big> 60. <big>Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή </big></big></strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table id="menuu" style="background-color:#b2cdbd;" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%">
<tr bgcolor="#b2cdbd"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="70%" bgcolor="#b2cdbd">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#klir"><strong>Το κληροδότημα</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b2cdbd"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b2cdbd">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#agosxo"><strong>Βαρβάκειος Αγορά και Σχολή</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b2cdbd"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b2cdbd">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#adr"><strong>Ο αδριάντας του Βαρβάκη</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="klir"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="66%">
<tr bgcolor="#b2cdbd"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="100%" bgcolor="#b2cdbd">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Το κληροδότημα</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<img alt="Ιωάννης Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqkoJKyyORR5gN7XCbnNXaRHjn4AtpJyMPSptMqlfXBvTH9bHzQF9JFsnGcy41UGBhAEFUIrkIOn5w4fAbcrejOSIeSJysfxWENz481YgWKO8UA2QPm_QrC-EQYBsD8aj7VUqCrOSpjowk/s1600/varvakis0_243.jpg" align="right" width="243" style="margin-right:0px; padding-left:6px;">
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης πριν αναχωρήσει από το Ταγκανρόγκ της νότιας Ρωσίας τον Μάιο του 1824 έκανε διαθήκη. Σε εκείνη τη διαθήκη όρισε 700.000 ρούβλια να χρησιμοποιηθούν για να ιδρυθεί Λύκειο στην Ελλάδα, σε όποιο μέρος θελήσει η Κυβέρνηση. Επίσης καθόρισε, από το παραπάνω ποσό, 100.000 ρούβλια να χρησιμοποιηθούν για την ανοικοδόμηση του κτιρίου, 40.000 ρούβλια για την αγορά βιβλίων και των αναγκαίων για την εκπαίδευση οργάνων, 10.000 ρούβλια για έπιπλα και τα υπόλοιπα 550.000 ρούβλια να κατατεθούν σε επίσημη Τράπεζα ώστε οι τόκοι να χρησιμοποιούνται για τους μισθούς των δασκάλων του Λυκείου. Στην συνέχεια, επειδή ένα μέρος από τις 700.000 ρούβλια ήταν χρήματα που του χρωστούσαν κάποιοι δανειστές του και δεν ήταν σίγουρος για το τελικό ποσό που θα κατάφερναν να συλλέξουν οι εκτελεστές της διαθήκης του, πρόσθεσε, ότι εάν μεν δεν συλλεχθεί ολόκληρο το παραπάνω ποσό τότε και το «κατάστημα του Λυκείου μέλλει γίνη ανάλογον», και εάν δε το τελικό ποσό είναι μεγαλύτερο των 700.000 τότε «τα περισσεύοντα να μεταχειρισθώσιν εις απολύτρωσιν αιχμαλώτων ελληνικών οικογενειών και εις βοήθειαν πτωχών ελληνικών οικογενειών» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 63-64</span>).</p>
;11
<div style=" background-color:#b2cdbd; font-family:Verdana; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">
<p style="text-align: justify;"> «Προς το Σεβαστό Βουλευτικό Σώμα!</p>
<p style="text-align: justify;"> »Επειδή για να καλλιεργηθούν οι τέχνες και οι επιστήμες στην Ελλάδα, είναι απόλυτη ανάγκη να βρεθούν μόνιμα έσοδα για μισθούς και διατροφή των αναγκαίων δασκάλων για ένα κεντρικό εθνικό σχολείο, γι’ αυτό, θέλοντας να ωφελήσω το έθνος μου προσφέρω 300.000 ρούβλια, τα οποία θα καταθέσω ‘αιωνίως’ στη Βασιλική Τράπεζα της Μόσχας. Ο τόκος τους 5%, 15.000 ρούβλια τα οποία προς το παρόν αντιστοιχούν σε 30.000 γρόσια, να δίδεται κάθε χρόνο μέσω τιμίων επιτρόπων, δύο που θα διορισθούν από εμένα, όσο ζω, στην Ελλάδα ή στην Ζάκυνθο, και άλλων δύο που θα διορισθούν από το Βουλευτικό Σώμα, μόνο για μισθούς και διατροφή των δασκάλων.</p>
<p style="text-align: justify;"> »Αυτό το αφιέρωμα, που θα παραμείνει αναπόσπαστο από οποιονδήποτε "εις αιώνα τον άπαντα", θα δίδεται (θα αρχίσει να δίδεται από την στιγμή που θα ολοκληρωθεί η κατασκευή του σχολείου, το οποίο θα ορίσει η Σεβαστή Διοίκηση προς το παρόν στο Άργος) κάθε χρόνο, όσο θα ζω εγώ, και όσο θα υπάρχει αυτή μου η κατάθεση στη Τράπεζα. Μετά τον θάνατο μου η Σεβαστή Διοίκηση θα διορίζει επιτρόπους ώστε να φροντίζει μόνο αυτή χωρίς να εμπλέκεται κανένας από τους κληρονόμους μου στις εκλογές των επιτρόπων.</p>
<p style="text-align: justify;"> »Παρέδωσα αυτό το έγγραφο, για να καταγραφεί στα πρακτικά της Σεβαστής Διοίκησης και να καταχωρηθεί στα Αρχεία του Ελληνικού Έθνους. </p>
<p style="text-align: justify;"> »Με όλον το σέβας</p>
<p style="text-align: justify;"> »ο πρόθυμος πατριώτης</p>
<p style="text-align: justify;"> »Ιωάννης Βαρβάκης.</p>
<p style="text-align: justify;"> »Εν Ναυπλίω, τη 8 Νοεμβρίου 1824»</p>
<p style="text-align: right;"> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 62-63</span>).</p>
</div>
<p style="text-align: justify;">Το έγγραφο αυτό, ο γραμματέας του Βαρβάκη, το είχε συντάξει από τις 8 Νοεμβρίου 1824. Τα «Ελληνικά Χρονικά» του Μεσολογγίου, στις 14 Ιανουαρίου 1825, δημοσίευσαν αυτό το έγγραφο που κατέθεσε ο Βαρβάκης προλογίζοντάς το ως εξής: <strong>«Στην Εφημερίδα της Διοίκησης, ο Φίλος του Νόμου, διαβάζουμε την παρακάτω επιστολή του Φιλογενέστατου Πατριώτη κυρίου Ιωάννη Βαρβάκη ...»</strong> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#44" target="_blank">Ελληνικά Χρονικά</a>, Μεσολόγγιον 14 Ιανουαρίου 1825, αρ.τεύχ. 4, Δεύτερον έτος, σελ. 4</span>).</p>
<a name="b15"></a>
<p style="text-align: justify;"> Στις 21 Δεκεμβρίου 1824, επιστρέφοντας στη Ρωσία, ο Βαρβάκης στάθμευσε στη Ζάκυνθο. Η υγεία του ήταν σε άσχημη κατάσταση και παρέμεινε εκεί για να αναρρώσει. Τα μεσάνυχτα της 8ης Ιανουαρίου 1825 αισθάνθηκε να χειροτερεύει και ζήτησε να συντάξει συμπληρωματική διαθήκη. Σε αυτή τη τελευταία του διαθήκη παραγγέλνει στον φίλο του και εκτελεστή και της προηγούμενης διαθήκης του, καπετάνιο Ιωάννη Παντελεήμονα Μπόζο, να καταθέσει αμέσως στη Βασιλική Τράπεζα της Μόσχας, τα 300.000 ρούβλια που εγγράφως είχε υποσχεθεί από τον Νοέμβριο του 1824 στο Βουλευτικό, στο Ναύπλιο. Η θεμελίωση του Βαρβάκειου πραγματοποιήθηκε στις 21 Απριλίου 1857 με την παρουσία του Όθωνα. Το κληροδότημα του Βαρβάκη διασώθηκε χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες του φίλου του και πρώτου εκτελεστή της διαθήκης του, Ιωάννη Μπόζου, ο οποίος επίσης δώρισε στην Ελλάδα 150.000 ρούβλια.</p>
<p style="text-align: justify;"> Γράφει ο Γούδας για τον, φίλο του Βαρβάκη και κύριο εκτελεστή των δύο διαθηκών του, Ιωάννη Μπόζο: «Και στις δυο διαθήκες ορίζεται εκτελεστής ο Ιωάννης Π. Μπόζος [τον οποίο ο Βαρβάκης ονομάζει γενικό του νομικό επίτροπο] ο οποίος κληροδότησε στο έθνος όλη του την περιουσία που έφτανε το 100.000 ρούβλια. Από αυτό το κληροδότημα τελειοποιήσαμε κι εμείς τις επιστημονικές μας γνώσεις στην Ευρώπη και νιώθουμε το καθήκον να αναφερθούμε εκτενώς σε αυτόν, αλλά δυστυχώς η μόνη βιογραφική πληροφορία είναι ότι αυτός καταγόταν από την Πελοπόννησο. Πάντως αυτό μόνο αρκεί για να τον θυμόμαστε ότι αυτός μόνος του διέσωσε την περιουσία του Βαρβάκη. ... Το ότι ο Μπόζος έσωσε το κληροδότημα του Βαρβάκη μαρτυρείται από τον ογκώδη φάκελο της αλληλογραφίας του που υπάρχει στο υπουργείο παιδείας και από την διαθήκη του: “Σύμφωνα με επιστολή μου που έστειλα στην Αθήνα στις 10 Ιανουαρίου 1840 ... Αναφορικά με την υπόθεση του μακαρίτη Βαρβάκη, πρώτον, μετά τις διεκδικήσεις [από τους δανειολήπτες] διασώθηκαν 479.520 από τον Βσέβολοσκι και 300.000 από τους Κουτζουμπέιδες, συν τα 300.000 που βρίσκονταν ήδη στη Τράπεζα της Μόσχας οπότε το συνολικό ποσό είναι 1.080.000. Όλα αυτά, για να εκπληρωθούν οι επιθυμίες του μακαρίτη κυρίου Ιωάννη Βαρβάκη, έχουν κατατεθεί υπέρ της νεολαίας της Ελλάδας. Δεύτερον ... και όσα θα μαζευτούν από την πώληση του σπιτιού που ζω, το λιγότερο 12.000 ρούβλια και ... όλα συμποσούμενα είναι περισσότερα από 50.000 ρούβλια και να κατατεθούν μετά τον θάνατο μου υπέρ της Ελλάδας. Ιωάννης Μπόζος”» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, σ. 189-192</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> Το κείμενο της διαθήκης του Ιωάννη Μπόζου που έχει υπ’ όψη του ο Γούδας υπάρχει στο Μητρώο Κληροδοτημάτων (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#66" target="_blank">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 23-30</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Διαβάζουμε στην πτυχιακή εργασία της Δήμητρας Καρδακάρη: «Η άνοδος της Ελληνόκτητης εμπορικής ναυτιλίας στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μαύρη Θάλασσα τον 18ο αιώνα: Η περίπτωση του Ιωάννη Βαρβάκη»:</p>
<a name="1841"></a>
<div style="background-color:#b2cdbd; font-family:Verdana; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">
<p style="text-align: justify;"> Το 1841 ο Ιωάννης Μπόζος, σε επιστολή του, περιγράφει τις περιπέτειες που πέρασε προκειμένου να εξασφαλίσει το κληροδότημα του φίλου του Βαρβάκη. <big><b>Μετά το θάνατο του Βαρβάκη, μόλις ο Μπόζος προχώρησε στην πραγματοποίηση της εντολής του, η κόρη του Μαρία Κομνηνού-Βαρβάκη, παρά την ρητή εντολή του πατέρα της, «διατάσσω την θυγατέρα μου μηδέν να απαιτή και εις μηδέν να αναμειγνύεται»</b></big> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 63</span>), <big><b>προχώρησε στην προσβολή της διαθήκης, θεωρώντας πλαστά τα έγγραφα που είχαν παρουσιαστεί από τον Μπόζο και διεκδικούσε τα χρήματα του πατέρα της ως μοναδική κληρονόμος της περιουσίας του.</b></big> Για ένα διάστημα δέκα περίπου χρόνων, ο Μπόζος περιπλανιόνταν από την Βαρσοβία, στην Πετρούπολη και την Μόσχα, προκειμένου να αποδείξει ότι η διαθήκη του Βαρβάκη ήταν νόμιμη και ότι ο ίδιος είχε την πληρεξουσιότητα να προβεί στην άμεση εκτέλεσή της. Τελικά δικαιώθηκε μετά την παρουσία του στο βασιλικό συμβούλιο, όπου επικυρώθηκε η γνησιότητα της διαθήκης από τον τσάρο Νικόλαο Α΄. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κωνσταντίνος Βαρβάκης, Η Ελλάδα των Ευεργετών. Ιωάννης Βαρβάκης, με την ευγενική χορηγία του ΟΠΑΠ. Επίσης: Επιστολή Ιωάννου Παντελεήμωνος Μπόζου, επιτρόπου του αοιδίμου Ιωάννου Ανδρέου Βαρβάκη, Περί της σχολαζούσης περιουσίας αυτού και της ανεγέρσεως σχολείου ναυτικού εις την νήσον Αίγιναν, Αθήνα 1841, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη</span>)</p>
<p style="text-align: justify;"> <big><b>Τα προβλήματα όμως για τον Ιωάννη Μπόζο δεν σταμάτησαν εκεί, είχε να αντιμετωπίσει και την διαφθορά της ελληνικής κυβέρνησης,</b></big> καθώς «οι κύριοι χρεοφειλέται του μακαρίτου Βαρβάκη, είτε αφ’ εαυτού των, είτε από τους διώκτας μου παρακινούμενοι, εδυστρόπησαν εις την έγκαιρον πληρωμήν των οφελημάτων των, κ’ εκ τούτου επήγασε δευτέρα αιτία κρισολογιών, δεύτεροι κόποι και ταλαιπωρίαι δια της καταχρήσεως των κριτών. Αλλά αυτοί οι οφειλέτες καταδικάστηκαν να πληρώσουν, ο άλλος με τα διπλά από αυτό το κεφάλαιο, άλλος μόνο το κεφάλαιο και άλλος έτυχε όπως έτυχε κατά την κατάστασίν του» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κωνσταντίνος Βαρβάκης, Η Ελλάδα των Ευεργετών. Ιωάννης Βαρβάκης, με την ευγενική χορηγία του ΟΠΑΠ. Επίσης: Επιστολή Ιωάννου Παντελεήμωνος Μπόζου, επιτρόπου του αοιδίμου Ιωάννου Ανδρέου Βαρβάκη, Περί της σχολαζούσης περιουσίας αυτού και της ανεγέρσεως σχολείου ναυτικού εις την νήσον Αίγιναν, Αθήνα 1841, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Μετά το πέρας των προβλημάτων συγκεντρώθηκαν τα χρήματα και στάλθηκε με άδεια του Τσάρου στην Ελλάδα το πόσο των 245.000 ρουβλιών σε χαρτονομίσματα, τα οποία αργότερα αποδείχθηκε ότι διαρπάχθηκαν υπό «αισχροκερδών και αρπαγών ανθρωπάριων, αντί να χρησιμεύσουν εις τα ανάγκας της ταλαιπώρου Ελλάδος». <big><b>Ο Ιωάννης Μπόζος υπήρξε ένας ιδιαίτερα μαχητικός και επίμονος άνθρωπος που διακρίνονταν με την σειρά του για τον πατριωτισμό του, αφού και ο ίδιος κληροδότησε όλη την περιουσία του περίπου 150.000 ρούβλια στο ελληνικό δημόσιο.</b></big> Μέσα από την επιστολή του φαίνεται, ο αγώνας που έκανε για να τηρήσει πιστά τις εντολές του φίλου του Βαρβάκη, και επίσης, η απογοήτευσή του για την αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης το 1838. Διαπιστώνει ότι ενώ: «Άλλα κράτη, πολύ περισσότερον εκτεταμένα, τοιαύτα θεάρεστα πράγματα, τα εγκολπώνονται και τα τελειώνουσιν, όσο είναι το δυνατόν τάχιστα, εις δε την Ελλάδαν βλέπω όλα τα ενάντια». Με την επιστολή του προσπάθησε να δημοσιοποιήσει την κατάσταση και να εκθέσει τους εμπλεκόμενους με την διαθήκη φορείς, ώστε να αποτρέψει μια πιθανή σπατάλη των χρημάτων του κληροδοτήματος. <big><b>Χρειάστηκε να περάσουν 30 χρόνια για να αξιοποιηθεί το κληροδότημα του Βαρβάκη και αυτό μέσα από ένα μαραθώνιο τραπεζικών συναλλαγών, όπου η διαφθορά του ελληνικού δημοσίου θα προσποριστεί παράνομα μεγάλο μέρος χρημάτων.</b></big> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κωνσταντίνος Βαρβάκης, Η Ελλάδα των Ευεργετών. Ιωάννης Βαρβάκης, με την ευγενική χορηγία του ΟΠΑΠ. Επίσης: Επιστολή Ιωάννου Παντελεήμωνος Μπόζου, επιτρόπου του αοιδίμου Ιωάννου Ανδρέου Βαρβάκη, Περί της σχολαζούσης περιουσίας αυτού και της ανεγέρσεως σχολείου ναυτικού εις την νήσον Αίγιναν, Αθήνα 1841, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη</span>).</p>
<p style="text-align: right;"> <span style="font-size:14px; color:#5e4837;">Από την εργασία της Δήμητρας Καρδακάρη: «Η άνοδος της Ελληνόκτητης εμπορικής ναυτιλίας στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μαύρη Θάλασσα τον 18ο αιώνα: Η περίπτωση του Ιωάννη Βαρβάκη», σελ. 71-72 - <a href="http://marehist.gr/download.php?f=/dissertations/kardakari_full.pdf" target="_blank">http://marehist.gr</a></span></p>
</div>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Αποσπάσματα από τις δύο διαθήκες του Βαρβάκη, στο Ταγκανρόγκ 22-5-1824 και στη Ζάκυνθο 10-1-1825, και το έγγραφο που διαβάστηκε στο Ναύπλιο στις 20-11-1824, βρίσκονται στο Μητρώο Κληροδοτημάτων (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 62-67</span>) και στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Διαθήκη Ιωάννου Βαρβάκη στο Κ.Π Ζαβιτζιάνου, Αρχεία Εθνικών Ευεργετών. Μέρος Α΄, Τεύχος Β΄, Αθήνα 1929. Ιστορικό Αρχείο Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> <strong><big>Το 1909 η Ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει μητρώο κληροδοτημάτων. Το μητρώο ολοκληρώθηκε το 1928!</big></strong> Το «Μητρώον των εις την άμεσον διαχείρησιν και των εις την εποπτείαν του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων υπαγομένων Κληροδοτημάτων Τόμος Πρώτος Παλαιάς Ελλάδος, Αθήναι 1929», <strong>από τη σελίδα 59 μέχρι την 67, που αναφέρεται στον Βαρβάκη</strong>, περιέχει:
<br />1. Την ιστορική εξέλιξη του κληροδοτήματος μέχρι το 1928.
<br />2. Το έγγραφο που διαβάστηκε στο Βουλευτικό, στο Ναύπλιο τον Νοέμβριο του 1824.
<br />3. Αποσπάσματα από τη διαθήκη που συνέταξε ο Βαρβάκης στο Ταγκανρόγκ στις 22 Μαΐου 1824, πριν αναχωρήσει για την Ελλάδα.
<br />4. Το έγγραφο που συνέταξε ο Συμβολαιογράφος Διονύσιος Ζαπραντινός στη Ζάκυνθο στις 10-1-1825 και
<br />5. Την τελευταία διαθήκη του Βαρβάκη στη Ζάκυνθο 10-1-1825. </p>
<p style="text-align: justify;">Τελειώνοντας την αναφορά του στις δωρεές του Βαρβάκη ο αρθρογράφος του Λόγιου Ερμή καταλήγει: <span style=" background-color:#b2cdbd; font-family:Verdana; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Οι αναγνώστες είδαν ότι ο άριστος αυτός ευεργέτης της ανθρωπότητας από την στιγμή που απέκτησε περιουσία, κάθε χρόνο σχεδόν κάμνει κι ένα θεάρεστο κοινωφελές έργο. Δεν έχουμε αναφέρει για τις τόσες άλλες πέτρινες εκκλησίες που έχτισε ‘εις τα χωρία του’, ούτε για τα ιερά σκεύη και τα υπόλοιπα αναγκαία με τα οποία τις προίκισε πλουσιοπάροχα, ούτε για τα επιμέρους βοηθήματα που συνεχώς σκορπίζει στις καλύβες των φτωχών ανθρώπων και στις φυλακές. Ο Βαρβάκης ζει με ταπεινή απλότητα και δεν υπερηφανεύεται για τον πλούτο του, αλλά ανοίγει τις αποθήκες και τη καρδιά του με έργα φιλανθρωπίας και συχνά αναζητεί ο ίδιος όσους έχουν ανάγκη, δεν περιμένει να έρθουν σ’ αυτόν. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι ο κ. Βαρβάκης σε κάθε εκκλησιαστική γιορτή πηγαίνει μόνος, χωρίς συνοδεία, στα σπίτια των φτωχών, στα νοσοκομεία, στις φυλακές και δίνει τα δώρα της ευσπλαχνίας του. Η ευσπλαχνία θερμαίνει τη ψυχή για φιλανθρωπίες και αποτινάζει από την καρδιά τα σκύβαλα της φιλαυτίας που καταπνίγει κάθε ευγενικό αίσθημα. Για τον προσωπικό χαρακτήρα του κ. Βαρβάκη, όλοι όσοι τον γνωρίζουν τον περιγράφουν ως εικόνα του Χριστιανού. Σ’ αυτόν βρίσκονται ενωμένα όλα τα προτερήματα που καθιστούν τον άνθρωπο σεβαστό και <strong>αξιέραστο</strong>. Είναι δίκαιος, πιστός στο λόγο του, γενναίος, σταθερός στους σκοπούς του, φιλάνθρωπος, <strong>θεοσεβής χωρίς δεισιδαιμονίες</strong>, ανοιχτοχέρης χωρίς άσκοπες δαπάνες, οικονόμος χωρίς φιλαργυρία· συμπαθής προς τις ατυχίες των διπλανών του, σταθερός στη φιλία, πατέρας γι’ αυτούς που έχει στη δούλεψή του. Όλοι τον σέβονται αλλά αυτός καταφρονεί τις κοσμικές δόξες και τη φήμη».</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank">«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</a>, σσ. 646-656, και
<br> Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank">«Βίοι Παράλληλοι»</a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 177-178</span>)</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="agosxo"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="66%">
<tr bgcolor="#b2cdbd"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="100%" bgcolor="#b2cdbd">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Βαρβάκειος Αγορά και Σχολή</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/84/Barbakeios_Sxoli_1867_003.JPG" target="_blank"><img alt="Οικία Βαρβάκη στο Ταγκανρόγκ" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE2Pen9pH1Uwu_TAqW5Se6KJ_g-9KsP-3oy-IirWPczoDSkvAOz6jjldlLZNFB-iuR1kJhlB4Navnpo3QeTEBtSusxfSHBcz2y6c2l_t3uw0UWgLEV5Bqr-KFVQSV-xlIBWFg5HuiOeD4j/s1600/Barbakeios_Sxoli_1867_300.jpg" align="right" width="300" style="padding-left:6px;"></a>
<p style="text-align: justify;">Με βασιλικό διάταγμα της 9ης Ιουνίου 1856, καθορίσθηκε ως ο πλέον κατάλληλος χώρος ένα οικόπεδο στο κέντρο της Αθήνας που οριζόταν από τις οδούς Αθηνάς, Σωκράτους, Αρμοδίου και Αριστογείτονος. Η θεμελίωση του κτηρίου πραγματοποιήθηκε στις 21 Απριλίου 1857 με την παρουσία του βασιλιά Όθωνα. Την εκπόνηση των σχεδίων και την επίβλεψη του έργου ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Παναγιώτης Κάλκος, ο οποίος κατόρθωσε, το 1859, να δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίσμα. Στο κτίσμα αυτό πρωτολειτούργησαν το 1860 ένα «Ελληνικόν Σχολείον» (κατώτερο δευτεροβάθμιο) και ένα «Κλασσικόν Γυμνάσιον» (ανώτερο δευτεροβάθμιο), με τρεις και τέσσερις τάξεις αντιστοίχως, που ονομάστηκαν «Βαρβάκεια». Το κτίριο ήταν διώροφο νεοκλασικού ρυθμού, με πρoπύλαιο που είχε στην πρόσοψη τέσσερεις κίονες ιωνικού ρυθμού. Το 1865 η επιτροπή με τα υπόλοιπα χρήματα του κληροδοτήματος αγοράζει τα γύρω από το σχολείο οικόπεδα με σκοπό να επεκταθεί το διδακτίριο. Αν και η διοίκηση του σχολείου επιθυμούσε να καθαρίσει ο χώρος γύρω από το εκπαιδευτήριο από μικροπωλητές, κάτι τέτοιο φάνηκε ακατόρθωτο.</p>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="480">
<tr><td width="480"><div style="text-align: center;">
<iframe width="480" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/Lsoi08Zah_s" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
</div></td></tr></table></center></div>
<p style="text-align: justify;">Το 1860 με το νέο σχέδιο πόλης είχε προταθεί να απομακρυνθεί από την περιοχή η δημοτική αγορά προκειμένου να γίνουν αρχαιολογικές ανασκαφές. Το 1870 το Δημοτικό Συμβούλιο εγκαταλείπει την πρόταση για μετεγκατάσταση της αγορά αφενός λόγω έλλειψης χρημάτων για απαλλοτριώσεις και χώρου, αλλά κυρίως λόγω της αποκαλούμενης «καταστροφής πολλών συμφερόντων».Το 1876 ο Δήμος Αθηναίων εκδίδει ψήφισμα για την ανέγερση σύγχρονης αγοράς με την κατάργηση της πλατείας που υπήρχε εκεί. Τελικά η δημοτική Αγορά ολοκληρώθηκε με πολλές οικονομικές δυσκολίες το 1884. Το κτίριο της αγορά έχει συμμετρική ορθογώνια κάτοψη και στο κέντρο μεγάλη στεγασμένη εσωτερική αυλή. Περιλαμβάνει 73 καταστήματα που άλλα είναι εσωτερικά και άλλα εξωτερικά. Η μορφή της είναι έντονα επηρεασμένη από κεντρικές αγορές της Ιταλίας. Η λειτουργία της κεντρικής δημοτικής αγοράς θα δώσει χρώμα στην οδό Αθηνάς και θα γεμίσει τον χώρο γύρω από τα σκαλιά του Βαρβακείου με παράγκες μικροπωλητών. Η Κεντρική Αγορά της Αθήνας αποκαλείται από την αρχή της δημιουργίας της Βαρβάκειος χωρίς να έχει καμία σχέση με τον Βαρβάκη.</p>
<p style="text-align: justify;">Στις 6 Οκτωβρίου 1886 ιδρύθηκε, με βασιλικό διάταγμα, το «Βαρβάκειον Λύκειον», ένα νέου τύπου σχολείο που ακολουθούσε το πρότυπο των γερμανικών Realgymnasien, δηλαδή των Πραγματικών (=Πρακτικών) Γυμνασίων. Το καινούργιο Λύκειο ήταν επτατάξιο (με ενωμένες τις τρεις τάξεις του Ελληνικού σχολείου και τις τέσσερις του Γυμνασίου), στεγάστηκε αρχικά σ’ ένα μεγάλο κτίριο επί της οδού Βουλής 7 και τα μαθήματά του ξεκίνησαν στο τέλος Οκτωβρίου 1886. Στην οδό Βουλής το Βαρβάκειο (Πρακτικό) Λύκειο έμεινε για 25 ολόκληρα χρόνια, καθώς στο κεντρικό κτίριο της οδού Αθηνάς στεγάζονταν ήδη τα τέσσερα κλασικά δευτεροβάθμια σχολεία και οι προσπάθειες να βρεθεί άλλος χώρος στέγασης σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας δεν καρποφόρησαν. Τελικά, το 1911, αποφασίστηκε η μετακίνηση του Α΄ Βαρβακείου (Κλασικού ) Γυμνασίου στο Παγκράτι (ως Ζ΄ Γυμνάσιο Αθηνών) και του Β΄ Βαρβακείου (Κλασικού ) Γυμνασίου στα Πατήσια (ως Η΄ Γυμνάσιο Αθηνών), οπότε το Βαρβάκειο (Πρακτικό) Λύκειο εγκαταστάθηκε στο φυσικό του χώρο, στο διδακτίριο, δηλαδή, που είχε κτιστεί με χρήματα προερχόμενα από το κληροδότημα του Βαρβάκη.</p>
<p style="text-align: justify;">Το 1915 το κτίριο της οδού Αθηνάς επιτάχθηκε, αρχικά από τον στρατό και αργότερα από τη Χωροφυλακή. Έτσι, οι μαθητές του Βαρβακείου Πρακτικού Λυκείου φιλοξενήθηκαν στα κτήρια άλλων αθηναϊκών σχολείων έως το 1919, οπότε ο καθηγητής Σχεδίου Ζαν Ζακ Πικ, μέλος επιτροπής Γάλλων καθηγητών που τους είχε καλέσει ο πρωθυπουργός Βενιζέλος για να υποβάλλουν προτάσεις σχετικά τη βελτίωση του προγράμματος σπουδών στα πρακτικά λύκεια, πέτυχε την επαναφορά του σχολείου στο κτίριο της οδού Αθηνάς.</p>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLHhXVeyvOQv1gsOQ-SLgRIAv0wau-2tDOu6s65LstNjKoy_mxemsbXW9zIWVq1XaZQs8sGa1CLFYH9cW3Fq9rFDMVh5LR3l5WfM5dvsIBAYqnlbbjDKCe_BplDVdPkkY5aOyBas_eBLP9/s1600/varsxoli1946.jpg" target="_blank"><img alt="Βαρβάκειος Σχολή 1867" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAa5ZXwILCEH3XYZFkYGAsfgQOMZFy1FJrgkXfU2N49qrkUQqyvpNGV_suq8JxbzqQ-q1kCLpsZ4vuYhaSOQNdmspjk1ALhDB3h8Lw_VSuuUDhpYUEki1XevpsdOkX15TmFsZzHJJAF1Ly/s1600/varsxoli1946_300.jpg" align="right" width="300" style="margin-right:0px; padding-left:6px;"></a>
<p style="text-align: justify;">Το 1939 ο δήμαρχος Κ. Κοτζιάς προώθησε αναγκαστικό νόμο για την εκποίηση του οικοπέδου του σχολείου και την μετεγκατάστασή του σε άλλον χώρο. Η κατοχή παγώνει τα σχέδια. Το Βαρβάκειο φιλοξενεί για μεγάλη περίοδο άστεγους από τον βομβαρδισμό του Πειραιά. Στα Δεκεμβριανά το κτίριο πυρπολείται ολοσχερώς. Παρά τις αντιρρήσεις των αρχιτεκτόνων, το κτίριο αρχίζει να κατεδαφίζεται στις αρχές του 1950. Το Βαρβάκειο για μια περίοδο συστεγάζεται με άλλα σχολεία ώσπου να εγκατασταθεί στα τωρινά του κτίρια στο Ψυχικό.</p>
<p style="text-align: justify;">Το 1953, με το αριθμ. 2562/31-8-1953 Νομοθετικό Διάταγμα, ιδρύεται το «Βαρβάκειον Ίδρυμα», στο οποίο περιέρχεται ολόκληρη η περιουσία του κληροδοτήματος Βαρβάκη και το κτίριο της αγοράς μετά της περιοχής αυτού, με τον σκοπό να ιδρυθεί Νέο Εκπαιδευτήριο της Βαρβακείου Προτύπου Σχολής και του Διδασκαλείου Μέσης Εκπαιδεύσεως. Το 1957 παραχωρήθηκε από το κράτος ένα οικόπεδο στο Ψυχικό, στη συμβολή των οδών Μουσών και Παπαδιαμάντη, για την δημιουργία του νέου κτιρίου της Βαρβακείου Σχολής, όπου, το 1982, εγκαταστάθηκε πραγματικά το σχολείο. Τρία χρόνια αργότερα, με τον νόμο 1566, η δευτεροβάθμια εκπαίδευση χωρίστηκε σε δύο ανεξάρτητες βαθμίδες (γυμνάσιο-λύκειο), τα πρότυπα καταργήθηκαν και τη θέση πήραν τα πειραματικά σχολεία. Έτσι, προέκυψαν το Βαρβάκειο Πειραματικό Γυμνάσιο και το Γενικό Πειραματικό Λύκειο της Βαρβακείου Σχολής. Από το 2011, με τον Ν. 3986/2011 (ΦΕΚ 118/Α/24-5-2011), το Γυμνάσιο και το Λύκειο της Βαρβακείου Σχολής λειτουργούν ως Πρότυπα Πειραματικά σχολεία.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: center; font-size:14px; color:#5e4837;"><a href="http://www.varvakeionidryma.gr/index.php/varvakio-idrima/history" target="_blank">http://www.varvakeionidryma.gr</a> και <a href="http://tvxs.gr/news/blogarontas/o-barbakis-tis-agoras" target="_blank">http://tvxs.gr</a></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="adr"></a>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="66%">
<tr bgcolor="#b2cdbd"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="100%" bgcolor="#b2cdbd">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Ο αδριάντας του Βαρβάκη</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzoynpZjyBb3YKwAsJIDZPBBgEwOmcoXTXX4pNbvwvV8QP_oz3lyF2fzER-mPJbv0V0BLycJ-Unfzq0W8r5GmFKDZQz6tB9sVb00VMFMelLztKvn8ygrbhyphenhyphendZR0wPibKeWq7s_gmqABfC2/s1600/varvakiszap.jpg" target="_blank"><img alt="Βαρβάκειος Σχολή 1867" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6K2d15M3sgMf90EQ-i3X_dwb0rS5chILBMUWAtLp6f42G4LqFR3R34Lk52sF27NPwKhrep9Qxzv6xH1x9zmIWsgL7w_UWLVMV5_Y0wORPJWIqOhYyfi-ymw6vOXa9DvGX65XjKqhGOrxf/s1600/varvakiszap_250.jpg" align="right" width="250" style="margin-right:0px; padding-left:6px;"></a>
<p style="text-align: justify;">Στον κεντρικό Κήπο του Ζαππείου υπάρχει ανδριάντας του Βαρβάκη. Το 1872 η κυβέρνηση ανέθεσε την φιλοτέχνηση του στον γλύπτη Λ. Δρόση έναντι ποσού 85 χιλιάδων δραχμών. Τα επίσημα αποκαλυπτήρια του αγάλματος έγιναν το 1890. Το άγαλμα του Βαρβάκη βρίσκεται σε κεντρικό βάθρο. Η μορφή του αποδίδεται όρθια και επιβλητική με το σώμα ελαφρά στραμμένο στα αριστερά. Στο δεξί του χέρι κρατάει την διαθήκη με την οποία δώρισε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό κράτος. Στις γωνίες του βάθρου τοποθετούνται ολόσωμα γυναικεία γλυπτά μικρότερου μεγέθους με αλληγορική σημασία ως αναφορά στην ζωή και στην προσωπικότητα του Βαρβάκη. Απεικονίζουν την Ελευθερία, τη Ναυτιλία, την Τέχνη και τη Βιομηχανία. Μοντέλο για την φιλοτέχνηση των μορφών υπήρξε η σύζυγος του καλλιτέχνη.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: center; font-size:14px; color:#5e4837;"><a href="http://tvxs.gr/news/blogarontas/o-barbakis-tis-agoras" target="_blank">http://tvxs.gr</a></p>
</center>
</td></tr></tbody></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
</td></tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="4" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJuQmLvzC1Z7SAitM572D78z1Q5VILxyGmINHSaoLNbvYxL3rqHU6mZNC4oeknrxv51dpCJZrE9CTpLqeXr5Xtgvhf3RpgUqh2c-SNHLjDGSfg5lBwCuhEO-9kVc3kNqUeY6zNyLez-cht/s1600/tablebg3.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#d9bab7"><td style="font-weight:bold;" align="center">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">1.479.900</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Για τον Αγώνα του 1821</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">ΑΓΩΝΑ</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#d9bab7"><td>
<a name="02-38"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">38</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">100.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1821</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Φιλική Εταιρεία, 3-3-1821</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>38.</big></strong> Από ανέκδοτο χειρόγραφο του Σταμάτη Κουμπάρη μαθαίνουμε: «Τον Φεβρουάριο του 1821, το πρώτο Σάββατο της αγίας μεγάλης Τεσσαρακοστής του Αγίου Θεοδώρου, έλαβα επιστολή από τον Αλ. Υψηλάντη ο οποίος μου έγραφε: ‘Αδελφέ Σταμάτη Κουμπάρη! Είναι καιρός, ήρθε η ώρα που θα αποφασισθεί η τύχη της Πατρίδας μας και των αδελφών μας ...αφήνουμε την γη της Ρωσίας και περνάμε στο Ιάσιο. Εκεί τα έχω προετοιμάσει όλα και την πρώτη Κυριακή της Αγίας Τεσσαρακοστής, που ονομάζεται της Ορθοδοξίας, υψώνω στο Ιάσιο την Σημαία της ελευθερίας της πατρίδας μας ...ειδοποίησε τους εκεί αδελφούς μας να τρέξουν στο στάδιο του αγώνα». Μόλις έλαβα την επιστολή, ήταν Σάββατο και έφευγε ταχυδρομείο για Ταγκανρόγκ, γράφω προς τους εκεί αδελφούς μας: «Φίλοι και αδελφοί Έλληνες πατριώτες! Αύριο στο Ιάσιο υψώνεται η Σημαία της ελευθερίας της Πατρίδας μας από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Νέοι τρέξτε, πλούσιοι βοηθήστε, γέροντες παρακινήστε ...». Την υπέγραψα και την έστειλα στον Νικόλαο Πλέσο. Όταν πήρε την επιστολή ο Πλέσος πήγε στο καφενείο που συχνάζαν οι Έλληνες τους την διάβασε και όλοι μαζί πήγαν στον γερό-Βαρβάκη, σπίτι του. Μόλις διάβασε αυτός την επιστολή είπε στον γραμματικό του να στείλει στην εφορία του αγώνα, στον ταμία Ιωάννη Αμβρόσιο 100.000 ρούβλια. Από τις 3 Μαρτίου 1821 μέχρι την 1η Ιανουαρίου 1822 είχαν μαζευτεί 160.590 αργυρά νομίσματα, από τα οποία 46.150 μένουν στο ταμείο για να διατεθούν για τη νεοσχηματισμένη ελληνική κυβέρνηση. Ο Βαρβάκης επιπλέον οργανώνει με εθελοντές από το Ταγκανρόγκ ένα λόχο στρατιωτών, τους οπλίζει, τους δίνει όλα τα απαραίτητα και αναχωρούν για τη Μολδαβία».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 210-211.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-39"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">39</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">1.000.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1821</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Στον Υψηλάντη για τον Αγώνα</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>39.</big></strong> Σε επιστολή που διασώζει ο Λάιος, γράφονται τα εξής: “Χθες διαβάστηκε εδώ στην Ελληνική Λέσχη της Οδησσού προκήρυξη του Υψηλάντη, όπου καλεί όλους τους Έλληνες να βοηθήσουν όπως μπορούν ...Προσήλθαν μέχρι σήμερα 2.000 εθελοντές. ...Ένας Έλληνας από το Ταγκανρόγκ πρόσφερε 1.000.000 ρούβλια, ο κ. Κουμπάρης 300.000, ο Ιγγλέσης 4.000 δουκάτα και από τα μικρότερα ποσά μαζεύτηκαν 100.000 ρούβλια. Αυτός ο λαός έχει τόσο παλαβώσει, σαν να βρισκόντουσαν οι Τούρκοι απ’ έξω από την Οδησσό” (<span style="font-size:14px;">Δημ. Γρ. Σπανού, Ψαριανοί αγωνισταί, Αθήναι 1967, σ. 53</span>). «Εκτός από τα 100.000 ρούβλια έστειλε στον Αλέξανδρο Υψηλάντη άλλα 1.000.000 ρούβλια για την αγορά εξοπλισμού και πολεμικών προετοιμασιών».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Κουτουξιάδου Αικατερίνη, Η έννοια και τα βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού ευεργετισμού τον 19ο αιώνα στο χώρο της εκπαίδευσης. Το παράδειγμα του Ιωάννη Βαρβάκη, «ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ», Τεύχος 105-106 (Ιανουάριος-Ιούνιος 2013), σελ. 137, υποσημ. 18 - <a href="http://www.taekpaideutika.gr/ekp_105-106/10.pdf" target="_blank">http://www.taekpaideutika.gr</a></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-4142"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">412</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">75.800</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1821</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Για τον Αγώνα</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>41-42.</big></strong> Σε επιστολή του Γεωργίου Κομιζόπουλου που στέλνει από τη Μόσχα (9 Αυγούστου 1821) στον αδελφό του Αντώνιο διαβάζουμε: «Σύμφωνα με προφορική εντολή που μου έδωσε ο κύριος Ιωάννης Βαρβάκης, η θέληση του είναι το ποσό που βρίσκεται στα χέρια σας (67.800 ρούβλια και 2.681 ολλανδικά δουκάτα), να διατεθεί για αγορά πυροβολικού. ...πυροβόλων ολκής 6 ρωσικών λιτρών, μυδροφυσίγγια, όλα για 50 έως 60 βολές. Ο αριθμός των κανονιών με τον εφοδιασμό τους δεν είναι περιορισμένος, παρά θα κανονισθεί σύμφωνα με το ποσό που προορίζεται γι’ αυτό το σκοπό. Ως προς το μέγεθος πρέπει να κανονίσετε, ώστε να μεταφέρονται εύκολα στις ορεινές περιοχές της Ελλάδος. ...φροντίστε να βρείτε στη Βιέννη ή στην Ιταλία ή στη Γαλλία 2-3 ικανούς αξιωματικούς του πυροβολικού, αν είναι δυνατό πατριώτες μας ή τουλάχιστον ξένους ευνοϊκά διατεθειμένους υπέρ των Ελλήνων. Οι αξιωματικοί αυτοί πρέπει όχι μόνο να χρησιμοποιήσουν αμέσως το πυροβολικό εναντίον του εχθρού, αλλά πρέπει συγχρόνως να εκπαιδεύσουν νέους συμπατριώτες μας. [Όταν τα ετοιμάσετε αυτά] να αποπλεύσετε για την Πελοπόννησο και να τα προσφέρετε στο Συμβούλιο των Ελλήνων ως δώρο εξ ονόματος του Βαρβάκη. Ζητήστε απόδειξη παραλαβής και στείλτε την εδώ σε 3-4 αντίγραφα, από διαφορετικούς δρόμους. ...Ο κύριος Βαρβάκης σας δίνει πλήρη εξουσιοδότηση να χειρισθείτε αυτό το χρήμα σύμφωνα με την πιο καλή περίσκεψη και με τον πιο επωφελή τρόπο για την Πατρίδα το δυνατό γρηγορώτερα».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Γεωργ. Λαΐου, Ανέκδοτες επιστολές και έγγραφα του 1821. Ιστορικά Δοκουμέντα από τα Αυστριακά αρχεία, εκδ. Δίφρος, Αθήνα 1958, σσ. 182-183, αρ. εγγρ. 135.</p>
<p style="text-align: justify;">Στις 19 Σεπτεμβρίου 1821 φτάνει επιστολή στην Μόσχα όπου ο άγνωστος αποστολέας γράφει: «Με ευχαρίστηση σας αναγγέλλουμε το φθάσιμο εδώ και την παραλαβή των σταλθέντων όπλων από Τούλαν από την συνεισφορά του πανευγενεστάτου ευεργέτου του Γένους Κυρίου Βαρβάκη».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Σακελλαρίου Γ. Σακελλαρίου, Φιλική Εταιρεία, εν Οδησσώ 1909, σσ. 156-158.</p>
<p style="text-align: justify;">Σε επιστολή από τη Βιέννη (23 Σεπτεμβρίου 1821) προς τους αδελφούς Ποστολλάκα, συγγενείς του Βαρβάκη, γράφονται τα εξής: «...ο πανευγενέστατος Κύριος Ιωάννης Βαρβάκης προ καιρού είχε εμβάσει 100.000 ρούβλια τα οποία δώρισε στους Κυρίους Ανουθηνιώτη στο Λιβόρνο για να επενδυθούν σε εκείνας τας πραγματείας οπού γράφετε».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Σακελλαρίου Γ. Σακελλαρίου, Φιλική Εταιρεία, εν Οδησσώ 1909, σσ. 141-142.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-43"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">43</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left"></td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1821</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Για τον Αγώνα</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>43.</big></strong> Στις 12 Νοεμβρίου 1821 ο ίδιος ο Βαρβάκης με επιστολή του προς την Εφορεία της Οδησσού ανακοινώνει «γενναίαν βοήθειαν εκ νέου προς την Πατρίδα» και δηλώνει ότι οι Έλληνες πρέπει «όλαις δυνάμεσι να βαστάξωμεν την Ελληνικήν φλόταν [στόλο], εις ην συνίσταται το παν».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Σακελλαρίου Γ. Σακελλαρίου, Φιλική Εταιρεία, εν Οδησσώ 1909, σσ. 179-180.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-44"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">44</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left"></td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1821</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Για τον Αγώνα</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>44.</big></strong> Στις 24 Νοεμβρίου 1821 φεύγει επιστολή από ανθρώπους του Βαρβάκη προς τους Δημογέροντες των Ψαρών: «...σας περικλείωμεν γραφή του πανευγενεστάτου άρχοντος κυρίου Ιωάννου Βαρβάκη προς την τιμιότητα σας. Εξ αυτής παρατηρείτε την γενναίαν συνδρομήν και βοήθειαν, οπού εκ νέου συνεισφέρει εις την Πατρίδα».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-45"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">45</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">100.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1822</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Για τον Αγώνα</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>45.</big></strong> Στις αρχές του 1822 έστειλε στους Πελοποννήσιους 100.000 ρούβλια και πολεμικό υλικό. Τότε, ο ελληνικός στόλος, αποτελούμενος από 16 ψαριανά, 27 υδραίικα και 20 σπετσιώτικα καράβια, συγκεντρώθηκε στη νησίδα Πρώτη, δυτικά της Μεσσηνίας. Εκεί έγινε διανομή του φορτίου πυρίτιδας, που είχε στείλει ο Βαρβάκης με τους ανθρώπους του από το Λιβόρνο. Το φορτίο ήταν περισσότερο από 150 μεγάλα βαρέλια μπαρούτι, μοιράστηκαν από δύο σε κάθε καράβι και περίσσεψαν 24.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Διον. Κόκκινου, Η Ελληνική Επανάσταση, εκδ. Μέλισσα, Αθήναι 1960, τ. Ζ’, σ. 205</p>
<p style="text-align: justify;">Στις 4 Μαρτίου 1822 οι πρόκριτοι της Ύδρας πληροφορούν τους προκρίτους των Ψαρών για την άφιξη πυρίτιδας από το Λιβόρνο, σταλμένη εκ μέρους του Βαρβάκη.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασ. Βλ. Σφυρόερα, Αρχείο Ψαρών. Μνημεία της Ελληνικής Ιστορίας, αρ. 7, Ακαδημία Αθηνών, Αθήναι 1974μ σσ. 4-5</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-46"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">46</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">300.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1822</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Για τον Αγώνα στους Ψαριανούς</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>46.</big></strong> Στις 5 Ιανουαρίου 1822 ο Κωνσταντίνος Πολυχρονιάδης γράφει προς τον Δημήτριο Υψηλάντη: «...Ιδού ο μέγας της Ελλάδος ευεργέτης Βαρβάκης πέμπει έτι 300.000 ρούβλια βοήθειαν εις τους συμπατριώτας του Ψαριανούς».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Φαίδωνος Κ. Μπουμπουλίδου, Ειδήσεις και κρίσεις περί του αγώνος 1821-1824, εκ του αρχείου Δ. Ποστολάκα, Δ.Ι.Ε.Ε., 1957, τ. ΙΒ’, σσ. 24, 29, 32.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-47"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">47</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left"></td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1822</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Όπλα στη Κρήτη</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>47.</big></strong> Ο καθηγητής Σφυρόερας μας πληροφορεί: «Κατά τον Ιούλιο του 1822 ο Στέφανος Βασιλόπουλος έφερε στην Κρήτη 900 όπλα που τα αγόρασε στη Μασσαλία με χρήματα του πλουσιωτάτου Ψαριανού Βαρβάκη, εγκατεστημένου τότε στη Ρωσία, στον οποίο είχε σταλή ο Βασιλόπουλος από τους Κρητικούς οπλαρχηγούς με αίτηση οικονομικής ενισχύσεως».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1975, τ. ΙΒ’, σ. 275.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-48"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">48</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">Καράβια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1822</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Πελοπόννησο (Δράμαλη) σιτάρι, όπλα.</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>48.</big></strong> Τον Ιούλιο του 1822 ο Δράμαλης εισέβαλλε στη Πελοπόννησο και στις 28 Ιουλίου καταστράφηκε. «Ο Βαρβάκης, όταν πληροφορήθηκε πως οι Μοραΐτες, οι Ρουμελιώτες και οι Νησιώτες στερούνταν τα χρήματα για την τροφή κι ότι πείνα και δυστυχία βασάνιζαν τους πολεμιστές και τα γυναικόπαιδα, έστειλε στους πεινασμένους αγωνιστές καραβιές με φορτία σιτάρι, με όπλα, πολεμοφόδια και μπαρούτι».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 226.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-49"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">49</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">200.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1823</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Πελοπόννησο.</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>49.</big></strong> Το 1823 ο Βαρβάκης στέλνει στους Πελοποννήσιους 200.000 ρούβλια με τον αρχιμανδρίτη του μοναστηριού της Αγίας Τριάδας του Ταγκανρόγκ (που ανήκε στον Πανάγιο Τάφο), ο οποίος είχε τη δυνατότητα να στέλνει χρήματα εκτός Ρωσίας, σύμφωνα με διάταγμα του τσάρου Αλέξανδρου Α’.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Μαρίνου Βρετού, Εθνικόν Ημερολόγιον, 1868, τ. Η’, σ. 383.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-51"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">51</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">4 Καράβια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Εφόδια σε Ψαριανούς.</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>51.</big></strong> Τέλη Απριλίου 1824, ο Βαρβάκης, με άμαξα και έφιππη φρουρά αναχώρησε από το Ταγκανρόγκ με προορισμό -μέσω Βιέννης, Γενεύης, Τεργέστης- την επαναστατημένη Ελλάδα. Στη Τεργέστη ναύλωσε τέσσερα καράβια – άλλοι λένε έξι – και τα φόρτωσε με ρουχισμό, αναγκαία σκεύη και πολλά τρόφιμα. Στα μέσα Αυγούστου του 1824, φτάνει στη Ζάκυνθο (<span style="font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 234-235</span>). Πολλοί Ψαριανοί είχαν καταφύγει στην Μονεμβασιά. Όταν έμαθαν ότι έρχεται ο Βαρβάκης έστειλαν στη Ζάκυνθο τον Μηλαΐτη. Ο Βαρβάκης όμως ήδη είχε μάθει ότι πολλοί είχαν καταφύγει στη Μονεμβασιά και αναχώρησε, στα μέσα του Οκτώβρη, πριν φτάσει ο Μηλαΐτης στη Ζάκυνθο. Ο Βαρβάκης ναύλωσε το καράβι του Ψαριανού Κωνσταντή Τσακάλη και μαζί με τρία μικρότερα φορτωμένα με τα εις είδος βοηθήματα που είχε προμηθευτεί από την Τεργέστη αναχώρησε για την Μονεμβασιά (<span style="font-size:14px;">Διον. Α. Κόκκινου, Η Ελληνική Επανάσταση, εκδ. Μέλισσα, Αθήναι 1960, τ. Ζ’, σ. 415</span>). Ο Βαρβάκης, «ο πατέρας των χηρών και των ορφανών», διένειμε τα πράγματα που έφερε, ρούχα, τροφές, χρήματα, όπλα και πολεμοφόδια. Γράφει ο Γούδας: «εκεί δεν έχασε ούτε στιγμή. Έχοντας το χέρι του συνεχώς στο βαλάντιό του έτρεχε σε εκατοντάδες να προμηθεύει ρούχα, σε χιλιάδες να παρέχει τροφές ή υποδήματα ή όπλα, ή πολεμοφόδια, και ήταν αναγκασμένος να προμηθεύει στους πάντες τα πάντα. Πράγματι, εκείνη την εποχή πάντες όσοι βρίσκονταν στη Μονεμβασιά είχαν ανάγκη από τα πάντα και σ' άπαντες τα ευεργετικά χέρια του Βαρβάκη πρόσφεραν ιαματικό βάλσαμο» (<span style="font-size:14px;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, σ. 183</span>) .Σε πολλούς Ψαριανούς έδωσε χρήματα για να εξαγοράσουν τους δικούς τους, που ήταν αιχμάλωτοι. Στην «Εφημερίδα των Αθηνών» (αρ. φ. 20, 8 Νοεμβρίου 1824) σε ανταπόκριση της 24ης Οκτωβρίου από τη Μονεμβασιά, γράφονται τα παρακάτω: «Προ δέκα ημερών έφθασε εδώ και ο φιλογενέστατος Βαρβάκης που έντυσε με διπλά ενδύματα όχι μόνο όλους τους συμπατριώτες του Ψαριανούς, αλλά και όσους βρήκε Κρητικούς και Κυδωνιέους και τους τακτοποίησε όλους με τροφές για έξι μήνες». (<span style="font-size:14px;">Αικατ. Κουμαριανού, Ο Τύπος στον Αγώνα 1821-1827, εκδ. Ερμής, Αθήνα 1971, τ. Γ’, σσ. 97-98</span>).</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 244.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-52"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">52</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">4.100(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Εφόδια σε Ψαριανούς.</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>52.</big></strong> Όσο ήταν στη Μονεμβασιά έδωσε «1.000 τάλιρα (περίπου 4.100 ρούβλια), στη Φιλανθρωπική Εταιρεία, άλλοι λέγουν περισσότερα. Ζήτησε να ιδρύσουν σχολείο με πέντε δασκάλους και να κάνει αυτός όλα τα έξοδα, μισθούς κλπ. Ακούομεν ότι παρήγγειλε και δι’ ένα κάρικον σιτάρι δια την πολιορκίαν της Παλαιάς Πάτρας. Έχει σκοπούς ωφελίμους δια την πατρίδα μεγάλους» (<span style="font-size:14px;">Αικατ. Κουμαριανού, Ο Τύπος στον Αγώνα 1821-1827, εκδ. Ερμής, Αθήνα 1971, τ. Γ’, σσ. 97-98</span>). Ο Βαρβάκης πληροφορήθηκε ότι ο αδελφός του ο Γιώργος, τρία χρόνια μικρότερος, σκοτώθηκε στη καταστροφή των Ψαρών· σώθηκε όμως ο ανεψιός του Ανδρέας ο οποίος μάλλον βρισκόταν στη Σύρο. [<span style="font-size:12px;">Μετά από <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#181" target="_blank"><b>έρευνα στο διαδίκτυο</b></a>, ίσως η ισοτιμία της εποχής εκείνης να ήταν: 1.000 τάλιρα = 8.200 γρόσια = 4.100 ρούβλια (;)</span>].</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 244.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="02-54"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">54</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left"></td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d9bab7">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Όπλισε τάγμα στρατού, Μεθώνη.</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>54.</big></strong> Επειδή κρίθηκε τότε αναγκαία η άλωση του φρουρίου της Μεθώνης, ο Βαρβάκης, μόλις το έμαθε, σύστησε με δική του δαπάνη τάγμα στρατού, το όπλισε, διόρισε αρχηγό και έδωσε εντολή να πάει να πολιορκήσει τη Μεθώνη (<span style="font-size:14px;">Μαρίνου Βρετού, Εθνικόν Ημερολόγιον, 1868, τ. Η’, σ. 383</span>). Η Βουλή κατάπληκτη με την ετοιμότητα και την οργανωτικότητα του, τον ανακήρυξε παμψηφεί «Μέγαν Ευεργέτην του Έθνους».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 248.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="04"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="4" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJuQmLvzC1Z7SAitM572D78z1Q5VILxyGmINHSaoLNbvYxL3rqHU6mZNC4oeknrxv51dpCJZrE9CTpLqeXr5Xtgvhf3RpgUqh2c-SNHLjDGSfg5lBwCuhEO-9kVc3kNqUeY6zNyLez-cht/s1600/tablebg3.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#cfa1a1"><td style="font-weight:bold;" align="center">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">900.000</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Για την Εκκλησία, σε Έλληνες</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#cfa1a1">ΕΚ ΕΛ</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cfa1a1"><td>
<a name="04-22"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">22</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">600.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#cfa1a1">1813</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ιεροσολυμίτικο Μετόχι Ταγκανρόγκ</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>22.</big></strong> Ο Βαρβάκης το 1813 μετοίκησε στο Ταγκανρόγκ. Εκεί υπήρχε μόνο μια ξύλινη ρωσική εκκλησία. Στον Λόγιο Ερμή (τ. Θ’, 1819, σ. 653) δημοσιεύθηκε το παρακάτω κείμενο του δημοσιολόγου Νικολάι Πογκόντιν μεταφρασμένο από τα ρωσικά: «Επειδή δεν μπορούσε, ο φιλάνθρωπος αυτός άνδρας (ο Βαρβάκης), χωρίς λύπη, να βλέπει τα πλήθη των ομογενών του Ελλήνων που έρχονταν στο Αστραχάν και δεν γνώριζαν τα ρωσικά, να στερούνται την εκκλησιαστική θεία μυσταγωγία και την πνευματική διδασκαλία, μια και δεν υπήρχε Ελληνική εκκλησία, αποφάσισε να πάρει άδεια από την τοπική ιεραρχία και να χτίσει, το 1813 (δηλαδή αμέσως μόλις έφτασε) ωραιότατη και μεγαλοπρεπή πέτρινη εκκλησία για τους Έλληνες». Μάλιστα προνόησε, για να μην γίνει ο πέτρινος ναός αφορμή να δημιουργηθούν προστριβές μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων, και για να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα να καταλάβουν τον πέτρινο ναό οι Ρώσοι, σκέφτηκε να αφιερωθεί ο ναός στην αδελφότητα του «Παναγίου Τάφου» των Ιεροσολύμων. Με ενέργειες του η Σύνοδος του Πατριαρχείου της Ρωσίας παραχώρησε το ναό στον «Πανάγιο Τάφο» στις 27 Αυγούστου 1814: «Η Εκκλησία της Αγίας Τριάδος πόλεως Ταγκανρόγκ μεταβλήθηκε σε Γραικικό μοναστήρι, το οποίο ονομάστηκε Ιερουσαλημικό-Αλεξανδρινό, και συναριθμήθηκε με τα μοναστήρια της δεύτερης κλάσης. Αυτό το μοναστήρι αποφασίζουμε να ανήκει πάντοτε στον Άγιο Τάφο. Για τη διοίκησή του και για την τέλεση στης Θείας Λειτουργίας, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων θα εκλέγει κάθε πέντε χρόνια έναν Αρχιμανδρίτη και να τον στέλνει με τη συνοδεία του».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 653-654</p>
<p style="text-align: justify;">Έτσι εξασφάλισε Έλληνα ιερέα και λόγω της ιδιαίτερης ευλάβειας που είχε ο ρωσικός λαός προς το προσκύνημα του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα, ελαχιστοποίησε τις πιθανότητες να καταληφθεί αργότερα ο ναός αυτός από τους Ρώσους. Επίσης εξασφάλισε μια πηγή εσόδων για την Αγιοταφική αδελφότητα στα Ιεροσόλυμα. Σύμφωνα με την διατύπωση της Συνόδου του Πατριαρχείου της Ρωσίας «Η παραχώρηση αυτού του Μοναστηριού στην κυριότητα του Αγίου Τάφου, εκπληρώνοντας την επιθυμία του δωρητή [του Βαρβάκη] είναι μια ακόμη φανέρωση της ενότητας που υπάρχει ανάμεσα στη δικιά μας Εκκλησίας και στη Γραικική Εκκλησία».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, σ. 176</p>
<p style="text-align: justify;">Ο τσάρος Αλέξανδρος Α’ επισκέφθηκε το 1818 το Ταγκανρόγκ και θαύμασε τον ναό που ήταν αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα όπως ήταν και η πρώτη εκκλησία που είχε χτίσει στο Ταγκανρόγκ το 1698 ο Μέγας Πέτρος. Ο θεμέλιος λίθος μπήκε το 1813 και ο ναός ολοκληρώθηκε το 1814. Για το ναό, το πέτρινο κτίριο του μοναστηριού, τον εσωτερικό διάκοσμο, τις εικόνες και τις τοιχογραφίες, ο Βαρβάκης ξόδεψε περισσότερα από 600.000 ρούβλια.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 654</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="04-24"></a>
<a name="h09"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">24</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">140.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#cfa1a1">1813</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ιεροσολυμίτικο Μετόχι Ταγκανρόγκ</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>24.</big></strong> Το 1816 τελείωσε το καινούριο νεοκλασικό σπίτι του Βαρβάκη, που επιμελήθηκε ο Γεράσιμος Τυπάλδος, όμως τελικά δεν θέλησε να κατοικήσει σ’ αυτό. Το νοίκιασε στο Δημόσιο για έδρα του εκάστοτε Πολιτάρχη, με ετήσιο ενοίκιο 20.000 ρούβλια, και τα ενοίκια τα παραχώρησε στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου (το <a href="#04-22">Ιεροσολυμίτικο Μοναστήρι στο Ταγκανρόγκ</a>). Αργότερα πούλησε αυτό το μεγαλοπρεπές οίκημα στον Δημήτριο Αλφιεράκη και δώρισε και αυτά τα χρήματα στο Μοναστήρι (το <a href="#04-22">Ιεροσολυμίτικο Μετόχι στο Ταγκανρόγκ</a>).</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 183.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="04-34"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">34</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">60.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#cfa1a1">1819</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Οικουμενικό Πατριαρχείο, εξαγορά αιχμ.</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>34.</big></strong> Το 1819 ο Βαρβάκης έστειλε δύο καράβια γεμάτα σιτάρι, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, για να πουληθούν και το αντίτιμο (60.000 ρούβλια) να χρησιμοποιηθεί από τον Πατριάρχη για εξαγορά φυλακισμένων για χρέη ομογενών.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 208-209.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="04-40"></a>
<a name="h13"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">40</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">100.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#cfa1a1">1821</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Οικουμενικό Πατριαρχείο.</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>40.</big></strong> Την Κυριακή του Πάσχα του 1821, 10 Απριλίου, κρέμασαν τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’ και μετά την Τετάρτη το νεκρό του σώμα το πέταξαν στη θάλασσα. Το Σάββατο του Θωμά, 16 Απριλίου, βρήκε και ανέσυρε το λείψανο, από την θάλασσα του Γαλατά, ένα κεφαλλονίτικο καράβι. Στις 11 Μαΐου το λείψανο του Πατριάρχη έφτασε στην Οδησσό. Ο τσάρος Αλέξανδρος και η Σύνοδος της Ρωσίας διέταξαν να του γίνει μεγαλοπρεπής κηδεία «ως κοινού των ορθοδόξων πατρός». Η κηδεία έγινε στην Οδησσό στις 17 Ιουνίου. Τον επικήδειο εκφώνησε ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων. Εκεί ήταν και <strong>ο Βαρβάκης και αμέσως έστειλε, στο Πατριαρχείο οικονομική ενίσχυση 100.000 ρούβλια</strong>.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, σ. 181 <br />Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 223-224.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="05"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="4" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJuQmLvzC1Z7SAitM572D78z1Q5VILxyGmINHSaoLNbvYxL3rqHU6mZNC4oeknrxv51dpCJZrE9CTpLqeXr5Xtgvhf3RpgUqh2c-SNHLjDGSfg5lBwCuhEO-9kVc3kNqUeY6zNyLez-cht/s1600/tablebg3.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#d2d0a5"><td style="font-weight:bold;" align="center">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">386.500</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Διάφορα σε Έλληνες</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5">ΔΦ ΕΛ</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#d2d0a5"><td>
<a name="05-03"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">3</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left"></td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5"></td>
<td width="322" valign="top" align="center">Έστειλε χρήματα στα Ψαρά για λιμάνι</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>3.</big></strong> Στα Ψαρά έστειλε ασημένιο ομοίωμα του πλοίου του, της «Φριγαδέλας» εκπληρώνοντας το τάμα που είχε κάνει στον άγιο Νικόλαο. Ο παπα-Μικές ο Δούκας, που ζούσε την εποχή εκείνη, έγραψε πως ο Βαρβάκης αφιέρωσε πολλά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου: «Στο ναό του αγίου Νικολάου στα Ψαρά, πριν την καταστροφή, ο άμβωνας ήταν ολοσκάλιστος και ολόχρυσος, τα πλάγια της κλίμακας από την οποία ανέβαινε ο διάκονος ή ο ιεροκήρυκας ήσαν από ξύλα άσηπτο. Δίπλα υπήρχαν δύο λάβαρα πάνω σε ξύλο επιχρυσωμένο, το ένα είχε εικόνα του Αγίου Νικολάου και το άλλο της Παναγίας Βρεφοκρατούσας. Ο άμβωνας είχε δύο περιστέρια επιχρυσωμένα με ανοιγμένα τα φτερά για να ακουμπά ο διάκονος το Ευαγγέλιο. Το τέμπλο ήταν ολοσκάλιστο και επιχρυσωμένο, με πρόσωπα αγγέλων, προφητών, αποστόλων, μαρτύρων, οσίων και άλλων αγίων. Πάνω από την Ωραία Πύλη είχε την θυσία του Αβραάμ. Όλες αυτές οι εικόνες ήσαν επιχρυσωμένες. Όλα αυτά έγιναν με δαπάνη του Ιωάννη Βαρβάκη». «Ο ναός είχε και ιερά άμφια, έξι στολές από στόφα ολόχρυση, λευκή με περιζώνια αργυρά επιχρυσωμένα, άλλες έξι μεταξωτές κόκκινες, έξι πράσινες και έξι παραρδαλές. Αυτές που ήσαν από στόφα ολόχρυση τις είχε στείλει ο Βαρβάκης από τη Ρωσία. Επίσης με δικιά του δαπάνη "χρύσωσε" το Τέμπλο, τον Αρχιερατικό θρόνο, τον Άμβωνα και τα δύο λάβαρα με τις εικόνες του Αγίου Νικολάου και της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας. Ο ναός είχε και τρία αργυρά θυμιατά, το μεγαλύτερο το είχε στείλει ο Βαρβάκης. Αυτός ο φιλόπατρις Βαρβάκης έκανε και το λιμάνι των Ψαρών».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Μικέ Δούκα [ιερέως], Ημερήσια συμβάντα της αλώσεως των Ψαρών, εκδ. Αστήρ, Ερμούπολη 1884, σσ. 37-38, 40-41 – <a href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/5/4/f/metadata-474-0000003.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="05-28"></a>
<a name="h10"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">28</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">4.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5"></td>
<td width="322" valign="top" align="center">Εξόφληση χρέους ομογενή, Ταγκανρόγκ</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>28.</big></strong> Ένας ομογενής που ζούσε στο Ταγκανρόγκ χρωστούσε σε άλλον 4.000 ρούβλια. Ο δανειστής ήταν αδιάλλακτος και τον απειλούσε με φυλάκιση. Ο οφειλέτης αφού εξάντλησε κάθε μέσο κατέφυγε στον Βαρβάκη που βρισκόταν στο αγρόκτημα του στη Λακεδαιμονία το οποίο απείχε από τη πόλη 7 ώρες με τα πόδια και για προκαλέσει μεγαλύτερο οίκτο πήγε πεζός. Ο Βαρβάκης τον δέχθηκε με τη συνηθισμένη του πραότητα και φιλανθρωπία αλλά του έδωσε μόνο 50 ρούβλια και τον έστειλε πίσω στη πόλη με την άμαξα του. Την άλλη μέρα πρωί-πρωί πήγε ο Βαρβάκης στο Ταγκανρόγκ, κάλεσε τον δανειστή και τον οφειλέτη και αφού τους συμφιλίωσε πλήρωσε το δάνειο και είπε στον οφειλέτη ότι ήταν λάθος του που πήγε να τον βρει πεζός για να τον κάνει τάχα να τον λυπηθεί, ήταν αρκετό να πει απλώς την ανάγκη που είχε. «Πάντως» του λέει «αρκετά τιμωρήθηκες, με το να έχεις μια νύκτα επιπλέον αγωνία».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, σ. 192</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="03-33"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">33</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">10.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5">1819</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Νοσοκομείο Χίου</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>33.</big></strong> Το 1819 ο Βαρβάκης έστειλε 20.000 γρόσια στη Χίο για να επιχορηγείται από τους τόκους το νοσοκομείο. [<span style="font-size:12px;">Μετά από <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#181" target="_blank"><b>έρευνα στο διαδίκτυο</b></a>, ίσως η ισοτιμία της εποχής εκείνης να ήταν: 20.000 γρόσια = 10.000 ρούβλια (;)</span>].</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Δημ. Σπανού, Ψαριανοί Αγωνισταί, Αθήναι 1967, σ. 50.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="05-50"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">50</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left"></td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5">1823</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Προσφορές στα Ψαρά.</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>50.</big></strong> Ο Βαρβάκης έκανε πάρα πολλές προσφορές στα Ψαρά, σε χρήματα, σε σιτάρι και πυρίτιδα, όπως είναι καταγραμμένες στο δεύτερο χειρόγραφο του Αρχείου Ψαρών που έχει τον τίτλο «Κάσσα των μετρητών της Βουλής των Ψαρών», όπου περιλαμβάνονται οικονομικά στοιχεία από το 1820 μέχρι τις 28 Οκτωβρίου 1823. Οι αποστολές των βοηθημάτων του Βαρβάκη αρχίζουν στις 13 Ιουλίου 1821 και σταματούν στις 28 Οκτωβρίου 1823.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασ. Βλ. Σφυρόερα, Αρχείο Ψαρών. Μνημεία της Ελληνικής Ιστορίας, αρ. 7, Ακαδημία Αθηνών, Αθήναι 1974μ σσ. 540, 552-554, 573-574, 589.
<br />Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 231.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="05-55"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">55</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">7.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Στη Σύρο για Ψαριανούς</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>55.</big></strong> Ο Βαρβάκης, με την τελευταία του επιστολή, «προς τον εντιμότατον Εμμανουήλ Ξένον» στο Ναύπλιο, γραμμένη την 31η Δεκεμβρίου 1824, «εκ του Προφυλακτηρίου της Ζακύνθου», ευχαριστεί το φίλο του για την εξυπηρέτηση που του έκανε να στείλει στη Σύρο 14.000 γρόσια για τους εκεί Ψαριανούς πρόσφυγες.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Στεφάνου Θ. Ξένου, Η κιβδηλία, ήτοι μία αληθής ιστορία των ημερών μας, τ. Α’-Β’, Λονδίνω 1859-1860, «Οι επιστολές του Ιωάν. Βαρβάκη», Παράρτημα επιστολών, σελ. 599 – <a href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/c/3/metadata-70-0000152.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="05-56"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">56</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">41.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ψαρών πολιτεία</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>56.</big></strong> Στη διαθήκη που υπαγόρευσε στη Ζάκυνθο ο Βαρβάκης δεν ξέχασε την υπόσχεση που είχε δώσει στους συμπατριώτες του, τους Ψαριανούς, ότι θα τους βοηθήσει. Ζητάει από τους εκτελεστές της διαθήκης του, να δώσουν στην επιτροπή που αντιπροσωπεύει την κοινότητα των Ψαριανών 10.000 δίστηλα τάλιρα ώστε να βοηθηθούν στην ανοικοδόμηση νέας πολιτείας στον Πειραιά ή όπου αλλού αποφασίσουν, και μάλιστα τους ζητάει να φροντίσουν ώστε να εκτελεστεί με ακρίβεια ο σκοπός της δωρεάς. [<span style="font-size:12px;">Μετά από <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#181" target="_blank"><b>έρευνα στο διαδίκτυο</b></a>, ίσως η ισοτιμία της εποχής εκείνης να ήταν: 10.000 δίστηλα τάλιρα = 82.000 γρόσια = 41.000 ρούβλια (;)</span>]</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank"><b>«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</b></a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 65-66</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="05-57"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">57</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">2.500(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ψαρών πολιτεία συμπληρωματικά</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>57.</big></strong> Στη συνέχεια της διαθήκης, ο Βαρβάκης, φροντίζει ακόμη και για την κατασκευή του σχεδίου της πολιτείας των Ψαριανών. Ορίζει, εκτός από τα 10.000 δίστηλα, να δοθούν στους Ψαριανούς και 5.000 γρόσια «εις αγοράν εργαλείων, αναγκαίων προς καταμέτρησιν του σχεδίου δια την κατασκευήν της νέας πόλεως» στον Πειραιά ή όπου αλλού θα κατοικήσουν! [<span style="font-size:12px;">Μετά από <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#181" target="_blank"><b>έρευνα στο διαδίκτυο</b></a>, ίσως η ισοτιμία της εποχής εκείνης να ήταν: 5.000 γρόσια = 2.500 ρούβλια (;)</span>]</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank"><b>«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</b></a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 66</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="05-58"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">58</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">2.000(;)</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Στους φτωχούς της Ζακύνθου</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>58.</big></strong> Στη διαθήκη που υπαγόρευσε στη Ζάκυνθο, ο Βαρβάκης δεν ξεχνά και τους απλούς ανθρώπους, αφού ζητάει η κηδεία του να γίνει «χωρίς πομπήν» και στον τάφο του να μην «τεθή τι λαμπρόν», ορίζει να δοθούν 500 τάλιρα στους φτωχούς της Ζακύνθου. [<span style="font-size:12px;">Μετά από <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#181" target="_blank"><b>έρευνα στο διαδίκτυο</b></a>, ίσως η ισοτιμία της εποχής εκείνης να ήταν: 500 τάλιρα = 2.000 ρούβλια (;)</span>]</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank"><b>«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</b></a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 66</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="05-59"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">59</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">30.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#d2d0a5">1824</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Για να εκτελεστούν οι εντολές διαθήκης</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>59.</big></strong> Τέλος με τη διαθήκη του αυτή παραγγέλλει στο φίλο του τον Ιωάννη Μπόζο να στείλει συμπληρωματικά 30.000 ρούβλια ώστε να καταστεί δυνατό να εκπληρωθούν οι τελευταίες του επιθυμίες και αφού «κάμουν τα καλά της ψυχής του και έξοδα της θανής του έως τον χρόνον», [μνημόσυνα επί ένα έτος] ότι χρήματα περισσέψουν ζητάει να χρησιμοποιηθούν για εξαγορά αιχμαλώτων ελληνικών οικογενειών.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#55" target="_blank"><b>«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</b></a>, Τόμος Πρώτος, Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη 1929, σελ. 67</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
</td></tr>
</table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="06"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="4" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJuQmLvzC1Z7SAitM572D78z1Q5VILxyGmINHSaoLNbvYxL3rqHU6mZNC4oeknrxv51dpCJZrE9CTpLqeXr5Xtgvhf3RpgUqh2c-SNHLjDGSfg5lBwCuhEO-9kVc3kNqUeY6zNyLez-cht/s1600/tablebg3.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#acb8a1"><td style="font-weight:bold;" align="center">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">266.200</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Για την Εκκλησία, σε Ρώσους</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#acb8a1">ΕΚ ΡΩ</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#acb8a1"><td>
<a name="06-01"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">1</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">8.500</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#acb8a1">1788</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Επισκευή ναού Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>1.</big></strong> Το 1788 ο Βαρβάκης έβαλε συνεργεία να επισκευάσουν το ναό του Αστραχάν που ήταν αφιερωμένος στην «Είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα» [που εορτάζεται την Κυριακή των Βαΐων] και έχτισε πέτρινο καμπαναριό. Για το σκοπό αυτό ξόδεψε 8.500 ρούβλια.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 650 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 173</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="06-02"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">2</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">40.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#acb8a1">1788</td>
<td width="322" valign="top" align="center">«Κονσιστόριον» Αρχιεπισκοπής Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>2.</big></strong> Ο αρχιεπίσκοπος Αστραχάν Θεοτόκης ήθελε να ιδρύσει σπουδαστήριο για την επιμόρφωση των ιερέων της επισκοπής του. Ο πολιτάρχης συγκάλεσε το Συμβούλιο των Ευγενών του Αστραχάν. Στη συνάντηση ο Βαρβάκης είχε προτείνει η εκκλησιαστική σχολή να χτιστεί στο Κρεμλίνο [Κρεμλίνο = Κάστρο], κοντά στο επισκοπείο με χρήματα του Δημοσίου, για να έχει κύρος. Χρειάζονταν ακόμη να χτιστεί «Κονσιστόριον» (κτίριο στο οποίο να στεγάζεται το συλλογικό όργανο της εκκλησιαστικής διοίκησης και πνευματικής εποπτείας). Τα έξοδα για το χτίσιμο του Κονσιστόριου – 40.000 ρούβλια – ανέλαβε ο Βαρβάκης.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 652 και
<br>Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 156</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="06-05"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">5</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left"> </td>
<td valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1802</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ναό Τιχβίνσκαγια</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>5.</big></strong> Το 1802 ο Βαρβάκης άρχισε την ανοικοδόμηση ναού, αφιερωμένου στη Παναγία. Τον ναό τον έκτισε στην κορυφή ενός λόφου, τον οποίο αγόρασε για το σκοπό αυτό, επειδή ήθελε να φαίνεται από μακριά. Η μητέρα του, η γυναίκα του και η κόρη του είχαν το όνομα, Μαρία. Ο Βαρβάκης ζήτησε από τον αρχιεπίσκοπο του Αστραχάν να του υποδείξει μια εικόνα παλιά της Παναγίας για τα εγκαίνια του ναού. Εκείνος του πρόσφερε τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν. Γι’ αυτό η εκκλησία ονομάστηκε «Τιχβίνσκαγια» (Γκοσουντάρστβενη Άρσιβ Αστραχάνσκοϊ Όμπλαστ [Κρατικά Αρχεία περιοχής Αστραχάν], Φ. 13, οπ. 17, Δ 519, 1797 Γ). Ο ναός θεμελιώθηκε στις 17 Ιουλίου 1802 και εγκαινιάστηκε στις 26 Ιουνίου 1805. Κατεδαφίστηκε το 1933 και στη θέση του χτίστηκε ο θερινός κινηματογράφος Τσάικα (Γλάρος), ο οποίος υπήρχε μέχρι το 1980. Απεικόνιση του δεν έχει διασωθεί αλλά στο Μουσείο της Ιστορίας και Αρχιτεκτονικής του Αστραχάν υπάρχει η μαρμάρινη πλάκα του θεμελίου λίθου με την επιγραφή «Αυτός ο ναός έχει κτιστεί από τον Έλληνα από το νησί Ψαρά, Ιβάν Ανδρέγιεβιτς Βαρβάτσι». Η πλάκα βρέθηκε σε ανασκαφές που έγιναν στο μέρος που βρισκόταν ο ναός.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 137</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="06-12"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">12</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">63.000/2</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1807</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ανοικοδόμηση πέτρινου ναού στο Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>12.</big></strong> Το 1807 <span style="font-size:14px;">έχτισε πέτρινο κτίριο για ξενοδοχείο και νοσοκομείο</span> και δίπλα του έχτισε μια πέτρινη εκκλησία. Για την ανοικοδόμηση <span style="font-weight:bold;">και των δύο κτιρίων ξόδεψε 63.000 ρούβλια</span>.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 651 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 174</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="06-15"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">15</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">136.700</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1808</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Μητρόπολη Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>15.</big></strong> Το καμπαναριό του μητροπολιτικού ναού που βρισκόταν μέσα στο κάστρο είχε γκρεμιστεί. Σε δημοσίευμα της εφημερίδας Γκαζέτα γράφονται τα εξής: «Ο κύριος Βαρβάκης, που εδώ και πολύ καιρό μεριμνά για την ευπρέπεια των ιερών ναών, έχτισε πέτρινο καμπαναριό στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Μητρόπολης του Αστραχάν, σύμφωνα με σχέδιο που εκπονήθηκε από το Κράτος, και ξόδεψε 136.700 ρούβλια». Το καινούριο καμπαναριό σύμφωνα με τον δημοσιολόγο Νικολάι Πογκόντιν, τελείωσε το 1808. Το κωδωνοστάσιο ονομάστηκε από το λαό Βαρβατσιγιέβσκαγια Καλακόλνια (Βαρβάκειο Καμπαναριό). Το 1978, στον αύλειο χώρο του Κρεμλίνου [κάστρου] βρέθηκε μαρμάρινη πλάκα, όπου ήταν γραμμένα στα ελληνικά και στα ρωσικά τα εξής: «Ιδρύθηκε αυτό το μητροπολιτικό Κωδωνοστάσιο με πέτρινη κατασκευή, σύμφωνα με τη θέληση και τη χρηματοδότηση του κατοίκου της πόλεως του Αστραχάν, Αυλικού Συμβούλου και Ιππότη Κυρίου Ιβάν Ανδρέγιεβιτς Βαρβάτσιι, ελληνικής καταγωγής από την νήσον Ψαρά, που βρίσκεται στο Αρχιπέλαγος» (Αξιομνημόνευτη ιστορία και πολιτισμός της Ρωσίας, [Παμγιάτνικι Ιστόριι ι Κουλτούρι Ρούσκιι], Περιοχή Αστραχάν, Μόσχα 1990, σσ. 9-10). Στην πλάκα υπάρχει επίσης η χρονολογία των εγκαινίων του καμπαναριού, 12 Αυγούστου 1809, προφανώς για να είναι έτοιμες οι καμπάνες να χτυπήσουν στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Το καμπαναριό αυτό είχε ύψος 75 μέτρα.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 652 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 174</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="06-19"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">19</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">50.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="left" bgcolor="#acb8a1">1813</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Επισκευή Μητρόπολης Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>19.</big></strong> Ο Βαρβάκης πριν φύγει από το Αστραχάν δαπάνησε 50.000 ρούβλια για την επισκευή της Μητρόπολης το 1813.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 175</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="4" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJuQmLvzC1Z7SAitM572D78z1Q5VILxyGmINHSaoLNbvYxL3rqHU6mZNC4oeknrxv51dpCJZrE9CTpLqeXr5Xtgvhf3RpgUqh2c-SNHLjDGSfg5lBwCuhEO-9kVc3kNqUeY6zNyLez-cht/s1600/tablebg3.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#b89fa5"><td style="font-weight:bold;" align="center">
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="96" valign="top" align="right">2.478.500</td>
<td width="254" valign="top" align="center">Διάφορα σε Ρώσους</td>
<td width="64" valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">ΔΦ ΡΩ</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#b89fa5"><td>
<a name="08-04"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">4</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">3.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1800</td>
<td width="322" valign="top" align="left">2 ξύλινες γέφυρες Αστραχάν </td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>4.</big></strong> Το 1800, στον ποταμό Παμπούτζεφ Βούγρο και σε έναν άλλο, έφτιαξε με δικά του έξοδα δύο ξύλινες γέφυρες, που κόστισαν 3.000 ρούβλια.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 650 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 173</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-06"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">6</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left"></td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5"></td>
<td width="322" valign="top" align="left">Βιβλία στο σχολ. Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>6.</big></strong> Διευθυντής στο Γενικό Δημόσιο Σχολείο του Αστραχάν ήταν ένας Έλληνας, ο Δημήτριος Αγάθης, ο οποίος είχε σπουδάσει στην Πίζα και την Πάδοβα της Ιταλίας και ήταν γνώστης πολλών ανατολικών και ευρωπαϊκών γλωσσών. Δίδασκε αραβικά, περσικά και τούρκικα. Ο Βαρβάκης συνδέθηκε με τον Αγάθη με δυνατή φιλία. Ο Βαρβάκης δώρισε πολλά βιβλία στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Στο Μουσείο της Ιστορίας του Αστραχάν υπάρχουν πολλά σπάνια βιβλία, τα οποία προέρχονται από τις προσφορές του Βαρβάκη στο σχολείο.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 145</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-07"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">7</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">11.500</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1804</td>
<td width="322" valign="top" align="left">κινητή γέφυρα Κουτούμ Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>7.</big></strong> Το 1804, έφτιαξε στον ποταμό Κουτούμ κινητή γέφυρα, ώστε να μπορούν να διέρχονται μικρά φορτηγά πλοία. Κόστισε 11.500 ρούβλια.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 650 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 173</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-08"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">8</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">7.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1805</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Εφόδια, ρωσικό στρατό, Κασπία</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>8.</big></strong> Το 1805, όταν οι Πέρσες σκότωσαν ύπουλα τον αρχιστράτηγο των ρωσικών στρατευμάτων στη Γεωργία Τσιτσιάνωφ, κοντά στο Μπακού, έπρεπε να σταλούν εκεί από το Αστραχάν εφόδια. Τότε Βαρβάκης άδειασε κάποια πλοία του από τα εμπορεύματα του, φόρτωσε τα εφόδια, και τα μετέφερε δωρεάν. Για αυτή τη μεταφορά θυσίασε περίπου 7.000 ρούβλια.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 650-651 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 173</p>
<p style="text-align: justify;">Το ίδιο γεγονός αναφέρεται και στο περιοδικό «Η παγκόσμια Εργασία» τον Μάρτιο του 1867.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank"><b>Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</b></a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-09"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">9</td>
<td width="98" valign="top" align="right"> </td>
<td width="66" valign="top" align="left">Παλ.Σπίτι</td>
<td valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1806</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Παλιό σπίτι σε Νοσοκομείο Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>9.</big></strong> Το 1806 επειδή στις άνω επαρχίες συνέβη «μολυσμός» οι εποχιακοί εργάτες, που έρχονταν από εκείνα τα μέρη δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, έμειναν «χωρίς καταφύγιον» και πολλοί από αυτούς άρχισαν να αρρωσταίνουν. Ο Βαρβάκης μετέτρεψε το ξύλινο σπίτι του σε ξενοδοχείο και νοσοκομείο για αυτούς τους αβοήθητους ανθρώπους.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 651 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 174</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-10"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">10</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">10.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1806</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Εξοπλισμό Νοσοκομείου Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>10.</big></strong> Επίσης τους πρόσφερε (ήσαν περίπου 50 άνθρωποι) διατροφή, ενδύματα, στρώματα κτλ.. και προμήθευε με τα αναγκαία τον γιατρό που τους φρόντιζε. Για όλα αυτά ξόδεψε περισσότερα από 10.000 ρούβλια. Επειδή όμως παρά τις προφυλάξεις εμφανίστηκαν μεταξύ των εργατών «σημεία μολυσμού», κατεδάφισαν το ξύλινο κτίριο και έχτισε πέτρινο τον επόμενο χρόνο.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 651 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 174</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-11"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">11</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">63.000/2</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1807</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Ανακαίνιση Νοσ. Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>11.</big></strong> Το 1807 έχτισε πέτρινο κτίριο για ξενοδοχείο και νοσοκομείο <span style="font-size:14px;">και δίπλα του έχτισε μια πέτρινη εκκλησία</span>. Για την ανοικοδόμηση <span style="font-weight:bold;">και των δύο κτιρίων ξόδεψε 63.000 ρούβλια</span>.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 651 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 174</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-14"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">14</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">50.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="left" bgcolor="#b89fa5">1807</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Μισθούς Νοσοκομείου Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>14.</big></strong> Το 1807 πρόσφερε στην «Βασιλική Διάταξη της Γενικής Επιστασίας» του Αστραχάν 50.000 ρούβλια ώστε από τους τόκους να περιθάλπονται οι ασθενείς του νοσοκομείου και τα νόθα παιδιά του ορφανοτροφείου.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 651 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 174</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-13"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">13</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">40.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1807</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ορφανοτροφείο Μόσχας</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>13.</big></strong> Το 1807 πρόσφερε στο Ορφανοτροφείο της Μόσχας 40.000 ρούβλια.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 651 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 174</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-16"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">16</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">600.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1809</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Κανάλι Αστραχάν 1809-1817</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>16.</big></strong> Το 1722 ο Μέγας Πέτρος (1672-1725) πρότεινε να γίνει αποστράγγιση των βάλτων με τη βοήθεια διώρυγας μεταξύ του Βόλγα και του Κουτούμ. Το 1744 ο άρχισε η κατασκευή της διώρυγας στο Αστραχάν ώστε να γίνει αποστράγγιση των εκεί βάλτων. Για τις βαριές εργασίες χρησιμοποιήθηκαν κατάδικοι σε καταναγκαστικά έργα. Πολλοί πέθαιναν στο κάτεργο. Το 1767 σταμάτησε η κατασκευή της. Το 1785 ήρθε διάταγμα της Αικατερίνης Β’ (1729-1796) αυτή τη φορά για την κατασκευή της διώρυγας. Ο εργολάβος όμως που το ανέλαβε εξ αιτίας κάποιας απάτης διέκοψε τις εργασίες. Το 1809 με διάταγμα του Αλέξανδρου Α’ χορηγήθηκαν 124.000 ρούβλια για την αποπεράτωση του έργου αλλά τα χρήματα δεν έρχονταν. Τότε ο Βαρβάκης ανέλαβε το έργο με δικά του έξοδα. Αρχικά κατέθεσε στη Τράπεζα του Αστραχάν 200.000 ρούβλια αλλά <big><b>τελικά για το έργο ξόδεψε 600.000 ρούβλια και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1817, ενώ ο Βαρβάκης, ήδη είχε μετακομίσει στο Ταγκανρόγκ από το 1813</b></big>. Δένδρα φυτεύτηκαν στις δύο όχθες του καναλιού και μπήκαν παγκάκια. Το μήκος του καναλιού είναι πάνω από 3 χιλιόμετρα (3,5 βέρτσια) και το πλάτος του 42 μέτρα. Ο Βαρβάκης στα εγκαίνια το ονόμασε «Αστραχάνσκιι Κανάλ» (Κανάλι του Αστραχάν), σύντομα όμως καθιερώθηκε η ονομασία «Βαρβατσίγιεβσκιι Κανάλ» (Варвациевский канал - Κανάλι του Βαρβάκη). Μετά την Επανάσταση του 1917 μετονομάστηκε σε «Κανάλ Περβάβα Μάια» (Κανάλι της Πρωτομαγιάς), γιατί εκεί το 1907 έγινε μεγάλη διαδήλωση κατά της κυβέρνησης, μέχρι το 1993, οπότε με διάταγμα επανήλθε το αρχικό του όνομα. Ο Νικολάι Γερμακόφ, εφευρέτης και λογοτέχνης, όταν είδε το κανάλι, έγραψε: «Το κανάλι αυτό είναι ένα από τα πιο υπέροχα μνημεία της γενναιότητας ενός πολίτη, του Ιβάν Αντρέγιεβιτς Βαρβάτσιι». Και ο Ουκρανός ποιητής και ζωγράφος Ταράς Σεβτσένκο, που επιστρέφοντας το 1857 από την εξορία στη Σιβηρία έμεινε λίγες μέρες στο Αστραχάν, έγραψε: «Βγήκα στην προκυμαία της διώρυγας. Είναι μια αγγλική προκυμαία, τόσο από αισθητική όσο κι από φυσική άποψη. Η διώρυγα αυτή ως έργο ενός ιδιώτη είναι γιγαντιαίο, κεφαλαιώδες. Έμαθα ότι υλοποιήθηκε με τις δαπάνες ενός πλούσιου Έλληνα, του Βαρβάτσιι. Τιμή και δόξα σ’ αυτόν τον μακαρίτη πλέον Έλληνα» (<span style="font-size:14px;">«Το μακρινό παρελθόν. Μνημείο πολιτικής ανδρείας», εφημ. Αστραχάνσκιι Ισβέστιγια - Τα Νέα του Αστραχάν, αρ. 25, 3η στήλη 23/6/1994</span>). Τέλος, τα Χρονικά του Κυβερνείου του Αστραχάν αναφέρουν τα παρακάτω: «Ο στόχος του Μ. Πέτρου εκπληρώθηκε απόλυτα. Τα μονίμως βαλτώδη μέρη της πόλης έχουν αποστραγγιστεί με αυτή τη διώρυγα, η οποία, εκτός από αυτό, εφοδιάζει τους κατοίκους με καθαρό νερό και διευκολύνει τον εφοδιασμό με ζωτικές προμήθειες στο κέντρο της πόλης. Αυτό που δεν κατόρθωσαν τρεις τσάροι, ο Μέγας Πέτρος, η Αικατερίνη Β’ και ο Αλέξανδρος Α’, το κατόρθωσε ένας μόνο άνθρωπος, και αυτός όχι Ρώσος» (<span style="font-size:14px;">Αλεξάντερ Μαρκώφ, Ο Πέτρος ο Μέγας στο Αστραχάν, εκδ. Forsatz, Αστραχάν 1994, σ. 82</span>). Μέσα από την τοπική εφημερίδα του Αστραχάν το 1838 πληροφορούμαστε ότι: «Στις δύο πλευρές της διώρυγας υπάρχει προκυμαία. Κατά το μήκος της όχθης έχουν φυτευτεί φλαμουριές τις οποίες έφεραν ειδικά από το Σαράτοβ. Σημαντικά πρόσωπα κάνουν βόλτες στις όχθες με στις άμαξές τους. Το χειμώνα διοργανώνονται διαγωνισμοί με έλκηθρα. Το καλοκαίρι οι κάτοικοι των γύρω περιοχών, πουλάνε διάφορα από τις βάρκες τους. Υπάρχουν πολλά ωραία μέρη για ψάρεμα, για ξεκούραση και για μπάνιο».</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Ιδιωτική συλλογή Βλαδίμηρου Κομνηνού-Βαρβάκη στο <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#171" target="_blank"><b>Ίδρυμα Κομνηνός-Βαρβάκης Rostov-na-Donu</b></a> [Ροστόβ επί του Δον ποταμού] Ρωσία και
<br>Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 171-174.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Λόγιος Ερμής και ο Γούδας αναφέρουν μόνο τα 200.000 ρούβλια που ήταν το ποσό της αρχικής κατάθεσης.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#211" target="_blank"><b>«Λόγιος Ερμής» 1-8-1819</b></a>, σ. 652 και
<br>Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 175</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-17"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">17</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;"></span></td>
<td width="66" valign="top" align="left"></td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1809</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ιαματικά λουτρά Καυκάσου "Βαρβάκεια"</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>17.</big></strong> Το 1810 οι γιατροί του Αστραχάν συνέστησαν στον Βαρβάκη να επισκεφθεί τις ιαματικές πηγές του Καυκάσου. Το καλοκαίρι του 1810 με δικό του καράβι πήγε στο πλησιέστερο προς τις πηγές λιμάνι. Έκανε λουτρά και εισπνοές και είδε ότι ήταν πραγματικά ιαματικά και ωφέλιμα. Διαπίστωσε όμως ότι δεν υπήρχαν κατάλληλες εγκαταστάσεις για να εξυπηρετούνται οι άρρωστοι που πήγαιναν για να θεραπευτούν. Αμέσως έδωσε διαταγή να κατασκευασθούν με δικά του έξοδα λουτρά, οικήματα και ιατρείο, τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα (το 1870) και ονομάζονται Βαρβάκεια.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Αναστασίου Γούδα, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#11" target="_blank"><b>«Βίοι Παράλληλοι»</b></a>, Εν Αθήναις 1870, τ. 3ος, σ. 181</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-18"></a>
<a name="h07"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">18</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">1.500.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1812</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ο Ναπολέων προ των πυλών της Μόσχας</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>18.</big></strong> Το 1812, όταν ο Ναπολέων έχοντας εισβάλλει στη Ρωσία έφτασε προ των πυλών της Μόσχας, ο Αλέξανδρος Α’ έστειλε προκήρυξη προς το ρωσικό έθνος (6 Ιουλίου 1812) και το καλούσε σε αγώνα εναντίον του εχθρού. <strong><big>Από την Οδησσό, οι πλούσιοι Έλληνες πρόσφεραν 100.000 ρούβλια ενώ οι πλούσιοι Ρώσοι 94.000 ρούβλια. Ο Ιωάννης Βαρβάκης πρόσφερε 1.500.000 ρούβλια!</big></strong></p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 169</p>
<p style="text-align: justify;">Μετά το τέλος της εισβολής του Ναπολέοντα, το 1813, ο Βαρβάκης, λίγο μετά την παρασημοφόρηση του και την ανακήρυξη του σε «Μαικήνα της Ρωσίας», συνάντησε για πρώτη φορά τον Καποδίστρια.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 188</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-20"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">20</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">40.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1813</td>
<td width="322" valign="top" align="left">Ανοικοδόμ. τειχών Κρεμλίνου, Αστραχάν</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>20.</big></strong> Ο Βαρβάκης πριν φύγει από το Αστραχάν επίσης ξόδεψε 40.000 ρούβλια για την ανοικοδόμηση ετοιμόρροπων τειχών του Κρεμλίνου (του κάστρου, της ακρόπολης) του Αστραχάν στη Πύλη του Αγίου Νικολάου, αφού προηγουμένως είχε ανακαινίσει την εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 175</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-35"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">35</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">25.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1819</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Μετέτρεψε σπίτι του σε πτωχοκομείο</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>35.</big></strong> Το 1819 ο Βαρβάκης μετέτρεψε ένα πέτρινο σπίτι του σε πτωχοκομείο ξοδεύοντας 25.000 ρούβλια.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 209.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<a name="08-36"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2">
<tr>
<td width="14" valign="top" align="right" style="font-size:10px;">36</td>
<td width="98" valign="top" align="right"><span style="font-size:18px; font-weight:bold;">200.000</span></td>
<td width="66" valign="top" align="left">ρούβλια</td>
<td valign="top" align="center" bgcolor="#b89fa5">1819</td>
<td width="322" valign="top" align="center">Κατέθεσε. Οι τόκοι στο Ίδρυμα</td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<p style="text-align: justify;"><strong><big>36.</big></strong> Το 1819 ο Βαρβάκης κατέθεσε στη δημόσια Τράπεζα του Αικατερινοσλάβ 200.000 ρούβλια ώστε από τους τόκους να συντηρείται το Ίδρυμα.</p>
<p style="text-indent:0px; text-align: right; font-size:14px;">Μαρίνου Βρετού, Εθνικόν Ημερολόγιον, 1868, τ. Η’, σ. 382 - <a href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/f/d/4/metadata-02-0000474.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a> και
<br />Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank"><Big><b>«Ιωάννης Βαρβάκης»</b></Big></a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 209.</p>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;"> </p>
</td></tr>
</table>
<br>
<br>
</td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#644945" width="2%"> </td></tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="30"> </td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="50">
<style type="text/css">
#menuvarvakis{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
font-color: #927566;
width: 100%;
background-color:#070707;
}
#menuvarvakis a{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
width: 100%;
font-color: #927566;
font-weight: normal;
background-color:#070707;
}
html>body #menuvarvakis a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuvarvakis a:hover{
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
}
#topvarvakis {
margin: 0px;
padding: 1px 1px 1px 1px;
float: left;
z-index:8;
background-color:#927566;
}
#topvarvakis ul {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li a, #topvarvakis li a:link {
color: #927566;
display: block;
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
text-decoration: none;
text-transform: none;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li a:hover {
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li li a, #topvarvakis li li a:link, #topvarvakis li li a:visited {
background:#110d0a;
color: #927566;
float: none;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li li a:hover {
background-color: #000627;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li ul {
z-index: 9999;
position: absolute;
color: #927566;
left: -999em;
height: auto;
width: 410px;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li li {
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
background-color:#110d0a;
color: #6f6856;
}
#topvarvakis li ul a {
width: 410px;
}
#topvarvakis li ul a:hover, #topvarvakis li ul a:active {
}
#topvarvakis li ul ul {
margin: -30px 0 0 280px;
}
#topvarvakis li:hover ul ul, #topvarvakis li:hover ul ul ul{
left: -999em;
}
#topvarvakis li:hover ul, #topvarvakis li li:hover ul, #topvarvakis li li li:hover ul{
left: auto;
}
#topvarvakis li:hover {
position: static;
}
#topvarvakis .current_page_item a {
background:#110d0a;
color: #927566;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
}
</style>
<div id="menuvarvakis" align="center" style="margin-top:0px;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td><ul id='topvarvakis'>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html' title='Βιογραφία Ιωάννη Βαρβάκη'> Βιογραφία Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_000" title="Αντί Προλόγου"> <small>Αντί Προλόγου</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451599" title="Στα Ψαρά"> <small>1. Στα Ψαρά</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451600" title="Με τους Ρώσους στο Αιγαίο"> <small>2. Με τους Ρώσους στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451601" title="Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ"> <small>3. Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451602" title="Από τα Ψαρά στη Ρωσία"> <small>4. Από τα Ψαρά στη Ρωσία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451603" title="Στο Αστραχάν"> <small>5. Στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451604" title="Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη"> <small>6. Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451605" title="Το Χαβιάρι"> <small>7. Το Χαβιάρι</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451606" title="Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν"> <small>8. Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451607" title="Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη"> <small>9. Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451608" title="Στο Ταγκανρόγκ"><small>10. Στο Ταγκανρόγκ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451609" title="Στον Αγώνα"><small>11. Στον Αγώνα</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451610" title="Επιστρέφοντας στο Αιγαίο"><small>12. Επιστρέφοντας στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451611" title="Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο"><small>13. Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451612" title="Εν τέλη"> <small>Εν τέλη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451613" title="Παράσημα"> <small>Παράσημα</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html' title='Δωρεές Ιωάννη Βαρβάκη'> Δωρεές Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#_klirodotima" title="Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή"> Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή</a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#agosxo" title="Αγορά-Σχολή"> <small>Αγορά - Σχολή </small></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#adr" title="Αδριάντας"><small> - Αδριάντας </small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#01" title="Για την Παιδεία, σε Έλληνες"> <small>Για την Παιδεία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#02" title="Για τον Αγώνα του 1821"> <small>Για τον Αγώνα του 1821</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#04" title="Για την Εκκλησία, σε Έλληνες"> <small>Για την Εκκλησία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#05" title="Διάφορα σε Έλληνες"> <small>Διάφορα σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#06" title="Για την Εκκλησία, σε Ρώσους"> <small>Για την Εκκλησία, σε Ρώσους</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#08" title="Διάφορα σε Ρώσους"> <small>Διάφορα σε Ρώσους</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html' title=''> «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav2" title=''> <small>Δυο λόγια για την ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav3" title=''> <small>Γι' αυτά που έδειξε η ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav4" title=''> <small>Κάποια που παρέλειψε να δείξει</small></a></li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav5' title=''> <b>«Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη»</b> </a>
</li></ul>
</li>
<li><a href='' title=''> Διάφορα </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2016/08/istoriko.html" title=''> <b>Το ιστορικό πλαίσιο</b></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html" title=''> <b>Βιβλιογραφία</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html" title=''> <b>Περί αυτού του blog</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html#print" title=''> <img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> pdf </b><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> για εκτύπωση</b></a></li>
</ul></li></ul>
</td></tr><tr><td> </td></tr></tbody></table></div>
</td> </tr>
</tbody></table>
Βαρβάκηςhttp://www.blogger.com/profile/03813745557176539410noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8976045810259039891.post-88217370454338957812016-08-04T13:34:00.000-07:002016-09-09T10:04:24.791-07:00«Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι»<style type="text/css">
#coolmen{
width: 100%;
}
#coolmen a{
display: block;
width: 100%;
}
html>body #coolmen a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuu a{
background-color: #b09d8c;
font-weight: normal;
color:#34281f;
}
#menuu a:hover{
background-color: #4f0020;
font-weight: normal;
text-decoration: none;
color:#fdfc91; 110d0a
}
html>body #youtb a{ /*Non IE rule*/
width: 100%;
background-color: #231919;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
}
#youtb a{
width: 100%;
background-color: #231919;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
}
#youtb a:hover{
background-color: #cc181e;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
width: 100%;
}
</style>
<table id="menuu" width="100%" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2; padding-bottom:3px; padding-top:3px; line-height:26px; font-size:16px; color:#110d0a;">
<a name="cav1"></a>
<a name="_top"></a>
<div id="menutable" align="center">
<p style="text-align: justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#cav2"><strong>Δυο λόγια για την ταινία</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#cav3"><strong>Γι' αυτά που έδειξε η ταινία</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#cav4"><strong>Κάποια που παρέλειψε να δείξει</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr>
<td valign="top" align="left" style="text-indent:10px;"><a href="#cav5"><strong>«Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη»</strong></a></td>
</tr>
</table>
</td></tr>
</table></div>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align:justify;">Αρχές Αυγούστου 2013 μια φίλη, να ‘ναι καλά, πρότεινε την ταινία του Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι». Έκανε μεγάλη εντύπωση και κίνησε την περιέργεια, η περίπτωση Βαρβάκη. Ακολούθησε έρευνα στο Διαδίκτυο. Σε κριτική της ταινίας, στο Πρώτο Θέμα (11/10/2012 - «Ηωάνις Βαρβάκις: ο “πειρατής με το χαβιάρι”»), ο Βασίλης Τσακίρογλου γράφει: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ένα από τα ελάχιστα αληθινά στοιχεία στον μύθο που έπλασε ο Γιάννης Σμαραγδής γύρω από τον Ιωάννη Βαρβάκη είναι η υποτυπώδης μόρφωσή του ...»</span> (<a href="http://www.protothema.gr/Stories/article/229157/hoanis-varbakis-o-peiraths-me-to-xabiari/" target="_blank">http://www.protothema.gr</a>). </p>
<p style="text-align:justify;"> Ο Σμαραγδής είχε την αξιέπαινη έμπνευση να εστιάσει στη ζωή του μεγάλου εθνικού ευεργέτη, Ιωάννη Βαρβάκη. Τον ευχαριστούμε που μας έδωσε την ευκαιρία, που έγινε η αφορμή, να γνωρίσουμε τον εκπληκτικό αυτόν άνθρωπο. Ο Σμαραγδής επέλεξε να παρουσιάσει τον Βαρβάκη ως «Ζορμπά», ίσως για να δείξει τον πληθωρικό ερωτισμό αυτού του εμπνευσμένου και δυναμικού ανθρώπου, ίσως για να τραβήξει την προσοχή και να αυξήσει τις πιθανότητες να αγαπηθεί ο ήρωάς του από μια κοινωνία που εδώ και χρόνια έχει επιλέξει να αξιολογεί και να εκτιμά το στυλ του «Ζορμπά». Όμως η σημαντικότερη προσφορά του Βαρβάκη δεν ήταν τα χρήματα που σκορπούσε αφειδώς. Η μεγαλύτερη προσφορά του προς ολόκληρη την ανθρωπότητα ήταν ... αυτό που ήταν! Ο τρόπος ζωής του, ο ρυθμός, το στυλ, το φιλότιμό του. Και <big><b>ο τρόπος του Βαρβάκη δεν ήταν η εξαίρεση του κανόνα, ήταν ο κανόνος, ήταν <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2016/08/istoriko.html" target="_blank">η κοινή παράδοση της οικουμενικής ελληνικής αστικής τάξης των αρχών του 19ου αιώνα</a></b></big>. Ο Ελληνισμός, από την αρχαιότητα μέχρι πριν δύο αιώνες είχε δημιουργήσει και παρέδιδε από γενιά σε γενιά τον τρόπο που ξέρει και μπορεί να μετατρέπει τις πέτρες σε φως, το φίδι από πίθηκο σε αετό, τον μίζερο εγωκεντρικό εαυτούλη, σε πλούσιο ευεργέτη της ανθρωπότητας, του κόσμου όλου. Ήξερε και μπορούσε να καλλιεργεί τη δημιουργικότητα, την καινοτομία, <big><b>το ΠΑΙΔΙ που ξέρει και μπορεί μέχρι τα βαθειά του γεράματα, να συντηρεί την έμπνευση, τη ζωντάνια, την αγάπη για τη ζωή, το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, το πνεύμα, τη ροή</b></big>.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Ελληνισμός ήξερε να δημιουργεί άρχοντες που έμπαιναν στο στίβο της ζωής, συχνά ξεκινώντας από το μηδέν ή και υπό το μηδέν -από άποψη οικονομική- έπαιζαν, κέρδιζαν, γίνονταν πάμπλουτοι και μετά ... συνέχιζαν να παίζουν, «αεί Παίδες», παιδιά, φορείς μιας παιδικότητας με κόπους και υδρώτες ξανακερδισμένης, άρχοντες, με την αρχοντική αγάπη προς τον πλησίον, προς τον τυχαίο συνάνθρωπο, τον όποιο διπλανό ... συνέχιζαν να παίζουν και να εμπαίζουνε τον Μαμωνά, τη λατρεία του πλούτου και της ευμάρειας, σκορπώντας αφειδώς τους κόπους, τους καρπούς του υδρώτα τους, για το καλό του διπλανού, του πατριώτη, του κόσμου όλου. Αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα μιας ιδεαλιστικής ηθικολογίας που προκρίνει το καθήκον έναντι της ατομικής ευδαιμονίας αλλά καρπός του ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ, φυσιολογικό υποπροϊόν της αυξημένης ενσυναίσθησης προς τον διπλανό, του βιώματος της πανανθρώπινης ενότητας που φτάνει να νιώθει τον κάθε τυχαίο διπλανό κομμάτι του εαυτού. Τότε η προσφορά δεν είναι προσφορά αλλά ανάγκη. Η προσφορά τροφής και θαλπωρής στο σώμα μου δεν είναι προσφορά, αλλά φυσική ανάγκη, υπαγορεύεται από το ένστικτο της αυτοσυντήρισης, δεν έχει ως αιτία την τήρηση ηθικών κανόνων και επιταγών, αλλά είναι αυθόρμητη, αντανακλαστική κίνηση του εαυτού. Έτσι κι όποιος διαθέτει ΦΙΛΟΤΙΜΟ δρα αυθόρμητα υπέρ του πλησίον, άνευ όρων και ορίων. Βιώνει μια κατάσταση που η προσφορά δεν είναι προσφορά αλλά ατομική ανάγκη, μια δραστηριότητα που ανατροφοδοτείται από την ίδια την ενασχόληση με κάτι που προκαλεί έμπνευση.</p>
<p style="text-align: justify;">Και σήμερα πολλοί πλούσιοι προσφέρουν, γίνονται σπόνσορες, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό το πλαίσιο που δημιουργεί τον σπόνσορα. Στην περίπτωση του σπόνσορα είναι εμφανής και αναγνωρίσιμος και συχνά απωθητικός ο αυτονόητα συνακόλουθος εγωισμός. Συχνά χωρίς προσχήματα, απροκάλυπτα το κίνητρο είναι η ατομική προβολή του σπόνσορα. Στην περίπτωση όμως που κίνητρο είναι το ΦΙΛΟΤΙΜΟ του δωρητή ο εαυτός του σχεδόν εξαφανίζεται σε βαθμό που ο Βαρβάκης, για παράδειγμα, παρόλη τη ψυχρολουσία που δέχτηκε στο Ναύπλιο, λίγο αργότερα, δύο μέρες πριν πεθάνει, φρόντισε να εξασφαλίσει ότι τα χρήματα που ήθελε να προσφέρει θα φτάσουν στα χέρια αυτών που τόσο τον είχαν στενοχωρήσει, με τις άστοχες, σχεδόν προδοτικές επιλογές τους. Όταν η προσφορά γίνεται από ΦΙΛΟΤΙΜΟ δεν περιμένει κάποια ανταπόδοση, κάποια πληρωμή γιατί η πληρωμή εμπεριέχεται στην ίδια τη δράση, σε αυτή την περίπτωση ανατροφοδοτείται κανείς από την ίδια τη δραστηριότητα. Όταν ένα παιδί παίζει π.χ. ποδόσφαιρο, κουράζεται, ιδρώνει αλλά χαίρεται από το ίδιο το παιχνίδι, από την ίδια την διαδικασία του παιχνιδιού, είναι δοσμένο και αφοσιωμένο στο παιχνίδι και ανατροφοδοτείται από την ίδια την δραστηριότητα, από την ενασχόληση με το παιχνίδι. Παίζει κι ο χρόνος σταματάει κι ενώ μπορεί σωματικά να κουράζεται ή και να τραυματίζεται και να πονά νιώθει «γεμάτες τις μπαταρίες του». Ο Βαρβάκης, ζωντανό μέλος εκείνου του Ελληνισμού αξίζει να τον τιμάμε και να τον θυμώμαστε, όχι γιατί αυτός έχει ανάγκη τώρα πια την τιμή μας αλλά επειδή εμείς τον χρειαζόμαστε. <u>Χρειαζόμαστε το ζωντανό του παράδειγμα για να θυμώμαστε, για να μαθαίνουμε,</u> ότι <big><b>αυτό που γεμίζει τον άνθρωπο, αυτό που τον κάμνει να νοιώθει ότι ζει μια ζωή γεμάτη νόημα είναι το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, η χαρά της προσφοράς, η απόλαυση, η πληρότητα, της έμπνευσης, της δημιουργικότητας, της ΡΟΗΣ, η αγάπη</b></big>.</p>
<a name="cav2"></a>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Δυο λόγια για την ταινία</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify; font-size:14px; background-color:#e0ddc0; padding-right:5px; padding-left:5px;">Στις 11 Οκτωβρίου 2012 βγήκε στις αίθουσες η ταινία του Γιάννη Σμαραγδή: «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» (πρωτότυπος τίτλος: God Loves Caviar). Μέσα στο πρώτο (και πάντοτε κρίσιμο) τετραήμερο προβολών ο αριθμός των εισιτηρίων που κόπηκαν έφτασε τα 85.000 πανελλαδικά. Η αθρόα προσέλευση θεατών σε καιρούς κρίσης και ενίοτε τα χειροκροτήματα του κοινού στο τέλος της παράστασης καταδεικνύουν, μεταξύ άλλων, την ανάγκη ενός λαού για παραμυθία αλλά και πρότυπα να ταυτιστεί. </p>
<p style="text-align:justify; font-size:14px; background-color:#e0ddc0; padding-right:5px; padding-left:5px;">Η ταινία ξεκινά στην Αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο του 1825. Μια βάρκα μεταφέρει φρουρούμενο τον, γερασμένο πια, ήρωα στο τοπικό λοιμοκαθαρτήριο. Εκεί ο Άγγλος αξιωματούχος του νησιού (John Cleese) παραλαμβάνει τον κρατούμενο, ακούγοντας συγχρόνως την ιστορία του δια στόματος Λεφεντάριου, ενός προσώπου αινιγματικού και αμφιλεγόμενου, που αλλάζει «στρατόπεδα» ακολουθώντας τους καιρούς. Συγχρόνως, μια παρέα παιδιών που παρακολουθούν την άφιξη του νεοφερμένου στο νησί, μαθαίνουν την ιστορία του Βαρβάκη από τον Ιβάν, τον πιστό του υπηρέτη.</p>
<p style="text-align:justify; font-size:14px; background-color:#e0ddc0; padding-right:5px; padding-left:5px;">Μεταφερόμαστε έτσι στην εποχή όπου ο Βαρβάκης δρούσε στο Αιγαίο ως πειρατής. Τότε ο Λεφεντάριος, ως διαμεσολαβητής των Ρώσων, τον πείθει να τους συμμετάσχει στο Ρωσοτουρκικό Πόλεμο και ο Βαρβάκης πυρπολεί τον τουρκικό στόλο στο λιμάνι του Τσεσμέ. Τα ανδραγαθήματά του θα τον οδηγήσουν στις τουρκικές φυλακές, από όπου όμως τελικά θα απελευθερωθεί με την προσωπική μεσολάβηση του Λεφεντάριου. Ο Βαρβάκης αποφασίζει να πάει περπατώντας μέχρι την Αγία Πετρούπολη, την πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Εκεί θα ζητήσει ακρόαση από την αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄, την εύνοια της οποίας θα κερδίσει, μαζί με την άδεια αλιείας στην Κασπία Θάλασσα και θα εγκατασταθεί στο Άστραχαν στις εκβολές του Βόλγα. Σταδιακά, στο διάβα του θα βρεθούν καινούργια πρόσωπα: ο Ιβάν, ο αφοσιωμένος «δούλος» του, που θα τον ακολουθεί ως το τέλος, η «ξεχασμένη» κόρη του Μαρία που, ενήλικη πια, έρχεται από την Ελλάδα διεκδικώντας μερίδιο στη ζωή του και ο δάσκαλος Κίμων. Μια τυχαία; συνάντηση με έναν ψαρά-απεσταλμένο του Θεού θα σταθεί αφορμή να ανακαλύψει το χαβιάρι. Εφευρίσκει τρόπο να μεταφέρει το χαβιάρι σε μεγάλες αποστάσεις δίχως να υφίσταται αλλοιώσεις, του παραχωρεί η Τσαρίνα το αποκλειστικό δικαίωμα εμπορίας του και αυτό εκτινάσσει την επιχειρηματική του δράση σε ολόκληρη την Ευρώπη.</p>
<p style="text-align:justify; font-size:14px; background-color:#e0ddc0; padding-right:5px; padding-left:5px;">Τελικά ο Βαρβάκης επιστρέφει στην Ελλάδα, αφήνοντας στην κόρη του ένα μερίδιο από τις επιχειρήσεις του. Επισκέπτεται στη Μονεμβασία τους επιζώντες συμπατριώτες του από τα Ψαρά, που μόλις έχουν καεί από τους Τούρκους και προσπαθεί να ανακουφίσει. Συναντιέται επίσης με τον Κολοκοτρώνη.</p>
<p style="text-align:justify; font-size:14px; background-color:#e0ddc0; padding-right:5px; padding-left:5px;">Η προσωρινή ελληνική κυβέρνηση, αφού πρώτα τον τιμήσει για την προσφορά του στο έθνος, τον στέλνει στο λοιμοκαθαρτήριο της Ζακύνθου με πρόσχημα ότι πάσχει από λοιμώδη νόσο. Πρόσωπο κλειδί στις εξελίξεις, ο Λεφεντάριος, που τώρα έχει προσχωρήσει στο αγγλικό «στρατόπεδο». Όταν ο Άγγλος αξιωματικός ρωτά τον Λεφεντάριο, «Γιατί είναι τόσο επικίνδυνος αυτός ο γέρος άνθρωπος;» ο Λεφεντάριος απαντά: «Επειδή τολμά να ονειρεύεται». Η παρέα των παιδιών, γνωρίζοντας πλέον μέσω του Ιβάν τον βίο και τα έργα του ήρωα, θα βοηθήσουν να τον Ιβάν να τον ελευθερώσει τη νύχτα. Ο Βαρβάκης επιβιβάζεται σε μια βάρκα πεθαίνει γευόμενος λίγο χαβιάρι και αγναντεύοντας τη θάλασσα. «Πώς νοιώθεις;» τον ρωτά ο Ιβάν και απαντά, «Ελεύθερος».</p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align:center;">Για εκπαιδευτικούς σκοπούς αφαιρέσαμε από την ταινία τα τμήματα που δεν ανταποκρίνονται προς όσα αναφέρονται στη βιογραφία του Ιωάννη Βαρβάκη (διάρκεια 56'):</div>
<center><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_SUdSenl1Y0VDdEk/preview" width="480" height="270"></iframe></center>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align:center;">Τα τμήματα της ταινίας που αφαιρέθηκαν (διάρκεια 38'):</div>
<center><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_OHJOTllYMlpGdmc/preview" width="480" height="270"></iframe></center>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<center><div style="text-align:center; width:80%;"><big>Δεν είμαστε οι καταλληλότεροι να κρίνουμε την ταινία ως έργο της έβδομης τέχνης, θα προσπαθήσουμε όμως να επισημάνουμε κάποιες ιστορικές της ανακρίβειες.</big></div></center>
<a name="cav3"></a>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Γι' αυτά που έδειξε η ταινία</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; color:#644945; float: left;"><b>1</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Η ταινία αρχίζει με την γριά μητέρα του Βαρβάκη να βρίσκεται σε μια παραλία των Ψαρών και να αναφωνεί, «Γύρισε!» ....</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify; background-color:#bccaae;">Από τον καιρό που ήταν ακόμη στο Αιγαίο ο Βαρβάκης υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό με τον πατέρα του που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί: Το 1769 ο Βαρβάκης, έμαθε ότι ο πατέρας του, ο καπετάν Ανδρέας, ήταν βαριά άρρωστος, αλλά δεν αποφάσιζε να πάει στο νησί μήπως τον δουν τίποτα ξένοι και προκαλέσει την οργή των Οθωμανών ενάντια στους ανθρώπους του νησιού. Αλλά στα τέλη του Νοέμβρη του 1769, σε περίοδο φουρτούνας που δεν έπιαναν ξένα καράβια στο νησί επισκέφτηκε το πατρικό του σπίτι. Διηγήθηκε ο ίδιος στα εγγόνια του: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ήταν Νοέμβρης του 1769. Η θάλασσα, φουρτουνιασμένη, σήκωνε θεόρατα κύματα. Σκέφτηκα πως με τέτοιο τρικυμία δύσκολα θα ‘πιανε τούρκικο καράβι στα Ψαρά. Η φουρτούνα, λοιπόν, μ’ έφερε στην πατρίδα. Αράξαμε κάπου απάνεμα· άφησα το καράβι στους άνδρες μου κι έτρεξα τη νύχτα στο πατρικό σπίτι. Ο Πατέρας μου, εδώ και μήνες, δεν σηκωνόταν πια απ’ το κρεβάτι, κι η μάνα μου του παραστεκόταν». Ο πατέρας του εδώ και μήνες ήταν κατάκοιτος, αλλά, μόλις είδε το γιο του, τα μάτια του έλαμψαν. Συνεχίζει ο Βαρβάκης: -”Πατέρα, τι να κάνω; Τα πράγματα στη θάλασσα έγιναν δύσκολα· άμα με πιάσουν θα κάνουν κακό σε όλους. Μήπως να πάω στην Κωνσταντινούπολη να παραδοθώ;” -“Γιέ μου, ας ορίσει ο Θεός τι θα κάνουμε, φέρε το Ευαγγέλιο”. Ο πατέρας με τρεμάμενα χέρια άρχισε να ανοίγει τις χάλκινες πόρπες. Κατάλαβα τι ήθελε· σε δύσκολες στιγμές οι νησιώτες χριστιανοί κατέφευγαν στο Ευαγγέλιο. Ο πατέρας άνοιξε τις σελίδες στην τύχη, εγώ, χωρίς να κοιτάζω, έβαλα το δάχτυλο μου κι έδειξα μια σειρά. “Διάβασε”, μου είπε. Κι εγώ άρχισα να <b>διαβάζω αργά το στίχο: “Έφη αυτώ ο Ιησούς ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε, πώλησον σου τα υπάρχοντα”. “Ακούς!” κι ανασηκώθηκε ο πατέρας· “ο ίδιος ο Θεός σου ερμηνεύει, πούλησε τα υπάρχοντα. Πούλησε το χτήμα, πούλησε τα όλα· υπάρχει και λίγο χρυσάφι, πάρε κι αυτό. Αγόρασε καινούριο καράβι και να πας να ενωθείς με το ρωσικό στόλο”.</b> “Για ποιο στόλο μιλάς, πατέρα;” “Άκουσα πως οι Ρώσοι πέρασαν ήδη το Τζιμπραλτάρ. Σύντομα θα είναι στα δικά μας νερά”»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Μαρκόφ Αλεξάντερ, Ο Έλληνας από το Νησί Ψαρά, Αληθινές Ιστορίες της περιοχής Αστραχάν, Αστραχάν 1976, σσ. 150-151</span>). <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h02" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></p>
<p style="text-align:justify; background-color:#bccaae;">Όσο για την μητέρα του, το 1815, δύο χρόνια μετά την μετοίκηση του ο Βαρβάκης στο Ταγκανρόγκ το 1813, πήρε και τη μητέρα του στη Ρωσία. Η γερόντισσα κυρά Μαρού ήταν τότε πάνω από 85 χρονών. Το 1819 η Μαρού έχασε το φως της και αποφάσισε να μονάσει. Τότε ο Βαρβάκης με καράβι του γαμπρού του <strong><big>την έστειλε στην Κωνσταντινούπολη, πήρε την ευχή του Πατριάρχη Γρηγόριου Ε’ και κατέληξε καλόγρια στη Χίο</big></strong>. Λίγο πριν την καταστροφή της Χίου, ψαριανοί ναυτικοί την μετέφεραν στα Ψαριά όπου και άφησε την τελευταία της πνοή, λίγους μήνες αργότερα, το 1822, 93 χρονών. <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#1815" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; color:#644945; float: left;"><b>2</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Στην ταινία, ο Βαρβάκης όταν φτάνει στην Αγία Πετρούπολη και αποφασίζει να επισκεφθεί την Τσαρίνα, φτάνει κοντά στα ανάκτορα και εκεί συναντάει έναν έφιππο αξιωματικό και του δείχνει μια μικρογραφία καραβιού. Αυτή του η κίνηση του εξασφαλίζει την είσοδο στα ανάκτορα.</div>
<center><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_UnhjbHktS3VRRms/preview" width="480" height="270"></iframe></center>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align: center; background-color:#bccaae;">Ο Αναστάσιος Γούδας, στον 3ο τόμο του οκτάτομου έργου του «Βίοι Παράλληλοι» (<small>Εν Αθήναις 1870 - όπου αφιερώνει 37 σελίδες στον Βαρβάκη</small>) παραθέτει διήγηση του ίδιου του Βαρβάκη για το περιστατικό της συνάντησής του με την Τσαρίνα, χωρίς όμως να αναφέρει την πηγή του. Η σκηνή που διηγείται ο Βαρβάκης στο καφενείο ίσως είναι το μοναδικό περιστατικό από την βιογραφία του το οποίο θα μπορούσε να συνηγορίσει υπέρ της εικόνας του «Ζορμπά» που θεώρησε σκόπιμο, για τους δικούς του λόγους, να φορέσει στον Βαρβάκη ο Σμαραγδής.</div>
<p style="text-align:justify; background-color:#bccaae;">«Όταν έφτασα στην Πρωτεύουσα, η πρώτη μου φροντίδα ήταν να δανειστώ ρούχα και παπούτσια, για να μη με περάσουν για ζητιάνο. Δυστυχώς η Αυλή κατοικούσε τότε στο Τσάρσκοϊ Σέλο [Τσαρικό Χωριό - 40 χλμ. μακριά από την Πετρούπολη], αναγκάστηκα λοιπόν να πάω πεζός και <strong>επειδή τα παπούτσια ήταν δανεικά, συχνά περπατούσα ξυπόλυτος για να μη τα φθείρω</strong> και αναγκαστώ να τα πληρώσω. <u>Τρεις φορές έκανα αυτή τη διαδρομή, τρεις φορές έκανα αναφορά, αλλά δεν πήρα καμιά απάντηση</u>. <strong>Κάποια μέρα, από την αγανάκτηση μου, μιλούσε σε ένα καφενείο με πίκρα, αναθεματίζοντας τα πάντα και την ώρα που γεννήθηκα. Από αυτούς που βρίσκονταν στο καφενείο κάποιος ήξερε ελληνικά και με πλησίασε, κάθονταν δύο μαζί και ο άλλος τον πρόσταξε να με πλησιάσει, και με παρακίνησε να διηγηθώ την ιστορία μου. </strong> Μετά που τα διηγήθηκα όλα με λεπτομέρειες με παρηγόρησε και με προέτρεψε να παρουσιαστώ και αύριο στην Αυλή διαβεβαιώνοντας με ότι δεν θα με διώξουν. Και πράγματι, την άλλη μέρα, μόλις ανέφερα το όνομα μου, ο υπασπιστής με έβαλε μέσα. Σε λίγο με διέταξαν να παρουσιαστώ στην Αυτοκράτειρα. Μπαίνω και βλέπω το άνθρωπο προς τον οποίο μιλούσα στο καφενείο, με λαμπρή στολή γεμάτη παράσημα, να συνοδεύει την Αυτοκράτειρα. Δείλιασα, αλλά, με διέταξε να μιλήσω ελεύθερα. Τα διηγήθηκα όλα χωρίς να κρύψω και την έκρηξη μου στο καφενείο» <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h04" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span>.</p>
<div style="text-align: center; background-color:#bccaae;">Η σκηνή αυτή στο καφενείο, που διηγείται ο Βαρβάκης, ίσως είναι το μοναδικό περιστατικό από τη βιογραφία του το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να υφάνει τον ρόλο του «Ζορμπά» που θεώρησε σκόπιμο, για τους δικούς του λόγους, να φορέσει στον Βαρβάκη, ο Σμαραγδής. Θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτή τη διήγηση και να παρουσίαζε έναν Βαρβάκη μισομεθυσμένο να βρίζει και να καταριέται την μοίρα του, την Ρωσία και την Τσαρίνα ...</div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; color:#644945; float: left;"><b>3</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Στην ταινία, ο Βαρβάκης ερωτοχτυπημένος, «δεν καταλαβαίνει τίποτα»! Για τα μάτια της «καλής» του, η οποία παρεμπιπτόντως απλώς τον ανέχεται (όταν δεν τον απατά) επειδή ο πατέρας της έχει ξεπέσει οικονομικά, σκάβει το κανάλι στο Αστραχάν!</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify; background-color:#bccaae;"> Για την ιστορία, η δεύτερη γυναίκα του, πέθανε το 1795 και οι εργασίες για το κανάλι άρχισαν το 1809 και ολοκληρώθηκαν το 1817! Το 1813 ο Βαρβάκης μετακόμισε από το Αστραχάν στο Ταγκανρόγκ! Δηλαδή το κανάλι το έκανε για τους κατοίκους του Αστραχάν, και ούτε καν ο ίδιος του δεν το χάρηκε! <strong><big>Η δεύτερη γυναίκα του είχε πεθάνει 14 χρόνια πριν την έναρξη και 22 πριν την ολοκλήρωση του έργου!</big></strong> <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#1809" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; color:#644945; float: left;"><b>4</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Για τις ανάγκες της ταινίας, ο Βαρβάκης πέθανε σε μια βάρκα αγναντεύοντας για τελευταία φορά τη θάλασσα της Ζακύνθου, εγκαταλελειμμένος από όλους πλην ενός πιστού του φίλου.</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify; background-color:#bccaae;"> Για την Ιστορία πέθανε τα ξημερώματα της Δευτέρας 12 Ιανουαρίου 1825 στο λοιμοκαθαρτήριο της Ζακύνθου, το οποίο διεύθυνε φίλος του, περιστοιχισμένος από φίλους, και αφού <strong><big>το Σάββατο το βράδυ εξομολογήθηκε και την Κυριακή 11 Ιανουαρίου κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων</big></strong>. Τον κοινώνησε ο ιερέας Νικόλαος Κατραμής.<span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#1825" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<a name="cav4"></a>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>Κάποια που παρέλειψε να δείξει</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align: center;"><big><big>Υπάρχουν διάφορα περιστατικά στη βιογραφία του Βαρβάκη που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν κινηματογραφικά:</big></big></div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>1</b></span></div>
<div style="text-align: center;">Όσο αδάμαστος και ανδρείος ήταν στις ναυμαχίες ο Βαρβάκης,<br />τόσο ήμερος και φιλάνθρωπος ήταν<br />προς όσους έπιανε αιχμαλώτους. </div>
<p style="text-align:justify;"><strong><big>Α) </big></strong>«Είχαν καταλάβει ένα καράβι στο νότο της Ιωνίας και είχαν πάρει αιχμαλώτους. Κοντά στη Μυτιλήνη ο Βαρβάκης άκουσε μεγάλη φασαρία. Βγαίνει από τη καμπίνα του και βλέπει το πλήρωμα του έτοιμο να κατασφάξει τους σιδηροδέσμιους αιχμαλώτους, Οθωμανούς και Εβραίους· ‘μη τολμήσει κανείς να πειράξει αιχμάλωτο’ είπε με αυστηρή φωνή ο Βαρβάκης, <strong>‘στο πλοίο μου κανείς δεν μπορεί να βλάψει άνθρωπο, είτε Τούρκος είναι αυτός είτε Εβραίος, είτε αιχμάλωτος είτε ελεύθερος</strong>. Αυτοί οι άνθρωποι πλέον δεν είναι εχθροί μας, είναι δυστυχισμένοι ικέτες. Η ζωή τους κρέμεται στο τράχηλο μου κι έχω να δώσω λόγο στο Θεό». <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h01" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></p>
<p style="text-align:justify;"><strong><big>Β) </big></strong>«Μια άλλη φορά» λέει ο Νικόδημος «είχε στο πλοίο του αιχμαλώτους σιδηρουργούς και εργάζονταν την τέχνη τους στο αμπάρι. Αλλά κάποιοι από το πλήρωμα, μεταξύ τους και ο αδελφός του Βαρβάκη παρενοχλούσαν τους αιχμαλώτους για να τους προκαλέσουν να αντισταθούν και να βρουν αφορμή για να τους σφάξουν. Όταν το έμαθε ο Βαρβάκης επέπληξε πολύ αυστηρά όλο το πλήρωμα και ακόμη περισσότερο τον αδελφό του λέγοντας: ‘στο πλοίο μου κανένας δεν έχει δικαίωμα να ζητάει από τους αιχμαλώτους να δουλεύουν πάνω από τις δυνάμεις τους. Αν μάθω ξανά ότι τους παιδεύετε θα τιμωρήσω πολύ αυστηρά τον ένοχο, είτε απλός ναύτης είναι, είτε αξιωματικός, είτε αδελφός μου’». <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h01" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>2</b></span></div>
<div style="text-align:justify;"> Το 1775, αποφάσισε να καταφύγει στη Ρωσία. <strong>Πριν φύγει πήγε στη Μύκονο και δανείστηκε 600 πιάστρα, γύρισε στα Ψαρά, πλήρωσε όσα χρωστούσε στους ναύτες του</strong>, άφησε τα υπόλοιπα στην οικογένεια του και <strong>πήγε με το καράβι του στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με τον δανειστή του, για να τον ξεχρεώσει</strong> ο Ρώσης πρέσβης <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h03" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span>.</div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>3</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Ο Βαρβάκης φερόταν το ίδιο καλά και στους αλλόθρησκους και στους πολιτικά διωκόμενους σχισματικούς. ... <strong>Ο Βαρβάκης βλέποντας ότι οι πιστοί μουσουλμάνοι εργάτες του δεν είχαν τζαμί, μια και όσα υπήρχαν είχαν κατεδαφιστεί, ζήτησε άδεια από το Κυβερνείο και έφτιαξε ένα ξύλινο τζαμί κοντά στο μεγαλύτερο εργοστάσιο του στο Σαλιάσκ</strong>, όπου οι πιο πολλοί εργάτες ήταν Τάταροι μωαμεθανοί. <strong>Βρήκε ανάμεσα τους και κάποιον που ήταν ιμάμης και τον τοποθέτησε στο τζαμί</strong> <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h05" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span>.</div>
<p style="text-align:justify;"> <strong>Η μεγαλοψυχία και διορατικότητα του Βαρβάκη</strong> να φροντίσει να ικανοποιήσει το θρησκευτικό τους συναίσθημα, να τους φτιάξει τζαμί, να σεβαστεί την πατρογονική τους θρησκεία και να τους έχει ελεύθερους μισθωτούς στις επιχειρήσεις του, <strong>έγιναν η βασική αιτία μερικά χρόνια αργότερα 4.000 Τάταροι μουσουλμάνοι να μεταστραφούν στον Χριστιανισμό!</strong> <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h05b" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>4</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Εγκώμιο που δημοσιεύθηκε στον Λόγιο Ερμή τονίζει για τον Βαρβάκη: «Συχνά αναζητεί ο ίδιος όσους έχουν ανάγκη, δεν περιμένει να έρθουν σ’ αυτόν. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι <strong>ο κ. Βαρβάκης σε κάθε εκκλησιαστική γιορτή πηγαίνει μόνος, χωρίς συνοδεία, στα σπίτια των φτωχών, στα νοσοκομεία, στις φυλακές και δίνει τα δώρα της ευσπλαχνίας του</strong>». <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h06" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>5</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Το 1812, όταν ο Ναπολέων έχοντας εισβάλλει στη Ρωσία έφτασε προ των πυλών της Μόσχας, ο Αλέξανδρος Α’ έστειλε προκήρυξη προς το ρωσικό έθνος (6 Ιουλίου 1812) και το καλούσε σε αγώνα εναντίον του εχθρού. <strong><big>Από την Οδησσό, οι πλούσιοι Έλληνες πρόσφεραν 100.000 ρούβλια ενώ οι πλούσιοι Ρώσοι 94.000 ρούβλια. Ο Ιωάννης Βαρβάκης πρόσφερε 1.500.000 ρούβλια(!)</big></strong> και το 1813 παρασημοφορήθηκε από τον Τσάρο Αλέξανδρος Α’ με χρυσό μετάλλιο, κρεμασμένο από την ταινία του αγίου Βλαδίμηρου «εις ανάμνηση του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου 1812». <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#1812" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>6</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Το 1813, ο Ιωάννης Βαρβάκης μετακόμισε με την οικογένειά του στο Ταγκανρόγκ. Εκεί υπήρχε μόνο μια ξύλινη ρωσική εκκλησία. Πήρε άδεια από την τοπική ιεραρχία και έχτισε το 1813 μεγαλοπρεπή πέτρινη εκκλησία για τους Έλληνες και για να μη υπάρξει περίπτωση στο μέλλον να γίνει αιτία διαμάχης μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων η κυριότητα του κτιρίου του ναού απέσπασε απόφαση της Ρωσικής Συνόδου σύμφωνα με την οποία ο ναός έγινε μετόχι του Παναγίου Τάφου των Ιεροσολύμων. <strong>Ως μετόχι της Αδελφότητας του Παναγίου Τάφου, λόγω της μεγάλης ευλάβειας που έτρεφε ο ρωσικός λαός και ο κλήρος προς τον Πανάγιο Τάφο, δεν υπήρχε περίπτωση να αμφισβητηθεί η κυριότητα του ναού</strong>. <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h08" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>7</b></span></div>
<div style="text-align:justify;"><strong>Το 1816 τελείωσε το καινούριο νεοκλασικό σπίτι του Βαρβάκη</strong>, που επιμελήθηκε ο Γεράσιμος Τυπάλδος, όμως τελικά δεν θέλησε να κατοικήσει σ’ αυτό. <strong>Το νοίκιασε στο Δημόσιο</strong> για έδρα του εκάστοτε Πολιτάρχη, με ετήσιο ενοίκιο 20.000 ρούβλια, και τα ενοίκια τα παραχώρησε στο Μοναστήρι (το Ιεροσολυμίτικο Μετόχι του Παναγίου Τάφου στο Ταγκανρόγκ). <strong>Αργότερα πούλησε αυτό το μεγαλοπρεπές οίκημα στον Δημήτριο Αλφιεράκη και δώρισε και αυτά τα χρήματα στο Μετόχι του Παναγίου Τάφου</strong>. <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#1816" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>8</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Ένας ομογενής που ζούσε στο Ταγκανρόγκ χρωστούσε σε άλλον 4.000 ρούβλια. Ο δανειστής ήταν αδιάλλακτος και τον απειλούσε με φυλάκιση. Ο οφειλέτης αφού εξάντλησε κάθε μέσο κατέφυγε στον Βαρβάκη που βρισκόταν στο αγρόκτημα του στη Λακεδαιμονία το οποίο απείχε από τη πόλη 7 ώρες με τα πόδια και για προκαλέσει μεγαλύτερο οίκτο πήγε πεζός. Ο Βαρβάκης τον δέχθηκε με τη συνηθισμένη του πραότητα και φιλανθρωπία αλλά <strong>του έδωσε μόνο 50 ρούβλια</strong> και τον έστειλε πίσω στη πόλη με την άμαξα του. <strong>Την άλλη μέρα πρωί-πρωί πήγε ο Βαρβάκης στο Ταγκανρόγκ, κάλεσε τον δανειστή και τον οφειλέτη και αφού τους συμφιλίωσε πλήρωσε το δάνειο και είπε στον οφειλέτη ότι ήταν λάθος του που πήγε να τον βρει πεζός για να τον κάνει τάχα να τον λυπηθεί,</strong> ήταν αρκετό να πει απλώς την ανάγκη που είχε. «Πάντως» του λέει «αρκετά τιμωρήθηκες, με το να έχεις μια νύκτα επιπλέον αγωνία». <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#4000" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>9</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Ο αδελφός του Βαρβάκη, ο Γιώργος, παντρεύτηκε στα Ψαρά το 1778 κι έκανε ένα γιο τον Ανδρέα. Στο Αρχείο των Ψαρών συχνά γράφει: ‘Λάβαμε από τον Ανδρέα Βαρβάκη για λογαριασμό του θείου του άρχοντα Ιωάννη Βαρβάκη π.χ. 26.850 γρόσια’. Πολύ πριν την καταστροφή των Ψαρών, σε κάποια περίπτωση που αποφασίστηκε να αναχωρήσει ο στόλος των Ψαριανών, οι ναύτες δήλωσαν ότι χωρίς γρόσια δεν μπαρκάρουν. Χρήματα, όμως, δεν υπήρχαν, εκτός από αυτά που είχε ο Ανδρέας από τον θείο του. Αυτός όμως, όταν η δημογεροντία των Ψαριανών τα ζήτησε, αρνήθηκε, λέγοντας ότι δεν μπορεί να τα δώσει χωρίς εντολή του θείου του. <strong>Η Δημογεροντία παραβίασε το σπίτι του Ανδρέα και πήρε όλα τα χρήματα που βρήκε. </strong> Ο Ανδρέας έστειλε επιστολή στον θείο του γεμάτη παράπονα γι’ αυτή τη διαγωγή της Δημογεροντίας κι εκείνος <strong>του παράγγειλε να πάει να εκφράσει την ευχαρίστηση και την ευγνωμοσύνη του (του Ιωάννη Βαρβάκη) στη Δημογεροντία, η οποία έλαβε πρόνοια, ως έπρεπε, για τη σωτηρία και την απελευθέρωση της πατρίδα</strong>. <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h11" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>10</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Σε επιστολή που στέλνει μέλος της Φιλόμουσης Εταιρείας της Βιέννης προς τον Καποδίστρια διαβάζουμε: «Ένας πλούσιος έμπορος του Ταϊγανροκίου [Ταγκανρόγκ] με πατριωτικά αισθήματα, ονόματι Βαρβάκης, είχε προ πολλού ήδη την επιθυμία να κάνει ευεργεσία στο έθνος και επειδή δεν γνώριζε σε ποιόν να εμπιστευθεί τα χρήματα, σκέφθηκε να προσφέρει στους καλόγερους του Άθωνα 100.000 ρούβλια για να ιδρυθεί σχολή. ...Αυτός ο ευεργέτης θα μπορούσε, αν του στέλνατε κάποια επιστολή, να θελήσει να χρησιμοποιήσει την χρηματική του προσφορά προς όφελος του ιδρύματος μας, αντί να την παραδώσει στα χέρια των καλογήρων» (<span style="font-size:14px;">Πολυχρόνη Κ. Ενεπεκίδη, Ρήγας-Υψηλάντης-Καποδίστριας, εκδ. Εστία, Αθήνα 1965, σσ. 206-207</span>). Τελικά στις 19 Μαρτίου 1820 ο Βαρβάκης γράφει στον Καποδίστρια: «<strong><big>Τολμώ να προβάλω εις την Υμετέραν Εκλαμπρότητα, ώστε όπου και όπως κρίνη, ότι χρειάζεται χρηματική βοήθεια εις την πατρίδα μας, να προστάζη και θέλει τελειώνεται αμέσως η προσταγή Της, όσον είναι της δυνάμεως μου.</big></strong> Δια να μην ακολουθή δε άργητα εις τας προσταγάς Της κατέβαλα εις τον Βάγκον [στη Τράπεζα - Μπάνκα] 150.000 ρουβλίων, τα οποία είναι έτοιμα, δια να δίδωνται εξ αυτών, όπου διορίση και τούτο θέλω το στοχάζεσθαι ακριβές σημείον της προς εμέ τον ταπεινόν ευμενείας της. Άμποτε δε να αξιώση ο Θεός και εμέ, και τους διαδόχους μου να γινώμεθα άοκνοι εκτελεσταί των φιλανθρωποτάτων προσταγών της» (<span style="font-size:14px;">Αρχεία Ιονίου Γερουσίας, Καποδιστριακόν, Κέρκυρα, φακ. 375, αριθ. 15</span>). Τον ίδιο χρόνο στις 19 Ιουλίου ο Καποδίστριας με επιστολή του ευχαριστεί τον Βαρβάκη για την κατάθεση των 150.000 ρουβλίων στην Τράπεζα και τον ρωτά αν μπορεί να μεταχειριστεί προς το παρόν τον τόκο του ποσού αυτού για τους Έλληνες υποτρόφους της Φιλόμουσης Εταιρείας, που σπουδάζουν στην Ευρώπη.</div>
<p style="text-align:justify;">Ο Βαρβάκης απάντησε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1820 δεχόμενος τις προτάσεις του Καποδίστρια και τον παρακάλεσε, πάλι, να τον διατάζει χωρίς επιφύλαξη και με ευχαρίστηση θα εκτελεί τις εντολές του. Δίνει μάλιστα το ελεύθερο στον Καποδίστρια να χρησιμοποιεί τα χρήματα χωρίς να ρωτάει. Τέλος ο Βαρβάκης προσθέτει ότι η επιθυμία του αυτή είναι καταχωρημένη και στη διαθήκη του, ώστε να μην μπορεί κανείς να την ανατρέψει: «...Τούτο προσκυνητέ μοι, <strong><big>του δυστυχούς ρωμαϊκού γένους ευεργέτα</big></strong>, και θερμέ ζηλωτά των καλών, είναι επικυρωμένον και εις την διαθήκην μου, και δεν δύναται να ανατραπεί ...» (<span style="font-size:14px;">Αρχεία Ιονίου Γερουσίας, Καποδιστριακόν, Κέρκυρα, φακ. 375, αριθ. 16</span>). <strong><big>Ο Βαρβάκης γνώριζε πολύ καλά τον Καποδίστρια και του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη</big></strong>. <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h12" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></p>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>11</b></span></div>
<div style="text-align:justify;"><strong>Την Κυριακή του Πάσχα του 1821, 10 Απριλίου, κρέμασαν τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’</strong> και μετά την Τετάρτη το νεκρό του σώμα το πέταξαν στη θάλασσα. Το Σάββατο του Θωμά, 16 Απριλίου, βρήκε και ανέσυρε το λείψανο, από την θάλασσα του Γαλατά, ένα κεφαλλονίτικο καράβι. Στις 11 Μαΐου το λείψανο του Πατριάρχη έφτασε στην Οδησσό. Ο τσάρος Αλέξανδρος και η Σύνοδος της Ρωσίας διέταξαν να του γίνει μεγαλοπρεπής κηδεία «ως κοινού των ορθοδόξων πατρός». Η κηδεία έγινε στην Οδησσό στις 17 Ιουνίου. Τον επικήδειο εκφώνησε ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων. Εκεί ήταν και <strong><big>ο Βαρβάκης και αμέσως έστειλε, στο Πατριαρχείο οικονομική ενίσχυση 100.000 ρούβλια</big></strong>. <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h13" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<table border="0" cellspacing="0" cellpadding="3" width="100%">
<tr bgcolor="#cbcdb2"><td background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" width="1"></td><td>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>12</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Ο Ιωάννης Βαρβάκης, όντας πολιτικά πεπειραμένος και άριστα ενήμερος για τη διεθνή και εσωτερική κατάσταση, αποφάσισε το 1824 να κατεβεί στην επαναστατημένη Ελλάδα αποσκοπώντας να συμβάλει στη διευθέτηση της εσωτερικής διαμάχης που έπαιρνε μορφή εμφύλιου πολέμου. Τέλη Απριλίου 1824, με άμαξα και έφιππη φρουρά αναχώρησε από το Ταγκανρόγκ με προορισμό -μέσω Βιέννης- την επαναστατημένη Ελλάδα. <big><b>Η απόσταση Ταγκανρόγκ – Βιέννη είναι, με το σύγχρονο οδικό δίκτυο, 2.216 χλμ. και Βιέννης - Τεργέστης 475</b></big>, όμως ήθελε να περάσει και από τη Γενεύη για να συναντήση τον Ιωάννη Καποδίστρια και να συζητήσει μαζί του την πιθανότητα να κατεβεί ο Καποδίστριας στην Ελλάδα. Για να κατεβεί ο Βαρβάκης στην Ελλάδα από την Βιέννη έπρεπε απλώς να ταξιδέψει μέχρι την Τεργέστη μια απόσταση 475 χλμ. αλλά <big><b>για να συναντήσει τον Καποδίστρια ταξίδεψε, 80 χρονών με άμαξα, επιπλέον 1573 χλμ.</b></big> <u>(Βιέννη – Γενεύη, 1023 χλμ., Γενεύη – Λιβόρνο 555 χλμ. και Λιβόρνο - Τεργέστη 470 χλμ., σύνολο 2048 χλμ.)</u>! Περνώντας από την Οδησσό, ο Βαρβάκης, στις συζητήσεις με τους εκεί ομογενείς, έπεσε η ιδέα, να κληθεί στην Ελλάδα ο Καποδίστριας (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Γιαν. Κορδάτου, Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας, Νεότερη Β’, τ. 10, εκδ. 20ος Αιώνας, σ. 494</span>). Αποφάσισε αυτό το ταξίδι, με άμαξα, <b>ενώ ήταν ήδη 80 χρονών και ενώ πριν από έξι χρόνια (10 Σεπτεμβρίου 1818) αναφέρει ότι ήδη ταλαιπωρείται από καθημερινές χρόνιες ασθένειες, και πριν από 4 χρόνια (19 Μαρτίου 1820) ότι «των γηρατειών» του «η οδυνηρά μάστιγα ποδάγρα με την σύντροφο της χειράγρα» τον βασανίζουν</b>! Τέλη Ιουνίου, ενώ βρισκόταν ακόμη στη Βιέννη, έμαθε ότι τα Ψαρά καταστράφηκαν. Αρχές Αυγούστου έφτασε στη Γενεύη, και επισκέφθηκαν τον Καποδίστρια, που είχε αναλάβει να κάνει την Ελβετία κράτος, ο Βαρβάκης με τον Αλέξανδρο Στούρτζα και κάποιον Ξ. (από το καποδιστριακό αρχείο και από την αλληλογραφία Καποδίστρια και Ιγνατίου Ουγγροβλαχίας) που ήταν αντιπρόσωπος της ελληνικής επαναστατικής κυβέρνησης. Ζήτησαν από τον Καποδίστρια να κατέβει στην Ελλάδα, αλλά ο Καποδίστριας αρνήθηκε. <strong>Όταν μαθεύτηκε ότι πολλοί ήθελαν τον Καποδίστρια για κυβερνήτη της Ελλάδας ο Κοραής άρχισε να γράφει λίβελους ενάντια στον Καποδίστρια.</strong> Ο Στούρτζας, που ήξερε πολλά σε βάρος του Κοραή μίλησε γεμάτος απογοήτευση: <strong>«Ο Κοραής δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες της πατρίδας και των Ελλήνων· προτίμησε να ικανοποιήσει την νέα πολιτική κατάσταση που εγκαθιδρύθηκε στη Γαλλία»</strong>. <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h14" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></div>
</td></tr></table>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align: center; font-size:24px;">Τέλος, μια γλαφυρή περιγραφή του Βαρβάκη υπάρχει δημοσιευμένη στον Λόγιο Ερμή:</div>
<p style="text-align:justify;"> «<strong>Ο Βαρβάκης ζει με ταπεινή απλότητα και δεν υπερηφανεύεται για τον πλούτο του</strong>, αλλά ανοίγει τις αποθήκες και τη καρδιά του με έργα φιλανθρωπίας και συχνά αναζητεί ο ίδιος όσους έχουν ανάγκη, δεν περιμένει να έρθουν σ’ αυτόν. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι ο κ. Βαρβάκης σε κάθε εκκλησιαστική γιορτή πηγαίνει μόνος, χωρίς συνοδεία, στα σπίτια των φτωχών, στα νοσοκομεία, στις φυλακές και δίνει τα δώρα της ευσπλαχνίας του. <strong>Για τον προσωπικό χαρακτήρα του κ. Βαρβάκη, όλοι όσοι τον γνωρίζουν τον περιγράφουν ως εικόνα του Χριστιανού. Σ’ αυτόν βρίσκονται ενωμένα όλα τα προτερήματα που καθιστούν τον άνθρωπο σεβαστό και αξιέραστο</strong>. Είναι δίκαιος, πιστός στο λόγο του, γενναίος, σταθερός στους σκοπούς του, φιλάνθρωπος, <strong>θεοσεβής χωρίς δεισιδαιμονίες</strong>, ανοιχτοχέρης χωρίς άσκοπες δαπάνες, οικονόμος χωρίς φιλαργυρία· συμπαθής προς τις ατυχίες των διπλανών του, σταθερός στη φιλία, πατέρας γι’ αυτούς που έχει στη δούλεψή του. <strong>Όλοι τον σέβονται αλλά αυτός καταφρονεί τις κοσμικές δόξες και τη φήμη</strong>». <span style=" padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#h15" target="_blank"><big>|>>>|</big></a></span></p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<a name="cav5"></a>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div id="menutable" align="center">
<table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="416">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="2" width="414" bgcolor="#b09d8c">
<tr><td valign="top" align="center" style="text-indent:0px;"><a href="#_top"><strong>«Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη»</strong></a></td></tr></table>
</td></tr>
</table>
</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify;">Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» Γιάννης Σμαραγδής, το 2009, γύρισε ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή και τη δράση του εθνικού ευεργέτη ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΡΒΑΚΗ ακολουθώντας τα βήματά του στην Ελλάδα και τη Ρωσία. Εκείνο το ντοκιμαντέρ ήταν η βάση για την ταινία του «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι». Τίτλος του ντοκιμαντέρ, «Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη». Το ντοκιμαντέρ αυτό προβλήθηκε από την ΕΡΤ σε 2 μέρη, και υπάρχει στο ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ:</p>
<div style="text-align:center;"><a href="http://archive.ert.gr/92481/" target="_blank">«ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΡΒΑΚΗ Α' ΜΕΡΟΣ»</a></div>
<div style="text-align:center;"><a href="http://archive.ert.gr/92482/" target="_blank">«ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΡΒΑΚΗ Β' ΜΕΡΟΣ»</a></div>
<div style="text-align:center;">Και στο Youtube:</div>
<div style="text-align:center;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=d-UfWkmRvEA" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης (Λεοντίδης) 1/2»</a></div>
<div style="text-align:center;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=3mUmYN5pGF4" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης (Λεοντίδης) 2/2»</a></div>
<p style="text-align:justify;">Στο Α μέρος περιγράφεται η δράση του κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου και των Ορλωφικών (1770-1774), η φυλάκισή του στην Κωνσταντινούπολη και η απόδραση προς τη Ρωσία το 1775. Επίσης, η σχέση του με την αυτοκρατορική αυλή της Ρωσίας, η εγκατάστασή του στο Αστραχάν της Κασπίας Θάλασσας, η συμβολή του στην ανάπτυξη της περιοχής, καθώς και η πρωτοπόρα ενασχόλησή του με την παραγωγή και διακίνηση χαβιαριού. Ο φακός της εκπομπής περιηγείται επίσης στους δρόμους του Αστραχάν ενώ ο καθηγητής και ιστορικός ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΜΑΡΚΟΦ μας ξεναγεί στην πόλη στα ίχνη του ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΡΒΑΚΗ.</p>
<p style="text-align:justify;">Στο Β μέρος, ο φακός μας ξεναγεί στην πόλη του Ταγκανρόγκ της Μαύρης Θάλασσας όπου εγκαθίσταται ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΑΚΗΣ το 1813, με αναφορές στην πληθώρα των κοινωφελών του έργων εκκλησιαστικής και εκπαιδευτικής υποδομής. Συναντά απόγονο του ΒΑΡΒΑΚΗ που ζει στη Ρωσία και φωτίζει πλευρές του προσωπικού και οικογενειακού βίου του. Εξετάζονται επίσης, οι επαφές του ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΡΒΑΚΗ με σημαίνουσες προσωπικότητες της εποχής του όπως, τον ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ και τον ΑΔΑΜΑΝΤΙΟ ΚΟΡΑΗ, η σχέση του με την εμπορική αστική τάξη και η ενεργός συμμετοχή του στην προετοιμασία του Αγώνα του 1821. Παρακολουθούμε κατόπιν τη δράση του κατά την επιστροφή του στην εξεγερμένη Ελλάδα την περίοδο της εμφύλιας διαμάχης το 1824 μέχρι το θάνατό του στη Ζάκυνθο το 1825.</p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align:center;">Για εκπαιδευτικούς σκοπούς χρησιμοποιήσαμε αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ «Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη» με προσθήκες και διορθώσεις βασισμένες στη βιογραφία του Ιωάννη Βαρβάκη:</div>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/a3lt338kUQA" target="_blank"><img alt="Γαλιότα" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzb_p_6iMqjlllW5skR4ryn-dCkq7OSAq1fQl0zrI8QNSykUgOG_ojOJ8qtcPcn6cu5pxSgHGy7G1x5h7gWRNU4L6X3IXcg6csY03q3RrjLL0oaP6eY3hH0cdxn99myzUkGIOpEQKn-0xv/s1600/youtube24.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<br />
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
</td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#644945" width="2%"> </td></tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="30"> </td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="50">
<style type="text/css">
#menuvarvakis{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
font-color: #927566;
width: 100%;
background-color:#070707;
}
#menuvarvakis a{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
width: 100%;
font-color: #927566;
font-weight: normal;
background-color:#070707;
}
html>body #menuvarvakis a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuvarvakis a:hover{
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
}
#topvarvakis {
margin: 0px;
padding: 1px 1px 1px 1px;
float: left;
z-index:8;
background-color:#927566;
}
#topvarvakis ul {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li a, #topvarvakis li a:link {
color: #927566;
display: block;
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
text-decoration: none;
text-transform: none;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li a:hover {
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li li a, #topvarvakis li li a:link, #topvarvakis li li a:visited {
background:#110d0a;
color: #927566;
float: none;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li li a:hover {
background-color: #000627;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li ul {
z-index: 9999;
position: absolute;
color: #927566;
left: -999em;
height: auto;
width: 410px;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li li {
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
background-color:#110d0a;
color: #6f6856;
}
#topvarvakis li ul a {
width: 410px;
}
#topvarvakis li ul a:hover, #topvarvakis li ul a:active {
}
#topvarvakis li ul ul {
margin: -30px 0 0 280px;
}
#topvarvakis li:hover ul ul, #topvarvakis li:hover ul ul ul{
left: -999em;
}
#topvarvakis li:hover ul, #topvarvakis li li:hover ul, #topvarvakis li li li:hover ul{
left: auto;
}
#topvarvakis li:hover {
position: static;
}
#topvarvakis .current_page_item a {
background:#110d0a;
color: #927566;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
}
</style>
<div id="menuvarvakis" align="center" style="margin-top:0px;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td><ul id='topvarvakis'>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html' title='Βιογραφία Ιωάννη Βαρβάκη'> Βιογραφία Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_000" title="Αντί Προλόγου"> <small>Αντί Προλόγου</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451599" title="Στα Ψαρά"> <small>1. Στα Ψαρά</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451600" title="Με τους Ρώσους στο Αιγαίο"> <small>2. Με τους Ρώσους στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451601" title="Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ"> <small>3. Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451602" title="Από τα Ψαρά στη Ρωσία"> <small>4. Από τα Ψαρά στη Ρωσία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451603" title="Στο Αστραχάν"> <small>5. Στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451604" title="Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη"> <small>6. Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451605" title="Το Χαβιάρι"> <small>7. Το Χαβιάρι</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451606" title="Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν"> <small>8. Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451607" title="Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη"> <small>9. Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451608" title="Στο Ταγκανρόγκ"><small>10. Στο Ταγκανρόγκ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451609" title="Στον Αγώνα"><small>11. Στον Αγώνα</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451610" title="Επιστρέφοντας στο Αιγαίο"><small>12. Επιστρέφοντας στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451611" title="Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο"><small>13. Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451612" title="Εν τέλη"> <small>Εν τέλη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451613" title="Παράσημα"> <small>Παράσημα</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html' title='Δωρεές Ιωάννη Βαρβάκη'> Δωρεές Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#_klirodotima" title="Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή"> Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή</a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#agosxo" title="Αγορά-Σχολή"> <small>Αγορά - Σχολή </small></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#adr" title="Αδριάντας"><small> - Αδριάντας </small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#01" title="Για την Παιδεία, σε Έλληνες"> <small>Για την Παιδεία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#02" title="Για τον Αγώνα του 1821"> <small>Για τον Αγώνα του 1821</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#04" title="Για την Εκκλησία, σε Έλληνες"> <small>Για την Εκκλησία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#05" title="Διάφορα σε Έλληνες"> <small>Διάφορα σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#06" title="Για την Εκκλησία, σε Ρώσους"> <small>Για την Εκκλησία, σε Ρώσους</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#08" title="Διάφορα σε Ρώσους"> <small>Διάφορα σε Ρώσους</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html' title=''> «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav2" title=''> <small>Δυο λόγια για την ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav3" title=''> <small>Γι' αυτά που έδειξε η ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav4" title=''> <small>Κάποια που παρέλειψε να δείξει</small></a></li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav5' title=''> <b>«Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη»</b> </a>
</li></ul>
</li>
<li><a href='' title=''> Διάφορα </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2016/08/istoriko.html" title=''> <b>Το ιστορικό πλαίσιο</b></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html" title=''> <b>Βιβλιογραφία</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html" title=''> <b>Περί αυτού του blog</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html#print" title=''> <img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> pdf </b><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> για εκτύπωση</b></a></li>
</ul></li></ul>
</td></tr><tr><td> </td></tr></tbody></table></div>
</td> </tr>
</tbody></table>
Βαρβάκηςhttp://www.blogger.com/profile/03813745557176539410noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8976045810259039891.post-79923827977556876452016-08-03T12:51:00.000-07:002016-09-11T15:54:18.981-07:00Το ιστορικό πλαίσιο<style type="text/css">
#coolmen{
width: 100%;
}
#coolmen a{
display: block;
width: 100%;
}
html>body #coolmen a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuu a{
background-color: #b09d8c;
font-weight: normal;
color:#34281f;
}
#menuu a:hover{
background-color: #4f0020;
font-weight: normal;
text-decoration: none;
color:#fdfc91; 110d0a
}
html>body #youtb a{ /*Non IE rule*/
width: 100%;
background-color: #231919;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
}
#youtb a{
width: 100%;
background-color: #231919;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
}
#youtb a:hover{
background-color: #cc181e;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
width: 100%;
}
</style>
<table id="menuu" width="100%" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2; padding-bottom:3px; padding-top:3px; line-height:26px; font-size:16px; color:#110d0a;">
<a name="_top"></a>
<table id="menuu" border="0" cellspacing="1" cellpadding="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="0" width="100%" bgcolor="#cdcbb2">
<tr bgcolor="#cdcbb2"><td>
<div style="text-align:center;">Ο Γιώργος Κοντογιώργης, καθηγητής Πολιτικής Επιστήµης στην Πάντειο ΑΣΠΕ, και ο Θάνος Βερέμης καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών μιλάνε για τον Ιωάννη Βαρβάκη και την εποχή του στο ντοκιμαντέρ του Γιάννη Σμαραγδή, «Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη»</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjliGCvGAYmkcKDB_TJIJkL2XrOVyVwIFd5jXcrjG7k4F64x0clv9NuwHBQwmuynUVNhuOPZgfx2xBqRByS25N9mSGhp0NSLeISeeKolTjoRHcN8Q9zXM4vfTqgsh2Tea_ZsOLa9zCKa6xo/s1600/kontogiorgis.jpg" align="right" width="280" style="margin-right:-10px; padding-left:6px;">
<p style="text-align:justify; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Για να κατανοήσουμε τον Βαρβάκη πρέπει να κατανοήσουμε προηγουμένως τον κόσμο της εποχής του, τον Ελληνισμό της εποχής που έζησε ο Βαρβάκης. Διότι πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον Ελληνισμό, αλλά τον κανόνα. <strong>Ο Ελληνισμός εκείνος ήταν ένας κόσμος ο οποίος κυριαρχούσε σε μία ευρύτατη περιοχή η οποία περιελάμβανε τρεις αυτοκρατορίες: την Οθωμανική, τη Ρωσική και την Αυστροουγγρική</strong>. Εκείνος ο ελληνικός κόσμος έδινε το στίγμα και τον χαρακτήρα της εποχής. Γι’ αυτό και ο Ντοστογιέφσκι όταν διαλογίζεται τι δρόμο πρέπει να ακολουθήσει η Ρωσία, σκέφτεται δύο «παραδείγματα», το γερμανικό και το ελληνικό, και αποφαίνεται ότι είναι προτιμότερο το ελληνικό «παράδειγμα» για τους Ρώσους παρά το γερμανικό. Εξηγεί τους λόγους που είναι, η λεπτότητα του πολιτισμού, του ύφους, της ουσίας κλπ. Αυτό δείχνει ότι <strong>ο Βαρβάκης έζησε σε μια εποχή η οποία συνιστά μία νέα καθαρότητα σε μία υψηλού επιπέδου ανάπτυξη του ελληνικού κόσμου</strong>, η οποία αποκρυσταλλώθηκε και στη φιλοδοξία του για την εθνική απελευθέρωση. Από τον Ρήγα μέχρι τον Υψηλάντη, <strong>αυτό που επιδιώκει αυτή η αστική τάξη, αυτός ο Ελληνισμός</strong>, είτε θέλει την επανάσταση είτε θέλει την διαδοχή (την κατάληψη της εξουσίας από τους Έλληνες μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία με ειρηνικό τρόπο), <strong>είναι να δημιουργηθεί μία οικουμενική κοσμόπολη που να περιλαμβάνει περίπου την Οθωμανική αυτοκρατορία</strong>.</p>
<p style="text-align:justify; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">»Εάν θέλουμε να αντιληφθούμε τι ήταν ο Ελληνισμός πριν από την Επανάσταση, κυρίως τι ήταν η αστική τάξη πριν από την Επανάσταση στο πλαίσιο του ελληνικού οικουμενικού χώρου που είχε ως πολιτειακό πρόσημο την κοινότητα, το κοινό, δεν έχουμε παρά να δούμε πως εξελίχθηκε στη συνέχεια. <strong>Δια χειρός του νεοελληνικού κράτους και με τη βοήθεια</strong> των δύο μεγαλύτερων γεγονότων που συνέβησαν στη νεότερη εποχή, δηλαδή <strong>του εθνικιστικού κινήματος και του σοσιαλιστικού κινήματος</strong>, <u>που ουσιαστικά έγιναν στο ζωτικό χώρο του ελληνικού κόσμου</u>, <strong><u>είναι αυτοί που κατέστρεψαν τον Ελληνισμό</u></strong>! Σήμερα, λοιπόν, αν θέλουμε να δούμε τι ήταν εκείνος ο Ελληνισμός, δεν έχουμε παρά να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει στις θάλασσες. Δηλαδή <strong>ο μόνος αστικός κόσμος ο οποίος διασώθηκε είναι αυτός ο οποίος παρέμεινε έξω από τα σύνορα</strong>. Αυτός που στις θάλασσες μπόρεσε να δράσει χωρίς τους περιορισμούς των εθνικισμών και του σοσιαλισμού που εγκαθιδρύθηκε και κατήργησε το κεφάλαιο στις περιοχές δράσης του Ελληνισμού και βεβαίως χωρίς τους περιορισμούς του ελληνικού κράτους που δεν αποδεχόταν αυτές τις δραστηριότητες και αυτούς τους ανθρώπους. Ε, λοιπόν <strong>αν θέλουμε να δούμε τι θα ήταν σήμερα ο ελληνικός κόσμος ας παρατηρήσουμε τι είναι ο ελληνικός εφοπλισμός</strong>!</p>
<p style="text-align:justify; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">»<strong>Οι αστικές δυνάμεις</strong>, στις οποίες εντάσσεται και ο Βαρβάκης, <strong>οι οποίες </strong>είτε από την περιοχή των κοινοτήτων, των κοινών, είτε ερχόμενοι από το εξωτερικό στο επαναστατημένο ελλαδικό χώρο, <strong>προσπάθησαν να βοηθήσουν την απελευθέρωση</strong>, βρέθηκαν παγιδευμένες μπροστά <strong>στο δίλλημα της εξαφάνισής τους ή της καθυπόταξής τους</strong>, μέσα στη χοάνη του χαρακτήρα της Επανάστασης. Η Επανάσταση, ακριβώς επειδή βασιζόταν στο όπλο, στον πόλεμο -επανάσταση ήταν- είχε ως κυρίαρχες δυνάμεις τους κλεφταρματωλούς και ως πολιτικές δυνάμεις, τις δυνάμεις της Πελοποννήσου και της Στερεάς, οι οποίες δέσποζαν στην περιοχή κι έλεγχαν τους μηχανισμούς. <strong>Αυτό αποξένωσε ουσιαστικά την οικουμενική αστική τάξη, αυτή που προετοίμασε την ιδέα της επανάστασης και την Επανάσταση την ίδια, από τα δρώμενα της Επανάστασης και στην συνέχεια του ελληνικού κράτους</strong>. Αυτό το νεοελληνικό και αυτοί οι συντελεστές της Επανάστασης, είναι αυτοί οι οποίοι δεν αποδέχθηκαν, δεν ανέχθηκαν καν, ένα πολιτικό ηγέτη του διαμετρήματος του Καποδίστρια και τον εξαφάνισαν φυσικά από τη ζωή. Ακριβώς <strong>αυτοί οι ίδιοι είναι οι οποίοι για να μπορέσουν να επιπλεύσουν μέσα σε αυτό το κρατίδιο και να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους ύφαναν και στη συνέχεια διατήρησαν τη θεσμική σχέση με το Θρόνο και με τις Μεγάλες Δυνάμεις για τα συμφέροντα των οποίων άλλωστε πάλευαν και όχι για την ανεξαρτησία και ολοκλήρωση του ελληνικού κράτους</strong>».</p>
<center><div style="text-align:center; width:80%; font-size:12px; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://www.dikam.auth.gr/sites/default/files/attachements/Γ.Κοντογιώργης%20Βιογραφικό%20Σημείωμα.pdf" target="_blank">Γιώργος Κοντογιώργης</a>: Από το 1976 διδάσκει στην Πάντειο ΑΣΠΕ και το 1985 εκλέχθηκε καθηγητής Πολιτικής Επιστήµης στην Πάντειο ΑΣΠΕ.</div></center>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/M0V6jJsL38U" target="_blank"><img alt="Γαλιότα" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirAWAKfZWMY_BvoWRLuGar6xp8g9nH35EGIFQcZL7x5rKXv1luCr916E-FskyqV7cujwnZ7Y4j9w5dwqd699nkq77Sm06JvudBfZugLTCBj1g7B6vxOI-0gGy1_8k0qUvJjhRA3X2sWwxb/s1600/youtube25.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<p style="text-align:justify;">Ενώ ο Βαρβάκης βρισκόταν στην Μονεμβάσια έλαβε πρόσκληση από την προσωρινή κυβέρνηση της Ελλάδος για να τον τιμήσουν ως Μέγα Ευεργέτη του Έθνους και πήγε στο Ναύπλιο όπου ήταν η προσωρινή κυβέρνηση.</p>
<p style="text-align:justify; background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ο Βαρβάκης τους βλέπει να τρώγονται, τους ρωσόφιλους απομονωμένους από τους αγγλόφιλους Υδραίους και τους γαλλόφιλους ... επικεφαλής των αγγλόφιλων ο Μαυροκορδάτος, των γαλλόφιλων ο Κωλέττης ... »</p>
<p style="text-align:justify;">Ο Βαρβάκης προσπάθησε να τους συμφιλιώσει χωρίς να τα καταφέρει. Αντιθέτως από την τότε κυβέρνηση και τους ξένους συμβούλους της, δηλαδή τους Άγγλους και τους Γάλλους, υπήρξε δυσαρέσκεια. Εκείνη την εποχή ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν ήταν πλέον υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας και έφτιαχνε το σύνταγμα μιας νέας χώρας, της Ελβετίας. <strong>Όταν ο Βαρβάκης πρότεινε ο Καποδίστριας να αναλάβει ως πρωθυπουργός, οι σύμβουλοι και η προσωρινή κυβέρνηση τον κατηγόρησαν ως άνθρωπο των Ρώσων, άρα επικίνδυνο για τα σχέδιά τους</strong>.</p>
<p style="text-align:justify; background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ο Βαρβάκης και ο Καποδίστριας που θέλανε να βοηθήσουν και ξέρανε τι έπρεπε να γίνει -δεν ήτανε ρουμελιώτες αρματωλοί να βαράνε τουφεκιές από το πρωί ως το βράδυ- πέσανε πάνω σε τοίχο ...»</p>
<center><div style="text-align:center; width:80%; font-size:12px; background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/Θάνος_Βερέμης" target="_blank">Θάνος Βερέμης</a>: Καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στην Πολιτική Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας.</div></center>
<div style="text-align:center; font-size:14px;">Απομαγνητοφωνημένο κείμενο από το παρακάτω απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ του Γιάννη Σμαραγδή «Στα Ίχνη του Ιωάνννη Βαρβάκη» παραγωγή 2009.</div>
<div id="youtb"><center><table border="0" cellspacing="0" cellpadding="0" width="470">
<tr><td width="470"><a href="https://www.youtube.com/embed/CWfIq6Ok2kI" target="_blank"><img alt="Γαλιότα" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrkHfUWXz3d4pOmDodd_GG2Ng8RjfTsq3ChQcXN2LSoC2zuA6ALYDROeUCLRnPLiOriA_reLrRXOKfz_2ZQGNV9RCVqci0zSSBU8Fuk5u7J58OrImQTJhrKr3oZg_Fz9SVLGsitjyxT7N1/s1600/youtube26.png" align="center" width="480" style="margin-top:-4px; margin-bottom:-4px; margin-left:-4px; margin-right:-4px;"></a></td></tr></table></center></div>
<div style="text-align:center; font-size:12px;">Απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ του Γιάννη Σμαραγδή «Στα Ίχνη του Ιωάνννη Βαρβάκη» παραγωγή 2009, στο οποίο σχολιάζουν οι καθηγητές Γιώργος Κοντογιώργης και Θάνος Βερέμης</div>
</td></tr></table>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης στις 3 Σεπτεμβρίου του 1820 έγραψε στον Καποδίστρια και <u>τον παρακάλεσε ... να τον διατάζει χωρίς επιφύλαξη και με ευχαρίστηση θα εκτελεί</u>, <strong><big>δίνοντας του το ελεύθερο να χρησιμοποιεί τα χρήματα του χωρίς να τον ρωτάει</big></strong> και προσθέτει ότι η επιθυμία του αυτή είναι καταχωρημένη και στη διαθήκη του, ώστε να μην μπορεί κανείς να την ανατρέψει: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«...Τούτο προσκυνητέ μοι, <strong><big>του δυστυχούς ρωμαϊκού γένους ευεργέτα</big></strong>, και θερμέ ζηλωτά των καλών, είναι επικυρωμένον και εις την διαθήκην μου, και δεν δύναται να ανατραπεί ...»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Αρχεία Ιονίου Γερουσίας, Καποδιστριακόν, Κέρκυρα, φακ. 375, αριθ. 16</span>). <strong><big>Ο Βαρβάκης γνώριζε πολύ καλά τον Καποδίστρια και του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη</big></strong>. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html#10" target="_blank">«Ιωάννης Βαρβάκης»</a>, εκδ. Κάκτος 2001, σ. 191-193</span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Κάτι ήξερε ο Βαρβάκης που εμπιστευόταν χωρίς καμιά επιφύλαξη τον Καποδίστρια. Τον είχε γνωρίσει και ήξερε την ποιότητα του χαρακτήρα του. Ο Καποδίστριας δεν είχε διστάσει να αρνηθεί αρχικά την μεγάλη τιμή που του έκανε ο Τσάρος Αλέξανδρος επικαλούμενος την αγάπη για την πατρίδα του! <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Όταν ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος, το 1815, αίφνιδιαστικά, ανακοίνωνε στον Καποδίστρια ότι τον διορίζει Υπουργόν επί των Εξωτερικών Υποθέσεων, εκείνος, αν και όπως γράφει, προς στιγμήν τα έχασε (“παρ’ ολίγον να μου λείψουν οι λέξεις”), είχε την ευαισθησία να αντιδράσει: “Μεγαλειότατε, οι άνθρωποι ούτοι (οι υπόδουλοι συμπατριώτες μου) υποφέρουν και ελπίζουν. Βλέποντάς με πλησίον Υμών θα ελπίζουν ακόμη περισσότερον και θα με πιέζουν δια των δικαίων παραπόνων των. Θα ήτο εκ μέρους μου αχαριστία, θα παρέβαινον τα καθήκοντά μου προς την γενέτειράν μου εάν, ίνα απαλλαγώ αυτών, εθεώρουν εμαυτόν ξένον προς την Ελλάδα. Αλλ’ αισθάνομαι τον εαυτόν μου ανίκανον προς τοιαύτην θυσίαν. Θα είναι λοιπόν ανάγκη να διατηρώ τας προσωπικάς μετ’ αυτών σχέσεις, αλλ’ αι σχέσεις αύται θα διεγείρουν την δυσπιστίαν της Αγγλίας και των άλλων Κυβερνήσεων. Εκ της τοιαύτης καταστάσεως ουδέν το αγαθόν δύναμαι να προβλέψω, ουδέν το ωφέλιμον ούτε δια την Υπηρεσίαν της Υμετέρας Μεγαλειότητος ούτε δια τους Έλληνας ούτε δια τον εαυτόν μου”.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"> »Ο Αλέξανδρος παρά τις εξηγήσεις του Καποδίστρια παρετήρησεν ανένδοτος: “Πολύ μεγαλοποιείτε τα πράγματα. Σέβομαι τα αισθήματά σας προς την ιδιαιτέραν πατρίδα σας και την Ελλάδα και επειδή ακριβώς γνωρίζω τα αισθήματα ταύτα, επιθυμώ να σας κρατήσω πλησίον Μου. Ουδέν δικαιότερον και ωφελιμότερον του να έχουν συνήγορον παρ’ εμοί εν τω προσώπω υμών. Σας υπόσχομαι, ότι όλας τας υποθέσεις τόσον τας ιδιωτικάς, όσον και τας δημοσίας, αι οποίαι θα αφορούν εις αυτούς θα τας εμπιστεύομαι εις υμάς”. Ο Τσάρος είχεν επιλέξει τον κατάλληλον έλληνα ως υπουργόν ακριβώς για τα ελληνικά οράματα αυτού, αδιαφορών πλήρως για τις παρεξηγήσεις οι οποίες θα εδημιουργούντο. Από τα μάτια του Αλεξάνδρου δεν έσβηνε ποτέ το όνειρον της απελευθερώσεως όλων των ορθόδοξων χριστιανών της Βαλκανικής. Οι ευχές της Μεγάλης Μάμμης (Μ. Αικατερίνης) του εφώτιζαν τον δρόμον του. Εκείνη τον εβάπτισε με το συμβολικόν όνομα “Αλέξανδρος” εκείνη τον ελίκνισε με τα τραγούδια της, εκείνη τον εμόρφωσε, εκείνη τον ενέπνευσε με τα σχέδιά της και με τα ρωσικά όνειρα να στηθεί και πάλιν ο Σταυρός επί του τρούλλου της Αγίας Σοφίας. Αυτός, ο Αλέξανδρος, είναι “ευλογητός του Κυρίου” -ο Μπλαγκοσλοβένυϋ- ο προορισμένος να τα πραγματοποιήσει»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Διονυσίου Α. Μαντζουλίνου, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (1776-1831), Τόμ. Α, Βιβλ. της ΕΣΤΙΑΣ σελ. 187</span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Οι πληθυσμοί των Βαλκανίων και ολόκληρη η ανθρωπότητα ..., τους τελευταίους δύο αιώνες, μετά το 1800, υπέστησαν μια ανυπολόγιστη, μια τεραστίων διαστάσεων αδικία: Έχασαν και ξέχασαν το πολιτιστικό πλαίσιο, την προπόνηση, που ήξερε να μετατρέπει το φίδι από πίθηκο σε αετό. Έχασαν και ξέχασαν τη μέθοδο που ήξερε και μπορούσε να παίρνει το «πενηνταράκι» και να το μετατρέπει σε «πεντακοσάρα», να μεταπλάθει τα κουρελόχαρτα σε Χαρταετούς. Έχασε και ξέχασε ο λαός τον τρόπο από πέτρα, από εργαλείο, να γίνεται φως, ξέμαθε τη μέθοδο που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι πάντα νέος, πάντα παιδί, να λούζεται μια παιδικότητα με κόπους και αγώνες ξανακερδισμένη, να καλλιεργεί τις προϋποθέσεις που προκαλούν και συντηρούν την έμπνευση, το φως του Προμηθέα, ξέμαθε τον τρόπο να είναι ερωτικός και ερωτεύσιμος, να μην απογοητεύεται, να μη χάνει τη γοητεία του όντας γόης, γητευτής, για το καλό της ανθρωπότητας, του κόσμου όλου, κοσμοπολίτης, οικουμενικός πατριώτης. Η οικουμενική ελληνική αστική τάξη των ελληνικών κοινοτήτων στα αστικά κέντρα των Βαλκανίων, ολόκληρης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Ρωσικής και της Αυστροουγγαρικής Αυτοκρατορίας και όπου αλλού, εκείνος ο ελληνικός κόσμος έδινε το στίγμα και τον χαρακτήρα εκείνης της εποχής, κυριαρχούσε σε πολλά αστικά κέντρα τον 18ο και 19ο αιώνα.</p>
<p style="text-align: justify;">Εκείνη η οικουμενική ελληνική αστική τάξη διακρινόταν, προόδευε, πλούτιζε, αλλά όπως φαίνεται και από το παράδειγμα του Βαρβάκη (που κατήργησε τη δουλεία 85 χρόνια πριν καταργηθεί θεσμικά από την Τσαρική Ρωσία), πλούτιζε όχι ξεζουμίζοντας τους τοπικούς πληθυσμούς, εκμεταλλευόμενη τις απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες της εποχής, αλλά δημιουργώντας πολύ πρωτοποριακές συνθήκες αξιοπρεπούς εργασίας για το εργατικό δυναμικό που απασχολούσε. Ήταν πραγματικά παράγοντας προόδου και ευημερίας για τους τοπικούς πληθυσμούς και γι’ αυτό το λόγο στις συνειδήσεις, στις μνήμες των λαών αυτών υπήρχε ο απόηχος μιας θαυμαστής θετικής αναφοράς. Μέχρι και σήμερα κάποιοι θυμούνται με ευγνωμοσύνη εκείνους τους Έλληνες, από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μέχρι το Αστραχάν και την Αγία Πετρούπολη. <span style="text-align:justify; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Κατά την Οκτωβριανή προλεταριακή Επανάσταση του 1917, κομισάριος στην περιοχή του Αστραχάν ήταν κάποιος Σ. Κίροφ. Αυτός δεν επέτρεψε να καταστραφεί κανένα μνημείο της πόλης του Αστραχάν, εκκλησιαστικό, κοινωνικό κτλ. που δημιουργήθηκε από τον Βαρβάκη. «Μα γκρεμίζουμε ότι δημιουργήθηκε από τους πλούσιους» έλεγαν πολλοί εκπρόσωποι του Κόμματος. Κι ο Κίροφ απάντησε: «O Ιβάν Αντρέγιεβιτς Βαρβάτσι δεν ήταν Πλούσιος, το Αστραχάν ήταν εκείνος, ήταν Σοσιαλιστής, με τις πράξεις του, πριν από τους σοσιαλιστές». Έτσι δεν επετράπη να πειραχθεί τίποτε.»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;"><a href="http://greekworldhistory.blogspot.gr/2015/02/1745-1825.html" target="_blank">http://greekworldhistory.blogspot.gr</a></span>).</p>
<p style="text-align: justify;"><big><b>Μια τέτοια όμως, φιλάνθρωπη σχέση μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου δεν βόλευε τον άγριο διεθνή καπιταλισμό και ίσως αυτός να ήταν ο βασικός λόγος που προκάλεσε την τελική εξαφάνιση εκείνης της οικουμενικής ελληνικής αστικής τάξης</b></big>.</p>
<div style="text-align:justify; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">
<p style="text-align:justify;">«Ο ελληνικός κόσμος αποτελεί το μόνο ιστορικό παράδειγμα που ορίζεται όχι περιοριστικά ως έθνος, ως ένας μεταξύ των άλλων λαών (εθνών ή εθνοτήτων), αλλά ως <big><b>γένος</b></big>, ως ένα συνεκτικό και αύταρκες εξ επόψεως ιδιοσυστασίας και εξελικτικής λογικής <big><b>σύνολο κοινωνιών των οποίων το διακριτικό γνώρισμα υπήρξε η συγκρότησή τους με όρους ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ</b></big>. Για πρώτη φορά ένας ολόκληρος κόσμος, ο ελληνικός, κινείται στην ιστορία με γνώμονα την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του ανθρώπου (το κοινωνικό-οικονομικό και πολιτικό, θεσμικό, αξιακό, πολιτισμικό φορτίο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ) και όχι ως πρωτόγονη ορδή ή ως δεσποτική (υπόδουλη, δουλική ή δουλοπαροικιακή) κοινωνία. <big><b>Από την εμφάνιση του ελληνισμού στο ιστορικό προσκήνιο η ανθρωπότητα εισέρχεται σε μια νέα εποχή κατά την οποία αλλάζει δραματικά η έννοια του “κοινωνικού ανθρώπου” ... και στο βάθος αναγγέλλεται το τέλος της δεσποτείας</b></big>. ... Ευθεία προέκταση, δηλαδή <big><b>δημιούργημα του ελληνικού κοσμοσυστημικού παραδείγματος, αποτελεί ο πολιτισμός της ελευθερίας που βιώνουμε στις ημέρες μας κατά το μάλλον ή ήττον στο σύνολο του πλανήτη</b></big>. Η διαφορά τους έγκειται στο γεγονός ότι οι Έλληνες συγκροτήθηκαν ως κοσμοσύστημα, σε ένα πλήθος κοινωνιών/κρατών, με πρόσημο τις πόλεις, αποτέλεσαν μόνοι τους ένα κοσμοσύστημα ανθρωποκεντρικού τύπου. Ενώ σήμερα οι λαοί συγκροτούν όλοι μαζί το ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα. Το ελληνικό και το εθνοκρατικό ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα διαφέρουν ως προς την κλίμακα. Το ένα δομήθηκε με βάση τη μικρή κλίμακα της πόλης, το άλλο με τη μεγάλη κλίμακα του λεγόμενου κράτους έθνους. Εξού και κάθε έθνος στεγάζεται καταρχήν σε ένα και μοναδικό κράτος.</p>
<p style="text-align:justify;">»Μια άλλη διαφορά που διακρίνει τον ελληνικό κόσμο από τον σημερινό κόσμο αναφέρεται στην ωριμότητά τους. <big><b>Ο σημερινός κόσμος διανύει προφανώς τη βρεφική περίοδο της ανθρωποκεντρικής του ιστορίας, σε αντίθεση με τον ελληνικό κόσμο ο οποίος διέτρεξε το σύνολο της εφικτής ανθρωποκεντρικής εξελικτικής διαδρομής έως την ολοκλήρωσή της</b></big>.</p>
<p style="text-align:justify;">»Τέλος, η ιδιαιτερότητα του γεγονότος ότι ο ελληνισμός ενσάρκωσε κατά τρόπο μοναδικό το ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα -επειδή αυτός το δημιούργησε και το ανέπτυξε στη διάρκεια της κοσμοϊστορίας- είχε ως συνέπεια η προσέλευση των άλλων ανθρώπων ή λαών να οδηγήσει στην εξομοίωσή τους με την έννοια του Έλληνα. Όσο περισσότερο προσήρχοντο στον ανθρωποκεντρικό τρόπο του βίου, τόσο προσομοίαζαν στον Έλληνα άνθρωπο.</p>
<p style="text-align:justify;">»Οι ανωτέρω ολίγες επισημάνσεις διευκρινίζουν τους λόγους που οι νεότεροι εξακολουθούν να δείχνουν τέτοια προσήνεια στον ελληνικό πολιτισμό. Τον θαυμάζουν όχι με την έννοια της επιστροφής σ'αυτόν, δηλαδή με την αναβίωσή του, όπως πίστεψαν οι πρώτοι ανθρωποκεντρικοί θύλακες της εποχής της Αναγέννησης, αλλά ως την πατρογονική πηγή τους πρωταρχικά, ως παράδειγμα του τρόπου του βίου με πρόσημο τον ελεύθερο άνθρωπο επίσης και, προφανώς, γιατί στην πνευματική του γραμματεία ανακαλύπτει κανείς θαυμαστές και αξεπέραστες δημιουργίες.</p>
<p style="text-align:justify;">»Παρόλον όμως ότι πολλοί νομίζουν ότι ο ελληνικός κόσμος έχει πια ξεπερασθεί, συμβαίνει πράγματι η επικαιρότητά του να επεκτείνει διαρκώς τον βίο της, με την έννοια ότι όσο εξελίσσεται <big><b>ο νεότερος κόσμος τόσο διαπιστώνει ότι τα βήματά του προσομοιάζουν με εκείνα που διέδραμε ο ελληνισμός</b></big>. Τι είναι άραγε αυτό που συντελεί ώστε ο βηματισμός του νεότερου ανθρώπου να γίνεται στα χνάρια του ελληνικού κόσμου. Το γεγονός ακριβώς που επισήμανα ήδη, ότι <big><b>ο ελληνισμός ως κοσμοσύστημα έχει να επιδείξει μια πλήρη διαδρομή με γνώμονα το ανάπτυγμα της ελευθερίας στο ατομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, εν αντιθέσει προς τον νεότερο κόσμο που βιώνει μόλις την πρώιμη περίοδο της ανθρωποκεντρικής του ιστορίας (της ατομικής ελευθερίας)</b></big>. Όσο και αν η μετάβαση από την μικρή στη μεγάλη κοσμοσυστημική κλίμακα, από την πόλη κράτος στο κράτος έθνος, άλλαξε δραματικά τα δεδομένα, δεν παύει ο νεότερος άνθρωπος να διάγει την βρεφική ανθρωποκεντρική του ηλικία.»</p>
<p style="text-align:right; font-size:12px; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://blogs.antifono.gr/istologia/preloudio_skepsis/30-γιώργος-κοντογιώργης-ο-ελληνισμός,-ο-χριστιανισμός,-η-οικουμένη-και-ο-νεότερος-κόσμος-mέρος-πρώτο" target="_blank" style="padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">Γιώργος Κοντογιώργης:<br /> Ο ελληνισμός, ο χριστιανισμός, η οικουμένη<br /> και ο νεότερος κόσμος (Mέρος Πρώτο)</a></p></div>
<p style="text-align:justify;">Φυσική συνέχεια, επόμενο εξελικτικό στάδιο του ελληνισμού, μετά το πρώτο σοκ της οθωμανικής κατάκτησης, ήταν η δημιουργία της δημοκρατικής συλλογικότητας των κοινοτήτων και των παροικιών. Η λεπτότητα του πολιτισμού, του ύφους της οικουμενικής ελληνικής αστικής τάξης, συνιστούσε μία νέα υψηλού επιπέδου ανάπτυξη του ελληνικού κόσμου και οραματιζόταν την απελευθέρωση του υπόδουλου γένους των «Ρωμαίων», των δύστυχων, χειμαζόμενων Ρωμηών, από τον οθωμανικό ζυγό είτε μέσω ένοπλης επανάστασης είτε μέσω ειρηνικής διαδοχής. Το όραμα εκείνο, όμως, ήταν ο χειρότερος εφιάλτης του αγγλοσαξωνικού κέντρου εξουσίας που με κανέναν τρόπο δεν ήθελε, μετά την επικείμενη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να προκύψει μια ενιαία διάδοχη κατάσταση, μια «Γραικική», μια Ελληνική Αυτοκρατορία φιλική, σχεδόν αδελφική προς τη Ρωσία. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της οικουμενικής αστικής τάξης της εποχής ήταν συναισθηματικά και πραγματικά συνδεδεμένη με τη Ρωσία και η φιλική, χωρίς υπερβολή, η αδελφική τους σχέση με τη Ρωσία ήταν αυτονόητη. Ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν τότε οι «αγγλόφιλοι» και «γαλλόφιλοι» στους κόλπους της διανόησης των ελληνικών κοινοτήτων.</p>
<p style="text-align:justify; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Η ελληνική κοινωνία, μέχρι την απελευθέρωση της, είχε μια πρωτογενή ύπαρξη. Το έθνος υπήρχε μέσω της πόλεως, του κοινού και εκφραζόταν πολιτικά ως μια κοινότητα πόλεων/κοινών. Η πατρίδα του κάθε Έλληνα ήταν το κοινό του. Η αυτονομία της σκέψης χάθηκε όταν εισήλθαμε στο νεοελληνικό κράτος, καθόσον αυτό λειτούργησε ως το όχημα για την ιδεολογική, πολιτική, οικονομική, πνευματική και κάθε είδους άλλη εξάρτηση από την ηγεμονεύουσα απολυταρχία. Η δημοκρατική συλλογικότητα καταργήθηκε, η οικουμενική αστική τάξη διαλύθηκε και έτσι έμειναν οι θεράποντες της κομματοκρατίας να κυβερνούν μόνοι, νεμόμενοι το κράτος και διαλεγόμενοι σε πολιτική βάση με τον κάθε πολίτη χωριστά κι όχι με το σύνολο της κοινωνίας. Το πελατειακό κράτος είναι αποκλειστικό δημιούργημα της μετεπαναστατικής εποχής.» (<a href="http://contogeorgis.blogspot.gr/2016/07/lifo.html" target="_blank">Γιώργος Κοντογιώργης - «Ζούμε το τέλος των βεβαιοτήτων μας»</a>)</p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align:justify; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">
<p style="text-align:justify;">«Η γένεση του νεοελληνικού κράτους συγκροτεί μια τομή, θα έλεγα μια ρήξη με το ελληνικό κοσμοσυστημικό παρελθόν, το οποίο επέτρεψε στον ελληνισμό να μεγαλουργεί. Το νεοελληνικό κράτος, πρόσεδρο στην ευρωπαϊκή δεσποτεία, υιοθέτησε την ιδέα της πολιτικής κυριαρχίας κατέναντι της κοινωνίας, στην οποία επιφύλαξε εφεξής το καθεστώς του ιδιώτη, και <big><b>στον πολίτη την ιδιότητα του υπηκόου πελάτη του πολιτικού</b></big>. Το κράτος, εφεξής αναντίστοιχο με τους σχεδιασμούς και τις προσδοκίες της εθνικής συλλογικότητας των Ελλήνων, <b>ήταν εντούτοις σε πλήρη αρμονία με το διατακτικό του ηγεμόνα, που θεωρούσε τον μεν ελληνισμό απειλή και για την επέκτασή του, το δε πολιτειακό του πρόταγμα, απεχθές για την απολυταρχική αρχικά και για την ολιγαρχική στη συνέχεια ευρωπαϊκή τάξη.</b> <u>Το κράτος αυτό και οι άρχουσες ομάδες που υφάνθηκαν στους κόλπους του, αποτέλεσαν το εργαλείο για την ανθρωποκεντρική και κοσμοσυστημική αποδόμηση του ελληνισμού και, εντέλει, για τη δραματική του συρρίκνωση.</u> Το καθόλα αναντίστοιχο προς την ανθρωποκεντρική ιδιοσυστασία του ελληνισμού αυτό κράτος και οι άρχουσες δυνάμεις που το λειτουργούν και το νέμονται είναι αποκλειστικά υπαίτιες για τις αλλεπάλληλες καταστροφές που εξακολουθεί να υφίσταται η ελληνική κοινωνία έως τις ημέρες μας.</p>
<p style="text-align:justify;">»Έχει σημασία να επισημανθεί ότι η οριστική αυτή ρήξη με το ελληνικό οικουμενικό παρελθόν δεν θα συντελεσθεί υπό την οθωμανοκρατία. Τότε ακόμη ο ελληνισμός σχεδίαζε την εθνική του αποκατάσταση υπό το πρίσμα της διατήρησης αδιατάρακτης της ανθρωποκεντρικής οικουμένης. Συνέβη υπό <big><b>το κράτος έθνος, το οποίο για να νομιμοποιηθεί έπρεπε η ελληνική κοινωνία να συνομολογήσει την κατωτερότητα της. Διαφορετικά δεν θα ήταν δυνατόν να επιβιώσει το καθεστώς της εξάρτησης, ούτε και να πραγματοποιηθεί η αποδόμηση του μείζονος ελληνισμού, ο οποίος μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα στην μεν Εσπερία προκαλούσε δέος, στην δε σλαβική ανατολή εκλαμβανόταν ως πρότυπο.</b></big> Με διαφορετική διατύπωση, για να συμβεί αυτό, ο ελληνισμός όφειλε να μηδενίσει τον ανθρωποκεντρικό του χρόνο και να εναρμονίσει τον ανθρωποκεντρικό του βηματισμό με εκείνον της εξερχόμενης από τη δεσποτεία δυτικο-ευρωπαϊκής κοινωνίας.</p>
<p style="text-align:justify;">»Στο πλαίσιο αυτό αξίζει να προσέξουμε ότι ολόκληρο το δημοκρατικό οικοδόμημα του ελληνισμού που το βίωνε ευρέως και αδιατάρακτα από την κλασική εποχή, κατελύθη χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίματος. Η ατομική ελευθερία θεωρήθηκε ανώτερη από την καθολική (ατομική, κοινωνική και πολιτική) ελευθερία, η ολιγαρχία της δημοκρατίας, το οικονομικό σύστημα που έθετε τους συντελεστές της εργασίας στο περιθώριο, ανώτερο από την εταιρική οικονομία, η τιμοκρατική ψήφος από την καθολική ψήφο, ο ατελής πολίτης του πλήρους πολίτη κλπ. <b>Η απολυταρχία που εγκαθιδρύθηκε στο μικροελλαδικό κράτος θεωρήθηκε ανώτερη τελικά από την οικουμενική κοσμόπολη που σχεδίαζαν οι θεωρητικοί της ελληνικής παλιγγενεσίας.</b></p>
<p style="text-align:justify;">»Από την οικουμενική τους περίοδο οι Έλληνες οδηγήθηκαν βιαίως και ταπεινωμένοι στην προσολώνεια εποχή σε συνθήκες περιδεούς εξάρτησης και ανέχειας. <big><b>Η κατάργηση της θεσμημένης συλλογικότητας του ελληνισμού θα επιτρέψει στην πολιτική τάξη να αυτονομηθεί, να πολιτευθεί ενάντια στο κοινό και εθνικό συμφέρον</b></big>, να οικοδομήσει μια αντίληψη περί πολιτικής εχθρική προς την κοινωνία των πολιτών.»</p>
<p style="text-align:right; font-size:12px; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://blogs.antifono.gr/istologia/preloudio_skepsis/32-γιώργος-κοντογιώργης-ο-ελληνισμός,-ο-χριστιανισμός,-η-οικουμένη-και-ο-νεότερος-κόσμος-mέρος-δεύτερο" target="_blank" style="padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">Γιώργος Κοντογιώργης:<br /> Ο ελληνισμός, ο χριστιανισμός, η οικουμένη<br /> και ο νεότερος κόσμος (Mέρος Δεύτερο)</a></p></div>
<p style="text-align: justify;">Η δημοκρατική συλλογικότητα των κοινοτήτων και των παροικιών καταργήθηκε, η οικουμενική αστική τάξη διαλύθηκε και έμειναν οι πολιτικάντηδες, που εξυπηρετούσαν τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης, ελεύθεροι να εκμαυλίζουν το λαό εθίζοντας το πόπολο στην πελατειακή σχέση με το κράτος, αποδιοργανώνοντας, διαλύοντας, ξηλώνοντας το πολιτισμικό πλαίσιο που επί τετρακόσια χρόνια καλλιεργούσε το φιλότιμο και εξασφάλιζε τη διατήρηση και συχνά την άνθιση του Ελληνισμού. Το μεγαλείο εκείνου του πολιτισμού ήταν ότι εξασφάλιζε τη δυνατότητα ανθοφορίας και καρποφορίας εν μέσω παγετώνος! Ο Βαρβάκης δεν ήταν η εξαίρεση αλλά ο κανόνας!</p>
<table width="300" border="0" cellpadding="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" align="right" style="margin-right:-18px; margin-left:8px;" bgcolor="#644945">
<tr>
<td><div style="text-align:center; font-size:14px; background-color:#c8c5a0; color:#644945; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">Το 1785, η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β’ της Ρωσίας, υπογράφει διάταγμα, με το οποίο ιδρύεται το Γραικικό Μαγιστράτο, δηλαδή το <big><b>Ελληνικό Δημαρχείο της Νίζνας</b></big>. Το Αδελφάτο των Ελλήνων στη Νίζνα απολάμβανε, πολλά προνόμια και <big><b>αναγνωριζόταν από τις ρωσικές αρχές σαν ανεξάρτητη δημοκρατία</b></big>. Όλοι οι Έλληνες που ζούσαν στη Ρωσία, αν υπάγονταν στο Μαγιστράτο, είχαν κάθε είδους προστασία και μπορούσαν ελεύθερα να διαθέτουν τις περιουσίες τους. Το Αδελφάτο της Νίζνας είχε ιδρυθεί στα τέλη του 1696 και στις αρχές του 1697, και του είχαν παραχωρηθεί ιδιαίτερα προνόμια από τον Τσάρο.</div></td>
</tr>
</table>
<p style="text-align: justify;">Υπάρχουν ακόμη πιο «τρελλές» περιπτώσεις, οι αδελφοί Ζωσιμάδες. Οι Ζωσιμάδες ήταν έξι αδέλφια: Ο Ιωάννης (1752-1771), ο Αναστάσιος (1754-1828), ο Νικόλαος (1758-1842), ο Θεοδόσιος (1760-1793), ο Ζώης (1764-1828) και ο Μιχαήλ (1766-1809). Ο πατέρας τους, Παναγής Ζωσιμάς, ήταν έμπορος στα Ιωάννινα. Μετά το θάνατο του Θεοδόση, το 1793, <big><b>οι υπόλοιποι αδελφοί αποφάσισαν να μείνουν άγαμοι ώστε όλα τους τα έσοδα να μπορούν να τα διαθέτουν για την παιδεία και την απελευθέρωση των Ελλήνων</b></big>. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έπεισαν και τον φίλο τους, τον Ζώη Καπλάνη (1736-1806), να κάνει κι αυτός το ίδιο! Γράφει ο Γούδας για τους Ζωσιμάδες: <span style="text-align:justify; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Εδώ στη Μόσχα δεν έσπευσαν μέγαρα να οικοδομήσουν, ούτε πολυτελείς άμαξες να αγοράσουν' έχοντας την πατρίδα τους στο σκοτάδι βυθισμένη, αποφάσισαν όλο τον πλούτο να χρησιμοποιήσουν για το φωτισμό και την απελευθέρωσή της»</span>. Ο Νικόλαος, ο Θεοδόσιος και ο Μιχαήλ εγκαθίστανται γύρω στο 1785 στο Λιβόρνο της Ιταλίας, ενώ οι άλλοι τρεις στη Νίζνα της σημερινής Ουκρανίας και αργότερα στη Μόσχα. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, με μεγάλες στερήσεις και πείνα αλλά γρήγορα κατάφεραν να ορθοποδήσουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Από την άλλη μεριά, στο χώρο της Οθωμανικής κατοχής όσοι ενδιαφέρονταν για την άνευ όρων και ορίων ατομική τους ανέλιξη και ευδαιμονία είχαν διαθέσιμη εύκολη και ευρεία οδό, φορούσαν τα οθωμανικό φεσάκι, εξισλαμίζονταν και εξασφάλιζαν ταχύτατη και σίγουρη αναρρίχηση στην κρατική και κοινωνική ιεραρχία. Η «οπισθοδρομική» και «δεισιδαιμονική» εμμονή στη πίστη του Χριστού ήταν η μοναδική αιτία που κράτησε, όσους κράτησε, εκτός της οθωμανικής ευδαιμονίας, εντός δηλαδή της ελληνικής γλώσσας και αυτοσυνειδησίας. Το «Κρυφό Σχολειό» της Εκκλησίας του Χριστού ήταν που διατήρησε και διατηρεί μέχρι σήμερα την ελληνική γλώσσα, την λεγόμενη Κοινή, την γλώσσα της εποχής των Ευαγγελίων, την ελληνική μουσική, την λεγόμενη εντελώς αντιεπιστημονικά και παραπλανητικά «βυζαντινή μουσική». Όπως θα δούμε παρακάτω ο όρος Βυζαντινή Αυτοκρατορία κλπ είναι πλαστός νεολογισμός ... Η «βυζαντινή μουσική» είναι υποσύνολο της ελληνικής. Οι Έλληνες Χριστιανοί χρησιμοποιήσαν από την κοσμική τους μουσική ότι εξυπηρετούσε την χριστιανική λατρευτική τους ζωή, ότι βοηθούσε προς την δημιουργία της κατάνυξης και όχι ενός επιφανειακού συναισθηματισμού. Το ίδιο ισχύει και για τη λεγόμενη «βυζαντινή αγιογραφία», ήταν υποσύνολο της ελληνικής ζωγραφικής, με τη διαφορά ότι η σύγχρονη αγιογραφία συνήθως επιλέγει, ουσιαστικά, να μην είναι ζωγραφική, να μην είναι τέχνη, αλλά μια νεκρή παραδοσιακή τεχνική. Ακόμη και τα εθνικά μας χρώματα μόνο μέσα στους ναούς διατηρήθηκαν. Για αιώνες το επίσημο χρώμα, αυτό που σήμερα λέμε εθνικό χρώμα, της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας των προγόνων μας ήταν η πορφύρα και ο χρυσός, ο χρυσός σταυρός σε πορφυρό πανί. <img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxuMB7UCGofmtknpFZaPYVhhCM2hQgYafigVpg6Hj4yi2Y91kopPv1mZVHGCnCE8U86q8s-Hpvdm-A8cDFIQgBqjJalW9gRkvdoLv33lXkhJLcwhK90YaB-k5QRF582zMTW7OzYeBrLVWB/s1600/simaia.png" align="left" width="100" style="margin-left:-10px; padding-right:6px;"> <img alt="" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/20/Flag_of_Bavaria_%28lozengy%29.svg/140px-Flag_of_Bavaria_%28lozengy%29.svg.png" align="right" width="140" style="margin-right:-10px; padding-left:6px;"> Μετά την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1261, ο Μιχαήλ Παλαιολόγος πρόσθεσε τα τέσσερα ονομαζόμενα πυρεκβόλα, τέσσερα κεφαλαία Β, δύο και δύο καθρεφτικά, ως αρχικά του ρητού «Βασιλεύς Βασιλέων, Βασιλεύων Βασιλευόντων». Γαλανόλευκη είναι <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/Βαυαρία" target="_blank">η σημαία της Βαυαρίας</a> ...! Δεν ξέρω αν υπήρξε Κρυφό Σχολειό ως κτιριακό συγκρότημα ... δεν ξέρω αν είναι λογικό να απαιτεί κανείς να έχει διασωθεί επί δύο αιώνες κάτι που όταν υπήρχε σκοπό είχε να μην υπάρχει περίπτωση να γίνει αντιληπτό από κάθε τυχαίο περαστικό ... αλλά το Κρυφό Σχολειό ακόμα υπάρχει και είναι οι ορθόδοξοι ναοί της επικράτειας, παρά το ότι η νεολληνική βαρβαρότητα τους έχει «αλλάξει τα φώτα» με τα εκκωφαντικά ντεσιμπέλ των επηρμένων μεγαφώνων και τα χυδαία φώτα των ανελεήμονων πολυελαίων. Για αιώνες, στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου και στα αστικά κέντρα της Ρωσίας, κυριαρχούσε ένας πολιτισμός, ο Ελληνισμός, η Ρωμηοσύνη, που δημιουργούσε ανθρώπους σαν τον Βαρβάκη και τον Καποδίστρια, πατριώτες και κοσμοπολίτες ταυτόχρονα, παραδοσιακούς και μοντέρνους, ρωμηούς, ευαίσθητους και δυνατούς, φωτεινούς, που ξέρουν τον τρόπο να συντηρούν τη φλόγα της έμπνευσης, που δεν απογοητεύονται, δεν χάνουν την γοητεία τους και καρποφορούν, εν μέσω παγετώνος, καρπούς ωφέλιμους κι ωραίους γι' αυτούς, για την πατρίδα τους, για ολόκληρη την ανθρωπότητα.</p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align:center;">Χάθηκε και ξεχάστηκε εκείνος ο τρόπος του χειμαζόμενου, του <a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#rom">«<strong><big>δυστυχούς ρωμαϊκού γένους</big></strong>»</a> και σ' αυτή την απώλεια πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η αλλαγή δύο ονομάτων. <a href="http://dip880.blogspot.gr/2013/09/history.html" target="_blank">Η πλαστογράφιση της ιστορίας δεν πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα με την περίπτωση της «Μακεδονίας»</a>. Από πολύ νωρίτερα ήταν γνωστό ότι πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν, τα αυτονόητα που δημιουργεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων η χρήση των ονομάτων. Όσοι, λοιπόν, ενδιαφέρονταν να ξεχαστεί το λαμπρό παρελθόν του ελληνόφωνου πολιτισμού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που κυριαρχούσε επί εικοσιπέντε αιώνες στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου, όσοι ήθελαν να ελαχιστοποιήσουν έως να εκμηδενίσουν την πιθανότητα να υπάρξει ενιαία διάδοχη ελληνόφωνη κρατική οντότητα στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, φρόντισαν από νωρίς να αλλάξουν δύο όρους, δύο ονόματα:</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:45px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; color:#644945; float: left;"><b>1</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">Η ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία καθιερώθηκε να ονομάζεται <strong><big>Βυζαντινή Αυτοκρατορία</big></strong></div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:45px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:45px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; color:#644945; float: left;"><b>2</b></span></div>
<div style="text-align:justify;">H νοτιοανατολική χερσόνησος της Ευρώπης καθιερώθηκε να ονομάζεται <strong><big>Βαλκάνια</big></strong>!</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMzX8lYWTf8jai4iU4e-9N2P03HCxuKA030QaWoK-j2Bi3UPTMrzR1StIwUaAHBuIGmHabVWgGIdQfLjj1XXKF3Ts3tBGZ6lHkyPCUfQfjxql-m1wuqzVEwsJuTZaR5BuLnMV1GuG8L1V6/s1600/varvkonstpal421.jpg" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizZa9xQzkhDK5epKOqVzyMNkq7lBBOPCT5GcT16A1BW9uIoVgUXSaU7y6iKrGycAhGRt581TwsmjSSQ2dXV7jPFBeee-vEpFiaB5yidWQRm5VU-NYkHovJATk7VTzn03z0CGyAENy5E8F2/s1600/varvkonstpal250.jpg" align="right" width="250" style="margin-right:-10px; padding-left:6px;"></a>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>1</b></span></div>
<p style="text-align: justify;">Το 1562, 120 χρόνια μετά την κατάλυσή της ανατολικής Ρωμαϊκής (της λεγόμενης Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας, για πρώτη φορά, ο γερμανός ιστορικός «επιστήμονας» Ιερώνυμος Γουλφ ονομάζει την ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, <b>Βυζαντινή Αυτοκρατορία</b>, και ο νέος όρος κυριαρχεί και επιβάλλεται μέσω των «αντικειμενικών» «επιστημόνων» του Διαφωτισμού για τις ανάγκες της ... ιστορικής προπαγάνδας και γεοπολιτικών σχεδιασμών. Κάποιοι θυμούνται ακόμη και σήμερα ότι είχαν για προγόνους τους κάποιους ρωμηούς (ρωμαίους) αλλά κανείς δεν θυμάται να λέγονταν οι πρόγονοι του βυζαντινοί, απλούστατα γιατί λαός ή κρατική οντότητα με τέτοιο όνομα ποτέ δεν υπήρξε.</p>
<div style="background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">
<p style="text-align: justify;">«Τα ονόματα που δίνουμε στα πράγματα είναι σημαντικά για την εικόνα που σχηματίζουμε για την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι συχνά ξαφνιάζονται όταν ανακαλύπτουν ότι ιστορικοί χαρακτηρισμοί που περιγράφουν το παρελθόν είναι νεολογισμοί που επέβαλε η ιστοριογραφία και η ιδεολογία, και όχι πραγματικότητες αυτού του ίδιου του παρελθόντος. Οι άνδρες και οι γυναίκες του Μεσαίωνα δεν ήξεραν ότι ζούσαν στο Μεσαίωνα, όπως και όσοι ζούσαν στην Κλασική Αθήνα ή την Ιταλική Αναγέννηση. Οι άνθρωποι της "Βυζαντινής Αυτοκρατορίας" δεν είχαν ιδέα ότι ήταν Βυζαντινοί. Γνώριζαν ότι είναι αυθεντικοί συνεχιστές του Ρωμαϊκού κόσμου, Ρωμαίοι που ζούσαν στη Ρωμανία.»</p>
<p style="text-align: justify;">«Σε αντίθεση με την πλούσια κληρονομιά και τον πολυσήμαντο ρόλο τους, τα επιτεύγματα του Βυζαντινού πολιτισμού πολύ συχνά αποσιωπώνται και υποβαθμίζονται, αυτό καθ αυτό το όνομα "Βυζαντινή Αυτοκρατορία" είναι στην πραγματικότητα, προσβλητικό.</p>
<p style="text-align: justify;">»Ο όρος "Βυζαντινή Αυτοκρατορία" διαδόθηκε από Γάλλους ανθρωπιστές σαν τον Montesquieu, ... Όπως και άλλοι στοχαστές εκείνης της εποχής, ο Montesquieu εκτιμούσε τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους με υπερβολικό ενθουσιασμό ως μύστες της πολιτικής και του πολιτισμού άξιους προς μίμηση. Ακολουθώντας την Δυτικοευρωπαϊκή παράδοση που έχει τις ρίζες της στον πρώιμο Μεσαίωνα, ο Montesquieu θεωρούσε την Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης διεφθαρμένη και παρηκμασμένη. Αν και έγραψε μακροσκελή ιστορία της Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης, ο Montesquieu σε καμιά περίπτωση δεν επέτρεψε στον εαυτό του να αναφερθεί στην Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης χρησιμοποιώντας τα ένδοξα ονόματα "Ελληνική" ή "Ρωμαϊκή". ... Η λέξη "Βυζαντινή" προσδιόριζε την Αυτοκρατορία και υπονοούσε τα υποτιθέμενα χαρακτηριστικά της: δολιότητα, υποκρισία και παρακμή. Ο Άγγλος διαφωτιστής Edward Gibbon στο έργο του "Παρακμή και Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας" παρουσιάζει την Αυτοκρατορία μετά τον 6ο αιώνα ως ένα έπος μονότονης αθλιότητας και διαφθοράς.</p>
<p style="text-align: justify;">»Οι άνθρωποι που ζούσαν στη "Βυζαντινή Αυτοκρατορία" ποτέ δεν ήξεραν ούτε και χρησιμοποίησαν τη λέξη "Βυζαντινός". Αυτοί ήξεραν για τον εαυτό τους ότι είναι Ρωμαίοι, τίποτα παραπάνω και απολύτως τίποτα λιγότερο. Με τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας από τη Ρώμη του Τίβερη στη Νέα Ρώμη του Βοσπόρου, τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο 1ος μετέφερε την πραγματική ταυτότητα της Ρώμης σε καινούργια τοποθεσία. Πολύ πριν τον Κωνσταντίνο τον 1ο, η ιδέα της "Ρώμης" είχε αρχίσει να διαχωρίζεται από την Αιώνια Πόλη του Τίβερη. Έτσι που το Ρωμαίος σήμαινε τον Ρωμαίο πολίτη, όπου κι αν ζούσε. Πριν την Αυτοκρατορική περίοδο (89 π.Χ.), το Ρωμαϊκό Δίκαιο χορήγησε δικαιώματα Ρωμαίου πολίτη σε όλους τους κατοίκους της Ιταλίας. Κατόπιν, το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη προσφερόταν σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων παντού στην Αυτοκρατορία. Το 212, ο αυτοκράτορας Καρακάλας διακήρυξε ότι όλοι οι ελεύθεροι πολίτες της Αυτοκρατορίας μπορούσαν να γίνουν Ρωμαίοι πολίτες, δίνοντας τους τη δυνατότητα να αυτοαποκαλούνται Ρωμαίοι, και όχι απλά υποτελείς των Ρωμαίων. Σε μερικές δεκαετίες οι άνθρωποι αναφερόμενοι στην Αυτοκρατορία άρχισαν να χρησιμοποιούν σπανιότερα (το Λατινικό) "Imperium Romanorum" (Κράτος των Ρωμαίων) και συχνότερα το "Ρωμανία" (Χώρα των Ρωμαίων).</p>
<p style="text-align: justify;">»Στις επαρχίες κοντά στην Κωνσταντινούπολη, όπου επικρατούσε η Ελληνική γλώσσα η ιδέα του Ρωμαίου πολίτη και της Ρωμαϊκής ταυτότητας ασκούσε μεγάλη έλξη σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Οι ελληνόφωνοι πολίτες ήσαν υπερήφανοι να είναι Ρωμαίοι, στα Λατινικά "Romani". Η λέξη "Ρωμαίοι" έγινε περιγραφική των ελληνόφωνων πληθυσμών της Αυτοκρατορίας. Το παλιό εθνικό όνομα Έλληνες, παρέμεινε σε αχρηστία. Στα αρχαία χρόνια και βέβαια το "Έλληνας" είχε εθνική σημασία. Το Έλληνας, ως εθνικό όνομα των Ελλήνων χρησιμοποιήθηκε από τον έβδομο π.Χ. αιώνα και μετά, αν όχι και νωρίτερα. Αν και ο Όμηρος ονόμαζε τους Έλληνες με διάφορα ονόματα, ο Ηρόδοτος, ο Περικλής, ο Πλάτων και ο Αλέξανδρος όλοι ήταν "Έλληνες", όπως ήταν και οι ελληνόφωνοι κάτοικοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον πρώτο και τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. Τον τέταρτο αιώνα μ.Χ., όσο η Αυτοκρατορία εκχριστιανιζόταν, ο όρος "Έλληνας" άρχισε να επαναπροσδιορίζεται και κατέληξε να σημαίνει τους ανθρώπους που ακόμη λάτρευαν τους αρχαίους θεούς και σπούδαζαν τη φιλοσοφία με την ελπίδα να μπορέσουν να αντισταθούν στη νέα Χριστιανική πίστη. Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο 2ος (361-363), ένας αυτοκράτορας που προσπάθησε να σταματήσει τη Χριστιανική παλίρροια, ονόμαζε τον εαυτό του "Έλληνα". Με το "Έλληνας", ο Ιουλιανός υποδήλωνε τη σχέση του με τη Νέο-Πλατωνική φιλοσοφία και τη λατρεία των θεών του Ολύμπου.</p>
<p style="text-align: justify;">»Στα τελευταία χρόνια του τέταρτου μ.Χ. αιώνα, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο 1ος (379-39 5) έκανε τον Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία του κράτους μετά την καταστολή της εξέγερσης ενός "Έλληνα" σφετεριστή του θρόνου, κάποιου δυτικού που ονομαζόταν Ευγένιος. Μετά την κρίσιμη απόφαση του Θεοδόσιου, όλο και λιγότεροι άνθρωποι επιθυμούσαν να αποκαλούν τον εαυτούς τους "Έλληνα". Για πολλούς αιώνες, η λέξη "Έλληνας" ήταν κακόφημη, ταυτισμένη με παράνομες θρησκευτικές ιδέες και απιστία προς το κράτος. Οι ελληνόφωνοι προτίμησαν τη ταυτότητα του "Ρωμαίου" αντί του "Έλληνα" ως σίγουρο καταφύγιο στους καιρούς που άλλαζαν. Ελληνόφωνοι "Ρωμαίοι" κατοικούσαν την Αυτοκρατορία μέχρι την πτώση της τον δέκατο πέμπτο αιώνα.</p>
<img alt="" src="http://apps.lonestar.edu/blogs/cfox/files/2009/10/greatwallcliff2.jpg" align="right" width="280" style="margin-right:-10px; padding-left:6px;">
<p style="text-align: justify;">»Η Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να ονομαστεί "Βυζαντινή Αυτοκρατορία". Αν χρειαζόταν ιδιαίτερο όνομα, καλύτερα θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης "Αυτοκρατορία Ρωμαίων" από το ελληνικό "Βασιλεία Ρωμαίων".</p>
<p style="text-align: justify;">»Οι σύγχρονοι Έλληνες (Greeks) αυτοαποκαλούνται "Έλληνες" (Hellenes), όπως έκαμναν και οι αρχαίοι Έλληνες (Greeks). Η μεταστροφή από το "Ρωμαίοι" πίσω στο "Έλληνες", όπως και η μεταστροφή από το "Βλάχοι" στο "Ρουμάνοι", προήλθε από την πολιτική του εθνικισμού στα νεώτερα χρόνια. Οι Έλληνες (Greeks) χρειάζονταν τη Δυτικοευρωπαϊκή βοήθεια για να πετύχουν την ανεξαρτησία τους στις αρχές του 19ου αιώνα. Αυτή τη βοήθεια μάλλον δύσκολα θα την προσείλκυαν εάν οι Δυτικοί έβλεπαν τους Έλληνες (Greeks) ως Βυζαντινούς. Αν, ωστόσο, τους φαντάζονταν ως παιδιά του Πλάτωνα και του Περικλή, οι συμπάθειες των μορφωμένων Δυτικών, που είχαν εντρυφήσει στην Κλασική παράδοση, θα ήταν με την Ελλάδα. Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1832, "αναμίχθηκαν βαθύτατα οι Φιλελληνικές συμπάθειες της Βρετανίας και άλλων Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Η παρέμβαση υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας αποδείχθηκε καθοριστική. Το όνομα "Έλλην" (Hellene) αναβίωσε με σκοπό να δημιουργήσει μια εθνική εικόνα που απέρριπτε το "Βυζαντινό" παρελθόν.»</p>
<p style="text-align: right; font-size:12px; color:#5e4837;">Αποσπάσματα από άρθρο με τίτλο <a href="http://romanity.org/htm/fox.e.01.ti_einai_an_einai_kati_enas_buzantinos.01.htm" target="_blank">«ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ, ΕΝΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ;»</a> του αμερικανού καθηγητή Ιστορίας Clifton R. Fox στο Tomball College. Το πρωτότυπο άρθρο στα αγγλικά: <a href="http://www.romanity.org/htm/fox.01.en.what_if_anything_is_a_byzantine.01.htm" target="_blank">«WHAT, IF ANYTHING, IS A BYZANTINE?»</a> </p>
</div>
<p style="text-align:justify;"> </p>
<div style="text-align:justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-3px; background-color:#644945; color:#cdcbb2; float: left;"><b>2</b></span></div>
<p style="text-align: justify;">Η εγκυκλοπαίδεια «ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ» (ελληνική έκδοση) στο λήμμα «<strong><em>Βαλκάνια</em></strong>» γράφει: «διεθνής ονομασία του όρους Αίμος και κατ’ επέκταση της Βαλκανικής Χερσονήσου, που δόθηκε <u>για πρώτη φορά το 1808</u> από το Γερμανό γεωγράφο Α. Τσόυνε (A. Zeune) από την τουρκική λέξη “<strong>balkan</strong>” που σημαίνει “<strong>όρος</strong>”». Στο λήμμα «<strong><em>Βαλκάνια</em></strong>» δεν μας λέει πώς λεγόταν προ Τσόυνε η χερσόνησός μας. Στο λήμμα όμως «<strong><em>Ρωμυλία</em></strong>» διαβάζουμε: «η ονομασία Ρωμυλία δόθηκε στις βαλκανικές κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός της Βοσνίας, της Ουγγαρίας και των ελληνικών νησιών, και στην τουρκική γλώσσα λεγόταν Ρουμιλί (Ρούμελη). Έδρα του Οθωμανού μπεηλέρμπεη ήταν αρχικά η Σόφια ως το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, αργότερα όμως η διοίκηση της Ρωμυλίας καταργήθηκε». </p>
<p style="text-align: justify;"> Επίσης στα <em>«Ταξίδια στη Βόρεια Ελλάδα»</em> του William Martin Leake (Άγγλου περιηγητή, αξιωματικού του αγγλικού στρατού) διαβάζουμε: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Από τα σταφύλια οι Σιατιστάνοι (Σιάτιστα) παράγουν μερικά από τα καλύτερα κρασιά της Ρούμελης (Rumili) ...»</span>. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">ΙΣΤΟΡΙΚΑ 43, εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 10 Αυγούστου 2000, σελ. 39</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> Ρούμελη τα Βαλκάνια, όπως επιμένει να μας το θυμίζει και ο αγγλο-ιρλανδέζικης καταγωγής Πατρίκ Λη Φέρμορ –νυν αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών– με το βιβλίο του <em>«Ρούμελη - Ταξίδια στη Βόρεια Ελλάδα» </em>(εκδ. ΩΚΕΑΝΙΔΑ, ΑΘΗΝΑ 1991) που πρωτοδημοσίευσε στα αγγλικά το 1966. Ρούμελη ή Ρωμυλία, η μικρή Ρωμανία, τα Βαλκάνια, σε αντιδιαστολή με τη μεγάλη Ρωμανία που εκτινόταν από τον Καύκασο και τον Ευφράτη μέχρι τη Βρετανία και την Ιβηρική χερσόνησο.</p>
<div style="background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">
<p style="text-align: justify;">«Οι Οθωμανοί Τούρκοι υιοθέτησαν τον όρο "Rumelia" (Ρούμελη) για να ονομάσουν τα τμήματα της Βαλκανικής χερσονήσου που κατέκτησαν από τους Ρωμαίους κατά το 14ο αιώνα. Το " Ρούμελη " ήταν μια υποδεέστερη λέξη. Αν η Ανατολία ήταν η Ρώμη (Ρουμ), τότε οι Ευρωπαϊκές κτήσεις ήταν η Μικρότερη Ρώμη (Ρούμελη). Η λέξη "Ρούμελη" επέζησε μέχρι τον 19ο αιώνα. Ύστερα από μια ήττα των Τούρκων από τους Ρώσους, οι δυο αντιμαχόμενοι υπέγραψαν τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1877). Η Συνθήκη περιλάμβανε μια διάταξη για τη δημιουργία του "Πριγκιπάτου της Ανατολικής Ρωμυλίας" υπό Ρωσική "προστασία" σε εδάφη που σήμερα ανήκουν στη Βουλγαρία. Η προσπάθεια για τη δημιουργία Ανατολικής Ρωμυλίας δεν απέδωσε ποτέ καρπούς. Μετά από διπλωματικές πιέσεις από άλλες δυνάμεις, η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου υπέστη σημαντικές τροποποιήσεις στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1878. Η Ανατολική Ρωμυλία εξαφανίστηκε πριν ακόμη αποκτήσει αληθινή ύπαρξη.</p>
<p style="text-align: justify;">»Ίσως κάποιοι να απορούν γιατί το όνομα "Ρωμανία" έγινε το όνομα ενός σύγχρονου έθνους που λέγεται Ρουμανία. Η σύνδεση του ονόματος "Ρωμανία" με το σημερινό έθνος "Ρουμανία" πηγάζει από το 19ο αιώνα. Στην πρώτη τους εμφάνιση στις ιστορικές πηγές του Μεσαίωνα, οι Ρουμάνοι αποκαλούνται "Βλάχοι" από τους χρονογράφους από την Ουγγαρία και την Κωνσταντινούπολη. Ένα πριγκιπάτο με το όνομα "Βαλαχία" εμφανίζεται μεταξύ των Βλάχων πριν από το 1300. Ακολούθησαν τα ξεχωριστά Βλάχικα πριγκιπάτα της Μολδαβίας και της Τρανσυλβανίας. Αργότερα, οι ερευνητές κατάλαβαν ότι η Βλάχικη γλώσσα προερχόταν από τη Λατινική: η Βλάχικη ήταν αδελφή γλώσσα με την Ιταλική, τη Γαλλική, την Ισπανική. Πώς έφτασαν Λατινόφωνοι σ' αυτή την απόμακρη γωνιά της Ευρώπης βόρεια από τον ποταμό Δούναβη; Οι μελετητές ανέπτυξαν τη θεωρία ότι οι Βλάχοι ήταν απόγονοι Ρωμαίων αποίκων και εκλατινισμένων ντόπιων που ζούσαν στην περιοχή βόρεια του Δούναβη κατά το δεύτερο και τρίτο αιώνα μ.Χ. Σ' αυτή την περίοδο, η περιοχή αποτελούσε τη Ρωμαϊκή επαρχία της Δακίας. Ανεξάρτητα από το εάν η θεωρία είναι σωστή ή όχι, αποτέλεσε τη βάση του Ρουμανικού εθνικιστικού αισθήματος κατά το 19ο αιώνα. Η ιδέα της Ρωμαϊκής καταγωγής προσέδωσε νέα υπερηφάνεια στους Βλάχους. Μετά τη συνένωση της Βλαχίας και της Μολδαβίας σε μια οντότητα το 1859, επιλέχθηκε το 1862 το όνομα "Ρουμανία" για να περιγράψει το συνενωμένο κράτος. Εκείνη την εποχή, η Ρουμανική ενότητα και ανεξαρτησία χρειαζόταν την υποστήριξη της Γαλλίας υπό τον Αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ' (1852-1870). Ο "Λατινικός δεσμός" με τη Γαλλία βοήθησε τη Ρουμανική υπόθεση εμπνέοντας το ενδιαφέρον των Γάλλων για το "αδελφό έθνος" της Ρουμανίας.</p>
<p style="text-align: justify;">»Παίρνοντας υπόψη τη σχετικά πρόσφατη εποχή κατά την οποία απέκτησε το όνομα της η σύγχρονη Ρουμανία, φαίνεται καθαρά ότι πρωτύτερα ο όρος "Ρωμανία" αναφερόταν στην επικράτεια όπου ζούσαν οι ελληνόφωνοι "Ρωμαίοι". Για πάνω από χίλια χρόνια, το κράτος που αποκαλούμε, λανθασμένα, Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν η Ρωμανία. Μετά το τέλος της Αυτοκρατορίας, οι ελληνόφωνοι κάτοικοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας συνέχισαν να αυτοαποκαλούνται "Ρωμαίοι".»</p>
<p style="text-align: right; font-size:12px; color:#5e4837;">Αποσπάσματα από άρθρο με τίτλο <a href="http://romanity.org/htm/fox.e.01.ti_einai_an_einai_kati_enas_buzantinos.01.htm" target="_blank">«ΤΙ ΕΙΝΑΙ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ, ΕΝΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ;»</a> του αμερικανού καθηγητή Ιστορίας Clifton R. Fox στο Tomball College. Το πρωτότυπο άρθρο στα αγγλικά: <a href="http://www.romanity.org/htm/fox.01.en.what_if_anything_is_a_byzantine.01.htm" target="_blank">«WHAT, IF ANYTHING, IS A BYZANTINE?»</a> </p>
</div>
<p style="text-align: justify;"> Το 1808, ο γερμανός γεωγράφος Τσόϋνε ονομάζει τις ευρωπαϊκές κτίσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας –λες και ανακάλυψε ακατοίκητη ήπειρο–, Βαλκάνια (από την τουρκική λέξη βαλκάν που σημαίνει βουνό)! Η καινούργια ονομασία Βαλκάνια, κυριαρχεί από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν γίνεται αντιληπτό πόσο χρήσιμος είναι για τη νέα εικονική «πραγματικότητα» που κατασκευάζεται, και ξεχάστηκε η παλιά, Ρωμανία (στα ελληνικά), Ρούμελη (στα τουρκικά – Ρουμ ο Ρωμαίος και ιλι η χώρα) ή Ρωμυλία (ελληνοτουρκικά), δηλαδή, χώρα των Ρωμαίων. Στη νέα «πραγματικότητα», δεν χωρούσε η μεγάλη Ρωμανία, κι έτσι οι απόγονοι των πολιτών της καταντήσαμε Βαλκάνιοι. Στο βάθος της συναισθηματικής μας μνήμης όμως, έμεινε μια ανάμνηση μεγαλείου. Έτσι, όλοι οι λαοί των Βαλκανίων κάτι μεγάλο κυνηγάμε ... ή μας κυνηγάει. Μεγάλη Ελλάδα, μεγάλη Βουλγαρία, μεγάλη Σερβία, μεγάλη Αλβανία και εσχάτως μεγάλη «Makedonia». Διατηρήσαμε την ανάμνηση του μεγαλείου, του μεγάλου, της μαγκιάς ... αλλά τη διοχετεύσαμε στα νεότευκτα εθνικιστικά μας ιδεολογήματα. Ξεχάσαμε και προδώσαμε τη Ρούμελη, τη Ρωμανία και καταντήσαμε τα Βαλκάνια θέρετρο σκληρών και αδιέξοδων αδελφοκτόνων συρράξεων. </p>
<p style="text-align: justify;"> Στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας οι υπόδουλοι ραγιάδες ζούσαν με το όνειρο της απελευθέρωσης τους από το βάρβαρο κατακτητή. Οι προφητείες το έλεγαν καθαρά: το ξανθόν γένος θα διώξει τους Τούρκους από την Ευρώπη. Πολλά τα σημάδια ότι η μεγάλη ώρα πλησίαζε, ιδίως, μετά που «τυπώθηκε στο Άμστερνταμ (γύρω στα 1711) μια χαλκογραφία της μορφής του Πέτρου του Α’ και κυκλοφόρησε ευρύτατα στην Ευρώπη με την επιγραφή: “Πέτρος Πρώτος ΡωσοΓραικών Αυτοκράτωρ”. Έκτοτε τους περιμένουν με αδημονία οι Έλληνες τους Ρώσους από άνοιξη σε άνοιξη ...</p>
<p style="text-align: justify;"> Ακόμα τούτη την άνοιξη</p>
<p style="text-align: justify;"> Ραγιάδες, ραγιάδες,</p>
<p style="text-align: justify;"> Τούτο το καλοκαίρι</p>
<p style="text-align: justify;"> Καημένη Ρούμελη,</p>
<p style="text-align: justify;"> Όσο να ’ρθή ο Μόσκοβος</p>
<p style="text-align: justify;"> Ραγιάδες, ραγιάδες</p>
<p style="text-align: justify;"> Να φέρει το σεφέρι</p>
<p style="text-align: justify;"> Μωρηά και Ρούμελη» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Διονυσίου Α. Μαντζουλίνου, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (1776-1831), Τόμ. Α’ Βιβλ. της ΕΣΤΙΑΣ, σελ. 26</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Η Μεγάλη Αικατερίνη (<span style="color:#5e4837;">είναι χαρακτηριστικό ότι στα εγγόνια της έδωσε τα ελληνικά ονόματα Κωνσταντίνος και Αλέξανδρος</span>) αναζωπυρώνει τις ελπίδες των υπόδουλων. Στα τέλη του 18ου αιώνα σχεδιάζει την ίδρυση «γραικικής» αυτοκρατορίας. <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Η Αικατερίνη σε επιστολή της από 10 Σεπτεμβρίου 1782 (προς τον αυτοκράτορα της Αυστρίας Ιωσήφ Β’), γράφει: “Πέποιθα ... ότι, ... η Υ.Μ. δεν θα μοι αρνηθή την συνδρομήν Αυτής, προς ανίδρυσιν της αρχαίας γραικικής μοναρχίας επί των ερειπίων της βαρβάρου οθωμανικής κυβερνήσεως, υπό τον ρητόν εκ μέρους μου όρον να διατηρώ την μοναρχίαν ταύτην όλως ανεξάρτητον της εμής, ... Σύνορα του νέου ελληνικού κράτους έσονται προς την Ρωσσίαν ο Εύξεινος, προς την Αυστρίαν αι κτήσεις, ας θα προσλάβη η Υ.Μ. δια της πτώσεως της βαρβάρου κυβερνήσεως, και προς την Δακίαν ο Δούναβις. Αι νήσοι του Αρχιπελάγους θα τεθώσιν επίσης υπό την εξουσίαν του ανεγερθησομένου κράτους”. ... Ο αυτοκράτωρ Ιωσήφ στην απάντησή του από 13 Νοεμβρίου 1782, αποδέχεται την πρόταση της αλλά ζητά: “Η Πελοπόννησος, η Κρήτη, η Κύπρος και αι λοιπαί νήσοι του Αρχιπελάγους δύνανται να παράσχωσι πλουσίαν αποζημίωσιν εις τους Ενετούς ...”. Γι’ αυτό το ζήτημα του ανταπαντά η Μ. Αικατερίνη: “Αλλ’ είναι επάναγκες να μη αφαιρεθή παρ’ αυτού (του νέου ελληνικού κράτους) η Πελοπόννησος και το Αρχιπέλαγος”.</span> </p>
<p style="text-align: justify;"> <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">»Από τις επιστολές αυτές προκύπτει ότι τα προς Β. και ΒΔ. Σύνορα της “γραικικής μοναρχίας” ή του “νέου ελληνικού κράτους”, όπως γράφει η Αικατερίνη, της “γραικικής αυτοκρατορίας” ή του “κράτους της Ελλάδος”, όπως γράφει ο Ιωσήφ, θα ήταν ο Δούναβης από τις εκβολές του ως το Βελιγράδι και από εκεί μια γραμμή ως τον κόλπο του Δρίνα, στο βόρειο τμήμα της σημερινής Αλβανίας»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΑ’ σελ. 86-88</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Οι δεκαετίες, όμως, παιρνούν και η ρωσική εξωτερική πολιτική ταλαντεύεται μεταξύ του οράματος της Μ. Αικατερίνης και της άποψης, ότι δεν συμφέρει στη Ρωσία η ίδρυση μεγάλου ελληνικού κράτους στα Βαλκάνια. <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Η Ρωσία, γράφει ο Τουργκένιεφ (<span style="font-size:14px; color:#5e4837;">Ο Τουργκένιεφ ήταν γραμματέας της ρωσικής πρεσβείας στη Κωνσταντινούπολη και σε εμπιστευτική του έκθεση που υπέβαλε στην Πετρούπολη στις 5 Σεπτεμβρίου 1821 στον Τσάρο Αλέξανδρο εκθέτει τις απόψεις του για την ρωσική εξωτερική πολιτική στα Βαλκάνια</span>), δεν είχε στο νου της, τον τελευταίο καιρό, να ελευθερώσει τους ομόθρησκους Έλληνες από τον οθωμανικό ζυγό. Περιοριζόταν μονάχα να τους προστατεύει. Παράλληλα, όμως, <u>φρόντιζε για τη διάδοση των φώτων ανάμεσα στους Έλληνες</u>, προϋπόθεση για κάθε κοινωνική βελτίωση, καθώς και την <u>οικονομική ενίσχυση για τα φιλανθρωπικά και θρησκευτικά τους ιδρύματα</u>. ... Έτσι η Ρωσία θα είχε το δικαίωμα να αναγνωρίσει και να υποστηρίξει την ανεξαρτησία των Ελλήνων. ... Έπρεπε, όμως, να το κάνει; Δεν υπάρχει φόβος, μέσα στο κύλισμα των αιώνων, να ζημιώσει τη Ρωσία η υποκατάσταση των Τούρκων από τους Έλληνες;»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κυριάκου Σιμόπουλου, ΠΩΣ ΕΙΔΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ’21, τόμος 1ος, ΑΘΗΝΑ 1979, σελ. 163-4</span>). Και σχεδόν προφητικά συνεχίζει: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Αδύνατο αλλά και επικίνδυνο θα ήταν να δημιουργηθεί μια αυτοκρατορία από όλες τις χώρες τις υποταγμένες σήμερα στην Πύλη. Πιό επιθυμητό θα φαινόταν ο σχηματισμός χωριστών κρατών, μικρών ή μεγάλων, λιγότερο ή περισσότερο ανεξάρτητων, που θα κάλυπταν ολόκληρο το ευρωπαϊκό τμήμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας και θα χρησιμοποιόνταν στην προετοιμασία του τέλους της»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Κυριάκου Σιμόπουλου, ΠΩΣ ΕΙΔΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ’21, τόμος 1ος, ΑΘΗΝΑ 1979, σελ. 169</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Με τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1829 και τη συνθήκη της Αδριανουπόλεως στις 14 Σεπτεμβρίου εκπληρώθηκε η προφητεία για το ξανθό γένος. «Ενώ στις 27 Ιουλίου 1829 η Πύλη απέρριπτε υπεροπτικά “την φιλικήν μεσιτείαν των ξένων Αυλών” και δεν δεχόταν “μηδέ και την υποτελή αυτονομίαν των εν Πελοποννήσω Ελλήνων”, ύστερα από 18 ημέρες, όταν οι Ρώσοι είχαν διαβή τον Αίμο και πλησίαζαν προς την Αδριανούπολη, έσπευσε η οθωμανική Πύλη, ... να δηλώση ότι “υπό αισθημάτων καλοκαγαθίας ορμωμένη συγκατατίθεται ... και δέχεται ... αλλά υπό όρους”. Ύστερα από 25 ημέρες, στις 9 Σεπτεμβρίου 1829, όταν είχε γνωσθή στην Κωνσταντινούπολι η προέλαση του ρωσικού στρατού πέρα από την Αδριανούπολη, <strong>δήλωσε η οθωμανική Πύλη ότι αποδέχεται άνευ όρων</strong> ... Πέντε ημέρες αργότερα, στο στρατηγείο του Ρώσου αρχιστρατήγου Δεΐβιτς, στην Αδριανούπολη, <strong>οι εκπρόσωποι της οθωμανικής Πύλης υπέγραφαν το κείμενο της συνθήκης της Αδριανουπόλεως και αποδέχονταν με το άρθρο 10 ... <u>κατ’ απαίτηση του Ρώσου αρχιστρατήγου</u> ... τον καθορισμό της συνοριακής γραμμής κόλπου Βόλου-κόλπου Άρτης</strong>. ... Η συνθήκη της Αδριανουπόλεως, όπως ήταν φυσικό προκάλεσε ταραχή και δυσφορία στην αγγλική κυβέρνηση και ποικίλες αντιδράσεις ... <strong>Η συνθήκη με το άρθρο 10 ... δημιουργούσε αυξημένο γόητρο της ρωσικής αυτοκρατορίας στην Ελλάδα και αντίστοιχη μείωση του γοήτρου, αν όχι ταπείνωση της Αγγλίας</strong>. ... Ο πρωθυπουργός Ουέλλιγκτον θεωρεί μάλλον επικείμενη την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δεν πιστεύει όμως στη δυνατότητα για υποκατάστασή της με ισχυρό ελληνικό κράτος, και αναζητεί λύση του Ελληνικού ζητήματος που να περισώζη την “τιμήν” της Αγγλίας και να μη διακινδυνεύη την ασφάλεια των Ιονίων νήσων. ... Οι διαθέσεις και η κατάσταση, όπως είχαν διαμορφωθή τους τελευταίους μήνες του 1829, έδειχναν ότι ωρίμασαν οι προϋποθέσεις για τη διευθέτηση του Ελληνικού ζητήματος ριζικά. <strong>Ο Ουέλλιγκτον απότομα στράφηκε</strong> προς την προοπτική για ίδρυση ελληνικού κράτους ολωσδιόλου ανεξάρτητου» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Τελικά <strong>στις 3 Φεβρουαρίου 1830 αναγνωρίστηκε η Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά περιορισμένη (μετά από την παρέμβαση της Βρετανίας) μέχρι του Αχελλώου, της Οίτης και του Σπερχειού, με την Εύβοια, τις Σποράδες και τις Κυκλάδες</strong>. <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Η δοθείσα λύσις οφείλετο στην έμμονη επιδίωξη του βρεταννού πρωθυπουργού Δουκός του Ουέλλιγκτων να μη περιληφθεί η Ακαρνανία στο έδαφος του ελληνικού κράτους, λόγω της γειτνιάσεως αυτής με τα Νησιά του Ιονίου»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Διονυσίου Α. Μαντζουλίνου, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (1776-1831), Τόμ. Α, Βιβλ. της ΕΣΤΙΑΣ, σελ. 740</span>). Το ψαλίδισμα των συνόρων του νεοσύστατου ελληνικού κράτους προκλήθηκε από παρέμβαση της Βρετανίας· με τον πιο επίσημο τρόπο, το ομολογεί στην ομιλία του στη Βουλή των Λόρδων κατά τη συνεδρίαση της 14ης Ιουνίου 1854 ο Λόρδος Aberdeen: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«<u>Τόσον φόβον διήγειρε παρ’ ημίν η συνθήκη της Αδριανουπόλεως</u>, δι’ ούς υπεθέσαμεν κινδύνους ως προς την ύπαρξιν του τουρκικού κράτους, <u>ώστε όλη η πολιτική της κυβερνήσεως μετεβλήθη</u> ... Ανέφερα άλλοτε, ότι <strong>αρξαμένου και προκόπτοντος του ελληνικού αγώνος, ουδέποτε έβαλε κατά νουν ο Κάννιγκ την ανέγερσιν της Ελλάδος εις ανεξάρτητον βασίλειον</strong>. Ούτε εγώ, ούτε ο Δούξ του Ουελλιγκτώνος ανεξάρτητον εθεωρήσαμεν την ανεγειρομένην ελληνικήν πολιτείαν, αλλ’ υποτελή ... Αλλ’ υπογραφείσης της συνθήκης («τα παίξαμε»!) τοιουτοτρόπως <strong>η ύπαρξις της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου πολιτείας, οφείλεται εις ήν μας επροξένησαν εντύπωσιν οι όροι της εν Αδριανουπόλει συνθήκης</strong>»</span> <span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Διονυσίου Α. Μαντζουλίνου, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (1776-1831), Τόμ. Α, Βιβλ. της ΕΣΤΙΑΣ, σελ. 742</span>). Προκειμένου να μαθευτεί στην Ελλάδα ότι η αναγνώριση της ανεξαρτησίας οφειλόταν μόνο στη Ρωσία, υποχώρησαν οι Βρετανοί και συνυπέγραψαν, κατάφεραν όμως να περιορίσουν τα βόρεια σύνορα της.</p>
<p style="text-align: justify;"> Τελικά η προφητεία επαληθεύτηκε, το ελληνικό κρατίδιο αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο κράτος χάρη στη δύναμη των ρωσικών όπλων. Το ξανθόν γένος, ο Μόσκοβος, έγινε αιτία να ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος η Ελλάς. Αλλά εκείνη τη στιγμή σήμανε και το τέλος του ειδυλλίου. Η Ρωσία συνειδητοποίησε ότι δεν πρόκειται να κατεβεί στη Μεσόγειο μέσω της αγγλο-γαλλο-φιλο-κυριαρχούμενης Ελλάδος και στράφηκε πλέον στην καλλιέργεια σλαβικών εθνικισμών στα Βαλκάνια. Η προφητεία εκπληρώθηκε αλλά μας προέκυψε μια καινούργια <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«κάποιου τούρκου γέροντα Δερβίση την οποίαν εξεμυστηρεύθη εκείνος προς τον Δημήτριον Υψηλάντη κάποιο βράδυ του Σεπτεμβρίου 1829, όταν ο Στρατάρχης επέστρεφε στη Θήβα, μετά τη νίκη του στην τελευταία του Αγώνος μάχη της Πέτρας μεταξύ Θηβών και Λειβαδιάς. Εις ερώτησιν του Υψηλάντη προς τον γνωστόν για τις προβλέψεις του Δερβίση, πώς έβλεπε τα μέλλοντα κατόπιν του τερματισμού του απελευθερωτικού Αγώνος εκείνος εχρησμοδότησε: “Η Ελλάς θ’ απελευθερωθεί κάποιαν ημέρα από τους Τούρκους. Ποτέ όμως δεν θα ελευθερωθεί από τις Μεγάλες Χριστιανικές Δυνάμεις”»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Διονυσίου Α. Μαντζουλίνου, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (1776-1831), Τόμ. Β, Βιβλ. της ΕΣΤΙΑΣ, σελ. 667</span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Καταλύτης για την αλλαγή αυτή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής ήταν δύο γεγονότα: <strong>η δολοφονία του Καποδίστρια </strong>(27-9-1831)<strong> και η πραξικοπηματική ανακήρυξη του αυτοκεφάλου της ελλαδικής εκκλησίας</strong> (23 Ιουλίου 1833). <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ο Κυβερνήτης (Καποδίστριας) ήλθε και είδεν ως σοφός πολιτικός, ότι έπρεπε να προσέλθωμεν εις την Μεγάλην Εκκλησίαν (Πατριαρχείο) και να εξηγηθώμεν περί του πως πρέπει να καταρτίσωμεν τα της Εκκλησίας διοικητικώς (Ο Καποδίστριας είχε αποφασίσει -Αύγουστος 1831- να στείλει στην Πόλη τον Κυνουρίας Διονύσιο, “ίνα γένηται η κανονική αναγνώρισις της εν Ελλάδι Εκκλησίας” ... στα όρια της κανονικής τάξης, τηρουμένης της αγάπης και ενότητας με τη Μητέρα Εκκλησία (Οικουμενικό Πατριαρχείο) που ήταν συγχρόνως και το εθναρχικό μας κέντρο). Ενώ δε ταύτα εμελέτα, (“<strong>ίνα μη πέση η υπόθεσις </strong>-του αυτοκεφάλου-<strong> εις Φράγκων χείρας, και τότε εχάθημεν”</strong>(!) όπως χαρακτηριστικά έλεγε) εξέλιπεν ... <strong><u>δολοφονήθηκε ένα μήνα μετά</u></strong> στις 27-9-1831! Η εξουδετέρωση του ρωμαίικα σκεπτόμενου Κυβερνήτη άφηνε ανοικτό το έδαφος στη συνέχιση και υλοποίηση των δυτικών (αγγλικο-γαλλικών) σχεδιασμών»</span>. (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">π. Γεωργίου Μεταλληνού, Η ΡΩΜΑΝΙΑ - ΠΩΣ ΧΑΘΗΚΕ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ 38, εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6 Ιουλίου 2000</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Το αυτοκέφαλο μπορούσε να δοθεί στην Ελλαδική Εκκλησία ομαλά ... έγινε όμως βίαια και πραξικοπηματικά το 1833. Η πρόσδεση της Ελλαδικής Εκκλησίας στο άρμα της δυτικοευρωπαϊκά προσανατολισμένης πολιτείας αποδυνάμωσε τον εκκλησιαστικό οργανισμό, εντάσσοντάς τον στον απόλυτο έλεγχο του κράτους. Ο απόλυτος, εξάλλου, έλεγχος του κράτους επί των καταλαμβανόντων τους επισκοπικούς θρόνους, δεν θα μειώσει μόνο το κύρος της Εκκλησίας κατακόρυφα, αλλά θα επιβάλλει και μια πολιτική συντηρητική στάση στον εκκλησιαστικό οργανισμό, που θα λειτουργήσει δυσμενώς (για την Εκκλησία) σε μεταγενέστερες κορυφώσεις εθνικών συγκρούσεων (π.χ. ανάθεμα κατά Ε. Βενιζέλου 1916, δικτατορίες: 1922, 1936 και 1967)»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">π. Γεωργίου Μεταλληνού, Η ΡΩΜΑΝΙΑ - ΠΩΣ ΧΑΘΗΚΕ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ 38, εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6 Ιουλίου 2000</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ο Ρώσος πρέσβης Γαβριήλ Κατακάζης προσπάθησε να αποτρέψει τις εξελίξεις ανεπιτυχώς. Υπερίσχυσε η πολιτική του Βρετανού πρέσβυ Ντόκινς, με την οποία συντάχθηκε η Αντιβασιλεία. ...<strong> </strong>το Συμβούλιο της Αντιβασιλείας δημοσίευσε την 1η Αυγούστου 1833 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως τη Διακήρυξη με την ανεξαρτησία της Ελληνικής Εκκλησίας που παρέμεινε “σχισματική” για 17 χρόνια, μέχρι την έκδοση του Συνοδικού Τόμου του 1850»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Νίκος Βαρδιάμπασης, «αντί προλόγου» ΙΣΤΟΡΙΚΑ 38, σελ. 5, εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6 Ιουλίου 2000</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Το αυτοκέφαλο της Ελλαδικής Εκκλησίας με τη συναίνεση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν για τη ρωσική πολιτική όχι μόνο μια εύλογη, αλλά και επιθυμητή εξέλιξη. ... <u>Η κυβέρνηση της Ρωσίας παρενέβη στον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνστάντιο Α’ για να τον πείσει</u>, όπως αποκάλυψε ο ίδιος (Γ. Κατακάζης) στον Δ. Καλλέργη, <u>να μην προβεί στον αφορισμό της Εκκλησίας της Ελλαδος, μετά την αντικανονική ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου</u>. Πράγματι, ένας βεβιασμένος αφορισμός της Εκκλησίας της Ελλάδος θα άφηνε στις δυτικές δυνάμεις ένα ελεύθερο πεδίο αθέμιτης προπαγάνδας, ενώ συγχρόνως θα ικανοποιούσε και την ανομολόγητη επιθυμία τους για τη διάσπαση της εσωτερικής ενότητας της Ορθοδοξίας»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Βλασίου Ιω. Φειδά, Η ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ 38, σελ. 44, εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6 Ιουλίου 2000</span>).</p>
<p style="text-align: justify;">Αδίστακτοι τυχοδιώκτες, καιροσκόποι πολιτικάντηδες, που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η ατομική τους ανέλιξη, κατασυκοφαντούσαν τον Καποδίστρια. Προτιμούσαν μια Ελλαδίτσα (που να περιλαμβάνει μονάχα την Πελοπόννησο και της Κυκλάδες όπως το ήθελε η Αγγλία) μικρή και ελέγξιμη, παρά μια μεγάλη Ελλάδα ρωμαίικη με ιστορική συνέχεια. Τόσο πολύ φοβόντουσαν τον Καποδίστρια που δεν δίσταζαν να τον κατασυκοφαντούν ως ρωσόφιλο και να διακηρύσσουν προς την Αγγλία ότι δέχονται τα ελάχιστα αυτά όρια και ότι δεν χρειάζεται η Ελλάς ούτε χρήματα (δάνειο), προκειμένου να απαλλαγούν από την παρουσία του, την ώρα που αυτός αγωνιζόταν να πετύχει τα ευρύτερα δυνατά όρια (Βόλου-Άρτας) και δάνειο με ικανοποιητικούς όρους.</p>
<p style="text-align: justify;"> Τελικά, η ρωσική εξωτερική πολιτική αντιλήφθηκε, ότι «χάνει το παιχνίδι» στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, όπου πλέον κυριαρχούν οι αγγλόφιλοι και γαλλόφιλοι οι οποίοι εμφορούνται από έναν «ακραιφνή και άκρατο εκσυγχρονισμό» στυλ Κοραή. Εγκαταλείπονται οριστικά τα σχέδια της Μ. Αικατερίνης για ανασύσταση της «γραικικής» αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια. <strong>Πενήντα χρόνια πριν, το 1782</strong> <strong>η ρωσίδα αυτοκράτειρα δεν κάνει κουβέντα για Σερβία και Βουλγαρία!</strong> Μέχρι τις αρχές της τέταρτης δεκαετίας του 19ου αιώνα η ρωσική πολιτική αποσκοπούσε στη διατήρηση της ενότητας της Ρωμηοσύνης και στη μέσω αυτής προώθηση των ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή. Χρηματοδοτούσε την ίδρυση ελληνικών σχολείων, εργαζόταν για τη διατήρηση της ενότητας των ορθοδόξων της Ρούμελης (Βαλκανίων) υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο και οραματιζόταν την ανασύσταση της ρωμαίικης (βυζαντινής) αυτοκρατορίας. </p>
<p style="text-align: justify;"> Μετά, λοιπόν, τη δολοφονία του Καποδίστρια και την πραξικοπηματική ανακήρυξη του αυτοκεφάλου της ελλαδικής εκκλησίας, η Ρωσία διαπίστωσε ότι η επιρροή της στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος υποχωρούσε δραματικά. Ο δεσμός των ήδη απελευθερωμένων Ελλήνων με την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης είχε κοπεί και ήταν ανοικτός ο δρόμος για την επικράτηση της ιδεολογικής προοπτικής (ακραίος «εκσυγχρονισμός») που εξυπηρετούσε τις σκοπιμότητες των Μεγάλων Δυνάμεων της Δύσης και κυρίως της Αγγλίας. Ο νεοελληνικός αρχαιοκεντρικός εθνικισμός διέρρηξε την βαθιά ενότητα που ένιωθαν οι ελληνόφωνοι ρωμηοί με τους σλαβόφωνους. Επειδή όμως, η Ρωσία, θεωρούσε τη βαλκανική χερσόνησο, χώρο ζωτικών της συμφερόντων (έλεγχος των Στενών, κάθοδος στη Μεσόγειο) δημιούργησε, εμπνεόμενη και από τον Πανσλαβισμό (από το 1830), το βουλγαρικό ζήτημα. Ήταν φανερό, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει πραγματικότητα το όραμα της ανασύστασης της ρωμαίικης (βυζαντινής) αυτοκρατορίας από το Δούναβη μέχρι την Κρήτη και την Κύπρο. Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος είχε επιλέξει τη ρήξη με τη Ρωμηοσύνη και εμφανιζόταν ως ιστορική συνέχεια όχι της Ρωμανίας (Βυζαντίου) αλλά της αρχαίας Ελλάδας, μιας μικρής επαρχίας της μεγάλης Ρωμανίας. Μια και είχε «σπάσει το ποτήρι» η ρωσική εξωτερική πολιτική διάλεγε πλέον τα κομμάτια που μπορούσε να αξιοποιήσει. Από τη τέταρτη δεκαετία του 19ου αιώνα και στο εξής όλος ο ρωσικός μηχανισμός στα Βαλκάνια (πράκτορες, πρεσβείες, χρηματοδοτήσεις, συχνά και ο στρατός), που τόσο βοήθησε τα προηγούμενα χρόνια τους ελληνόφωνους Ρωμηούς, θα τεθεί πλέον στην υπηρεσία του όψιμου πανσλαβιστικού σχεδίου για δημιουργία σλαβικών κρατών, βουλγαρικού και σερβικού.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο τρίτος παράγοντας που συνετέλεσε σε αυτή την αλλαγή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής ήταν οι Σλαβόφιλοι και ο Πανσλαβισμός. <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Οι Σλαβόφιλοι εμφανίστηκαν την δεκαετία του 1830 με αφετηρία ορισμένους κύκλους μελετητών της γερμανικής φιλοσοφίας και ήταν επιρεασμένοι σε μεγάλο βαθμό από τον Φρήντριχ Σέλινγκ. Με επίκεντρο την Μόσχα, το κίνημα προσείλκυσε στους κόλπους του εύπορους, μορφωμένους και κοσμοπολίτες εκπροσώπους της παλαιάς αριστοκρατίας. ... Πρέσβευαν απόψεις συγγενείς προς το επίσημο κυβερνητικό δόγμα της νάροντνοστ (“εθνικότητα”, νάροντ=λαός) το οποίο προέβαλλε την <strong>ανωτερότητα του ρωσικού λαού</strong>»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">λήμμα <em>Σλαβόφιλοι</em> εγκυκλοπαίδεια «Μπριτάνικα».</span>) </p>
<p style="text-align: justify;"> <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Ο όρος (Πανσλαβισμός) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Σλοβάκο Γιαν Χέρκελ το 1826. Ο Πανσλαβισμός ήταν ρωσοκεντρικός, είχε δε τις ρίζες του στον πολιτιστικό Σλαβισμό ο οποίος είχε ήδη διαμορφωθεί τον 17ο και συστηματοποιήθηκε τον 18ο αιώνα από τον Κροάτη Κριζάνικ, που ήταν εγκατεστημένος στην Μόσχα, τον Τσέχο φιλόλογο Ντομπράφσκι και τον Σλοβάκο ποιητή Γιαν Κόλαρ. Ο Πανσλαβισμός ενέπνευσε την ιδέα της συνένωσης των σλαβικών λαών σε ένα δημοκρατικό κράτος με την μορφή ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας, ... »</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">λήμμα <em>Πανσλαβισμός</em> εγκυκλοπαίδεια «Μπριτάνικα»</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Το στερεότυπο “σάπια Δύση” χαρακτηρίζει τη νοοτροπία ενός μέρους της ρωσικής διανόησης από πολύ παλιότερες εποχές· οι απαρχές του εντοπίζονται στο έτος 1812 (τη χρονιά της μεγάλης πυρκαϊάς που προκάλεσε στη Μόσχα η στρατιά του εισβολέα από τη Δύση, του Ναπολέοντα), ενώ, κατά τις μεσαίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, θα αποτελέσει το κεντρικό σημείο αναφοράς των ρομαντικών εκείνων διανοουμένων που είναι γνωστοί με τον χαρακτηρισμό “Σλαβόφιλοι”»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Φ. Μαλιγκούδη, «Η Θεσσαλονίκη και ο κόσμος των Σλάβων» εκδ. ΒΑΝΙΑΣ 1991, σελ. 126</span>). </p>
<p style="text-align: justify;"> Η ρωσική κοινωνία από την εποχή του βίαιου εκσυγχρονισμού της από τον Μεγάλο Πέτρο ήταν χωρισμένη και αυτή σε παραδοσιακούς και εκσυγχρονιστές (δυτικόφιλους). Μέχρι τον 19ο αιώνα οι παραδοσιακοί Ρώσοι ήταν οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της Ρωμηοσύνης (Ελληνισμού) στη Ρωσία. Το να τους χαρακτηρίσει κανείς φιλλέληνες είναι πολύ λίγο. Ένοιωθαν μάλλον ως «θυγατρική» της Ρωμηοσύνης – δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι σήμερα διατηρείται σε χρήση το ρωμαίικο σύμβολο ο δικέφαλος αετός. Με τη δημιουργία όμως του ρεύματος των Σλαβόφιλων –το οποίο προσείλκυε οπαδούς κυρίως από τον παραδοσιακό χώρο– κατέληξαν, οι παραδοσιακοί Ρώσοι, να γίνουν οι χειρότεροι πολέμιοι της Ρωμηοσύνης εμπνεόμενοι από το πανσλαβιστικό ρατσιστικό ιδεολόγημα. Σύμφωνα με αυτό, η δεύτερη Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη έπεσε επειδή δημιούργησε μια αιρετική εκδοχή του Χριστιανισμού, τον Ελληνοχριστιανισμό. Από τον 17ο αιώνα Προτεστάντες κατηγορούν την ελληνόφωνη Ορθοδοξία ότι έχει δημιουργήσει μια ελληνοχριστιανική εκδοχή, μια κράση δηλαδή χριστιανισμού και ειδωλολατρίας. Επιρρεασμένοι από αυτή την άποψη οι Σλαβόφιλοι δημιούργησαν τις προϋποθέσεις ρήξης με τη Ρωμηοσύνη. Υποτίθεται ότι οι Ρώσοι κατέχουν την καθαρή μορφή της Ορθοδοξίας λόγω της αγνότητας της ρωσικής ψυχής, λόγω της ανωτερότητας της ρωσικής ευσέβειας! Δηλαδή, δημιουργήθηκε ένα <strong>ρατσιστικό ιδεολόγημα θρησκευτικού τύπου</strong>.</p>
<p style="text-align: justify;"> Εμπνεόμενα από τον Πανσλαβισμό, τη δεκαετία από το 1833 μέχρι το 1844, εμφανίζονται τα πρώτα έντονα κηρύγματα για την απόσπαση των (δίγλωσσων) βουλγαρόφωνων Ρωμηών από τον Ελληνισμό. Το 1835, ο γνωστός ελληνιστής Απρίλωφ και ο επίσης ελληνοσπουδαγμένος Παλαούζωφ, ιδρύουν το πρώτο βουλγαρικό σχολείο στη βιομηχανική πόλη Γκάρμποβο. Μετά το 1844 η προπαγάνδα κατά της ελληνικής παιδείας γίνεται πιο έντονη. Βέβαια εκείνη την εποχή «όλοι σχεδόν οι αξιόλογοι “Βούλγαροι”, που στάθηκαν πρωτοπόροι στην εθνική και πνευματική αναγέννηση της χώρας τους, είχαν σπουδάσει σε ελληνικά σχολεία» (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Περιοδικό Ιστορία τεύχ. 278, Αύγουστος 1991, «Η ελληνική επίδραση στη βουλγαρική αναγέννηση του 18ου αιώνα» σελ. 26</span>). <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Όπως γράφει ένας μελετητής της βουλγαρικής διανόησης, “ο Απρίλωφ, ο Νεόφυτος από τη Ρίλα και άλλοι πρωτοπόροι της βουλγαρικής αναγέννησης χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα στην αλληλογραφία τους, την ίδια ώρα που προσπαθούσαν να ανασυστήσουν μια βουλγαρική εθνική γλώσσα. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν να εκφράσουν καλύτερα τον βουλγαρισμό τους στα ελληνικά”»</span>(<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Π. Ματάλα, «ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ...», Π. Ε. Κρήτης, 2002, σελ. 193</span>)!</p>
<p style="text-align: justify;"> Το 1870 δημιουργήθηκε αυτοκέφαλη βουλγαρική Εκκλησία ακολουθόντας το παράδειγμα της Αθήνας και το 1945 πραγματοποιήθηκε η άρση του σχίσματός με το Πατριαρχείο. Οι προπαγανδιστές της βουλγαρικής Εξαρχίας, προς τα τέλη του 19ου αιώνα, διαμαρτύρονται ότι τα κηρύγματά τους, συχνά, δεν έχουν την απήχηση που θα περίμεναν μεταξύ των σλαβόφωνων γιατί οι τελευταίοι δεν θέλουν να δεχτούν για εθνικό τους όνομα το «Βούλγαρος» επειδή το απεχθάνονται ως υποτιμητικό. Voulgaris, στα λατινικά, σημαίνει απλοϊκός, άξεστος, ακαλλιέργητος, αυτό που εννοούμε όταν χρησιμοποιούμε υποτιμητικά τη λέξη «χωριάτης» (<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Vulgaris" target="_blank">https://en.wikipedia.org</a>). Έτσι προέκυψε σαν παρακλάδι του βουλγαρικού, το μακεδονικό ζήτημα. Για να ξεπεραστεί η απέχθεια των σλαβόφωνων κατοίκων των νοτίων Βαλκανίων προς το «Βούλγαρος» μπήκε στο παιχνίδι, σαν εναλλακτική λύση, το ένδοξο στη συνείδηση όλων των κατοίκων της Ρούμελης (Βαλκανίων) όνομα «Μακεδόνας».</p>
<p style="text-align: justify;"> Το ενδεχόμενο δημιουργίας αυτόνομης (σλαβικής) Μακεδονίας προωθούσε και η Βρετανία που ενδιαφερόταν να δημιουργηθεί στα Βαλκάνια μία ένωση Νότιων Σλάβων υπό τη δική της επιρροή. Ο Henry Noel Brailsford (1873 - 1958), ο πολυγραφότερος αριστερός Βρετανός δημοσιογράφος του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, επισήμως βρέθηκε στα Βαλκάνια ως επικεφαλής το Βρετανικού Ταμείου Αρωγής προς τα θύματα των βιαιοπραγιών του οθωμανικού στρατού μετά την εξέγερση του Ίλιντεν το 1903, και προσπάθησε να παίξει ένα ρόλο περίπου «Λόρενς της Μακεδονίας». Με μια μονοκονδυλιά διαγράφει τους πληθυσμούς των πόλεων και πληροφορεί τους αναγνώστες του ότι: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Το πρώτο βήμα για να κατανοήσει κανείς το Μακεδονικό Ζήτημα είναι να καταλάβει ότι χοντρικά στην καθαυτό Μακεδονία δεν υπάρχουν ούτε Έλληνες ούτε Τούρκοι. Και αυτό γιατί αυτή η Μακεδονία είναι μια αγροτική χώρα της οποίας η μοναδική δραστηριότητα είναι η καλλιέργεια της γης, ενώ ο παραγωγικός της πληθυσμός είναι συγκεντρωμένος κατά ομάδες σε χωριά. <strong>Οι άνθρωποι της πόλης είναι παράσιτα και μεσάζοντες</strong>»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">Henry Noel Brailsford, «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ» εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ 2006, σελ. 105 (Macedonia: Its Races & Their Future, Methuen & Co., London 1906)</span>). Οι Ευρωπαίοι δεν θα ‘πρεπε να παίρνουν υπόψη τους τη δηλωμένη προτίμηση των κατοίκων των πόλεων της Μακεδονίας υπέρ του Ελληνισμού γιατί ... έτσι βόλευε τη Βρετανία. <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Πράγματι, πιστεύω ότι στο βαθμό που οι Βούλγαροι, είτε βρίσκονται στη Μακεδονία, είτε στη Βουλγαρία, σκέπτονται για το απώτερο μέλλον γενικώς, το όνειρο τους είναι, ότι η Μακεδονία θα πρέπει να είναι σίγουρα μια χώρα σλαβική, αλλά όχι οπωσδήποτε βουλγαρική, και ότι θα πρέπει τελικά να αποτελέσει το κεντρικό κράτος σε μια βαλκανική ομοσπονδία, η οποία θα ένωνε όλους τους νότιους Σλάβους. Μια μεγάλη Βουλγαρία, η οποία θα περιλάμβανε τη Μακεδονία θα ήταν τόσο συντριπτικά ισχυρή, ώστε η Σερβία και το Μαυροβούνιο δεν θα αποτολμούσαν να συμμετάσχουν. Μια ουδέτερη <strong>Μακεδονία</strong>, από την άλλη μεριά, <strong>θα συνιστούσε σημείο ενότητας, που θα μπορούσε να συμφιλιώσει τα αντιτιθέμενα συμφέροντα της Σερβίας και της Βουλγαρίας</strong>, αφού θα πρόσφερε και στις δύο πρόσβαση στο Αιγαίο ...»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">H. N. Brailsford, «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ...» σελ. 154</span>). Δεν μπορεί όμως να αποσιωπήσει το γεγονός ότι η συζήτηση για αυτόνομη σλαβική Μακεδονία είναι κάτι το εντελώς καινούριο, ότι δεν στηρίζεται στην ιστορική μνήμη. <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Η μνήμη του παρελθόντος έχει εξαφανιστεί παντελώς και τίποτε δεν έχει απομείνει εκτός από μια θολή παράδοση ανάμεσα στους χωρικούς ότι οι πρόγονοι τους ήταν κάποτε ελεύθεροι ... Ρώτησα μερικά παιδιά από ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό κοντά στην Οχρίδα το οποίο δεν είχε δάσκαλο, ούτε μόνιμο ιερέα και όπου κανένας από τους κατοίκους δεν ήξερε να διαβάζει. Τα πήγα πάνω στα ερείπια του φρουρίου ... “– Ποιος έκτισε αυτό το μέρος;” “– Ελεύθεροι άνθρωποι” “– Και ποιοί ήταν, Σέρβοι, Βούλγαροι, Έλληνες ή Τούρκοι;” “– <strong>Δεν ήταν Τούρκοι, ήταν χριστιανοί</strong>”»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">H. N. Brailsford, «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ...» σελ. 127</span>). Και σε άλλο σημείο του βιβλίου παραδέχεται: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Οι Έλληνες είχαν την ευκαιρία τους. Για τρεις αιώνες μονοπωλούσαν τον πολιτισμό στην Εγγύς Ανατολή. Αυτές καθαυτές <strong>οι ονομασίες Σλάβος και Βούλγαρος διατηρήθηκαν μόνο ως βρισιές</strong>»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">H. N. Brailsford, «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ...» σελ. 232</span>). Όπως επισημαίνει και ο εκδότης του έργου του στα ελληνικά: <span style=" background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«πρωταρχικός στόχος της Βρετανίας ήταν η απόσπαση της Βουλγαρίας από την επιρροή της Ρωσίας ... η δημιουργία μιας αυτονομημένης Μακεδονίας στο πλαίσιο πάντα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για να προκύψει αυτού του είδους η Μακεδονία, η Ελλάδα έπρεπε να παραμείνει στα όρια της Θεσσαλίας, η Σερβία να σταματά στο Κόσοβο, η Αλβανία να μετατραπεί σε προτεκτοράτο υπό την εποπτεία Ευρωπαίου πολιτικού και η Βοσνία να συνεχίσει να βρίσκεται υπό την επίδραση της Αυστρίας»</span> (<span style="font-size:12px; color:#5e4837;">H. N. Brailsford, «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ...» από το οπισθόφυλλο του βιβλίου</span>).</p>
<p style="text-align: justify;"> Αν δεν επενέβαιναν οι Μεγάλες Δυνάμεις στη Ρωμυλία (Βαλκάνια) θα γινόταν, με πολύ φυσικό τρόπο, πραγματικότητα το όραμα του Ρήγα. Ένα ενιαίο ελληνόφωνο κράτος με ενωμένους τους δίγλωσσους Ρωμηούς (αρβανιτόφωνους, βλαχόφωνους, σλαβόφωνους) μέσω της ελληνικής γλώσσας και της Μητέρας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα στη Ρωμυλία (Βαλκάνια-Ρούμελη) οι υπόδουλοι χριστιανοί ήξεραν ότι ο εθνάρχης τους βρίσκεται στη Κωνσταντινούπολη, κι όταν αποφάσιζαν να σπουδάσουν, σπούδαζαν σε ελληνικά σχολεία. Αν οι ελληνόφωνοι δεν είχαμε δημιουργήσει-ασπαστεί, το αρχαιοκεντρικό νεοελληνικό εθνικιστικό ιδεολόγημα, θα μπορούσαν να παραμείνουν και οι υπόλοιποι εντός Ρωμηοσύνης, εντός του Ελληνισμού. Μέχρι και σήμερα η Πόλη, η Κωνσταντινούπολη, στα σλαβικά ονομάζεται Τσάριγκραντ, Τσαρ + γκραντ = του Τσάρου, του Βασιλιά πόλη, δηλαδή κατά λέξη μετάφραση του όρου, Βασιλεύουσα! </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Ο συνεκτικός δεσμός της Ρωμηοσύνης, της καθ’ ημάς μεσσαιωνικής Οικουμένης, ήταν ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός, κι έτσι προέκυψε ο πρώτος παγκόσμιος, παγκοσμιοποιητικός πολιτισμός. </p>
<p style="text-align:justify;">Σε ομιλία προς τους νέους, μαθητές των εκπαιδευτηρίων Γείτονα (27/11/2-13), ο Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης εξηγεί: <span style="background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Θα σταθούμε για λίγο στην ολοκληρωμένη εκδοχή της οικουμένης που είναι το Βυζάντιο. Πρώτον, είναι η ολοκληρωμένη εκδοχή της εξέλιξης του ανθρωποκεντρικού ανθρώπου στο περιβάλλον της οικουμένης. Το πολιτειακό σύστημα της βυζαντινής κοσμόπολης συγκροτείται από τις πόλεις και την μητρόπολη πολιτεία που κατέχει επίσης τον ρόλο του κεντρικού πολιτικού συστήματος. Στο Βυζάντιο, ο ελληνισμός σταδιοδρομεί χωρίς δουλοπαροικία και χωρίς δουλεία. Το οικονομικό σύστημα, που το κατέχει κατά τρόπο μονοσήμαντο ο ιδιοκτήτης του κεφαλαίου, ο ιδιοκτήτης γενικά, αντικαθίσταται από ένα οικονομικό σύστημα, στο οποίο υπεισέρχεται ως αποκλειστικός ή εταιρικός συντελεστής του, ο εργαζόμενος. Η εταιρική οικονομία εισάγει για πρώτη φορά τη δημοκρατία στο οικονομικό σύστημα. Τρίτον, η νέα μεγάλη πρόταση πολιτισμού που κομίζει ο χριστιανισμός, είναι δημιούργημα της περιόδου αυτής. ... Οι Έλληνες θα εγγράψουν τη νέα θρησκεία στο περιβάλλον της δημοκρατικής πολιτείας και της κοινωνικής μέριμνας για τον πάσχοντα άνθρωπο. ... Ο Έλληνας θεός είναι ανθρωπομορφικός, ανθρώπινος, φιλάνθρωπος, που ο Έλληνας πολίτης τον αντιμετωπίζει όρθιος, ενώπιος ενωπίω, του ασκεί κριτική η οποία πολλές φορές διαπερνά και αυτά τα όρια της ύβρεως. Ο Έλληνας που ασπάζεται το χριστιανισμό φέρνει μαζί του όλες τις παραστάσεις, τα βιώματα και τις νοοτροπίες που απέδιδε στην ολύμπια θρησκεία. Για να αντιληφθούμε τι σημαίνει η ελληνική εκδοχή του χριστιανισμού -η έννοια της ιστορικής ορθοδοξίας- αρκεί να την συγκρίνουμε με τις άλλες εκκλησίες. Η καθολική εκκλησία συγκροτείται σε σύστημα κοσμικής δεσποτείας που εξουσιάζει εξουθενωτικά τον άνθρωπο, μεταβάλλει τον θεό σε τιμωρό και όχι σε φίλο, όπως ακριβώς και στον ιουδαϊσμό. Αυτή η διαφορά είναι που φέρνει την ιστορική ορθοδοξία πολύ μπροστά από τις άλλες εκδοχές του χριστιανισμού, οι οποίες οπισθοδρόμησαν λόγω της δεσποτικής παρέκκλισης των κοινωνιών τους από τον ελληνικό τρόπο του βίου. Ώστε, ο ελληνικός τρόπος του θρησκεύεσθαι ορίζεται από το κοινωνείν εν εκκλησία (η έννοια του δήμου των πιστών) και όχι από ένα σύστημα ιερατείου, που λειτουργεί ως δεσπότης επί της κοινωνίας.» <span style="text-align:right; font-size:12px; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://blogs.antifono.gr/istologia/preloudio_skepsis/32-γιώργος-κοντογιώργης-ο-ελληνισμός,-ο-χριστιανισμός,-η-οικουμένη-και-ο-νεότερος-κόσμος-mέρος-δεύτερο" target="_blank" style="padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">Γιώργος Κοντογιώργης: Ο ελληνισμός, ο χριστιανισμός, η οικουμένη και ο νεότερος κόσμος (Mέρος Δεύτερο)</a></span> </span></p>
<p style="text-align: justify;">Στο γαλανό ουρανό και τα βραχάκια ... στ’ ακρογιάλια του Αιγαίου, συντελέστηκε ένα θαύμα καλό κι ωφέλιμο για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αναδύθηκε ο πρώτος παγκόσμιος, ο πρώτος παγκοσμιοποιητικός, ο πρώτος ποιητικός -και όχι ετοιμοπαράδοτος από «τους πάνω» (την όποια εξουσία) πολιτισμός. Ο πρώτος πολιτισμός με την ελληνική σημασία του όρου: Ο της Πόλης –ισμός. Όχι της κρατικής ή της κάποιας θρησκευτικής ή της όποιας παραδοσιακής εξουσίας αλλά της Πόλης! Του συνόλου των πολιτών! Του τυχαίου αχταρμά ανθρώπων και ηθών που συνωστίζονται εντός των τειχών.</p>
<p style="text-align: justify;">Στις παραλίες του Αιγαίου η γνώση βγήκε από τα θησαυροφυλάκια της κρατικής, θρησκευτικής, της όποιας εξουσίας και δόθηκε στο λαό. Και ο λαός έμαθε τον τρόπο από πέτρα, από λίθος, από εργαλείο, να γίνεται φως, να γίνεται άνθρωπος, να γίνεται άνω θρώσκον θνητός, να γίνεται σιντριβάνι ύδωρ νεαρό αναβλύζον. Άνθρωπος είναι αυτός που ξεχειλίζει από έμπνευση και ζωντάνια, από έρωτα κι αγάπη, αυτός που κατέχει τη μέθοδο να είναι πάντα νέος, πάντα παιδί. Που λούζεται μια παιδικότητα με κόπους και αγώνες ξανακερδισμένη. Αυτός που ξέρει να μην απογοητεύεται, να μη χάνει τη γοητεία του, να είναι πάντα ερωτεύσημος. Οι όντως Έλληνες είναι αεί παίδες επειδή ο –ισμός τους (ο Ελληνισμός), τους έμαθε τη μέθοδο που επιτρέπει στον θνητό, αν όχι να νικήσει το θάνατο, τουλάχιστον να φθείρει την τρέχουσα φθορά.</p>
<p style="text-align: justify;">Η Ελλάδα σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ήταν τόπος συνάντησης, ήταν τρόπος συνάντησης. Από τη μέθοδο αυτή της συνάντησης προέκυψε ο οικουμενικός ελληνικός πολιτισμός. Η λέξη Ελλάς είναι σύνθετη από το ΕΛ και το ΛΑΣ. Το ΕΛ έρχεται από την Ανατολή και σημαίνει φως. Από την ίδια ρίζα η Ελένη που σημαίνει φωτεινή, ο ήλιος, η σελήνη. ΕΛ ίσον φως και ΛΑΣ η πέτρα, εξ ου και λατομείο. Στο μύθο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας οι πέτρες γίνονται άνθρωποι, λαός. Ελλάς λοιπόν φως και πέτρα, ή καλύτερα, η μέθοδος που ξέρει να παίρνει τις πέτρες και να τις μετατρέπει σε ανθρώπους, τις σκληρές πέτρες τις μεταμορφώνει σε φως ιλαρό. Η βίβλος του Ελληνισμού είναι ο Όμηρος. Το όνομα Όμηρος από μόνο του σημαίνει, Συνάντηση, <b>«ωμήρησε δέ μοι παρ’ εταίρων άγγελος ωκύς», «με συνάντησε εκ μέρους φίλων αγγελιοφόρος ταχύς»</b>. Τα Έπη εκμεταλλεύονται τη γνώση των Σαμάνων, να κλείνουν το PC που είναι ο εγκέφαλος, και να καλλιεργούν το τσαγανό του ανθρώπου. Σε αριστοκρατικό περιτύλιγμα σερβίρεται η μέθοδος που αυξάνει το τσαγανό του πολίτη και του μαθαίνει να είναι πάντα παιδί. Δεν κάνει κήρυγμα επαναστατικό αλλά μετατρέποντας τα «πενηνταράκια» σε «πεντακοσάρες» δημιουργεί επαναστάτες. </p>
<p style="text-align: justify;">Σε κάθε φυλή στους χίλιους ο ένας έχει τσαγανό . Στις μεγάλες όμως αυτοκρατορίες της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας η κεντρική εξουσία είχε τη δυνατότητα να ελέγχει πλήρως την κατάσταση. Όποιος τολμούσε να «σηκώσει κεφάλι» ... το έχανε. Πλήρης αποψίλωση. Έτσι με τον καιρό και τη τεχνητή αυτή επιλογή δημιουργήθηκε λαός «αλοιφή», όχλος, κοπάδι. Όντα απελπισμένα, φοβισμένα, υποτελή. Πλήρης απουσία «καβουριών». Στα παράλια του Αιγαίου και τα νησάκια όμως αφθονούν οι κάβουρες. Εδώ δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα ολοκληρωτικής επιβολής. Όποιος δεν άντεχε έφευγε παραδίπλα και με τον καιρό αυτόν τον αποικισμό τον εκμεταλλευόταν και η μητρόπολη. Το τσαγανό, που αλλού εθεωρείτο επικίνδυνο μειονέκτημα, εδώ αναγνωρίστηκε ως ωφέλιμο προτέρημα. Το εμπόριο είχε ανάγκη τους «κάβουρες». Σιγά-σιγά μέσω της φυσικής επιλογής δημιουργήθηκε λαός με «πολλά κυβικά», αυξήθηκε το ποσοστό των εχόντων τσαγανό. Σχεδόν δημιουργήθηκε φυλή «καβουριών», φυλή όχι υπηκόων αλλά πολιτών.</p>
<p style="text-align: justify;">Η Ελλάδα σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ήταν τόπος συνάντησης, ήταν τρόπος συνάντησης. Από τη μέθοδο αυτή της συνάντησης προέκυψε ο οικουμενικός, ο παγκόσμιος ελληνικός πολιτισμός. Έλληνας, επικράτησε να θεωρείται όχι όποιος απλώς ήταν στη φυλή, στη ράτσα, στη καταγωγή, αλλά εκείνος που μετείχε της κοινής παιδείας, της κοινής καλλιέργειας, της Κοινής γλώσσας, του κοινού πολιτισμού. Αυτός, ο τόσο ανθρώπινος πολιτισμός κατάφερε να συλλάβει και σε μεγάλο βαθμό να πραγματοποιήσει μια πρώτη προσπάθεια παγκοσμιοποίησης, θέτοντας ως βασικό κριτήριο της ταυτότητας του ανθρώπου όχι τη φυλετική καταγωγή, όχι τη ράτσα, αλλά, την ελεύθερη επιλογή, το αυτεξούσιο. Η πρώτη εκείνη προσπάθεια παγκοσμιοποίησης άρχισε με τον Μέγα Αλέξανδρο και ολοκληρώθηκε με τον Μέγα Κωνσταντίνο.</p>
<p style="text-align: justify;">Με την εμφάνιση της Εκκλησίας του Χριστού πήρε νέα πνοή, νέα δύναμη, νέα γνώση, εκείνος ο πολιτισμός του ανθρώπου. Ήταν θνησιγενές δημιούργημα θνητών ανθρώπων αλλά μπολιάστηκε με την άκτιστη, τη θεία δύναμη του Θεανθρώπου και άνοιξε τα φτερά του ως αετός και κυριάρχησε επί δέκα περίπου αιώνες στο χώρο της Μεσογείου. Η Εκκλησία του Χριστού έδωσε στον Ελληνισμό άπειρη, άκτιστη δύναμη και έτσι δυνατό, θα λέγαμε ντοπαρισμένο, τον πρόσφερε στην ανθρωπότητα ολόκληρη. Έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο να θεραπεύεται από τον καταστροφικό εγωισμό του, ατομικό και φυλετικό, και δημιούργησε ρεαλιστικές προϋποθέσεις για να συμβεί πραγματική παγκοσμιοποίηση.</p>
<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSWVlcXnUDpM4vINyv2P5riQq6zb52XPJcYv3L_WwdNAbRz3BIkym2j5UxFr33Wm9oNic9MFLEamvdPXZvM-dDg7uGqCq7gU7TN8z95hvgwxR8fL-IjaXTWUYqqPmyFZ__CkfFC0SRDy2V/s1600/varvakis0stat.jpg" target="_blank"><img alt="Οι περιοχές που έζησε και έδρασε ο Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwgjurPXwgkVBvR6no8n8YFXUpZEnATkA1LLhyYPBdGI_k2D9x5JHhWchgMCLAwIDytyRQokDLSa5tDm6NhBnPrtHd2M67LoL4AMdGjauY6GGtQIQY33TKowP_atVcL-Psh9oZ3fQqjbQq/s1600/varvakis0stat_500.jpg" align="center" width="500"></a></div>
<p style="text-align: justify;"> Τελικά τα Βαλκάνια κατάντησαν από Ρούμελη, πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης και σε αυτή τη μεταβολή συνέβαλλε και το νεοελληνικό κράτος. Στις αρχές του 19ου αιώνα, με τις όποιες επιλογές έκανε, καταφέρε, αντί να συμβεί ο αναμενόμενος διαμελισμός του Μεγάλου Ασθενούς (της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), να συμβάλλει στον κατατεμαχισμό του μαρτυρικού σώματος της Ρωμηοσύνης και τελικά στην εξαφάνισή της τουλάχιστον στο κοσμικό επίπεδο. Εκείνος ο πολιτισμός που ευδοκιμούσε στων «Ελλήνων τις Κοινότητες», στον αστικό πληθυσμό των ελληνικών παροικιών τριών αυτοκρατοριών, της Οθωμανικής, της Ρωσικής και της Αυστροουγγρικής εξαφανίστηκε ενώ αναλαμπές του διατηρήθηκαν σε κάποιες εκκλησιαστικές κοινότητες, σε κάποια μοναστηριακά περιβάλλοντα.</p>
<p style="text-align: justify;">Η άρχουσα τάξη του νεοελληνικού κράτους, όχι μόνον δεν είχε καμία οργανική συνάφεια (οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική κλπ) με την άρχουσα τάξη του αστικού οικουμενικού ελληνισμού των παροικιών, αλλά όπως ήταν φυσικό ένιωθε μειονεκτικά απέναντί της και από οικονομική και από απολιτισμική άποψη. Επιπλέον καταλάβαινε ότι κινδύνευε η ίδια της η ύπαρξη αν επί ίσοις όροις αναμειγνυόταν η αστική τάξη του απόδημου ελληνισμού στα τεκταινόμενα του νεοελληνικού κράτους. Η αντιμετώπιση, λοιπόν, του κράτους ως λάφυρου της γηγενούς άρχουσας τάξης η οποία το ιδιοποιήθηκε με όχημα την «κομματοκρατία» απέκλειε τη δυνατότητα της συνάντησή του με τον οικουμενικό ελληνισμό που θα είχε ως αναπόφευκτη συνέπεια την περιθωριοποίησή της. Επιπλέον αυτή η απομόνωση της οικουμενικής ελληνικής αστικής τάξης των παροικιών από την πολιτική και πολιτισμική ζωή της «ελεύθερης» Ελλάδος ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχει η επιδιωκόμενη στροφή προς την Δύση. Για να μπορεί το νεοελληνικό κράτος να εξυπηρετεί και να υπηρετεί δουλικά τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης έπρεπε να μην έχει λόγο η αστική τάξη των παροικιών η οποία ήταν συναισθηματικά και πραγματικά συνδεδεμένη με τη Ρωσία. Για να ελαχιστοποιηθεί η όποια διάθεση του λαού για αντίσταση, για απονευρωθεί το λαϊκό σώμα έπρεπε να διακοπή η ζωογόνος τροφοδοσία του από τα νάματα του Ελληνισμού, έπρεπε να ξεχάσει ο λαός την οικουμενική διάσταση του ελληνισμού. Δηλαδή για να υπάρχει η δυνατότητα να καταντήσει ο λαός αλοιφή έπρεπε να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που του εξασφάλιζε ζωντάνια, τον δυναμισμό που τον κράτησε επί τόσους αιώνες ζωντανό, ακμαίο και ελκυστικό προς τους γείτονες του, παρά την πολιτειακή σκλαβιά.</p>
<div style="text-align:justify; background-color:#bccaae; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">
<p style="text-align:justify;">«Με την οικουμενική μετάβαση ο ελληνισμός εξελίχθηκε εσωτερικά ο ίδιος και εξάπλωσε την πρόταση του πολιτισμού της ελευθερίας στα πέρατα της γης. Εάν επισκεφθεί κανείς την Ιαπωνία θα δει στην αρχαία πρωτεύουσα Νάρα δείγματα ελληνικής παρουσίας τον 7ο αιώνα μ.Χ. Στην Κίνα επίσης υπάρχουν πάρα πολλά τεκμήρια της ελληνικής παρουσίας. Αυτά είναι παραδείγματα του πως ο πολιτισμός της ελευθερίας διείσδυσε και υπονόμευσε τον πολιτισμό της δεσποτείας. Δεν επήγαν οι Έλληνες στην Ασία ή αλλού ως τυπικοί κατακτητές, ακόμη και όταν χρησιμοποίησαν τα όπλα. Με τα όπλα έφθασαν έως τις παρυφές της Ινδίας. Ο απόηχος του πολιτισμού της ελευθερίας έφθασε πολύ πιο πέραν. Πουθενά όμως δεν συμπεριφέρθηκαν ως λεηλάτες. Το ίδιο και στην Ευρώπη, όπου χωρίς όπλα οι Έλληνες διείσδυσαν ή εξελλήνισαν πλείστους όσους λαούς. Οι δεσποτικοί λαοί προσήρχοντο στον ελληνικό ανθρωποκεντρισμό διότι διέκριναν σ'αυτόν την ανωτερότητα της ελευθερίας. Οι μνήμες των λαών της Ασίας, της Αφρικής και της Ευρώπης συμπυκνώνουν τον απόηχο μιας θαυμαστής θετικής αναφοράς.»</p>
<p style="text-align:right; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;"><a href="http://blogs.antifono.gr/istologia/preloudio_skepsis/32-γιώργος-κοντογιώργης-ο-ελληνισμός,-ο-χριστιανισμός,-η-οικουμένη-και-ο-νεότερος-κόσμος-mέρος-δεύτερο" target="_blank" style="padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">Γιώργος Κοντογιώργης:<br /> Ο ελληνισμός, ο χριστιανισμός, η οικουμένη<br /> και ο νεότερος κόσμος (Mέρος Δεύτερο)</a></p></div>
<p style="text-align:justify;">Ο Γιάννης Σμαραγδής αναφέρει ένα εντυπωσιακό περιστατικό σχετικά με τη θετική ανάμνηση της ελληνικής παρουσίας, που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει να κάνει με τον σύγχρονο αιγυπτιακό λαό. Για τις ανάγκες «γυρισμάτων» βρισκόταν με το συνεργείο του στην Αίγυπτο και είχαν χρησιμοποιήσει πολλούς κομπάρσους από την τοπική κοινωνία. Όταν ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα και ήρθε η στιγμή να πληρώσουν τους κομπάρσους, η υπεύθυνη έκανε το λάθος να ανοίξει το βαλιτσάκι με το σύνολο των χρημάτων που είχαν μαζί τους εκείνη την στιγμή για να τους πληρώσει. Όμως το θέαμα τόσο πολλών χρημάτων έβαλε σε πειρασμό το πλήθος το οποίο άρχισε να συνωστίζεται γύρω από το τζιπ του συνεργείου με άγριες διαθέσεις … Η μεταφράστρια ανέβηκε επάνω στο τζιπ και προσπαθούσε, χωρίς επιτυχία, να αναχαιτίσει το πλήθος επικαλούμενη την νομιμότητα και την παρέμβαση της αστυνομίας. Το λιντσάρισμα έμοιαζε αναπόφευκτο και πάνω στην απελπισία της φωνάζει με όση δύναμη της είχε απομείνει: «Βρε παιδιά, είναι Έλληνες!» Και σαν από θαύμα, το εξαγριωμένο πλήθος υποχώρησε και άρχισε να διαλύεται! Η οικουμενική ελληνική αστική τάξη στα αστικά κέντρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των άλλων δύο, της Ρωσικής και της Αυστροουγγρικής, πλούτιζε αλλά όπως φαίνεται περίτρανα και από το παράδειγμα του Βαρβάκη, πλούτιζε όχι ξεζουμίζοντας τους τοπικούς πληθυσμούς αλλά δημιουργώντας πολύ πρωτοποριακές συνθήκες αξιοπρεπούς εργασίας για το εργατικό δυναμικό που απασχολούσε. Ήταν πραγματικά παράγοντας προόδου και ευημερίας για τους τοπικούς πληθυσμούς και γι’ αυτό το λόγο στις συνειδήσεις, στις μνήμες των λαών αυτών υπήρχε ο απόηχος μιας θαυμαστής θετικής αναφοράς.</p>
<p style="text-align: justify;">Μια τέτοια όμως, σαν του Βαρβάκη, φιλάνθρωπη σχέση μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου δεν βόλευε τον σύγχρονο άγριο διεθνή καπιταλισμό και ίσως κι αυτό να ήταν ένας λόγος που προκάλεσε την τελική εξαφάνιση εκείνης της οικουμενικής ελληνικής αστικής τάξης.</p>
<p style="text-align: justify;">Προσωπικότητες σαν τον Βαρβάκη και τον Καποδίστρια, άνθρωποι που έβρισκαν νόημα στη ζωή τους μέσα από την ανιδιοτελή προσφορά, ήσαν τα δημιουργήματα της Ρωμηοσύνης, της οικουμενικής αστικής τάξης των ελληνικών κοινοτήτων, εκείνου του πολιτισμού που οι σύγχρονοι νεοέλληνες άλλοι εν γνώσει κι άλλοι από άγνοια αρνηθήκαμε και καταντήσαμε ο ύψιστος σκοπός της ζωής μας να είναι κάποιες καρέκλες: Το πρωί, σε καφετέρια ή καφενείο, το μεσημέρι σε ταβέρνα, το βράδυ στα μπαράκια και κάπου ανάμεσα σε γραφείο δημόσιας «υπηρεσίας» ή «οργανισμού» μια καρέκλα για να βγάζουμε το ψωμί μας κι όχι μόνο.</p>
<p style="text-align: justify;">Εκείνη η πρώτη προσπάθεια παγκοσμιοποίησης ξεχάστηκε, χάθηκε από την κοινωνία, εξοστρακίστηκε από την ιστορία, σβήστηκε ακόμη και από την ιστορική μνήμη, αλλά, δόξα τω Θεώ, μια δεύτερη ήδη ξεκίνησε, μπορεί κάπως άγαρμπα προς το παρόν, αλλά «έχει ο Θεός ...», «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι»· με την προϋπόθεση ότι ως «μας» εννοούμε και νοιώθουμε όχι την Ελλαδίτσα μας, ή την όποια μικροπαρέα μας, τη φυλετική, ιδεολογική, θρησκευτική, κοινωνικοσυγγενή, αλλά τον κόσμο όλο, ολόκληρη την ανθρωπότητα, τον «όλο Αδάμ», που τόσο βάναυσα σήμερα ζυμώνεται κατά την διαδικασία της νέας αυτής προσπάθειας παγκοσμιοποίησης, και που τόσο έχει ανάγκη την παιδεία εκείνη την αρχαία και τόσο νέα, το πολιτιστικό πλαίσιο του Ελληνισμού, που ξέρει να δημιουργεί αετούς, φιλότιμους εργάτες της ανθρωπότητας, πολίτες του κόσμου με γερακίσιο βλέμμα, Βαρβάκιδες!</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Βαρβάκης, αξίζει να τον τιμάμε και να τον θυμώμαστε, όχι γιατί αυτός έχει ανάγκη τώρα πια την τιμή μας αλλά επειδή εμείς τον χρειαζόμαστε. <u>Χρειαζόμαστε το ζωντανό του παράδειγμα για να θυμώμαστε, για να μαθαίνουμε,</u> ότι <big><b>αυτό που γεμίζει τον άνθρωπο, αυτό που τον κάμνει να νοιώθει ότι ζει μια ζωή γεμάτη νόημα είναι το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, η χαρά της προσφοράς, η απόλαυση, η πληρότητα, της έμπνευσης, της δημιουργικότητας, της ΡΟΗΣ, η αγάπη</b></big>.</p>
<br>
<div style="text-align: center;"><big><strong>Αιωνία σου η μνήμη Ιωάννη Βαρβάκη!<br>Σε ευχαριστούμε που υπήρξες!</strong></big> </div>
<br>
<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr_wKPUbmD0TYu0Y6tkJA3PIY9SvB641zlfomo2O1BKcyyAnSLdwlWUqsQ80ZuUKbLyDQG3D1mEcxmEJsJajnauAqZ5H8iELPdFwEY0fck0uAG6rHuAHzmDYl-1wkel4DB392hxtkJx6gi/s1600/varvakis0sta.jpg" target="_blank"><img alt="Οι περιοχές που έζησε και έδρασε ο Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD0MgKYiiQRRJoUn3WbYah-Cgs9RvKqT9fSv7z5yw2DBBkVuZElI41N-kZ0eWXWxcIhSur-AW0Cg094u2qnU8tE46x0wOfOQ_F_FaYB-_lV_Kdde2LymZgQlKgWYB-3yUo2Lgzi4APWKs6/s1600/varvakis0sta_500.jpg" align="center" width="411"></a></div>
<br>
<br>
</td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#644945" width="2%"> </td></tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="30"> </td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="50">
<style type="text/css">
#menuvarvakis{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
font-color: #927566;
width: 100%;
background-color:#070707;
}
#menuvarvakis a{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
width: 100%;
font-color: #927566;
font-weight: normal;
background-color:#070707;
}
html>body #menuvarvakis a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuvarvakis a:hover{
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
}
#topvarvakis {
margin: 0px;
padding: 1px 1px 1px 1px;
float: left;
z-index:8;
background-color:#927566;
}
#topvarvakis ul {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li a, #topvarvakis li a:link {
color: #927566;
display: block;
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
text-decoration: none;
text-transform: none;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li a:hover {
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li li a, #topvarvakis li li a:link, #topvarvakis li li a:visited {
background:#110d0a;
color: #927566;
float: none;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li li a:hover {
background-color: #000627;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li ul {
z-index: 9999;
position: absolute;
color: #927566;
left: -999em;
height: auto;
width: 410px;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li li {
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
background-color:#110d0a;
color: #6f6856;
}
#topvarvakis li ul a {
width: 410px;
}
#topvarvakis li ul a:hover, #topvarvakis li ul a:active {
}
#topvarvakis li ul ul {
margin: -30px 0 0 280px;
}
#topvarvakis li:hover ul ul, #topvarvakis li:hover ul ul ul{
left: -999em;
}
#topvarvakis li:hover ul, #topvarvakis li li:hover ul, #topvarvakis li li li:hover ul{
left: auto;
}
#topvarvakis li:hover {
position: static;
}
#topvarvakis .current_page_item a {
background:#110d0a;
color: #927566;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
}
</style>
<div id="menuvarvakis" align="center" style="margin-top:0px;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td><ul id='topvarvakis'>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html' title='Βιογραφία Ιωάννη Βαρβάκη'> Βιογραφία Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_000" title="Αντί Προλόγου"> <small>Αντί Προλόγου</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451599" title="Στα Ψαρά"> <small>1. Στα Ψαρά</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451600" title="Με τους Ρώσους στο Αιγαίο"> <small>2. Με τους Ρώσους στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451601" title="Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ"> <small>3. Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451602" title="Από τα Ψαρά στη Ρωσία"> <small>4. Από τα Ψαρά στη Ρωσία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451603" title="Στο Αστραχάν"> <small>5. Στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451604" title="Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη"> <small>6. Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451605" title="Το Χαβιάρι"> <small>7. Το Χαβιάρι</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451606" title="Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν"> <small>8. Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451607" title="Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη"> <small>9. Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451608" title="Στο Ταγκανρόγκ"><small>10. Στο Ταγκανρόγκ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451609" title="Στον Αγώνα"><small>11. Στον Αγώνα</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451610" title="Επιστρέφοντας στο Αιγαίο"><small>12. Επιστρέφοντας στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451611" title="Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο"><small>13. Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451612" title="Εν τέλη"> <small>Εν τέλη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451613" title="Παράσημα"> <small>Παράσημα</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html' title='Δωρεές Ιωάννη Βαρβάκη'> Δωρεές Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#_klirodotima" title="Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή"> Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή</a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#agosxo" title="Αγορά-Σχολή"> <small>Αγορά - Σχολή </small></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#adr" title="Αδριάντας"><small> - Αδριάντας </small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#01" title="Για την Παιδεία, σε Έλληνες"> <small>Για την Παιδεία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#02" title="Για τον Αγώνα του 1821"> <small>Για τον Αγώνα του 1821</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#04" title="Για την Εκκλησία, σε Έλληνες"> <small>Για την Εκκλησία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#05" title="Διάφορα σε Έλληνες"> <small>Διάφορα σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#06" title="Για την Εκκλησία, σε Ρώσους"> <small>Για την Εκκλησία, σε Ρώσους</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#08" title="Διάφορα σε Ρώσους"> <small>Διάφορα σε Ρώσους</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html' title=''> «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav2" title=''> <small>Δυο λόγια για την ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav3" title=''> <small>Γι' αυτά που έδειξε η ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav4" title=''> <small>Κάποια που παρέλειψε να δείξει</small></a></li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav5' title=''> <b>«Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη»</b> </a>
</li></ul>
</li>
<li><a href='' title=''> Διάφορα </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2016/08/istoriko.html" title=''> <b>Το ιστορικό πλαίσιο</b></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html" title=''> <b>Βιβλιογραφία</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html" title=''> <b>Περί αυτού του blog</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html#print" title=''> <img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> pdf </b><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> για εκτύπωση</b></a></li>
</ul></li></ul>
</td></tr><tr><td> </td></tr></tbody></table></div>
</td> </tr>
</tbody></table>
Βαρβάκηςhttp://www.blogger.com/profile/03813745557176539410noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8976045810259039891.post-33004262518157120972016-08-02T00:30:00.000-07:002016-09-09T10:05:21.815-07:00Βιβλιογραφία<style type="text/css">
#coolmen{
width: 100%;
}
#coolmen a{
display: block;
width: 100%;
}
html>body #coolmen a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuu a{
background-color: #b09d8c;
font-weight: normal;
color:#34281f;
}
#menuu a:hover{
background-color: #4f0020;
font-weight: normal;
text-decoration: none;
color:#fdfc91; 110d0a
}
</style>
<table id="menuu" width="100%" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr> <td style="background-color:#352725" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#352725" width="2%"> </td><td style="background-color:#7c6e63" width="2%"> </td><td style="background-color:#7c6e63; padding-bottom:3px; padding-top:3px; line-height:26px; font-size:16px; color:#110d0a;">
<a name="10"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:7px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>1</b></span></div>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center;">Βασίλη Ασημομύτη, <a href="http://www.kaktos.gr/005163" target="_blank"><big><b> «Ιωάννης Βαρβάκης» </b></big></a></div>
<div style="text-align: center;">Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ 2001 (336 σελίδες - 25cm X 34,5cm - σκληρόδετο)</div>
<div align="center"><img alt="Ιωάννης Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAK-fD_SJFVEccSeQe-AuJTPJeaQTsS8Jz9G0lgfQBkPkTPU-M5uUk_TmovJ5c88ZMmXYSQX91aXC2XgQU9oZALuWHicl8AIZ_7L57puAQ2goShFGnLAw_rxP0DjvK_QG9iKQ2O1HYODJv/s1600/bibvar1.jpg" align="middle" width="245"></div>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center;">Βασίλη Ασημομύτη,<br /> <a href="http://www.kaktos.gr/005163" target="_blank"><big><b> «Ιωάννης Βαρβάκης, ο Πατριώτης» </b></big></a></div>
<div style="text-align: center;">Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ 2001 (336 σελίδες - 14cm X 21cm - Χαρτόδετο)</div>
<div align="center"><img alt="Ιωάννης Βαρβάκης" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGvMIL_CSUcnJA_bGrz1xtxUXm2-aSIJvMj58BEzc6hATDDWPX-NXkNak5bvPqDO_3dLjD2rRAqXtwXWG3L79TfCsTqeYBDYJRJqcPPtKFdfd9LNNU-o2fBKOLBFrHme9z2z-E6_daYbq4/s1600/bibvar2.jpg" align="middle" width="235"></div>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="11"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:7px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>2</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Ο Αν. Γούδας στον 3ο τόμο του οκτάτομου έργου του «Βίοι Παράλληλοι», αφιερώνει 37 σελίδες για τον Ιωάννη Βαρβάκη.</div>
<a name="110"></a><div style="text-align: justify;">Η βιογραφία του Ιωάννη Βαρβάκη από από την σελίδα 155 έως την 192 του 3ου τόμου του Αναστασίου Γούδα, «Βίοι Παράλληλοι», Εν Αθήναις 1870:</div>
<div align="center"><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_M0VLSzBuTllFRms/preview" width="320" height="460"></iframe></div>
<p style="text-align: justify;">Πηγή:</p>
<div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">Βίοι Παράλληλοι</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών</div>
<div style="text-align: justify; font-size:16px;">Υπό Αναστασίου Ν. Γούδα (1816-1882), Τόμοι 8</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Εν Αθήναις 1870</div>
</td></tr></table></div>
<p style="text-align: justify;">Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Ανέµη (<a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a>) που ιδρύθηκε το 2006 από τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστηµίου Κρήτης παρέχει ελεύθερα 2.000.000 ψηφιοποιημένες σελίδες. Μεταξύ αυτών και τους 8 τόμους του έργου «Βίοι Παράλληλοι» του Αν. Γούδα: <a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/b/2/3/metadata-02-0000302.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a></p></td></tr>
<tr bgcolor="#897a6d"><td>
<p style="background-color:#97937e; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px; text-align: justify;">Ο Αναστάσιος Γούδας <b>γεννήθηκε το 1816</b> στο Γραμμένο Ιωαννίνων. Πολύ νέος εδίδαξε τα μικρά παιδιά στην Ήπειρο, την πατρίδα του· όταν ήρθε στην Aθήνα για σπουδές, φαίνεται να αμφιταλαντεύθηκε ανάμεσα στα γράμματα και την ιατρική· όμως η τελευταία αυτή υπερίσχυσε στην κρίση του, και έτσι έγινε ιατρός, ο πρώτος, μάλιστα, που ετιμήθηκε με διδακτορικό δίπλωμα από την Ιατρική Σχολή. Εξάσκησε με επιτυχία, μετεκπαιδεύθηκε αργότερα, το 1850, στην Γαλλία, εσυνέχισε και κατόπιν την ιατρική του σταδιοδρομία. Αναμίχθηκε στις αντιοθωνικές κινήσεις προς το τέλος της πρώτης Δυναστείας, εκαταδιώχθηκε, φυλακίσθηκε έναν ολόκληρο χρόνο, διέφυγε στο Εξωτερικό, συνέγραψε πολιτικά φυλλάδια και πριν και ύστερα από την μεταπολίτευση. Εδοκίμασε και να πολιτευθεί, αλλά απέτυχε στις εκλογές. Τότε ξεκινάει την μεγάλη του συγγραφική προσπάθεια, με την σύνταξη των Παραλλήλων Βίων.</p>
<p style="background-color:#97937e; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px; text-align: justify;">Η μελέτη των φυσικών επιστημών αποτελεί καλή προπόνηση για τις ιστορικοφιλολογικές επιστήμες. Στον Γούδα, η θετική του προπαίδεια είναι αισθητή στο μεγάλο του έργο: θέλει να εξακριβώνει, επιδιώκει την αυτοψία και την αυτηκοΐα, τεκμηριώνει τις βεβαιώσεις του με μαρτυρίες και με έγγραφα. Έτσι μπορούμε να θεωρούμε ότι οι βιογραφίες τις οποίες μας άφησε δεν αποτελούν απλώς βοηθήματα για τους μεταγενεστέρους, αλλά είναι αυτόχρημα, σε μεγάλο ποσοστό, και πηγές. Όταν διέκοψε την έκδοσή τους, έλεγε ότι είχε συντάξει την ύλη και των τεσσάρων υπολοίπων τόμων· έκανα κατά καιρούς απόπειρες να αναζητήσω το αρχείο του, τα χειρόγραφά του, χωρίς επιτυχία. </p>
<p style="background-color:#97937e; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px; text-align: justify;">Οι πρόλογοι τους οποίους προτάσσει στους οκτώ δημοσιευμένους τόμους των Βίων του, είναι γεμάτοι σκέψεις, διαπιστώσεις και υποδείξεις για την οικονομική, την κοινωνική, την παιδευτική πολιτική του τόπου. Ο βιογράφος του λέει ότι <b>απέθανε «σχεδόν λησμονημένος» ― είταν στα 1882, σε ηλικία εξήντα έξι ετών</b>. Μια καινούρια αποτίμηση της προσφοράς του, αν είναι άχρηστη για εκείνον, θα σταθεί ασφαλώς χρήσιμη σ' εμάς.</p>
<p style="background-color:#97937e; font-size:12px; color:#5e4837; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px; text-align:right;">«Βίοι Παράλληλοι» [φωτομηχανική επανέκδοση του έργου του Aν. Γούδα].<br /><a href="http://www.snhell.gr/archive/content.asp?id=3810&author_id=3&page=1" target="_blank">εφ. Το Bήμα, 15 Σεπτεμβρίου 1972 - <b>Δημαράς Κ. Θ.</b></a></p>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="22"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>3</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Το περιοδικό «Ερμής ο Λόγιος», αφιερώσε στον Ιωάννη Βαρβάκη 10 σελίδες στο 15ο τεύχος του, τις 1 Αυγούστου 1819.</div>
<a name="210"></a><div style="text-align: justify;">Το δημοσιεύμα του ρωσικού τύπου για τον Ιωάννη Βαρβάκη το οποίο μετέφρασε ένας ομογενής που ζούσε στη Ρωσία και το έστειλε στο περιοδικό, που το δημοσίευσε ο «Ερμής ο Λόγιος» από τη σελίδα 646 έως την 656, στο 15ο τεύχος του, τις 1 Αυγούστου 1819:</div>
<div align="center"><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_enlrbW8tTnQzRjQ/preview" width="320" height="460" allowfullscreen webkitallowfullscreen msallowfullscreen></iframe></div>
<a name="211"></a>
<p style="text-align: justify;">Πηγή:</p>
<div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Ερμής ο Λόγιος», 15ο τεύχος του 1819, 1 Αυγούστου 1819: <a class="menuta" href="http://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=lgh&datum=18190801&zoom=33" target="_blank">http://anno.onb.ac.at</a></div>
<p> </p>
<a name="212"></a><div style="text-align: center; font-size:16px;">«Ερμής ο Λόγιος», 4ο τεύχος του 1818, 15 Φεβρουαρίου 1818: <a class="menuta" href="http://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=lgh&datum=18180215&zoom=33" target="_blank">http://anno.onb.ac.at</a></div>
</td></tr></table></div>
<a name="213"></a><p style="text-align: justify;">Το περιοδικό «Ερμής ο Λόγιος» κυκλοφορούσε στις 1 και 15 κάθε μήνα. Όλα τα τεύχη από το 1811 έως το 1819: <a class="menutab" href="http://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=lgh" target="_blank">http://anno.onb.ac.at</a></p>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="33"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>4</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Ο ιερέας Νικόλαος Κατραμής δημοσίευσε το 1857 στο περιοδικό «Ν. Πανδώρα», τ. Η’, 1/6/1857 άρθρο με τίτλο: «Η αποβίωσις του Ιωάννου Βαρβάκη»:</div>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div align="center"><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_X214MnpmcFVBTDA/preview" width="320" height="460" frameborder="0" allowfullscreen webkitallowfullscreen msallowfullscreen></iframe></div>
<p style="text-align: justify;">Πηγή:</p>
<a name="311"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Η αποβίωσις του Ιωάννου Βαρβάκη»</div>
<div style="text-align: justify; font-size:16px;">Νικολάου Κατραμή</div>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">Περιοδικό «Ν. Πανδώρα», τ. Η’, 1/6/1857: <a class="menuta" href="http://xantho.lis.upatras.gr/test2_pleias.php?art=40458" target="_blank">http://xantho.lis.upatras.gr</a></div>
</td></tr></table></div>
</br></td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="44"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>5</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Αυτός ο τόμος του περιοδικό «Ελληνικά Χρονικά», έχει ψηφιοποιηθεί και διατίθεται ελεύθερα από την Δημοσία Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας. Περιλαμβάνει τα τεύχη από 3 Ιανουαρίου 1825 έως 26 Φεβρουαρίου 1826 των «Ελληνικών Χρονικών» που άρχισαν να εκδίδονται στο Μεσολόγγι το 1824. Παρακάτω διατίθενται τα τεύχη που κυκλοφόρησαν στις 14 και 31 Ιανουαρίου 1825:</div>
<div align="center"><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_QndJbjIwS2Y3Mm8/preview" width="320" height="460" frameborder="0" allowfullscreen webkitallowfullscreen msallowfullscreen></iframe></div>
<p style="text-align: justify;">Πηγή:</p>
<a name="311"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Ελληνικά Χρονικά»</div>
<div style="text-align: justify; font-size:16px;">Μεσολόγγιον, (από 3-1-1825 έως 26-2-1826)</div>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">Αρχείο *.pdf: <a class="menuta" href="http://medusa.libver.gr/jspui/handle/123456789/2626" target="_blank">http://medusa.libver.gr</a></div>
</td></tr></table></div>
</br></td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="55"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>6</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Στο «Μητρώον Κληροδοτημάτων 1824-1928» σχετικά με τον Ιωάννη Βαρβάκη υπάρχουν τα παρακάτω έγγραφα:</div>
<div style="text-align: justify;">1. ιστορική εξέλιξη του Κληροδοτήματος Βαρβάκη μέχρι το 1928 (σσ. 59-62 και σ. 1149)</div>
<p style="text-align: justify;">2. Το έγγραφο το οποίο συντάχθηκε στις 8-11-1824 και διαβάστηκε στο Ναύπλιο στις 20-11-1824 όπου ο Βαρβάκης ανακοινώνει τη δωρεά του (σσ. 62-63)</p>
<p style="text-align: justify;">3. Αποσπάσματα από τη διαθήκη του Ιωάννη Βαρβάκη που συνέταξε στο Ταγκανρόγκ τον Μάιο του 1824 (σσ. 63-64)</p>
<p style="text-align: justify;">4. Έγγραφο του Συμβολαιογράφου Ζαπραντινού το οποίο συντάθηκε στις 10-1-1825 στη Ζάκυνθο (σσ. 64-65)</p>
<p style="text-align: justify;">5. Αποσπάσματα από τη τελευταία διαθήκη του Βαρβάκη στη Ζάκυνθο στις 10-1-1825 (σσ. 65-67)</p>
<p style="text-align: justify;">6. Σύντομη βιογραφία του Ιωάννη Βαρβάκη (σσ. 1125-1127)</p>
<div align="center" style="font-size:20px;">Επιλογή από το «Μητρώον Κληροδοτημάτων» των εγγράφων που αφορούν τον Βαρβάκη:</div>
<div align="center"><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_WFpsSzlyV0JkT1k/preview" width="320" height="460" frameborder="0" allowfullscreen webkitallowfullscreen msallowfullscreen></iframe></div>
<p style="text-align: justify;">Πηγή:</p>
<a name="511"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Τόμος Πρώτος</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Μητρώον των εις την άμεσον διαχείρισιν και των</br>εις την εποπτείαν του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων</br>υπαγομένων Κληροδοτημάτων (1.252 σελίδες)</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη, 1929</div>
</td></tr></table></div>
<div style="text-align: center;">Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Ανέµη (<a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a>)</br>του Πανεπιστηµίου Κρήτης παρέχει ελεύθερα</br>το «Μητρώον Κληροδοτημάτων» (1.252 σελίδες): <a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/c/8/metadata-01-0000499.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a></div>
</br></td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="66"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>7</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Στο «Μητρώον Κληροδοτημάτων 1824-1928» σχετικά με τον Ιωάννη Μπόζο υπάρχουν τα παρακάτω έγγραφα:</div>
<div style="text-align: justify;">1. Η ιστορική εξέλιξη του Κληροδοτήματος Μπόζου μέχρι το 1928 (σσ. 23-26)</div>
<p style="text-align: justify;">2. Αποσπάσματα από τη διαθήκη του Μπόζου όπου αναφέρεται και στις ενέργειες που έκανε ως εκτελεστής της διαθήκης του Βαρβάκη (σσ. 26-30)</p>
<div align="center" style="font-size:20px;">Επιλογή από το «Μητρώον Κληροδοτημάτων» των εγγράφων που αφορούν τον Ιωάννη Μπόζο:</div>
<div align="center"><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_bzFCclZ1V0ZOLUE/preview" width="320" height="460" frameborder="0" allowfullscreen webkitallowfullscreen msallowfullscreen></iframe></div>
<p style="text-align: justify;">Πηγή:</p>
<a name="611"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Μητρώον Κληροδοτημάτων Παλαιάς Ελλάδος 1824-1928»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Τόμος Πρώτος</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Μητρώον των εις την άμεσον διαχείρισιν και των</br>εις την εποπτείαν του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων</br>υπαγομένων Κληροδοτημάτων (1.252 σελίδες)</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Αθήναι, εκ του Τυπογραφείου Παρασκευά Λεώνη, 1929</div>
</td></tr></table></div>
<div style="text-align: center;">Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Ανέµη (<a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a>)</br>του Πανεπιστηµίου Κρήτης παρέχει ελεύθερα</br>το «Μητρώον Κληροδοτημάτων» (1.252 σελίδες): <a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/c/8/metadata-01-0000499.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a></div>
</br></td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="77"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>8</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Στο «Υπόμνημα της Νήσου Ψαρών», στο Δ' κεφάλαιο, ο Νικόδημος αναφέρεται στα Ορλωφικά κατά την εποχή του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1768-74).</div>
<div align="center" style="font-size:20px;">«Υπόμνημα της Νήσου Ψαρών», κεφάλαιο Δ', από σελίδα 17 έως σελίδα 53:</div>
<div align="center"><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_TzIyWHJreGdHb0k/preview" width="320" height="460" frameborder="0" allowfullscreen webkitallowfullscreen msallowfullscreen></iframe></div>
<p style="text-align: justify;">Πηγή:</p>
<a name="711"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Υπόμνημα της Νήσου Ψαρών»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Τόμος Πρώτος</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Συνταχθέν υπό Κωνσταντίνου Νικοδήμου (Υποναυάρχου)</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Αθήνησι, Τυπογραφείον, Δ. Α. Μαυρομάτη, 1862.</div>
</td></tr></table></div>
<div style="text-align: center;">Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (<a class="menutab" href="http://invenio.lib.auth.gr/" target="_blank">http://invenio.lib.auth.gr</a>) παρέχει ελεύθερα</br>το «Υπόμνημα της Νήσου Ψαρών»: <a class="menutab" href="http://invenio.lib.auth.gr/record/123034/files/01.pdf" target="_blank">http://invenio.lib.auth.gr</a></div>
</br></td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="88"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>9</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Στα «Ημερούσια Συμβάντα της Αλώσεως των Ψαρών», στο κεφάλαιο «Περιγραφή της καταστάσεως του εν Ψαρροίς ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου τον οποίον εξωρράισαν οι πατέρες ημών παλαιοί Ψαρριανοί» ο συγγραφέας Μικές Δούκας αναφέρεται και στον Βαρβάκη.</div>
<div align="center" style="font-size:20px;">«Ημερούσια Συμβάντα της Αλώσεως των Ψαρών»,</br>κεφάλαιο «Περιγραφή της καταστάσεως του εν Ψαρροίς</br>ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου ....»:</div>
<div align="center"><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_ZlNtWklINFhORTQ/preview" width="320" height="460" frameborder="0" allowfullscreen webkitallowfullscreen msallowfullscreen></iframe></div>
<p style="text-align: justify;">Πηγή:</p>
<a name="811"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Ημερούσια Συμβάντα της Αλώσεως των Ψαρών»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Ιστορία συγγραφείσα υπό του ιερέως Μικέ Δούκα</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Εν Ερμουπόλει, τύποις «Αστέρος» 1884</div>
</td></tr></table></div>
<div style="text-align: center;">Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Ανέµη (<a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a>)</br>του Πανεπιστηµίου Κρήτης παρέχει ελεύθερα το βιβλίο</br>«Ημερούσια Συμβάντα της Αλώσεως των Ψαρών»: <a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/5/4/f/metadata-474-0000003.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a></div>
</br></td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="99"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>10</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">Στο «Αναμνήσεις και Εικόνες», από την σελίδα 11 έως την 46 ο συγγραφέας Αλέξανδρος Στούρτζας αναφέρεται στον Νικηφόρο Θεοτόκη.</div>
<div align="center" style="font-size:20px;">«Αναμνήσεις και Εικόνες», σελίδα 11 έως σελίδα 46:</div>
<div align="center"><iframe src="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_V1JiQVU0TXRzNTQ/preview" width="320" height="460" frameborder="0" allowfullscreen webkitallowfullscreen msallowfullscreen></iframe></div>
<p style="text-align: justify;">Πηγή:</p>
<a name="911"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Αναμνήσεις και Εικόνες»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Ευγένιος Βούλγαρις και Νικηφόρος Θεοτόκης</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Αλέξανδρου Σ. Στούρτζα</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">μτφρ. Κωνσταντίνου Γ. Σούτσου</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Εν Αθήναις 1858</div>
</td></tr></table></div>
<div style="text-align: center;">Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Ανέµη (<a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a>)</br>του Πανεπιστηµίου Κρήτης παρέχει ελεύθερα το βιβλίο</br>«Αναμνήσεις και Εικόνες»: <a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/d/b/4/metadata-70-0000083.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a></div>
</br></td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="101"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>11</b></span></div>
<div style="text-align: center;">Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Ανέµη (<a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a>)</br>του Πανεπιστηµίου Κρήτης παρέχει ελεύθερα τους τόμους 1-2-3-4-5-6-7-9-10-12 της σειράς «Ιστορίαι των Ανθρωπίνων Πράξεων»: <a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/5/5/7/metadata-22-0000240.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/</a></div>
<a name="1011"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Ιστορίαι των Ανθρωπίνων Πράξεων»</br>από των αρχαιοτάτων χρόνων έως των ημερών μας εκ παλαιών απανθισθείσαι, και τα νεώτερα εξ αρίστων Γερμανών ιστοριογράφων</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">ελευθέρως μεταφρασθείσαι υπό Κ. Μ. Κούμα (1777-1836)</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Eκ της Τυπογραφίας Αντωνίου Αυκούλου (Anton v. Haykul)</br>εν Βιέννη της Αυστρίας 1830-1832.</div>
</td></tr></table></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="111"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>12</b></span></div>
<div style="text-align: center;">Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Ανέµη (<a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a>)</br>του Πανεπιστηµίου Κρήτης παρέχει ελεύθερα το βιβλίο,</br>«Η κιβδηλεία ήτοι μία αληθής ιστορία των ημερών μας»</br>(σελίδες 645): <a class="menutab" href="http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/c/3/metadata-70-0000152.tkl" target="_blank">http://anemi.lib.uoc.gr</a></div>
<a name="1111"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Η κιβδηλεία ήτοι μία αληθής ιστορία των ημερών μας»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Στεφάνου Ξένου</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Εν Λονδίνω 1859</div>
</td></tr></table></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="121"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>13</b></span></div>
</br>
<a name="1211"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Σπυρίδωνος Τρικούπη</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Έκδοσις 3η. Εν Αθήναις 1888</br>εκ του τυπογραφείου της «Ώρας»</div>
</td></tr></table></div>
<div style="text-align: center;">Το Project Gutenberg (<a class="menutab" href="http://www.gutenberg.org" target="_blank">http://www.gutenberg.org</a>)</br> παρέχει ελεύθερα τους 4 τόμους της «Ιστορίας της Ελληνικής Επαναστάσεως» του Σπυρίδωνος Τρικούπη:</div>
<div style="text-align: left;">1ος τόμος: <a class="menutab" href="http://www.gutenberg.org/files/38414/38414-h/38414-h.htm" target="_blank">http://www.gutenberg.org/files/38414/38414-h/38414-h.htm</a></div>
<div style="text-align: left;">2ος τόμος: <a class="menutab" href="http://www.gutenberg.org/files/38524/38524-h/38524-h.htm" target="_blank">http://www.gutenberg.org/files/38524/38524-h/38524-h.htm</a></div>
<div style="text-align: left;">3ος τόμος: <a class="menutab" href="http://www.gutenberg.org/files/38765/38765-h/38765-h.htm" target="_blank">http://www.gutenberg.org/files/38765/38765-h/38765-h.htm</a></div>
<div style="text-align: left;">4ος τόμος: <a class="menutab" href="http://www.gutenberg.org/files/39069/39069-h/39069-h.htm" target="_blank">http://www.gutenberg.org/files/39069/39069-h/39069-h.htm</a></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="131"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>14</b></span></div>
</br>
<a name="1311"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Η έννοια και τα βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού ευεργετισμού τον 19ο αιώνα στο χώρο της εκπαίδευσης.</br>Το παράδειγμα του Ιωάννη Βαρβάκη»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Αικατερίνη Κουτουξιάδου</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Τριμηνιαίο περιοδικό: ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ<br>Τεύχος 105-106 (Ιανουάριος-Ιούνιος 2013)<br>Έκδοση «Εκπαιδευτικός Σύνδεσμος»</div>
</td></tr></table></div>
<div style="text-align: center;">ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ τεύχος 105-106: <a class="menutab" href="http://www.taekpaideutika.gr/ekp_105-106/10.pdf" target="_blank">http://www.taekpaideutika.gr</a></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="141"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>15</b></span></div>
</br>
<a name="1411"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Η άνοδος της Ελληνόκτητης εμπορικής ναυτιλίας στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μαύρη Θάλασσα τον 18ο αιώνα:</br>Η περίπτωση του Ιωάννη Βαρβάκη»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Δήμητρα Καρδακάρη</div>
<div style="text-align: justify; font-size:14px;">Πτυχιακή εργασία, Ιόνιο Πανεπιστήμιο</div>
</td></tr></table></div>
<div style="text-align: center;">Ιόνιο Πανεπιστήμιο - Τμήμα Ιστορίας:</br><a class="menutab" href="http://marehist.gr/download.php?fgr=articles/articles_0002_7307_gr.pdf" target="_blank">http://marehist.gr</a></div>
</br>
<div style="text-align: center;">Και σε μορφή δύο ιστοσελίδων:
</br><a class="menutab" href="http://tvxs.gr/news/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/%CE%BF-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%89%CF%82-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CE%BD-18%CE%BF-%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%84-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82" target="_blank">Ο Ιωάννης Βαρβάκης ως πειρατής-κουρσάρος του Αιγαίου τον 18ο αιώνα (Α΄ μέρος)</a> και
</br><a class="menutab" href="http://tvxs.gr/news/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/%CE%BF-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%89%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%87%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CE%B2%CE%84-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82" target="_blank">Ο Ιωάννης Βαρβάκης ως επιχειρηματίας χαβιαριού (Β΄ μέρος)</a></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="151"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>16</b></span></div>
</br>
<a name="1511"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Ιωάννης Βαρβάκης»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Ολυμπία Σελέκου</div>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος:</br><a class="menuta" href="http://blacksea.ehw.gr/Forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11121" target="_blank">http://blacksea.ehw.gr</a></div>
</td></tr></table></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="161"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>17</b></span></div>
</br>
<a name="1611"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Ιωάννης Βαρβάκης»</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Συλλόγος Αποφοίτων Βαρβακείου Σχολής:</br><a class="menuta" href="http://varvakio.gr/alumni/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%AC%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/" target="_blank">http://www.varvakio.gr</a></div>
</td></tr></table></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="171"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>18</b></span></div>
</br>
<a name="1711"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">Ίδρυμα Κομνηνός Βαρβάκης</div>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">Το Ίδρυμα Κομνηνός Βαρβάκης (ФОНД «КОМНИНОС-ВАРВАКИС») συνεχίζει να υπάρχει στη Ρωσία: <a class="menuta" href="http://lazycom.ru/view/fond-komninos-varvakis/1132712" target="_blank">http://lazycom.ru</a>. Το 2013 διέθετε και ιστοσελίδα, http://www.fk-v.com, η οποία όμως πλέον είναι ανενεργή.</div>
</td></tr></table></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="190"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>19</b></span></div>
</br>
<div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">Μαρκόφ Αλεξάντερ, «ΒΑΡΒΑΚΗΣ»<br /><a class="menuta" href="http://www.blge.ru/books/varvakis.html" target="_blank"><big><big><b> А. С. Марков
«ВАРВАКИС» </b></big></big></a> <br />Документальное повествование.</div>
<div align="center"><img alt="Μαρκόφ Αλεξάντερ, ΒΑΡΒΑΚΗΣ" src="http://www.blge.ru/images/sg01_all.jpg" align="middle" width="100%"></div>
</td></tr></table></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<p> </p>
<a name="181"></a><div align="center" style="margin-left:0px; margin-top:0px;"><table border="0" cellspacing="1" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="4" width="100%"><tr bgcolor="#897a6d"><td>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size:65px; font-family:'Palatino Linotype', 'Book Antiqua', Palatino, serif; line-height:65px; padding-bottom:10px; padding-top:0px; padding-left:10px; padding-right:10px; margin-right:6px; margin-left:-5px; margin-top:-5px; background-color:#352725; color:#897a6d; float: left;"><b>20</b></span></div>
</br>
<a name="1811"></a><div align="center"><table border="0" cellspacing="6" background="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_53cLn4H1B8KxVOHr_y3pNKz16U4JXF6nD6adztM1TBpwWqqrQrnCzy_wmDXEjOeX_zo81hj2hk817j-4hTYhe1SYvHY8Z3AolkAX47xBNrg6bpAQ-oVjiMNUVZIv0p_DF_LmwKf98GGa/s1600/tablebg.gif" cellpadding="6" width="75%"><tr bgcolor="#7c6e63"><td>
<div style="text-align: center; font-size:20px;">Για τις νομισματικές ισοτιμίες της εποχής:</div>
<div style="text-align: center; font-size:16px;">«Φλωριά δεκατέσσερα στένουν γρόσια σαράντα».</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Η κυκλοφορία των νομισμάτων στον βενετοκρατούμενο και τουρκοκρατούμενο ελληνικό χώρο, 15ος – 19ος αιώνας</div>
<div style="text-align: center; font-size:14px;">Ευτυχία Δ. Λιατά</div>
<div style="text-align: center;">Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 1996:</br><a class="menuta" href="http://helios-eie.ekt.gr/EIE/bitstream/10442/7696/1/N01.058.0.pdf" target="_blank">http://helios-eie.ekt.gr</a></div>
</td></tr></table></div>
</br>
</td></tr></table></div>
<br>
<br>
</td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#644945" width="2%"> </td></tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="30"> </td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="50">
<style type="text/css">
#menuvarvakis{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
font-color: #927566;
width: 100%;
background-color:#070707;
}
#menuvarvakis a{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
width: 100%;
font-color: #927566;
font-weight: normal;
background-color:#070707;
}
html>body #menuvarvakis a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuvarvakis a:hover{
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
}
#topvarvakis {
margin: 0px;
padding: 1px 1px 1px 1px;
float: left;
z-index:8;
background-color:#927566;
}
#topvarvakis ul {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li a, #topvarvakis li a:link {
color: #927566;
display: block;
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
text-decoration: none;
text-transform: none;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li a:hover {
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li li a, #topvarvakis li li a:link, #topvarvakis li li a:visited {
background:#110d0a;
color: #927566;
float: none;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li li a:hover {
background-color: #000627;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li ul {
z-index: 9999;
position: absolute;
color: #927566;
left: -999em;
height: auto;
width: 410px;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li li {
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
background-color:#110d0a;
color: #6f6856;
}
#topvarvakis li ul a {
width: 410px;
}
#topvarvakis li ul a:hover, #topvarvakis li ul a:active {
}
#topvarvakis li ul ul {
margin: -30px 0 0 280px;
}
#topvarvakis li:hover ul ul, #topvarvakis li:hover ul ul ul{
left: -999em;
}
#topvarvakis li:hover ul, #topvarvakis li li:hover ul, #topvarvakis li li li:hover ul{
left: auto;
}
#topvarvakis li:hover {
position: static;
}
#topvarvakis .current_page_item a {
background:#110d0a;
color: #927566;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
}
</style>
<div id="menuvarvakis" align="center" style="margin-top:0px;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td><ul id='topvarvakis'>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html' title='Βιογραφία Ιωάννη Βαρβάκη'> Βιογραφία Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_000" title="Αντί Προλόγου"> <small>Αντί Προλόγου</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451599" title="Στα Ψαρά"> <small>1. Στα Ψαρά</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451600" title="Με τους Ρώσους στο Αιγαίο"> <small>2. Με τους Ρώσους στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451601" title="Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ"> <small>3. Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451602" title="Από τα Ψαρά στη Ρωσία"> <small>4. Από τα Ψαρά στη Ρωσία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451603" title="Στο Αστραχάν"> <small>5. Στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451604" title="Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη"> <small>6. Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451605" title="Το Χαβιάρι"> <small>7. Το Χαβιάρι</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451606" title="Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν"> <small>8. Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451607" title="Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη"> <small>9. Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451608" title="Στο Ταγκανρόγκ"><small>10. Στο Ταγκανρόγκ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451609" title="Στον Αγώνα"><small>11. Στον Αγώνα</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451610" title="Επιστρέφοντας στο Αιγαίο"><small>12. Επιστρέφοντας στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451611" title="Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο"><small>13. Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451612" title="Εν τέλη"> <small>Εν τέλη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451613" title="Παράσημα"> <small>Παράσημα</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html' title='Δωρεές Ιωάννη Βαρβάκη'> Δωρεές Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#_klirodotima" title="Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή"> Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή</a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#agosxo" title="Αγορά-Σχολή"> <small>Αγορά - Σχολή </small></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#adr" title="Αδριάντας"><small> - Αδριάντας </small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#01" title="Για την Παιδεία, σε Έλληνες"> <small>Για την Παιδεία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#02" title="Για τον Αγώνα του 1821"> <small>Για τον Αγώνα του 1821</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#04" title="Για την Εκκλησία, σε Έλληνες"> <small>Για την Εκκλησία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#05" title="Διάφορα σε Έλληνες"> <small>Διάφορα σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#06" title="Για την Εκκλησία, σε Ρώσους"> <small>Για την Εκκλησία, σε Ρώσους</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#08" title="Διάφορα σε Ρώσους"> <small>Διάφορα σε Ρώσους</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html' title=''> «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav2" title=''> <small>Δυο λόγια για την ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav3" title=''> <small>Γι' αυτά που έδειξε η ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav4" title=''> <small>Κάποια που παρέλειψε να δείξει</small></a></li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav5' title=''> <b>«Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη»</b> </a>
</li></ul>
</li>
<li><a href='' title=''> Διάφορα </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2016/08/istoriko.html" title=''> <b>Το ιστορικό πλαίσιο</b></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html" title=''> <b>Βιβλιογραφία</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html" title=''> <b>Περί αυτού του blog</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html#print" title=''> <img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> pdf </b><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> για εκτύπωση</b></a></li>
</ul></li></ul>
</td></tr><tr><td> </td></tr></tbody></table></div>
</td> </tr>
</tbody></table>
Βαρβάκηςhttp://www.blogger.com/profile/03813745557176539410noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8976045810259039891.post-6683458409256792822016-08-01T02:05:00.000-07:002016-09-24T04:26:51.441-07:00Περί αυτού του blog<style type="text/css">
#coolmen{
width: 100%;
}
#coolmen a{
display: block;
width: 100%;
}
html>body #coolmen a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuu a{
background-color: #b09d8c;
font-weight: normal;
color:#34281f;
}
#menuu a:hover{
background-color: #4f0020;
font-weight: normal;
text-decoration: none;
color:#fdfc91; 110d0a
}
</style>
<table id="menuu" width="100%" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#cdcbb2; padding-bottom:3px; padding-top:3px; line-height:26px; font-size:16px; color:#110d0a;">
<a name="peri"></a>
<p style="text-align:justify;">Μέχρι το 2013, πλήρης άγνοια· ακουστά, απλώς ένα επίθετο: Βαρβάκειος Σχολή, Βαρβάκειος Αγορά ... Ευχαριστούμε τον Γιάννη Σμαραγδή που εμπνεύστηκε από αυτή την απίθανη προσωπικότητα και δημιούργησε την ταινία «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι». Χάρη σ’ αυτόν γνωρίσαμε τον εντυπωσιακό Ηωάνι των Ψαρών, της Ρωσίας, της Ελλάδας, του κόσμου όλου, αυτόν τον λαμπερό κοσμοπολίτη και πατριώτη συνάμα!</p>
<a name="fil"></a>
<p style="text-align:justify;">Ευχαριστούμε τον Γιάννη Σμαραγδή που έγινε αφορμή να γνωρίσουμε τον Βαρβάκη. Ευχαριστούμε τον Ιωάννη Βαρβάκη που έγινε αφορμή να γνωρίσουμε την ελληνική οικουμενική αστική τάξη που μέχρι πριν δύο αιώνες δέσποζε στις περιοχές τριών αυτοκρατοριών, της Ρωσικής, της Οθωμανικής και της Αυστροουγγρικής. <big><b>Δέσποζε και έδινε τον δικό της ρυθμό ζωής στην καθημερινότητα των εθνών.</b></big> Αν θέλουμε να υποψιαστούμε, να αφουγκραστούμε, να ψηλαφήσουμε το μέγεθος και τον ρόλο της παρουσίας εκείνης της αστικής τάξης των ελληνικών κοινοτήτων και παροικιών στα δρώμενα της εποχής εκείνης ίσως ένα καλό παράδειγμα είναι η σημερινή κυρίαρχη και καταλυτική παρουσία στα μεγάλα αστικά, οικονομικά, επιστημονικά και καλλιτεχνικά κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής της σύγχρονης εβραϊκής αστικής τάξης των εβραϊκών κοινοτήτων που στις περισσότερες περιπτώσεις δίνει τον ρυθμό, δημιουργεί και κατευθύνει τη μόδα, τις νοοτροπίες, τα αυτονόητα και τα δρώμενα, το «Παράδειγμα». Στα πλαίσια εκείνης της ελληνικής οικουμενικής αστικής πρωτοπορίας, ο Βαρβάκης δεν ήταν η εξαίρεση αλλά ο κανόνας.</p>
<p style="text-align:justify;">Ο Ελληνισμός ήξερε να δημιουργεί άρχοντες που έμπαιναν στο στίβο της ζωής, συχνά ξεκινώντας από το μηδέν ή και υπό το μηδέν -από άποψη οικονομική- <big><b>έπαιζαν, κέρδιζαν, γίνονταν πάμπλουτοι και μετά ... συνέχιζαν να παίζουν, «αεί Παίδες», παιδιά, φορείς μιας παιδικότητας με κόπους και υδρώτες ξανακερδισμένης, άρχοντες, με την αρχοντική αγάπη προς τον πλησίον, προς τον τυχαίο συνάνθρωπο, τον όποιο διπλανό ... συνέχιζαν να παίζουν και να εμπαίζουνε τον Μαμωνά,</b></big> τη λατρεία του πλούτου και της ευμάρειας, σκορπώντας αφειδώς τους κόπους, τους καρπούς του υδρώτα τους, για το καλό του διπλανού, του πατριώτη, του κόσμου όλου. <big><b>Αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα μιας ιδεαλιστικής ηθικολογίας που προκρίνει το καθήκον έναντι της ατομικής ευδαιμονίας αλλά καρπός του ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ, φυσιολογικό υποπροϊόν της αυξημένης ενσυναίσθησης προς τον διπλανό,</b></big> του βιώματος της πανανθρώπινης ενότητας που φτάνει να νιώθει τον κάθε τυχαίο διπλανό κομμάτι του εαυτού. Τότε η προσφορά δεν είναι προσφορά αλλά ανάγκη. Η προσφορά τροφής και θαλπωρής στο σώμα μου δεν είναι προσφορά, αλλά φυσική ανάγκη, υπαγορεύεται από το ένστικτο της αυτοσυντήρισης, δεν έχει ως αιτία την τήρηση ηθικών κανόνων και επιταγών, αλλά είναι αυθόρμητη, αντανακλαστική κίνηση του εαυτού. Έτσι κι <big><b>όποιος διαθέτει ΦΙΛΟΤΙΜΟ δρα αυθόρμητα υπέρ του πλησίον, άνευ όρων και ορίων. Βιώνει μια κατάσταση που η προσφορά δεν είναι προσφορά αλλά ατομική ανάγκη, μια δραστηριότητα που ανατροφοδοτείται από την ίδια την ενασχόληση με κάτι που προκαλεί έμπνευση.</b></big></p>
<p style="text-align:justify;">Και σήμερα πολλοί πλούσιοι προσφέρουν, γίνονται σπόνσορες, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό το πλαίσιο που δημιουργεί τον σπόνσορα. <big><b>Στην περίπτωση του σπόνσορα είναι εμφανής και αναγνωρίσιμος και συχνά απωθητικός ο αυτονόητα συνακόλουθος εγωισμός.</b></big> Συχνά χωρίς προσχήματα, απροκάλυπτα το κίνητρο είναι η ατομική προβολή του σπόνσορα. <big><b>Στην περίπτωση όμως που κίνητρο είναι το ΦΙΛΟΤΙΜΟ του δωρητή ο εαυτός του σχεδόν εξαφανίζεται</b></big> σε βαθμό που ο Βαρβάκης, για παράδειγμα, παρόλη τη ψυχρολουσία που δέχτηκε στο Ναύπλιο, λίγο αργότερα, δύο μέρες πριν πεθάνει, φρόντισε να εξασφαλίσει ότι τα χρήματα που ήθελε να προσφέρει θα φτάσουν στα χέρια αυτών που τόσο τον είχαν στενοχωρήσει, με τις άστοχες, σχεδόν προδοτικές επιλογές τους. <big><b>Όταν η προσφορά γίνεται από ΦΙΛΟΤΙΜΟ δεν περιμένει κάποια ανταπόδοση, κάποια πληρωμή γιατί η πληρωμή εμπεριέχεται στην ίδια τη δράση, σε αυτή την περίπτωση ανατροφοδοτείται κανείς από την ίδια τη δραστηριότητα.</b></big> Όταν ένα παιδί παίζει π.χ. ποδόσφαιρο, κουράζεται, ιδρώνει αλλά χαίρεται από το ίδιο το παιχνίδι, από την ίδια την διαδικασία του παιχνιδιού, είναι δοσμένο και αφοσιωμένο στο παιχνίδι και ανατροφοδοτείται από την ίδια την δραστηριότητα, από την ενασχόληση με το παιχνίδι. Παίζει κι ο χρόνος σταματάει κι ενώ μπορεί σωματικά να κουράζεται ή και να τραυματίζεται και να πονά νιώθει «γεμάτες τις μπαταρίες του». Ο Βαρβάκης, ζωντανό μέλος εκείνου του Ελληνισμού αξίζει να τον τιμάμε και να τον θυμώμαστε, όχι γιατί αυτός έχει ανάγκη τώρα πια την τιμή μας αλλά επειδή εμείς τον χρειαζόμαστε. <u>Χρειαζόμαστε το ζωντανό του παράδειγμα για να θυμώμαστε, για να μαθαίνουμε,</u> ότι <big><b>αυτό που γεμίζει τον άνθρωπο, αυτό που τον κάμνει να νοιώθει ότι ζει μια ζωή γεμάτη νόημα είναι το ΦΙΛΟΤΙΜΟ, η χαρά της προσφοράς, η απόλαυση, η πληρότητα, της έμπνευσης, της δημιουργικότητας, της ΡΟΗΣ</b></big>. Αυτή την κατάσταση που σταματάει ο χρόνος κι ο άνθρωπος είναι ευχάριστα, σχεδόν εκστατικά, απορροφημένος από αυτό που κάνει, ένας σύγχρονος ψυχολόγος, ο Μιχάι Τσίκζεντμιχαϊ (Mihaly Csikszentmihalyi) την ονόμασε «Ροή».</p>
<p style="text-align:justify;"><big><b>Ροή είναι μια κατάσταση αυξημένης εστίασης, βύθισης, ευφορίας και ανατροφοδότησης, που παρατήρησε ότι βιώνουν άνθρωποι πετυχημένοι σε ποικίλες δραστηριότητες όπως η τέχνη, το παιχνίδι ή η εργασία</b></big>. <a href="http://disle3ia.blogspot.gr/2015/09/dislexia.html#flow" target="_blank">Όταν κάποιος βιώνει την κατάσταση της «ροής» συμμετέχει πλήρως σ’ αυτό που κάμνει, είναι δοσμένος και αφοσιωμένος σε αυτή του τη δραστηριότητα και ανατροφοδοτείται από την ίδια του την ενασχόληση με κάτι που τον εμπνέει.</a> Ο χρόνος «σταματάει», ο άνθρωπος βιώνει μια ήπια ευχάριστη έκσταση, είναι εκτός του εγωτικού εαυτού του (δεν κατακλύζεται από σκέψεις και επιθυμίες), <big><b>ζει στο παρόν, στο «τώρα» και πετυχαίνει το βέλτιστο αποτέλεσμα με την μικρότερη δυνατή προσπάθεια</b></big>. Ροή, αυτό που ο Ελληνισμός εννοεί με τον όρο «πνεύμα». Ροή, η μεταφορά πληροφορίας στα υγρά. Πνεύμα, πνοή, η μεταφορά πληροφορίας στα αέρια. Συχνά λέμε, πήγα διακοπές ... πήγα εδώ, πήγα εκεί και «γέμισαν οι μπαταρίες μου». Στη μίζερη καθημερινότητα που συνήθως ζούμε θεωρούμε αυτονόητο ότι «αδειάζουν οι μπαταρίες μας» και μετά ψάχνουμε «διακοπές» για να τις γεμίσουμε. Και μόνο η αίγλη που έχει στα καθημερινά μας αυτονόητα, στο τρέχον «παράδειγμα» η λέξη «διακοπές» δείχνει το χάλι μας. Γιατί να ποθώ να διακόψω κάτι αν αυτό το κάτι με «ανεβάζει», με «γεμίζει» μου δημιουργεί ένα αίσθημα πληρότητας; Ποιός, φουλ ερωτευμένος, πάνω στο πέταγμα του έρωτα, θα δεχόταν να διακόψει ... έτσι για ποικιλία; Όταν λοιπόν ο θνητός διαθέτει ΦΙΛΟΤΙΜΟ βιώνει μια τέτοια κατάσταση που βρίσκει νόημα, που νιώθει ότι η ζωή του έχει νόημα, προσφέροντας, δίνοντας, σκορπώντας κι όχι πέρνωντας, μαζεύοντας, αποθηκεύοντας. <big><b>Επί αιώνες ο Ελληνισμός ήξερε να παράγει <u>πνευματικούς ανθρώπους</u> σαν τον Ιωάννη Βαρβάκη. Πνευματικούς, <u>όχι πολυμαθείς, μελετηρούς καλαμαράδες</u>, αλλά ρυθμισμένους, φιλότιμους αγωνιστές, <u>παιδιά, φορείς της ροής, της πνοής, του πνεύματος</u>, του ρυθμού, της ζωής</b></big>.</p>
<p style="text-align:justify;">Ο Βαρβάκης είναι μυθικό ον, ζωντανός μύθος, ζωντανή εικόνα της ομόνοιας, της ανθρωπιάς, του ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ, της πανανθρώπινης ενότητας. Ο μύθος είναι εικόνα που μυεί, εισάγει εμπειρικά, μεταφέρει βιώματα από άγνωστο, όμορφο, μακρινό, μητρικό χώρο. Η μήτρα του σύμπαντος κυοφορεί τον καινούργιο άνθρωπο, τον παγκόσμιο και οικουμενικό, τον ΦΙΛΟΤΙΜΟ. Η μήτρα του σύμπαντος, αναγεννά, ρυθμίζει, κουρδίζει, τον μίζερο αποδιοργανωμένο, εγωτικό, καθημερινό θνητό ανθρωπάκο· συναρμόζει, ομορφαίνει, γοητεύει, μυεί.</p>
<p style="text-align:justify;">Ο μύθος, ενότητα, ταυτότητα, υποκειμένου και αντικειμένου, κοινός, λόγων, εικόνων, μελωδιών, κινήσεων, χώρος κοινωνικός, χορός που θεραπεύει τη μορφή, λυτρώνει, φωτίζει. Ο λόγος αναλύει, διαλύει το μύθο, μηδενίζει την ύπαρξη, σβήνει την πίστη· στεγνώνει, νεκρώνει, αποδιοργανώνει, ξεκουρδίζει, σβήνει το σχήμα, παγώνει τη καρδιά, σκληραίνει το πρόσωπο, καταστρέφει τη μορφή. Η μορφή, ατομική, θνητή, ζωή, αφήνει το γεγονός της επάνω στο λόγο, τον παραλλάζει σε μύθο, λυτρώνει από το θάνατο. Για τη μορφή, ομορφιά, στο καθαρτήριο πυρ του λόγου, κατακαίει ο ποιητής, ο δημιουργός, ο καλλιτέχνης, τη σάρκα του, την ιδιωτική του γλώσσα, γκρεμίζει τον πύργο της Βαβέλ, μυθοποιός, μυθοπλάστης.</p>
<p style="text-align:justify;">Όποιος είναι τυχερός και μπορέσει να δει, να αισθανθεί ένα έργο τέχνης· θα μυηθεί και θα γνωρίσει, θα βιώσει τι σημαίνει Εγώ! Ο εγωιστής, ο εγωτικός ανθρωπάκος φυλακισμένος στη χημεία του θνητού σαρκίου, δε νιώθει την πανανθρώπινη ενότητα, την ανθρωπότητα ως ένα ενιαίο ζωντανό σώμα που το κάθε μέλος του απλώς, προς το παρόν, λόγω της ρηχότητας της αυτοσυνειδησίας, λόγω της επιφανειακότητας της συνειδητότητας, είναι χαμένο στη ψευδαίσθηση της ατομικότητας, της αυτόνομης εταιρότητας, του εαυτού. Όταν διευρύνεται η συνειδητότητα, το Εγώ, στο τελικό του βάθος δύναται και νιώθει ως Εγώ τον κάθε πλησίον, όλη την ανθρωπότητα, τον κόσμο όλο. Τότε ευφραίνεται να προσφέρει, κερδίζει δίνοντας, όχι ως ηθικολόγος που εκτελεί ηθικές εντολές, που κάνει «την καλή πράξη της ημέρας», που εκπληρώνει κάποιο καθήκον, όχι υπακούοντας σε κανόνες, αλλά ως κουρσάρος της ύπαρξης, σαν τις ένδοξες και όσιες εκείνες εξαιρέσεις που εξεγείρονται ενάντια στους κανόνες, μακριά από ηθικές επιταγές. Ευφραίνεται προσφέροντας, κερδίζει δίνοντας, νιώθει ενότητα με κάθε πλησίον, είναι ερωτικός και ερωτεύσιμος, έχει ΦΙΛΟΤΙΜΟ.</p>
<p style="text-align:justify;">Φιλότιμος κουρσάρος της πανανθρώπινης αγάπης, της ύπαρξης, της ζωής, μυθικός ήρωας, ο Ηωάνις Βαρβάκις, δια του βίου του, δια βίου μυθοποιός, μυθοπλάστης, ζωντανή εικόνα του καινούργιου ανθρώπου.</p>
<p style="text-align:justify;">Λόγω της Κρίσης, άλλος ξενιτεύεται, άλλος ξενίζεται ή ξενοδοχείται σε χώρους ξένους, άλλος απλώς ξινίζει και καταντά ξινός κι άχαρος. Ο Ηωάνις Βαρβάκις διδάσκει τον τρόπο της υπέρβασης κάθε Κρίσης. Θρεμμένος με εμπειρίες και βάσανα και παιδέματα του βίου, μας διδάσκει, ξεπερνώντας τα όρια του πεσιμισμού, της εύκολης απελπισίας, της μίζερης απογοήτευσης, μια καινούρια αισιοδοξία, τη τρέλας της δημιουργίας, που, ενώ δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά ελπίδα, δεν σταματά να δρα και συντηρεί τη φλόγα της έμπνευσης, κάνοντας μια τρέλα αγαθή και ωφέλιμη για τον πλησίον, για την ανθρωπότητα, για όλο τον κόσμο. Ο Βαρβάκης δεν απογοητεύτηκε, δεν έχασε τη γοητεία του, ακόμη κι όταν βρέθηκε ξένος, ξυπόλητος, ρακένδυτος, σχεδόν ζητιάνος. Δεν απογοητεύτηκε ούτε λίγο πριν την αναχώρησή του για το αιώνιο ταξίδι, όταν ήρθε σε επαφή, όταν γνώρισε από κοντά την νεοελληνική μας μιζέρια, μικρόνοια και προδοσία. Συνέχισε να προσφέρει, ολοκλήρωσε την τελευταία του δωρεά, το κληροδότημα, για να μορφώνονται οι νέοι, για να διδάσκονται οι μεγαλύτεροι, για να ζήσει ο κόσμος.</p>
<p style="text-align:justify;">Η τελευταία δωρεά του Βαρβάκη ήταν για την Παιδεία. Για την ελληνική Παιδεία. Γιατί εκείνη η Παιδεία, ήξερε να δημιουργεί Έλληνες. Έλληνες σαν αυτούς που λάτρεψε και ύμνησε ο Νίτσε: <span style="text-align:justify; background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«<big><b>Ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλουμε ένα κομμάτι ελληνικής ζωής για να φωτιστή αμέσως άπλετα</b></big>».</span> (<span style="font-size:12px;">Φρίντριχ Νίτσε, Η Γέννηση της Φιλοσοφίας, μτφρ. Αιμ. Χουρμούζιου, εκδ. Μάρη Κοροντζή 1975, σελ. 15</span>). <span style="text-align:justify; background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Πάντα ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπαθούσε να απελευθερωθεί από τους Έλληνες. Ένιωθε βαθύτατη δυσαρέσκεια γιατί οτιδήποτε κι αν δημιουργούσε, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή συγκρινόμενο με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το σθένος να ονομάζει βαρβαρικό ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. <big><b>“Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι”, αναρωτιέται κανείς, “που, παρ' όλο που έχουν μόνο εφήμερη ιστορική αίγλη, κωμικά περιορισμένους θεσμούς, αμφίβολη ηθική και χαρακτηρίζονται από ειδεχθή ελαττώματα, έχουν την αξίωση και την αξιοπρέπεια να ξεχωρίζουν από τις μάζες και να κατέχουν την εξέχουσα θέση της μεγαλοφυΐας;”</b></big> Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες!»</span> Και συνεχίζει, ο Νίτσε, με μια υπέροχη εικόνα: <span style="text-align:justify; background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«<big><u>Οι Έλληνες κρατούν στα χέρια τους, σαν ηνίοχοι, τα χαλινάρια της δικής μας και κάθε άλλης κουλτούρας, αλλά σχεδόν πάντα τα άρματα και τα άλογα είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους Έλληνες, οι οποίοι, παίζοντας, οδηγούν το άρμα στην άβυσσο, και καθώς αυτό γκρεμίζεται, οι ίδιοι τους, εύκολα υπερπηδούν την άβυσσο μ’ ένα άλμα σαν του Αχιλλέα</u></big>».</span> (<span style="font-size:12px;">Φρίντριχ Νίτσε, Η Γέννηση της Τραγωδίας, μτφρ. Ζήσης Σαρίκας, εκδ. Βάνιας 2008, σελ. 143-144</span>). <span style="text-align:justify; background-color:#c8c5a0; padding-bottom:5px; padding-top:5px; padding-right:3px; padding-left:3px;">«Οι Έλληνες, ακριβώς κατά τις περιόδους της διάλυσης και της αδυναμίας τους, γίνονταν όλο και πιο αισιόδοξοι, ... όλο και πιο ευδιάθετοι και επιστημονικοί».</span> (<span style="font-size:12px;">Φρίντριχ Νίτσε, Η Γέννηση της Τραγωδίας, μτφρ. Ζήσης Σαρίκας, εκδ. Βάνιας 2008, σελ. 39-40</span>).</p>
<br>
<p style="text-align:right;"><a href="mailto:varvakisioannis@gmail.com">varvakisioannis@gmail.com</a></p>
<br>
<div style="text-align:center;"><big><strong>Αιωνία σου η μνήμη Ιωάννη Βαρβάκη!<br>Σε ευχαριστούμε που υπήρξες!</strong></big> </div>
<br>
<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr_wKPUbmD0TYu0Y6tkJA3PIY9SvB641zlfomo2O1BKcyyAnSLdwlWUqsQ80ZuUKbLyDQG3D1mEcxmEJsJajnauAqZ5H8iELPdFwEY0fck0uAG6rHuAHzmDYl-1wkel4DB392hxtkJx6gi/s1600/varvakis0sta.jpg" target="_blank"><img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD0MgKYiiQRRJoUn3WbYah-Cgs9RvKqT9fSv7z5yw2DBBkVuZElI41N-kZ0eWXWxcIhSur-AW0Cg094u2qnU8tE46x0wOfOQ_F_FaYB-_lV_Kdde2LymZgQlKgWYB-3yUo2Lgzi4APWKs6/s1600/varvakis0sta_500.jpg" align="center" width="411"></a></div>
<br>
<a name="print"></a>
<h1 style="height:30px; width:100%; background-color:#644945;"></h1>
<br>
<div style="text-align:center; font-size:18px;">Κατεβάζοντας το παρακάτω pdf αρχείο<br><b>varvakis.blogspot.gr.pdf</b><br>έχετε τα περιεχόμενα όλων των αναρτήσεων του blog <b>varvakis.blogspot.gr</b> διαθέσιμα για εκτύπωση.</div>
<br>
<div style="text-align:center;"><a href="https://drive.google.com/file/d/0B0HWY3NUqk9_NUs2NldnZjRXY28/view" style="padding-top:4px; padding-right:4px; padding-left:4px; padding-bottom:356px;" target="_blank"><img border="0" align="top" style="padding-top:6px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1Ash_C78ilcl0V-l30ya4ycr7V2STvAiW7c2LpJWMlcnoVkvAVbltFL4QsPKmBPxCTz5bGd672dpJ5RKYsP9I9U1YeAgxFUsXCprXS8Fj_8NQT8Htnc_Q5MU4DtI6lmYBLA6YLLVAdAy9/s1600/pdfdl.jpg" /></a></div>
<br>
<br>
</td><td style="background-color:#cdcbb2" width="2%"> </td><td style="background-color:#644945" width="2%"> </td></tr>
<tr> <td style="background-color:#644945" colspan="5" height="3"></td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="30"> </td> </tr>
<tr> <td style="background-color:#070707" colspan="5" height="50">
<style type="text/css">
#menuvarvakis{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
font-color: #927566;
width: 100%;
background-color:#070707;
}
#menuvarvakis a{
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
display: block;
width: 100%;
font-color: #927566;
font-weight: normal;
background-color:#070707;
}
html>body #menuvarvakis a{ /*Non IE rule*/
width: auto;
}
#menuvarvakis a:hover{
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
padding-top: 0px;
padding-bottom: 0px;
padding-left: 0px;
padding-right: 0px;
}
#topvarvakis {
margin: 0px;
padding: 1px 1px 1px 1px;
float: left;
z-index:8;
background-color:#927566;
}
#topvarvakis ul {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li {
float: left;
list-style: none;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li a, #topvarvakis li a:link {
color: #927566;
display: block;
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
text-decoration: none;
text-transform: none;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li a:hover {
background-color: #4f0020;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-moz-border-radius-bottomright: 1px;
-moz-border-radius-bottomleft: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
border-radius: 1px;
}
#topvarvakis li li a, #topvarvakis li li a:link, #topvarvakis li li a:visited {
background:#110d0a;
color: #927566;
float: none;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li li a:hover {
background-color: #000627;
color: #fdfc91;
margin: 0px 1px 0px 1px;
padding: 4px 8px 4px 8px;
border-bottom: 1px dashed #070707;
border-left: 1px dashed #070707;
border-right: 1px dashed #070707;
-moz-border-radius-topleft: 0px;
-moz-border-radius-topright: 0px;
-moz-border-radius-bottomright: 0px;
-moz-border-radius-bottomleft: 0px;
-khtml-border-radius: 0px;
border-radius: 0px;
-webkit-border-top-left-radius: 0px;
-webkit-border-top-right-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 0px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 0px;
}
#topvarvakis li ul {
z-index: 9999;
position: absolute;
color: #927566;
left: -999em;
height: auto;
width: 410px;
margin: 0px;
padding: 0px;
}
#topvarvakis li li {
font-family: Arial, Tahoma, Verdana;
font-size: 16px;
font-weight: normal;
background-color:#110d0a;
color: #6f6856;
}
#topvarvakis li ul a {
width: 410px;
}
#topvarvakis li ul a:hover, #topvarvakis li ul a:active {
}
#topvarvakis li ul ul {
margin: -30px 0 0 280px;
}
#topvarvakis li:hover ul ul, #topvarvakis li:hover ul ul ul{
left: -999em;
}
#topvarvakis li:hover ul, #topvarvakis li li:hover ul, #topvarvakis li li li:hover ul{
left: auto;
}
#topvarvakis li:hover {
position: static;
}
#topvarvakis .current_page_item a {
background:#110d0a;
color: #927566;
-moz-border-radius-topleft: 1px;
-moz-border-radius-topright: 1px;
-khtml-border-radius: 1px;
-webkit-border-top-left-radius: 1px;
-webkit-border-top-right-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-left-radius: 1px;
-webkit-border-bottom-right-radius: 1px;
}
</style>
<div id="menuvarvakis" align="center" style="margin-top:0px;"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td><ul id='topvarvakis'>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html' title='Βιογραφία Ιωάννη Βαρβάκη'> Βιογραφία Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_000" title="Αντί Προλόγου"> <small>Αντί Προλόγου</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451599" title="Στα Ψαρά"> <small>1. Στα Ψαρά</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451600" title="Με τους Ρώσους στο Αιγαίο"> <small>2. Με τους Ρώσους στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451601" title="Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ"> <small>3. Μετά τη ναυμαχία του Τσεσμέ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451602" title="Από τα Ψαρά στη Ρωσία"> <small>4. Από τα Ψαρά στη Ρωσία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451603" title="Στο Αστραχάν"> <small>5. Στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451604" title="Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη"> <small>6. Η Οικογενειακή Κατάσταση του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451605" title="Το Χαβιάρι"> <small>7. Το Χαβιάρι</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451606" title="Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν"> <small>8. Ο Νικηφόρος Θεοτόκης στο Αστραχάν</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451607" title="Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη"> <small>9. Διπλωματικές αποστολές του Βαρβάκη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451608" title="Στο Ταγκανρόγκ"><small>10. Στο Ταγκανρόγκ</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451609" title="Στον Αγώνα"><small>11. Στον Αγώνα</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451610" title="Επιστρέφοντας στο Αιγαίο"><small>12. Επιστρέφοντας στο Αιγαίο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451611" title="Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο"><small>13. Πεθαίνοντας στη Ζάκυνθο</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451612" title="Εν τέλη"> <small>Εν τέλη</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html#_Toc458451613" title="Παράσημα"> <small>Παράσημα</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html' title='Δωρεές Ιωάννη Βαρβάκη'> Δωρεές Ι. Βαρβάκη </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#_klirodotima" title="Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή"> Το κληροδότημα για τη Βαρβάκειο Σχολή</a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#agosxo" title="Αγορά-Σχολή"> <small>Αγορά - Σχολή </small></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#adr" title="Αδριάντας"><small> - Αδριάντας </small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#01" title="Για την Παιδεία, σε Έλληνες"> <small>Για την Παιδεία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#02" title="Για τον Αγώνα του 1821"> <small>Για τον Αγώνα του 1821</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#04" title="Για την Εκκλησία, σε Έλληνες"> <small>Για την Εκκλησία, σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#05" title="Διάφορα σε Έλληνες"> <small>Διάφορα σε Έλληνες</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#06" title="Για την Εκκλησία, σε Ρώσους"> <small>Για την Εκκλησία, σε Ρώσους</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html#08" title="Διάφορα σε Ρώσους"> <small>Διάφορα σε Ρώσους</small></a></li>
</ul>
</li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html' title=''> «Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι» </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav2" title=''> <small>Δυο λόγια για την ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav3" title=''> <small>Γι' αυτά που έδειξε η ταινία</small></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav4" title=''> <small>Κάποια που παρέλειψε να δείξει</small></a></li>
<li><a href='http://varvakis.blogspot.gr/2016/08/godlovescaviar.html#cav5' title=''> <b>«Στα Ίχνη του Ιωάννη Βαρβάκη»</b> </a>
</li></ul>
</li>
<li><a href='' title=''> Διάφορα </a>
<!-- Εδώ αρχίζει το SubMenu -->
<ul>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2016/08/istoriko.html" title=''> <b>Το ιστορικό πλαίσιο</b></a></li>
<li><a href="https://varvakis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_19.html" title=''> <b>Βιβλιογραφία</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html" title=''> <b>Περί αυτού του blog</b></a></li>
<li><a href="http://varvakis.blogspot.gr/2013/08/8-8-2013.html#print" title=''> <img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> pdf </b><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG8ObNnwJHBaxjrwu26FLdwvS_ISwELvJNx9Txon-ws6qEy3TGNFUJoTALmWYw2WYu82MIqzYr21JtSY1rnjNjOyTJU3jjsuTdsDMA6DfddLz9FaFhyphenhyphenZDARFB72MC5i16Tw0oK16QlwuIV/s1600/pdfmn.jpg" /><b> για εκτύπωση</b></a></li>
</ul></li></ul>
</td></tr><tr><td> </td></tr></tbody></table></div>
</td> </tr>
</tbody></table>
Βαρβάκηςhttp://www.blogger.com/profile/03813745557176539410noreply@blogger.com0